Γλυκό μου αγόρι, να ήξερες μονάχα…
γράφει η Sarah Turner για τη HuffPost
Να ήξερες μονάχα πως κάθε φορά που εσύ ουρλιάζεις σαν να σε σφάζουνε επειδή σου τράβηξα το κουτάλι απ’ το στόμα εγώ προσπαθώ απλά να σου δώσω να φας κι άλλο γιαουρτάκι.
Να ήξερες μονάχα πως ενώ εσύ χτυπιέσαι στα πατώματα ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΣ επειδή σου πέρασα λουρί στη μέση, εγώ απλά προσπαθώ να σε προστατέψω για να μη σε πάρει παραμάζωμα κανένα φορτηγό στον δρόμο. Βλέπεις, δεν θα ήθελα να σε πατήσει.
Να ήξερες μονάχα πως ενώ εσύ συστρέφεις το σώμα σου στις πιο απίθανες πόζες που μόνο ένας έμπειρος γιόγκι θα κατάφερνε να επιτύχει εγώ προσπαθώ απλά να σου αλλάξω πάνα και πίστεψε με ούτε και μένα μου αρέσει αυτό. Δεν θέλω να τα βάλω μαζί σου. Βρισκόμαστε και οι δύο αντιμέτωποι με το τεράστιο κακούνι που έκανες για δεύτερη φορά μέσα σε μισή ώρα. (Το ίδιο ισχύει και για το μίσος που βγάζεις όταν θέλω να σου αλλάξω ρούχα και την αηδία που ζωγραφίζεται στο πρόσωπό σου όταν σου βάζω το φορμάκι του ύπνου – τα κάνω μονάχα για να μη σε πιάνει το κρύο).
Να ήξερες μονάχα πως ενώ τραβάς τα αυτάκια σου και τρίβεις τα ματάκια σου, δεν φταίω εγώ που είσαι κουρασμένος. Σου έδωσα δύο φορές την ευκαιρία να πάρεις έναν υπνάκο μέσα στη μέρα και εσύ επέλεξες να αρχίσεις να κοιμάσαι στις 5 το απόγευμα, η χειρότερη ώρα για να πάρει κανείς υπνάκο. Μια μέρα, ίσως όταν θα γίνεις και συ μπαμπάς, θα καταλάβεις πως οι ευκαιρίες που μας δίνονται να πάρουμε υπνάκους είναι πολύτιμες και θα συνειδητοποιήσεις πως θα έδινες ακόμη και το νεφρό σου ή/και την τηλεόρασή σου για να έχεις την ευκαιρία να ξαπλώσεις λιγάκι (αλλά τότε πια θα είναι πολύ αργά).
Να ήξερες μονάχα πως καθώς εσύ χτυπιέσαι ολόκληρος επάνω μου και γω βρίζω από τον πόνο δεν βρίζω εσένα αλλά την όλη κατάσταση. Βλέπεις, ζω με την ελπίδα πως θα ήθελες να καθίσεις ήσυχος στην αγκαλιά μου και να διαβάσουμε παρεούλα ένα βιβλίο, αλλά απ’ ό,τι όλα δείχνουν δεν σου αρέσουν πολύ τα βιβλία ούτε και οι αγκαλιές σ’ αυτή τη φάση.
Να ήξερες μονάχα πως ενώ εσύ μασουλάς το κορδόνι του αδελφού σου και σηκώνεις το βλέμμα σου, εγώ το μόνο που θέλω να κάνω είναι να τσεκάρω μήπως έχει λερωθεί με τα κακά του σκύλου από την πρωινή μας βόλτα στο πάρκο. Δεν θέλω να σου στερήσω τη χαρά σου ούτε και να κλέψω τον θησαυρό σου.
Είσαι ένα παράξενο πλάσμα, καρδούλα μου, αλλά αγαπώ κάθε τι επάνω σου. Αγαπώ τον τρόπο που γελάς και τον τρόπο που βελάζεις κάθε φορά που προσπαθείς να μιμηθείς τη φωνή κάποιου ζώου της φάρμας. Αγαπώ τα ανακατωμένα σου μαλλιά και το γεγονός ότι μυρίζεις μακαρόνια με κιμά ακόμη και αφού σε έχω κάνει μπάνιο. Όταν θυμώνεις κι εκνευρίζεσαι μαζί μου, εγώ απλά προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου ως μαμά και να σε φροντίσω.
Αυτό μονάχα να ήξερες.
Δεν νομίζω ότι είναι σωστό να κάνουμε διαγνώσεις διαβάζοντας κείμενα "αλλοδαπών" κυριών που απλά περιγράφουν ένα ζωηρό παιδί το οποίο μπορεί να μην έχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Σε ποιά μάνα δεν έχει τύχει να προσπαθεί να αλλάξει το μικρό της και εκείνο να χτυπιέται, ή να προσπαθεί να το ταΐσει και εκείνο να αρνείται πεισματικά να βάλει έστω και μια μπουκιά στο στοματάκι του ή να θέλει ντε και σώνει να παίξει εκείνη την ώρα με το κουτάλι κλπ; Ίσως κάποιες πολύ πολύ τυχερές να έχουν τα πιο συνεργάσιμα μωρά του κόσμου, εμένα πάντως ο γιος μου όταν ήταν πιο μικρούλης, κάποιες φορές ήταν αγγελούδι, κάποιες φορές ακόμα και το πιο απλό πράγμα ήταν άθλος (ειδικά όταν ήταν κουρασμένος). Πραγματικά, σκεφτείτε λίγο ότι τα σχόλιά σας μπορεί να τα διαβάζουν και νέες μανούλες, γιατί να τους προκαλείτε φόβο χωρίς λόγο; Μόνο ένας γιατρός μπορεί να διαχωρίσει τη φυσιολογική από την παθολογική συμπεριφορά.
Απο που βγαλατε το συμπερασμα οτι το παιδι ειναι αυτιστικο ? Ζωηρο παιδι θα ελεγα
Προσωπικα απορώ γιατί αυτή η κυρια σάρα γράφει για τον αυτισμό αποφεύγοντας να αναφερθεί ρητά. Έλεος πια με τους κομπλεξισμους. Τον αυτισμό τον αντιμετωπίζουμε και δε τον ωραιοποιουμε όπως η αλλοδαπή κυρια στο άρθρο! Κακως τα αναρτουμε τέτοια άρθρα κατ εμέ.
Προφανώς έχετε αυτιστικό παιδί....γτ οκ αυτά που περιγράφετε δεν αφορούν νευροτυπικη ψυχοκινητική ανάπτυξη....συμβουλευτειτε ένα αναπτυξιολογο ώστε να προβείτε εγκαίρως σε παρεμβατικές θεραπείες....το ίδιο έκαναν κ με τον ανεψιό μου....ειναι ιδιαίτερα παιδάκια κ θέλουν στήριξη...κουραγιο κ δύναμη!