5+1 βιβλία με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας!

Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας σκέφτηκα ποια από τα βιβλία που έχω διαβάσει και έχουν ως κεντρική ηρωίδα μια μητέρα με έχουν σημαδέψει. Και κατέληξα σε πέντε πολύ αγαπημένα μου βιβλία και ένα που ακόμη δεν έχω διαβάσει αλλά περιμένει τη σειρά του.

Η μητέρα του σκύλου – Παύλος Μάτεσις

Ένα από τα αγαπημένα μου ελληνικά βιβλία. Εκδόθηκε το 1990 από τις εκδόσεις Καστανιώτη και το διάβασα νομίζω όταν πήγαινα στη δευτέρα λυκείου. Θυμάμαι πως το σκεφτόμουν για πολύ καιρό μετά. Ηρωίδα και αφηγήτρια η Ραραού, που μας διηγείται τη ζωή της από την κατοχή μέχρι και τα γεράματά της. Μια ηθοποιός που γυρνούσε με τα μπουλούκια τον καιρό τα Κατοχής, και που ενώ ήταν απλά μια κομπάρσος νόμιζε ότι ήταν πρωταγωνίστρια. Μετά τον πόλεμο ήρθε με την μητέρα της, όπου και πάλι έζησαν δύσκολα χρόνια. Στα γεράματα της ζει σε ένα δυάρι με την σύνταξη ορφανού της Αντίστασης και περιμένει και την σύνταξη του κομπάρσου.

Ένα εμβληματικό μυθιστόρημα που αφηγείται μέσα από τη Ραραού 60 χρόνια ελληνικής ιστορίας. Θυμάμαι ότι διαβάζοντας το υπήρξαν στιγμές συγκίνησης αλλά και στιγμές γέλιου καθώς ο Μάτεσις καταφέρνει και ισορροπεί ανάμεσα στην συγκίνηση και το χιούμορ. Ένα από τα σημαντικότερα έργα της νεοελληνικής λογοτεχνίας και η Ραραού μια ηρωίδα που αποτέλεσε πρότυπο για πολλές επόμενες.

Ποτέ χωρίς την κόρη μου – Μπέτι Μαχμουντι

Τον Αύγουστο του 1984, η Μπέτι Μαχμουντί, Αμερικανίδα παντρεμένη με Ιρανό, ταξίδεψε με τον άντρα και την κόρη της στην Τεχεράνη. Έντρομη ανακαλύπτει κάποια στιγμή πως βρίσκεται δέσμια, στην ουσία, ενός φανατικού σε μια χώρα όπου οι γυναίκες είναι σχεδόν σκλάβες. Η μόνη ελπίδα διαφυγής βρίσκεται στα χέρια ενός παράνομου δικτύου λαθρεμπόρων.

Αυτό το βιβλίο είναι η αληθινή ιστορία μιας γυναίκας που πέτυχε το ακατόρθωτο, μια Οδύσσεια που παρακολουθούμε με κομμένη ανάσα. Ένα πραγματικά συγκλονιστικό βιβλίο με απίστευτες περιγραφές για την βαρβαρότητα στο όνομα του Αλλάχ που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη προσωπικότητα και υπόσταση. Μια ιστορία που διαβάζοντας την νοιώθεις πολλά συναισθήματα να εναλλάσσονται. Θυμός, συμπόνοια, οργή και πόνος. Και θαυμασμός για την δύναμη αυτής της γυναίκας που πάλεψε με νύχια και με δόντια για να καταφέρει τελικά να επιβιώσει μαζί με την κόρη της.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός

Το βιβλίο της Κατερίνας – Αύγουστος Κορτώ

Αυτό το βιβλίο το διάβασα απνευστί και όπως έγραψα και τότε στο Είμαι Μαμά το βρήκα σπαρακτικό. Ο Κορτώ μας διηγείται μέσα από τα μάτια της μητέρας του την ιστορία της οικογέιας της, μας μιλάει για την σχέση μητέρας και γιου αλλά και για τη μάχη της Κατερίνας με την ψυχική νόσο. Ο αναγνώστης παρακολουθεί τη μοναδική σχέση μάνας γιου και μαζί την εξέλιξη της περιπέτειας της Κατερίνας και τον αγώνα ενάντια στην μανιοκατάθλιψη που τελικά έχασε. Ο Κορτώ μας λέει την ιστορία της μητέρας του λιτά και με χιούμορ. Η Κατερίνα αυτοσαρκάζεται και προκαλεί εξάρσεις γέλιου. Ένα βιβλίο που όποιος διαβάσει δεν θα ξεχάσει εύκολα.
Μας λέει η Κατερίνα:
Αυτό το βιβλίο δεν έχει σκοπό να πληγώσει κανέναν, εκτός απ’ αυτούς που θα το διαβάσουν.
Αυτό το βιβλίο, θα πουν, είναι γεμάτο ψέματα? κακοήθειες, ανακρίβειες, παραχάραξη της οικογενειακής μας ιστορίας από ένα μυαλό χολωμένο κι άρρωστο, που γυρεύει εκδίκηση για τον θάνατο που μόνο του επέλεξε.
Ωστόσο εμένα αυτή είναι η αλήθεια μου, κι από κει και πέρα, ο καθείς ας διαλέξει τη λήθη που του ταιριάζει, που τον ανακουφίζει· έτσι είναι αν έτσι νομίζουνε.
Αυτό το βιβλίο με διαλύει.
Αυτό το βιβλίο έχει σκοπό να με διαλύσει, να με κάνει κομμάτια.
Μέσα στα κομμάτια μου είμαι.
Κι όποιος την ακούσει δεν θα την ξεχάσει ποτέ.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.

Το Δωμάτιο – Έμα Ντόναχιου

Για τον πεντάχρονο Τζακ το Δωμάτιο είναι ο κόσμος.

Εκεί γεννήθηκε, εκεί τρώει, εκεί κοιμάται, εκεί παίζει και μαθαίνει μαζί με τη Μαμά του. Γι’ αυτόν, το Δωμάτιο κρύβει αμέτρητα θαύματα, πλούσια και ανεξάντλητη τροφή για τη φαντασία του: ο Αυγοφίδης στο Κάτω Από το Κρεβάτι, φτιαγμένος από τσόφλια αυγών, ο φανταστικός κόσμος της Τηλεόρασης, η παρηγορητική ζεστασιά της Ντουλάπας, κάτω από τα κρεμασμένα ρούχα, εκεί όπου η Μαμά τον ασφαλίζει τα βράδια, για την περίπτωση που ο ΣαταΝίκ τούς επισκεφθεί.

Το Δωμάτιο είναι σπίτι για τον Τζακ, για τη Μαμά όμως δεν είναι παρά η φυλακή όπου είναι κλεισμένη από τα δεκαεννιά της – εφτά χρόνια τώρα. Με οδηγό την αδιαπραγμάτευτη αγάπη της για το γιο της, η Μαμά έχει δημιουργήσει για χάρη του μια ολόκληρη ζωή σ’ ένα χώρο μόλις έντεκα τετραγωνικών. Όσο όμως μεγαλώνει η λαχτάρα του Τζακ να γνωρίσει τον κόσμο του, τόσο γιγαντώνεται και η απελπισία της Μαμάς.

Το Δωμάτιο είναι η ιστορία της ακαταδάμαστης αγάπης που ανθεί κάτω από τις πιο οδυνηρές συνθήκες. του ακριβού σαν διαμάντι δεσμού ανάμεσα σε μητέρα και παιδί. Πρόκειται για ένα καθηλωτικό, εξυψωτικό και συνάμα σοκαριστικό μυθιστόρημα, μια ιστορία βαθιά ανθρώπινη και αβάσταχτα συγκινητική.

Το Δωμάτιο είναι ένα μέρος που δε θα ξεχάσετε ποτέ.

Φέτος το βιβλίο αυτό έγινε και ταινία και η πρωταγωνίστρια απέσπασε το Όσκαρ Α γυναικείου ρόλου. Το είχα διαβάσει όταν πρωτοκυκλοφόρησε και ως μαμά προσπαθούσα να σκεφτώ τι θα έκανα στην θέση της πρωταγωνίστριας. Και παρά το γεγονός ότι οι ήρωες ζουν μια κόλαση υπάρχει και το αισιόδοξο μήνυμα ότι στο τέλος η άδολη αγάπη θριαμβεύει και τελικά μητέρα και γιος ξεκινούν μια καινούρια ζωή.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Μέρες Έγκατάλειψης – Elena Ferrante

Μπορεί να είναι πρόσφατο ανάγνωσμα καθώς δεν έχει μια βδομάδα που το τελείωσα αν και καιρό βρισκόταν στα ράφια της βιβλιοθήκης μου.

Mιά γυναίκα τριανταοχτώ χρονών, ένας σύζυγος, δύο παιδιά. Ένα ωραίο διαμέρισμα στο Tορίνο, μια ζωή φτιαγμένη από συζυγική σιγουριά και μικρές καθημερινές ιεροτελεστίες. Δεκαπέντε χρόνια γάμου. Kι έπειτα, κάποιο απόγευμα του Aπρίλη, μια φράση του συζύγου της κάνει κομμάτια αυτή τη γαλήνια ζωή, μεταμορφώνοντας την Όλγα σε μια γυναίκα εγκαταλελειμμένη. Mια γυναίκα τσακισμένη. Pημαγμένη, σπασμένη. Mια «κακομοίρα», σαν εκείνη τη γειτόνισσα των παιδικών της χρόνων στη Nάπολη, της οποίας το κλάμα θαρρεί πως ακούει ακόμα τις νύχτες, καθώς στροβιλίζεται ανάμεσα στα φαντάσματα που κάνουν κατοχή στο παρόν και τη φυλακίζουν μέσα σε μια αλλοτριωμένη, αποσπασματική αντίληψη του εαυτού της.
Bουβή από έκπληξη, η Όλγα δεν καταλαβαίνει τίποτα για το «κενό συνείδησης» που ισχυρίζεται ότι νιώθει ο άντρας τον οποίο ακολούθησε στο Tορίνο και για χάρη του οποίου παράτησε το γράψιμο. O άντρας με τον οποίο ήθελε να γεράσει, έγινε ο άντρας που δεν την αγαπάει πιά. H Όλγα δεν υπάρχει πιά. Ή μάλλον υπάρχει μόνο μέσα στην αργή της κατρακύλα, μέσα σε τούτη την κάθοδο στην κόλαση, όπου το έδαφος μοιάζει να υποχωρεί κάτω από τα πόδια της και τα γεγονότα να συνωμοτούν εναντίον της: ένα συμφιλιωτικό γεύμα καταλήγει στα αίματα, ο γιός της αρρωσταίνει, το τηλέφωνο κόβεται ανεξήγητα, το λυκόσκυλο ψυχορραγεί, αναμφίβολα δηλητηριασμένο από φόλα, έπειτα η πόρτα του διαμερίσματος φρακάρει από μέσα και η Όλγα βρίσκεται εγκλωβισμένη…
Tο βιβλίο της Έλενα Φερράντε μας βυθίζει κυριολεκτικά μέσα στον ψυχισμό της Όλγας και μας ταξιδεύει ώς τα σύνορα της τρέλας. Mε την ακρίβεια του ύφους και τον ασθματικό ρυθμό του, το Mέρες εγκατάλειψης αποτελεί μια απόλυτα μελετημένη και πρωτότυπη παραλλαγή πάνω στο θέμα της εγκαταλελειμμένης συζύγου, παρασέρνοντας τον αναγνώστη ώς τα πιο μαύρα και οδυνηρά βάθη της γυναικείας εμπειρίας.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα.

Ομαδικό πορτραίτο με μια κυρία – Χάινριχ Μπελ

Περιμένει υπομονετικά τη σειρά του. Έργο του Χάινριχ Μπελ που έχει τιμηθεί με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1972. Μαζί με τον Κλόουν θεωρούνται τα δύο αριστουργήματα του συγγραφέα.

Στις σελίδες αυτές θα γνωρίσουμε τη Λένι, μας διαβεβαιώνει ο αινιγματικός, ανώνυμος αφηγητής του βιβλίου, που έχει αναλάβει να ανασυνθέσει τη βιογραφία της μέσα από τις ποικίλες μαρτυρίες των ανθρώπων που τη γνώρισαν. Ποια είναι όμως η Λένι; Μια απλή γυναίκα, χωρίς καμία φιλοδοξία ηρωισμού, που μεγάλωσε την εποχή της γιγάντωσης του ναζισμού στη Γερμανία, που έζησε τον πόλεμο και επέζησε αυτού, και τώρα, στη δημοκρατική μεταπολεμική Δυτική Γερμανία του ’60, βιώνει τα απόνερα μιας εποχής που μάλλον δεν είναι τόσο περασμένη όσο δείχνει.
Στο «Ομαδικό πορτρέτο με μία κυρία», ένα κορυφαίο έργο του μοντερνισμού, την «κορωνίδα της δημιουργίας του Χάινριχ Μπελ», σύμφωνα με τη διατύπωση της επιτροπής που του απένειμε το βραβείο Νόμπελ το 1972, αποτυπώνονται με ακρίβεια και σαρκασμό, με φαινομενική αφέλεια κι ωστόσο εκπληκτική εμβρίθεια, τα πεπρωμένα και οι επιλογές ενός λαού σε κρίση. Κάθε «μαρτυρία» φωτίζει όχι μόνο τη ζωή της Λένι αλλά και καθενός από τη χορεία εκείνων που την πλαισιώνουν στο «ομαδικό πορτρέτο», τον αισθησιασμό, την ποταπότητα και τη μεγαλοσύνη της ανθρώπινης φύσης. Και απρόσμενα, σχεδόν μαγικά, βλέπουμε να αναδύεται ένα ακόμα πορτρέτο: το ψηφιδωτό μιας ολόκληρης ηπείρου – το πορτρέτο της Ευρώπης μας.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.

Η Αγγελική Μποζίκη ζει στην Αθήνα και εργάζεται στο χώρο της πληροφορικής.

Είναι η μαμά του Πέτρου και σύντροφος του Μιχάλη.

Αγαπά τη λογοτεχνία και διαβάζει από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Μέσα από το eimaimama θα μοιράζεται μαζί μας τα βιβλία που ανακαλύπτει και αρέσουν στην ίδια και το μικρό Πέτρο φυσικά.