Η Σάντυ Κουτσοσταμάτη αναλύει τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να το βοηθήσουν
Ακόμη κι αν ένα παιδί είναι έξυπνο, αυτό δεν αρκεί για να μπορεί να αποδίδει το μέγιστο των δυνατοτήτων του στο σχολείο.
1. Δώσε στο παιδί σου το δικό του ξυπνητήρι. Γράψε την πρωινή ρουτίνα και κόλλησέ την κοντά στο ρολόι του ώστε να ξέρει τι χρειάζεται να κάνει μόλις ξυπνήσει. Αν είναι πολύ μικρό και δεν διαβάζει είτε ζωγράφισε εσύ τις δραστηριότητες, είτε βρες κάποια αυτοκόλλητα (ή εικόνες από το ίντερνετ) τα οποία να απεικονίζουν την δραστηριότητα
2. Κάνε την μάθηση παιχνίδι. Βάλτε μαζί σημαιούλες στο χάρτη στα μέρη που έχετε επισκεφθεί και σε εκείνα που θα θέλατε να πάτε. Διηγηθείτε ιστορίες στα παιδιά, λατρεύουν τις ιστορίες. Δώστε έμφαση στο μορφωτικό χαρακτήρα της μελέτης, και μην μιλάτε για αυτή σαν να είναι καταναγκασμός.
3. Προσπαθήστε να πηγαίνετε με τους ρυθμούς τους, μην το πιέζετε και μην περιμένετε πολλά από το παιδί, ώστε να είστε σε θέση αν το επιβραβεύετε συχνά για τις προσπάθειές του και όχι για το αποτέλεσμα. Επίσης, μην κάνετε το λάθος να μην έχετε προσδοκίες από το παιδί, με αποτέλεσμα να το κάνουν να μην πιστεύει στις ικανότητές του.
4. Όσο κι αν ακούγεται δύσκολο αφήστε το παιδί να πάει αδιάβαστο. Χρειάζεται να μάθει να αναλαμβάνει εκείνο την ευθύνη των μαθημάτων και αυτό θα γίνει μόνο αν βιώσει τις συνέπειες.
5. Βοηθήστε το χωρίς να του λύνετε τις ασκήσεις.
6. Μεταδώστε ηρεμία στο παιδί με το να διαχειρίζεστε πρώτα εσείς το άγχος σας. Κάποιοι γονείς αγχώνονται πολύ με συνέπεια να μεταφέρουν το άγχος τους στο παιδί και τελικά να εμποδίζουν, άθελά τους, την απόδοσή τους.
7. Περιορίστε τα εξωτερικά ερεθίσματα που μπορεί να αποσπούν την προσοχή του παιδιού (πχ. τηλεόραση, ραδιόφωνο, φασαρία, φωνές)
8. Όταν το παιδί δεν πάρει έναν τόσο καλό βαθμό ή βιώσει μια αποτυχία, μην απογοητεύεστε, μάθετέ του να προχωράει και να αντιμετωπίζει τις αποτυχίες σαν ένα θετικό μάθημα.
9. Είναι σημαντικό να τηρείται μια σωστή ρουτίνα στο θέμα του ύπνου και του φαγητού, αλλά και να μπαίνουν όρια στο πόσο θα παρακολουθεί το παιδί τηλεόραση ή θα βρίσκεται μπροστά σε μια οθόνη.
10. Προετοιμάστε το παιδί θετικά για το τι είναι το σχολείο, ο παιδικός σταθμός ή το δημοτικό. Ωστόσο, μην το ξεγελάσετε και μην ωραιοποιήστε το τι θα συναντήσει στο σχολείο ή στον παιδικό σταθμό.
Πάντα χρειάζεται να σεβόμαστε την ιδιοσυγκρασία και τις προτιμήσεις του παιδιού. Υπάρχουν παιδιά που δυσκολεύονται περισσότερο από κάποια άλλα για παράδειγμα να καθίσουν για πολύ ώρα σε μια καρέκλα. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από όλα τα παιδιά το ίδιο. Πάντα χρειάζεται να δρούμε με σεβασμό στο παιδί.
Ο στόχος είναι η αυτορρύθμιση και η αυτονομία του παιδιού. Το πιο σημαντικό μάθημα του σχολείου είναι η ανάληψη ευθύνης και η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης του παιδιού. Έτσι, κάθε μέρα κάνε και ένα πράγμα λιγότερο και άφησέ το να το κάνει το παιδί.
πηγή: missbloom.gr
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Διαφωνώ κάθετα στην επιβράβευση της προσπάθειας, αυτό που θεωρώ πιο σημαντικό είναι η επίτευξη του στόχου. Επειδή επιβραβεύουμε την προσπάθεια έχουμε ενήλικες που περιμένουν προαγωγή ή αναγνωριση στη δουλειά τους μόνο και μόνο επειδή "προσπαθούν" (ας πούμε έρχονται στην ώρα τους το πρωί) και γι αυτό όλα τα παιδιά που δίνουν πανελλήνιες απαιτούν να περάσουν μόνο και μόνο γιατί "προσπάθησαν". Όχι η προσπάθεια δεν επιβραβεύεται. Ο στόχος ναι, δεν τιμωρείσαι αν δεν τον πετύχεις αλλά για την επιβράβευση ΠΡΕΠΕΙ να τον πετύχεις (άρα να ξαναπροσπαθήσεις και να γίνεις καλύτερος). Ούτε με το να μην περιμένω πολλά συμφωνώ, φυσικά και περιμένω πολλά, όχι το νομπελ ιατρικής στα 12 βέβαια, αλλά περιμένω να λύνει μόνο τις ασκήσεις του να παίρνει αξιοπρεπείς βαθμούς και να ακολουθεί το πρόγραμμα του σχολείου ΚΑΙ του σπιτιού με επιτυχία και εφ όσων το παιδί δεν έχει κάποιου είδους αναπηρία μπορεί να τα κάνει όλα αυτά αναλόγως της ηλικίας του. Τη θετική προετοιμασία για το σχολείο δεν την σχολιάζω, ποτέ δεν κατάφερα να το κάνω στα παιδιά μου. Το σχολείο είναι βαρετό και ανούσιο και αρνούμαι να πω ψέμματα στο παιδί μου. Ούτε καλά θα περνάει ούτε θα μάθει "χρησιμα πράγματα".