O δάσκαλος, οι τιμωρίες και οι βαθμοί

Ο δάσκαλος, οι τιμωρίες και οι βαθμοί του σχολείου

της Κατερίνας Καλιμικεράκη

Ένα άλλο σημείο στο οποίο οι γονείς πρέπει να δίνουν μεγάλη σημασία,  είναι η απόλυτη ανάγκη για συνεργασία ανάμεσα στο σπίτι και στο σχολείο. Οι γονείς οφείλουν να επικοινωνούν συχνά με το δάσκαλο του παιδιού τους και να τον ενημερώνουν για τις συνθήκες που επικρατούν στο σπίτι και οι οποίες ενδέχεται να έχουν σοβαρή επίδραση στη συμπεριφορά και την επίδοση του μαθητή. Πρέπει να ακούν την άποψή του, να ενημερώνονται κι αυτοί με τη σειρά τους και να συζητούν μαζί του ό,τι πρόβλημα προκύπτει μέσα στη χρονιά.

Φυσικά δεν πρέπει για κανένα λόγο να γίνονται μπροστά στο παιδί κρίσεις δυσμενείς για το δάσκαλό του, τις αδυναμίες ή τις ιδιοτροπίες του. Αυτό καταρρακώνει το κύρος του δασκάλου στα μάτια του μαθητή που έχει ανάγκη να είναι δεμένος με το δάσκαλό του, να του έχει εμπιστοσύνη, να τον εκτιμά και να τον σέβεται.

Αν το παιδί  για κάποιο λόγο πάρει μια τιμωρία στο σχολείο, ας μη σπεύδουν οι γονείς να πιστέψουν αμέσως και χωρίς επιφύλαξη αυτά που θα τους διηγηθεί σχετικά με το επεισόδιο από τα οποία βγαίνει το συμπέρασμα ότι αδικήθηκε ή ότι αντιμετωπίστηκε με υπερβολική αυστηρότητα. Είναι προφανές ότι το παιδί θα θελήσει να βρει τρόπους να δικαιολογήσει τη συμπεριφορά του χωρίς αναγκαστικά να έχει την πρόθεση να πει ψέματα. Στον εγωκεντρικό ηθικό κόσμο του παιδιού η ανάγκη του να φταίει πάντα κάποιος άλλος τον οδηγεί να βλέπει την αλήθεια από τη δική του οπτική γωνία. Ας είναι ο γονέας ‘’ανοιχτός’’ να ακούσει και την άλλη άποψη, αυτή του δασκάλου με καλή πρόθεση και πνεύμα συνεργασίας.

Αρκετοί γονείς έχουν τη συνήθεια να θεωρούν το παιδί τους αδικημένο και να διαμαρτύρονται για τους  χαμηλούς βαθμούς του χωρίς να έχουν το θάρρος να παραδεχτούν ότι κατά ένα μεγάλο μέρος είναι και ο ίδιος ο μαθητής υπεύθυνος για την επίδοσή του. Μια τέτοια συμπεριφορά από μέρους  του γονέα βλάπτει ακόμα περισσότερο το μαθητή ο οποίος, ενώ θα έπρεπε να βοηθηθεί για να προσπαθήσει να βελτιώσει την απόδοσή του, εφησυχάζει μεταθέτοντας την ευθύνη στο δάσκαλό του που είναι άδικος ή αυστηρός (ή- όπως έχω ακούσει με έκπληξη- δεν έχει καλή ‘’χημεία’’ ή δεν ταιριάζει με το ζώδιο του μαθητή!!!)

Σχετικά με τους βαθμούς, είναι σημαντικό να ξέρουμε πως κάθε παιδί έχει συγκεκριμένες δυνατότητες και δεν μπορεί όλοι να είναι ‘’πρώτοι μαθητές’’ στην τάξη. Καθένας διακρίνεται σε ορισμένους τομείς ενώ σε άλλους όχι . Γι’ αυτό ας μην πιέζουμε τα παιδιά να ξεπεράσουν τον εαυτό τους. Αν εργάζονται σωστά και αποδίδουν ανάλογα με τις δυνατότητές τους τότε αυτό πρέπει να μας είναι αρκετό (τουλάχιστον στο επίπεδο του δημοτικού σχολείου). Να τα ενθαρρύνουμε και να τα επαινούμε όποιο βαθμό και αν μας φέρουν γιατί πρέπει να καταλάβουν ότι δεν είναι ο βαθμός ο κύριος στόχος της εκπαίδευσης.

‘’Ας προσπαθήσετε  λοιπόν καλοί γονείς να βάλετε από την αρχή της σχολικής χρονιάς τις σωστές βάσεις για την καθημερινή μελέτη των μικρών μαθητών με στοργή, σοβαρότητα και σταθερότητα και ας τους εξασφαλίσετε, στο βαθμό που μπορείτε, τις καλύτερες συνθήκες μελέτης για να μπορέσουν να δουλέψουν σωστά και να αποδώσουν στο σχολείο τους’’.

* H Kατερίνα Καλιμικεράκη είναι δασκάλα με σπουδές και μελέτες πάνω σε θέματα παιδοψυχολογίας