Τα παιδιά που συνεχίζουν να μεγαλώνουν ταξιδεύοντας

Κάθε μέρα βομβαρδιζόμαστε από δεκάδες εικόνες με μικρά προσφυγόπουλα που συρρέουν στη χώρα μας. Στην αρχή δεν δώσαμε μεγάλη σημασία, έπειτα σοκαριστήκαμε από την αθρόα προσέλευση και τελικά έγινε για μας μια συνήθεια.

Αλήθεια πόσο τρομακτικό είναι να συνηθίζει ο άνθρωπος την δυστυχία του συνανθρώπου του;

Σκέφτομαι πως είναι ξαφνικά να μην έχεις πατρίδα. Προσπαθώ να φανταστώ πως ένα μικρό παιδάκι – ένα παιδάκι στην ηλικία της Ιωάννας μου – κάνει (κάτω από πολύ δύσκολες  συνθήκες) ένα τόσο μακρύ ταξίδι. Σκέφτομαι την αγωνία των γονιών του. Σκέφτομαι τις μέρες της ανεμελιάς του που φεύγουν και χάνονται.

Έπειτα κοιτάζω λίγο καλύτερα.

Τα παιδιά των προσφύγων, των μεταναστών, των λαθραία εισερχομένων στη χώρα, εξακολουθούν να μεγαλώνουν μαζί με όλα τα παιδιά του κόσμου. Οι μέρες περνούν και τα παιδιά ακολουθούν την πορεία τους και μεγαλώνουν. Ταξιδεύουν και μεγαλώνουν. Κάθε μέρα και λίγο πιο πολύ.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το να βλέπεις ένα παιδί να μεγαλώνει. Είναι σαν τον σπόρο που ριζώνει και σιγά σιγά, με δύναμη και με πείσμα μεγαλώνει και βγαίνει ψηλά και θεριεύει και φουντώνει και απλώνει κλώνους και άνθη και ομορφαίνει την αυλή μας αλλά και τη γειτονιά και την πόλη ολόκληρη.

Στην Κρήτη όταν ένα φυτό γίνεται μεγάλο συνηθίζουμε να λέμε ότι το φυτό αυτό βρήκε τον τόπο του. Βρήκε δηλαδή πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθεί. Οι μικροί αυτοί ταξιδιώτες ψάχνουν απλά τον τόπο τους. Ας βοηθήσουμε όσο μπορούμε να τον βρουν, ας τους βοηθήσουμε στο ταξίδι τους, ας κάνουμε λίγο πιο υποφερτό το πέρασμα από χώρα σε χώρα. Τα παιδιά είναι η ελπίδα μας. Είναι οι σπόροι που θα ριζώσουν και από εμάς εξαρτάται τι καρπούς θα δώσουν.

Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να δώσουμε στα παιδιά μας τον τόπο να μεγαλώσουν και να ανθίσουν και να κάνουν τον κόσμο γύρω τους ευτυχέστερο.

Μετά αρκεί να τα κοιτάμε απ΄το παράθυρο. Όπως τα δέντρα στον κήπο μας.

Μαρία

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com