Η ιστορία της Κατερίνας
(Η Κατερίνα γέννησε φυσιολογικά με επισκληρίδιο)
Η μικρή μας πριγκίπισσα ήρθε και μας ομόρφυνε τη ζωή στις 6/7/2010. Καθώς η καισαρική τομή ήταν προγραμματισμένη, μετρούσαμε τις μέρες και τις ώρες μέχρι τη μεγάλη μέρα. Ξύπνησα στις 5.00, έκανα μπάνιο, βάφτηκα και στολίστηκα λες και πήγαινα σε πάρτι (έπρεπε να με δει όμορφη η κόρη μου!!!) και μετά ξύπνησα και αγκάλιασα τον υπέροχο άντρα μου που τόσο καιρό με στήριξε πάντα με πολλή αγάπη. «Αυτή είναι η τελευταία φορά που είμαστε οι δυο μας.. Σε λίγο θα είμαστε τρεις!!!«, του είπα. Στην κλινική αργήσαμε να πάμε γιατί πίναμε καφέ στο μπαλκόνι και ξεχαστήκαμε και μας περίμενε η μαία και ο πεθερός μου! Μπήκα και μου πέρασαν τους ορούς κλπ και όσο περιμέναμε ο άντρας μου ήταν μαζί μου και βγάζαμε φωτογραφίες μέσα στην τρελή χαρά. Κάποια στιγμή με φώναξαν και μπήκαμε στο χειρουργείο.
Ο αναισθησιολόγος μου εξήγησε τι θα κάνουμε και μου έκανε την επισκληρίδιο, που δε με πόνεσε καθόλου. Όταν με έπιασε, ο γυναικολόγος μου ξεκίνησε την καισαρική και εγώ δεν καταλάβαινα τίποτα από πόνο, μόνο σαν κάποιος να μου τρίβει την κοιλιά με πανί ένιωθα. Πήγαν να με κοροιδέψουν κιόλας ότι δεν έχουν ξεκινήσει αλλά εγώ ήξερα ότι ήδη είμαστε κοντά, γιατί άκουσα τον διαστολέα (είμαι κτηνίατρος και έχω κάνει πολλές καισαρικές!!!) Αρχίσαμε να μιλάμε για την καισαρική στις αγελάδες και στα σκυλιά και τότε ήρθε η στιγμή που άρχισαν να με ζουπάνε και να με σπρώχνουν.. η μπέμπα ερχόταν!!!
Στη συνέχεια άρχισα να δίνω ευχαριστήρια σε όλους λες και είμαι στα όσκαρ. «Ευχαριστώ κύριε αναισθησιολόγε, ευχαριστώ το γυναικολόγο μου, ευχαρίστώ όλον τον κόσμο» Ο γυναικολόγος έκανε φοβερή δουλειά, δεν πόνεσα καθόλου ούτε και μετά και δεν μου έχει αφήσει καθόλου σημάδι στην τομή. Με πήγαν κι εμένα στην ανάνηψη και μου την έφεραν, την πήρα αγκαλίτσα και αμέσως την έβαλα στο στήθος μου που άρχισε να θηλάζει ευτυχισμένη. Νομίζω ότι δεν έχω νιώσει πιο πολύ ευτυχία στη ζωή μου, όσο χαμένη κι αν ήμουν. Ο άντρας μου μου έλεγε ότι του έκανα το μεγαλύτερο δώρο της ζωής του και ότι νιώθει φτωχός μπροστά μου και στα όσα του πρόσφερα, ότι είναι η τρίτη πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής του μετά τη γνωριμία μας και το γάμο μας.Ευχαριστώ το Θεό και την Παναγία που με βοήθησαν και έβγαλα εις πέρας την εγκυμοσύνη μου γιατί είχα σοβαρό πρόβλημα ανεπάρκειας τραχήλου και τον υπέροχο σύζυγό μου που όλους αυτούς τους μήνες ήταν ένας ήρωας και με στήριξε σε όλα μου τα άγχη και τις κρίσεις με την αγάπη και τη φροντίδα του. Ευχαριστώ και τη γλυκιά μου μανούλα για τη βοήθεια της στο μαιευτήριο που ήταν πολύτιμη καθώς κανέναν άλλος δε θα μπορούσε να κουμαντάρει με τόση γλυκύτητα, χαρά και ευγένεια τα μιλιούνια κόσμου που μας επισκέφτηκαν καθώς εμένα οι ορμόνες μου είχαν τρελαθεί τις μέρες που ακολούθησαν και ζητώ συγνώμη αν τη στενοχώρησα κάποιες φορές.
Αυτή ήταν και η δικιά μας ιστορία τοκετού! Να χαιρόμαστε όλες τα παιδάκια μας!!!! Να είναι υγιή και καλότυχα!!!!
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
διορθωστε ενα λαθακι!! δε γεννησε φυσιολογικα οπως γραφετε πανω!
>να το χαιρεσαι το παιδακι σου!παντα να εισαι κι εσυ κι ο αντρουλης σου και το μωρο σου τοσο ευτυχισμενοι!
>Να το χαίρεσαι το μωράκι σου...
Βλέπω οι ευχαριστείες συνεχίζονται μέχρι και σήμερα, ε; ;)