Α. Καππάτου: Λόγοι που το παιδί εκφράζει συνεχώς γκρίνια και καπρίτσια….

Μία  φίλη μας ρωτά….Η κόρη μου είναι 3 ετών και από τους πρώτους μήνες καταλάβαμε πως θα έχουμε να κάνουμε με μια πολύ δυνατή προσωπικότητα. Δεν φοβάται τίποτα από μηνών που ήτανε. Δεν έχει φόβο όσο κι αν έχουμε προσπαθήσει να της επιβληθούμε.

Εγώ δεν δουλεύω, οπότε είμαστε όλη μέρα μαζί. Προσπαθώ να βρίσκω τρόπους π.χ για να μαζέψει τα παιχνίδια της… η διαταγή δεν πιάνει, ατάκες τύπου «πάμε παρέα να τα μαζέψουμε» επίσης, ούτε ιδιαίτερα το « έλα να βάλουμε γκολ τα παιχνίδια στο κουτί τους». Κάνει πολλά νεύρα και καπρίτσια π.χ γιατί η γαλοπούλα στο τοστ είναι τετράγωνη και όχι στρογγυλή.

Μπορεί γι’ αυτό το ασήμαντο πράγμα να κλαίει μισή ώρα. Εγώ πάντα, μα πάντα, ξεκινάω με πολύ ήρεμο τρόπο «δεν πειράζει καρδούλα μου, δε έγινε και τίποτα…» ή «άλλα παιδάκια έξω δεν έχουν και εσένα σε πειράζει το σχήμα της γαλοπούλας;» Η τιμωρία για άσχημα πράγματα που έκανε ήταν να την βάζω σε μια πολυθρόνα και να κάθεται εκεί. Ή την κλείνω στο δωμάτιό της και της λέω «όταν ηρεμήσεις, τότε η μαμά θα σου ανοίξει την πόρτα». Την πρώτη φορά βέβαια σηκωνόταν να φύγει αλλά ίσα με 20 φορές την ξανάβαζα στην θέση της τιμωρίας για να της δείξω ότι δεν αστειεύομαι και ότι εγώ έχω το «πάνω χέρι». Και είναι και άλλα πολλά που δεν είναι εύκολο να γραφτούν σε ένα mail.

Όσο για τον μπαμπά της, είναι της άποψης «ότι αφού δε παίρνει από λόγια, ξύλο.» Εγώ το αποφεύγω αλλά κάποιες φορές είναι αναπόφευκτο. Η γκρίνια της είναι έντονη πολλές φορές την ημέρα. Λες και της φταίει κάτι που δεν έχω καταλάβει τί;

Εγώ είμαι τόσο δοτική όσο και αυστηρή όταν πρέπει, πχ. Αν δεν θέλει να φάει φακές, την αφήνω νηστική λέγοντας «ότι η μαμά αυτό το φαγητό έφτιαξε, αυτό πρέπει να φάμε όλοι» εξηγώντας της παράλληλα πόσο υγιεινές είναι, κλπ. ¨όμως πραγματικά υπάρχουν στιγμές που φτάνω στα όριά μου. SOS

Και η απάντηση στη φίλη μας:

Πολλοί είναι οι λόγοι που το παιδί εκφράζει συνεχώς γκρίνια και καπρίτσια , μερικοί από αυτούς είναι , έλλειψη σαφούς οριοθέτησης ή σταθερότητας από τους γονείς , εντάσεις ή συγκρούσεις μεταξύ των γονιών, άγχος, υπερβολικές προσδοκίες από τους γονείς , προσωπικές δυσκολίες των γονιών

Είναι σημαντικό να έχετε σταθερή και κοινή αντιμετώπιση . Να δώσετε στο παιδί να καταλάβει ότι το αποδέχεστε. Όταν ξεκινά τα καπρίτσια να της εξηγείτε με ηρεμία χωρίς φωνές ή θυμό και προσπαθήστε να αποφεύγετε την σύγκρουση . Σε αρκετές περιπτώσεις είναι σωτήριο να της αποσπάσετε το ενδιαφέρον σε κάποια άλλη δραστηριότητα.

Δεν βοηθά να κλείνετε το 3χρονο παιδί στο δωμάτιο με πίεση ούτε να τη βάζετε μέσα 20 φορές μέχρι να καθίσει. Αυτό το εισπράττει σαν εκδίκηση από την πλευρά σας και δεν της περνάτε κανένα μήνυμα αντίθετα της προκαλεί μεγαλύτερο θυμό. Κανένα παιδί δεν δέχεται εύκολα να μαζέψει τα πράγματα του στα 3 του χρόνια αν μάλιστα έχουν προηγηθεί παρατηρήσεις από τους γονείς του για άλλα θέματα και η σχέση είναι συγκρουσιακή.

Όταν κτυπάμε ένα παιδί του περνάμε το μήνυμα ότι ο τρόπος για να πετύχεις κάτι είναι η βία, η αντίδραση και η επιβολή. Εξετάστε τη συμπεριφορά σας απέναντι στο παιδί. Μερικές φορές ενώ οι προθέσεις μας είναι καλές δυστυχώς για διάφορους προσωπικούς μας λόγους δεν καταφέρνουμε να το δείξουμε.

Αναλογιστείτε πως αισθάνεστε που μένετε σπίτι για το μεγάλωμα του παιδιού , αν η ζωή που κάνετε τώρα μήπως σας πιέζει και άθελά σας η ένταση αυτή μεταφέρεται στο παιδί κα . Θεωρώ ότι θα σας βοηθούσε μια επίσκεψη σε κάποιον ψυχολόγο στη περιοχή σας , γιατί ενώ έχετε πολύ καλή θέληση κάτι δεν προχωρά σωστά στο τρόπο που επιβάλλετε τα όρια στο παιδί με αποτέλεσμα στο σπίτι σας να έχει εγκατασταθεί ο θυμός .

πηγή www.akappatou.gr