Η μαμά Heather McManamy διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού το 2013 και πέθανε πρόσφατα, σε ηλικία 36 ετών.
Προτού φύγει από τη ζωή, όμως, άφησε στον σύζυγό της Jeff ένα γράμμα, το οποίο του ζήτησε να αναρτήσει μετά τον θάνατό της στο Facebook.
Η Heather ζητά από τον κόσμο να μιλήσουν στην κόρη της για το πόσο την αγαπούσε και το πόσο «κουλ» μαμά ήταν και ζητά από όλους να εκτιμήσουμε την κάθε μας μέρα και όλα όσα μας προσφέρει η ζωή.
Ακολουθεί το γράμμα της μεταφρασμένο στα ελληνικά, το οποίο αναρτήθηκε αρχικά στο Facebook εδώ:
Λοιπόν… σας έχω ορισμένα καλά και ορισμένα κακά νέα. Τα κακά νέα είναι πως έχω προφανώς πεθάνει. Τα καλά νέα, αν διαβάζετε αυτό το γράμμα, είναι πως εσείς είστε ακόμη ζωντανοί (εκτός κι αν υπάρχει wifi στον άλλο κόσμο). Ναι, είναι άθλιο αυτό. Πέρα για πέρα άθλιο, αλλά είμαι τόσο ευτυχισμένη που έζησα μία ζωή γεμάτη αγάπη και χαρά, περιτριγυρισμένη από υπέροχους φίλους. Είμαι τυχερή στ’ αλήθεια που δεν μετανιώνω για τίποτα και έδωσα κάθε ρανίδα της ενέργειάς μου για να ζήσω τη ζωή μου στο έπακρο. Σας αγαπώ όλους και σας ευχαριστώ για αυτή την υπέροχη ζωή.
Όποια κι αν είναι η θρησκεία που γαληνεύει την ψυχή σας, χαίρομαι που την έχετε και σας βοηθά. Θα σας παρακαλούσα όμως να σεβαστείτε το ότι εμείς δεν είμαστε θρήσκοι. Σας ικετεύω, μην πείτε στην Brianna πως βρίσκομαι στον παράδεισο. Στο μυαλό της, αυτό σημαίνει πως επέλεξα να βρίσκομαι κάπου αλλού και την εγκατέλειψα. Στην πραγματικότητα, έκανα ό,τι μπορούσα για να είμαι εκεί μαζί της, αφού δεν θα ήθελα να βρίσκομαι πουθενά, ΠΟΥΘΕΝΑ αλλού από το να είμαι μαζί της και με τον Jeff. Σας παρακαλώ μην την μπερδεύετε και μην την αφήσετε να πιστέψει ούτε για ένα δευτερόλεπτο πως αυτό δεν είναι αλήθεια. Γιατί δεν βρίσκομαι στον παράδεισο, αλλά είμαι εδώ. Απλά δεν είμαι πια μέσα στο άχρηστο σώμα που στράφηκε εναντίον μου. Η ενέργειά μου, η αγάπη μου, το γέλιο μου, όλες αυτές οι απίθανες αναμνήσεις, είναι εδώ μαζί σας. Σας παρακαλώ μην με θυμάστε και λυπάστε, μη στεναχωριέστε. Χαμογελάστε, να θυμάστε πως περάσαμε υπέροχα μαζί και πως η περίοδος εκείνη ήταν ΥΠΕΡΟΧΗ. Μισώ το να στεναχωρώ τους ανθρώπους. Αυτό που θέλω περισσότερο από κάθε τι άλλο είναι να κάνω τον κόσμο να γελάει και να χαμογελάει, γι’ αυτό μην μένετε στις τραγικές στιγμές που σήμαναν τους τίτλους τέλους στην ιστορία μου, αλλά γελάστε με τις αναμνήσεις που χτίσαμε παρέα και το κέφι που κάναμε. Μοιραστείτε με την Brianna τις ιστορίες μας, για να ξέρει πόσο πολύ την αγαπώ και πόσο περήφανη θα είμαι πάντοτε για εκείνη (και σας παρακαλώ να με κάνετε να φαίνομαι πολύ πιο «κουλ» από ό,τι είμαι). Δεν υπάρχει τίποτα που να αγαπώ περισσότερο από το να είμαι η μανούλα της. Τίποτα. Κάθε στιγμή μαζί της ήταν μια ευτυχία απερίγραπτη που ποτέ δεν θα είχα φανταστεί αν δεν είχε έρθει ξαφνικά στη ζωή μας.
Μην της πείτε επίσης πως ηττήθηκα από τον καρκίνο. Ο καρκίνος μπορεί να μου στέρησε σχεδόν τα πάντα, αλλά δεν μου στέρησε ποτέ την αγάπη μου ούτε και την ελπίδα μου ούτε και τη χαρά μου. Δεν ήταν μια «μάχη», ήταν απλά κομμάτι της ζωής, η οποία είναι συχνά σκληρή και άδικη και απλά έτσι έχουν τα πράγματα κάποιες φορές. Δεν έχασα, γαμώτο. Το ότι έζησα αυτά τα χρόνια με καρκίνο το θεωρώ πολύ μεγάλη νίκη. Να το θυμάστε αυτό.
Το σημαντικότερο είναι ότι ήμουν απίστευτα τυχερή που κατάφερα να περάσω πάνω από μια δεκαετία με τον έρωτα της ζωής μου και τον καλύτερό μου φίλο, τον Jeff. Υπάρχει πράγματι αυτό που λέμε αληθινή αγάπη και αδελφές ψυχές. Κάθε μέρα ήταν γεμάτη γέλια και αγάπη, όσο είχα τον Jeff στο πλευρό μου. Είναι πραγματικά ο καλύτερος σύζυγος του σύμπαντος. Όσο περνούσα τα δεινά του καρκίνου, εκείνος δεν δείλιασε στιγμή, όταν άλλοι θέλουν απλά να το βάλουν στα πόδια. Ακόμη και στις χειρότερες μέρες έβρισκε τον τρόπο του και με έκανε να γελάω μαζί του. Τον αγαπώ περισσότερο από την ζωή και πιστεύω πραγματικά πως μία αγάπη όπως αυτή είναι τόσο ξεχωριστή που θα επιβιώσει για πάντα. Το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο είναι ο χρόνος και είμαι απίστευτα ευγνώμων που μοιράστηκα τη ζωή μου για τόσο καιρό με τον Jeff. Σ’ αγαπώ Jeff. Πιστεύω πως το απίθανο αυτό πλάσμα, η Brianna, είναι η ενσάρκωση της αγάπης μας, κι αυτή η σκέψη είναι τόσο όμορφη. Μου ραγίζει την καρδιά το ότι πρέπει να σας πω αντίο. Αν είναι στενάχωρο για σας είναι δυο φορές πιο λυπηρό για μένα, δεν θα ήθελα ποτέ να σας στεναχωρήσω. Ελπίζω με τον καιρό να με θυμάστε και να χαμογελάτε και να γελάτε, γιατί ρε φίλε, κι αν δεν είχαμε μια υπέροχη ζωή. Ψάξτε στο Google τον όρο «Physicist’s Eulogy» και θα δείτε πως η επιστήμη έχει αποείξει πως θα παραμείνω στο πλευρό σας. Ξέρω πως αν κοντοσταθείτε και αν κοιτάξετε με πολλή προσοχή, θα βρίσκομαι εκεί (ίσως όχι τόσο σκιαχτικά όσο αυτό ακούγεται). Είστε ο κόσμος μου όλος και λάτρεψα κάθε δευτερόλεπτο που ζήσαμε μαζί, δεν έχω λόγια να το πειργράψω.
Φίλοι μου, σας αγαπώ όλους και σας ευχαριστώ που μου χαρίσατε την πιο απίθανη ζωή γεμάτη έμπνευση και συγκινήσεις. Θα ήθελα να ευχαριστήσω και όλους τους απίθανους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό που με πρόσεξαν τόσο πολύ. Δεν αμφιβάλλω πως η ομάδα τους έκανε ό,τι μπορούσε για να μου χαρίσει όσες περισσότερες όμορφες μέρες μπορούσαν. Από τα βάθη της καρδιάς μου εύχομαι σε όλους τους φίλους μου να έχουν χρόνια πολλά γεμάτα υγεία και ελπίζω να μπορέσετε και σεις να εκτιμήσετε και να ζήσετε τα δώρα που σας χαρίζει η κάθε μέρα. Αν έρθετε στην κηδεία μου, σας παρακαλώ μετά κάντε με περήφανη και πάτε σε ένα μπαρ μετά να τα πιείτε. Βάλτε να παίζει το «Keg on My Coffin» στη διαπασών και χορέψτε επάνω στη μπάρα για μένα (απαιτώ να διασκεδάσετε με μπόλικο χορό). Γιορτάστε τις ομορφιές που μας χαρίζει η ζωή, στήστε ένα πάρτι για μένα και πιστέψτε με θα βρω έναν τρόπο να είμαι και γω εκεί (ξέρετε πόσο πολύ μου τη δίνει να λείπω από το κέφι και τη διασκέδαση). Ανυπομονώ να σας στοιχειώσω όλους έναν προς έναν, αυτό δεν είναι αντίο, είναι ένα απλό «θα τα ξαναπούμε». Κάντε μου μια χάρη και αφιερώστε ορισμένα λεπτά από τη μέρα σας για να εκτιμήσετε την εύθραστη αυτή περιπέτεια που ονομάζουμε ζωή. Μην ξεχνάτε: η κάθε μέρα μετράει.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Αυτό καταλάβατε; Δε μπορέσατε ούτε να διαβάσετε το γράμμα μιας νεκρής γυναίκας και να σεβαστείτε ότι ΔΕΝ ήταν θρήσκα και ΔΕΝ μιλάει για καμία ανάσταση και ΔΕΝ ήθελε να πουν στο παιδάκι της δικαιολογίες του τύπου ότι πήγε στον παράδεισο; Δεν μπορέσατε να διαβάσετε ένα τέτοιο συγκλονιστικό γράμμα χωρίς να κάνετε πάνω του τις δικές σας αντιμεταθέσεις; Πόσο κρίμα....
Τελικά είναι στο dna του ανθρώπου η πίστη στην "άλλη" ζωή, η πίστη ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Χωρίς την ελπίδα στην Ανάσταση η ζωή δεν έχει νόημα!