Άσχημο πράγμα να έχεις αδέρφια και να είσαι τόσο μόνη!
Ειμαι η πιο μικρη απο τα αδερφια μου…. κι ομως η ζωη με εκανε να ειμαι πιο μεγαλη απο αυτους….
Αντιμετωπισα προβληματα υγειας της μητερας μου κοιμομουν μερονυχτα μεσα σε νοσοκομεια διπλα της αναλαμβανοντας ολες τις ευθυνες μονη…. τα αλλα δυο αδερφια πουθενα.
Ηρθε η μερα που αρρωστησε και ο πατερας μου…. Εγκυος στο παιδακι μου στο μηνα μου ετρεχα ακομη στα νοσοκομεια προσπαθωντας να ειμαι διπλα στους γονεις μου.
Τελικα η μητερα μου εφυγε απο την ζωη και εμεινε μονος ο πατερας μου… Τοτε εμφανιστηκε κ ο αδερφος με την γυναικα του για να μεινουν μαζι του λογω μετακομισης τους απο αλλη πολη… το ενδιαφερον τους για τον πατερα μου ηταν οσο κρατησε η αναγκη τους για φιλοξενια…..μετα η απολυτη αποχη απο ολα… Καποια στιγμη εγινε ενα μεγαλο χειρουργειο στο οποιο εμφανιστηκε μονο ο αδερφος μου. Βγηκαμε απο την κλινικη, τον επισκεφτηκε και δυο φορες στο σπιτι μου και αυτο….
Και αναρωτιεμαι… γινεται να δειχνεις τοση αδιαφορια για εναν ανθρωπο που σε εφερε στον κοσμο, εδωσε οτι ειχε και δεν ειχε για σενα και τωρα να τον πετας σαν σκουπιδι;;; Ολοι μας εχουμε διπλα μας εναν συντροφο αλλα, συγγνωμη, δεν μας κανει τοσο κουμαντο στο τι θα κανουμε με τους γονεις μας….
Λυπαμαι, αδερφε, που αυτη η γυναικα που διαλεξες στο πλαι σου αποδειχτηκε τοσο φαρμακερο φιδι και σε εκοψε απο καθε επαφη με ολους σου τους συγγενεις… Γιατι αν θες να μαθεις και η μανα μας με αυτον τον καημο εφυγε…. Λυπαμαι πραγματικα για την γυναικουλα που εχεις στο πλαι σου…. Εγω δεν γεννηθηκα δυνατη αλλα με εκανε η ζωη! Θα σταθω οσο μπορω διπλα στον πατερα μας οπως σταθηκα βραχος και διπλα στη μανα μας…. Εσενα λυπαμαι που δεν θελουν ουτε τα παιδια σου να σε βλεπουν και που και ο πατερας με αυτον τον καημο θα φυγει καποια στιγμη….
Πραγματικα σε λυπαμαι!
Εγω δεν καταλαβα που ευθυνεται η νυφη ;; Οποιος θελει να νοιαστει και να ενδιαφερθει το κανει !οταν εγω γεννησα ο πεθερος μου αρρωστησε βαρια , ζουσαμε σε διαφορετικες πολεις και ο αντρας μου εφυγε να παει κοντα του πριν καν σαραντησω, δεν με ρωτησε απλα μου το ειπε, εγω επελεξα να τον ακολουθησω και μειναμε εκει , κοντα του τεσσερις μηνες ,εγω μονη σε ενα αδειο σπιτι με το μωρο και εκεινος στο νοσοκομειο !ομως οτι και να ελεγα ή να επελεγα να κανω εγω εκεινος θα εδινε πρωτεραιοτητα στον πατερα του ! Οποτε ηταν καθαρα επιλογη του αδερφου σου να αδιαφορησει!
Οι γονείς μας είναι οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στον κόσμο αφού χάρη σε αυτούς υπάρχουμε. Αυτό δεν τους καθιστά αυτόματα αγίους! Ο καθένας "τρέχει" για τους γονείς του με τον τρόπο που μπορεί και αντέχει και καταλαβαίνει για να έχει την συνείδησή του καθαρή. Εσύ τι ακριβώς προσπαθείς να αποδείξεις και σε ποιον? Από ποιον θεωρείς πως είσαι ανώτερη? Παριστάνοντας τον μοναδικό Ήρωα που κανείς δεν καταλαβαίνει? Μήπως να το κοιτάξεις λίγο το θέμα από μια διαφορετική σκοπιά κοπέλα μου καλή?
Νομίζω, αγαπητή Μαρία, ότι η συντάκτρια του κειμένου εκφράζει απλώς την αγανάκτησή της για την αδιαφορία του αδερφού της απέναντι στους άρρωστους γονείς, γιατί περί αδιαφορίας πρόκειται, σύμφωνα πάντα με τα γραφόμενα της κοπέλας. Φρόντισε ολομόναχη τους γονείς της χωρίς καμία στήριξη από ανθρώπους που θα ΌΦΕΙΛΑΝ να τη βοηθήσουν. Ξέρεις, είναι χρέος μας να φροντίζουμε τους ανθρώπους που μας έφεραν στον κόσμο όταν εκείνοι είναι αδύναμοι για να φροντίσουν τον εαυτό τους, ανταποδίδοντάς τους έτσι την αγάπη και τους κόπους τόσων χρόνων. Δεν αναφέρομαι φυσικά σε ακραίες περιπτώσεις ρήξης γονέα-παιδιού εξαιτίας κακών σχέσεων, κακοποίησης κ.τ.λ. Τώρα αν ο αδερφός έχει τη συνείδηση του καθαρή μετά την αδιαφορία που έδειξε, τι να πω, κάτι δεν έχει καταλάβει καλά γενικότερα σε αυτή τη ζωή.