Πιπίλα και δάχτυλο
Η πιπίλα και το δάχτυλο είναι η παρηγοριά και η ανακούφισή τους. Όσο χαριτωμένο και αν είναι το θέαμα ενός μωρού να πιπιλάει το δάχτυλό του ή τη πολύχρωμη πιπίλα του, άλλο τόσο επίφοβο είναι για τη δημιουργία διάφορων προβλημάτων, καθώς το παιδί μεγαλώνει και συνεχίζει αυτή τη συνήθεια.
Οι περισσότεροι γονείς τρέμουν τη στιγμή που θα πρέπει να αναλάβουν ριζική δράση για το κόψιμο της πιπίλας ή του δαχτύλου, όμως καλό θα ήταν να γίνει πριν το παιδί κλείσει τον τρίτο χρόνο της ζωής του.
Καλή επιτυχία και εδώ θα είμαστε να σας δίνουμε κουράγιο! Άλλωστε και εμείς περάσαμε από αυτό το στάδιο κάποια στιγμή με τα παιδιά μας!
Πάμε να δούμε αναλυτικά τι… «παίζει» στις δύο περιπτώσεις: πιπίλα και δάχτυλο
Πιπίλα
1. Κόβεται εύκολα!
2. Ανακουφίζει τα μωρά όταν ανατέλλουν τα νεογιλά (πρώτα) δόντια τους .
3. Όταν δεν την βρίσκετε μέσα στο σπίτι, δημιουργείται πανικός.
4. Αν δεν έχει δοθεί στο μωρό από νωρίς, καλό θα ήταν να την αποφύγετε και να ΜΗΝ την δώσετε ΠΟΤΕ.
5. Περιορίστε την. Μόνο στον ύπνο. Αφού κοιμηθεί βγάλτε την από το στόμα του. (Αν το καταφέρετε!)
6. Να εφαρμόζει σωστά στο στόμα του μωρού. ΠΟΤΕ μεγαλύτερη από την ηλικία του.
7. Μην του δίνετε δύο και 3 πιπίλες να κρατούν στο χέρι μαζί (σαν λάβαρα της επαναστάσεως!) -ούτε για παιχνίδι.
8. Παρατεταμένη χρήση δημιουργεί ορθοδοντικά (χασμοδοντία – στραβά δόντια – υπερώα) και οδοντιατρικά (τερηδόνα, άφτρες) προβλήματα
9. Μην βάζετε ποτέ πάνω στην πιπίλα, μέλι, ή άλλα γλυκίσματα. Επιβαρύνετε πολύ τα ούλα τους και αργότερα τα νεογιλά και μόνιμα δόντια τους.
10. Δεν βοηθάει να μειωθεί η πλημμελής κατάποση, που όλα τα μωρά έχουν σε αυτήν την ηλικία και η οποία καθώς μεγαλώνουν πρέπει να μειώνεται.
11. Η βιβλιογραφία αναφέρει ότι αν κοπεί πριν τα τρία (3!!!) πρώτα χρόνια, έχει μεγάλες πιθανότητες η χασμοδοντία που ίσως έχει δημιουργηθεί να μειωθεί από μόνη της.
12. ΟΧΙ όλη την ημέρα με την πιπίλα στο στόμα.
13. Μην τα αφήνετε να έχουν την πιπίλα στο στόμα (ούτε μπροστά –ούτε στο πλάι) και να προσπαθούν να μιλήσουν. ΒΓΑΛΤΕ την πιπίλα!
14. Μειώνει τους τυχαίους ήχους που θα παράγει το μωρό, προσπαθώντας να επικοινωνήσει. Παρατείνει το μωρό /παιδί, να επικοινωνεί δείχνοντας, “μουγκρίζοντας” και όχι λεκτικά.
15. Οι λέξεις που χρησιμοποιεί ίσως περιέχουν πολλούς φθόγγους “κ”, “κγ”, γιατί η πιπίλα περιορίζει τις κινήσεις της γλώσσας. Ή είναι με “θ” αντί για “σ” λόγω της χασμοδοντίας.
16. Η πιπίλα κόβεται ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ. Αρκεί οι ΓΟΝΕΙΣ να το πάρουν απόφαση.
Πώς να κόψετε την πιπίλα:
1. Αποφασίστε το. Κόψτε την. Πετάξτε την στο κάδο του ΔΗΜΟΥ, ΟΧΙ στα ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ του σπιτιού σας.
2. Αν είναι λίγο μεγαλύτερο ηλικιακά το παιδί, προετοιμάστε το για κανέναν μήνα πριν πάρετε την απόφαση.
3. Να του έχετε ένα “νάνι” την ώρα που κοιμάται, ως υποκατάστατο την πιπίλας ώστε να το συνηθίσει, τουλάχιστον ένα μήνα πριν. Τα παιδιά την ώρα που κοιμούνται χρησιμοποιούν την πιπίλα ως ηρεμιστικό. Το “νάνι” θα πάρει την θέση της πιπίλας.
4. Όταν έχει γκρίνια και ξέρετε ότι εκείνη την στιγμή την ζητάει, απασχολείστε το με κάποιο παιχνίδι για να ξεχαστεί. Πηγαίνετε μια βόλτα.
5. Μην του το συζητάτε συνέχεια και του το θυμίζετε.
6. Δημιουργήστε άλλες ρουτίνες ύπνου, ώστε να πέφτει να κοιμηθεί πολύ κουρασμένο και να μην προλάβει να την ψάξει. Να πίνει ζεστό γάλα, ή άλλο ρόφημα που το ανακουφίζει και το χαλαρώνει πριν κοιμηθεί. Ζεστό μπάνιο. Περισσότερη άθληση κατά την διάρκεια της ημέρας. Περισσότερες “αγκαλίτσες” κατά την διάρκεια της ημέρας, ή μέχρι να κοιμηθούν. Το “νάνι ”το έχουν ανάγκη. Να ακούν απαλή μουσική για να αποκοιμηθούν.
7. Συνήθως χρειάζεται περίπου μια εβδομάδα για να την ξεχάσουν. Προετοιμαστείτε ότι ίσως χάσετε λίγο από τον ύπνο σας. Όχι φωνές. Να το κάνετε όταν είναι στο γνώριμο περιβάλλον του σπιτιού. Ή απλά ξεχάστε την μια και καλή στο ξενοδοχείο ή στο πλοίο, ΑΛΛΑ εσείς προετοιμαστείτε. Όλοι μέσα στο σπίτι πρέπει να έχουν τον ίδιο στόχο. Κόψιμο της πιπίλας.
8. ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ! Κόβεται μια και καλή. Μην κάνετε πίσω.
Δάχτυλο
1. Δυστυχώς ΔΕΝ κόβεται εύκολα!
2. Η συνήθεια αυτή μπορεί να έχει ξεκινήσει κατά την διάρκεια της κύησης (υπερηχογραφήματα δείχνουν έμβρυα να πιπιλούν το δάχτυλό τους)
3. Το έχεις -θες δεν θες- συνέχεια μαζί σου και δεν χάνεται, όπως η πιπίλα.
4. Κόβεται συνήθως, όταν αρχίσει το παιδί και ντρέπεται.
5. Δημιουργεί κάλους (παραμορφώσεις) στο δέρμα του παιδιού.
6. Δημιουργεί τα ίδια, αλλά ίσως και χειρότερα προβλήματα με την πιπίλα, οδοντικά, ορθοδοντικά, άρθρωσης, πλημμελούς κατάποσης, μάσησης λόγω παρατεταμένης χρήσης
7. Κόβεται απότομα, αν το παιδί δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το δάχτυλο ή το στόμα μετά από ατύχημα ή μόλυνση.
8. Ακόμα και σε μεγαλύτερη ηλικία τα παιδιά μπορεί να κρύβονται για να βάλουν το δάχτυλο στο στόμα -δημιουργεί μεγάλη ανακούφιση.
9. Σχεδόν το 1/3 των παιδιών προσχολικής ηλικίας πιπιλίζουν το δάχτυλό τους. Στην ηλικία 7-11 περίπου το 6% συνεχίζει ακάθεκτα, αλλά ντρέπεται, ή το κάνει κρυφά. Ένας στους 5 εφήβους ή ενήλικες που πιπιλούσαν το δάχτυλο ως παιδιά, συνεχίζουν το πιπίλισμα κρυφά.
10. Αυτοί που το συνεχίζουν συνειδητοποιούν ότι η απόλαυσή τους, τους κοστίζει πολύ ακριβά. Λόγω της παραμόρφωση που δημιουργείται, χρειάζονται περισσότερο χρόνο και χρήματα για να αποκατασταθεί η πλημμελής κατάποση και η ορθοδοντική.
11. Αν το βάζει στο στόμα του χωρίς να το καταλάβει την ώρα που κοιμάται -τραβήξτε το ΑΠΑΛΑ.
Πώς να το σταματήσετε:
1. Την πιπίλα θα καταφέρετε να την κόψετε νωρίτερα. Το δάχτυλο ΟΧΙ.
2. Μην δημιουργείτε ενοχές. Να σκέφτεστε θετικά: θα τα καταφέρετε.
3. Δέσιμο του δαχτύλου και ειδικά γάντια δεν έχουν πάντα επιτυχία. Αποφύγετε τις μεθόδους με το… πιπέρι!
4. Βάλτε μικρούς στόχους, ΜΑΖΙ με μικρές επιβραβεύσεις (π.χ. μικρά αυτοκόλλητα πάνω σε χαρτί Α4 που είναι κολλημένο στο ψυγείο).
5. Επιβραβεύετε με αυτοκόλλητο, όταν π.χ. κάθεται στην τηλεόραση και δεν βάζει το δάχτυλο στο στόμα. Γενικά επιβραβεύστε το, όταν περνάει μια-δυο ώρες χωρίς να βάζει το δάχτυλο στο στόμα! “ΜΠΡΑΒΟ, που κάθισες στην τηλεόραση και σε είδα να μην βάζεις το χέρι στο στόμα” -βάλτε και ένα αυτοκόλλητο στο ψυγείο!
6. Μακρινοί στόχοι: δεν τους θέλουν! Εσείς με τους άμεσους στόχους δίνετε το μήνυμα ότι ΠΡΕΠΕΙ να κοπεί άμεσα.
7. Δώστε έμφαση κατά την διάρκεια της ημέρας στην αρχή και μετά το προχωράτε και στις βραδινές ώρες.
8. Δημιουργήστε άλλες ρουτίνες ύπνου, ώστε να ηρεμεί πριν κοιμηθεί. Να πίνει ζεστό γάλα, ή άλλο ρόφημα που το ανακουφίζει. Ζεστό μπάνιο. Περισσότερη άθληση κατά την διάρκεια της ημέρας. Περισσότερες “αγκαλίτσες” κατά την διάρκεια της ημέρας, ή μέχρι να κοιμηθούν. Το έχουν ανάγκη. Να ακούν απαλή μουσική για να αποκοιμηθούν.
Ομολογουμένως οι περισσότεροι γονείς στο θέμα της πιπίλας παραδέχονται ότι ήταν πολύ πιο εύκολο από ότι νόμιζαν.
Καλή επιτυχία!!
Μαρινέλλα Τσουκαλά
Παθολόγος Λόγου και Ομιλίας
εγω δεν ηθελα να την κοψω στην κορη μου γιατι περιμεναμε το αδερφακι της που θα ειχε και εκεινο...δεν ηθελα να παθει 2πλο σοκ...οποτε οταν το μωρο ηταν 3 μηνων της μιλησα και της εξηγησα πως ηταν μεγαλη (2,5 ετων) για πιπιλα και πηγαμε σε ενα χριστουγεννιατικο χωριο και δωσαμε την πιπιλα στον αγιο βασιλη, για εκεινα τα παιδακια που δεν εχουν πιπιλες...και την εδωσε η ιδια με τα παχουλα χερακια της μαζι με το γραμμα που ειχαμε ετοιμασει...μετα ηρθε η κυρια ξωτικο και με ρωτησε με τροπο αν την θελω πισω...ΟΧΙ της ειπα...ο δρομος που επελεξα δεν εχει επιστροφη...εκεινο το μεσημερι κοιμηθηκε με γκρινια, το ιδιο βραδυ λιγο καλυτερα και την αλλη μερα ειχε τελειωσει το θεμα, παρολο που εβλεπε το μικρο να τις μασουλαει με ευτυχια, δεν πηρε ουτε μια φορα να την βαλει στο στομα της (εκτος αν το εκανε κρυφα....)
Από προσωπική εμπειρία έχει να κάνει και με το χαρακτήρα του παιδιού. Ο μεγάλος μου γιος έκοψε το δάκτυλο ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ!!!! Χωρίς στρες χωρίς φωνή χωρίς πίεση, σε ηλικία λίγο πριν τα 3. Απλά του μίλαγα ένα μήνα σχεδόν πριν και του έλεγα ότι "δεν έχει πια ανάγκη το δακτυλάκι. Ήταν μόλις ξεκίνησε τον παιδικό. Δεν το πίεσα και του τόνιζα ότι θα το κάνει μόνο όταν εκείνος νοιώθει έτοιμος. Κι ένα βράδυ, έτσι απλά πάει να βάλει το δάκτυλό του στο στόμα και σταματάει. Το κοιτάει και το κατεβάζει. Γυρίσε πλευρό μου χαμογέλασε μου έπιασε το μάγουλο και κοιμήθηκε!!!! Τόσο απλά!!! Βέβαια για κανά μήνα το έβαζε ασυναίσθητα στον ύπνο του. Μέχρι εκεί όμως... Αντίεθτα αγχώνομαι για την κόρη που βάζει πιπίλα... Εκεί δε νομίζω να είναι τόσο εύκολα όσο λένε για την πιπίλα γιατί η ίδια είναι χαρακτήρας που φέρνει αντίδραση σε οποιαδήποτε αλλαγή... 'Οταν της μιλάω για την πιπίλα από αντίδραση την έχει στο στόμα της περισσότερο. Οπότε μάλλον θα πρέπει να περιμένω λίγο ακόμα.
και τωρα θα διαβασετε και την αααλλη πλευρα. ειμαι 32 ζωη να χω...πιπιλιζα το δαχτυλο μου μεχρι τα 17 (εμοιαζε χαριτωμενο στις σχεσεις μου,αρα δεν ειχα προβλημα :p ) ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΒΡΗΚΑ εναν λογο (προσωπικα) που με ΠΡΗΖΑΝ να το κοψω!!! ενιωθα τοσο ομορφα και γαληνια καθε φορα!!ειδικα αν ηταν στα κρυφα???ακομα καλυτερα!!! τι πιπερι, τι γαζες ,τι σκουλικια θα βγαλει,...ΕΛΕΟΣ!!και τι δεν μ κανανε....ως που ξαφνικα.....σταματησα να πιπιλιζω το δαχτυλο μου!!! το καταλαβα καιρο αργοτερα και οταν πηγα να ξαναβαλω το δαχτυλο μου στο στομα,το ενιωθα ξενο!... .....μου λειπει καποιες φορες αυτη η αισθηση! καταλαβαινω οτι ειναι λαθος απλα ....να δεν ξερω!δεν ειναι τοσο τραγικο! επισης εχω ολοισια δοντακια και νορμαλ δαχτυλακι...φιλια απο την Σαλονίκη ! :)
Εγώ κορίτσια...ντρέπομαι... ούτε πιπίλα, ούτε δάχτυλο η κορούλα μου... Βέβαια, συνέχεια με το...βυζί στο στόμα η δικιά σου μέχρι ενός έτους! Μετά το κόψαμε κι ούτε μπιμπερό ούτε τίποτε... (ναι, απ΄ το βυζί, στο ποτήρι πήγαμε! Οπότε, ούτε μπιμπερό είχαμε να κόψουμε) Να πω την αλήθεια, το δάχτυλο το φοβόμουν και γι΄ αυτό έκανα "πάσα" πιπίλες για ένα διάστημα, καμιά όμως δεν μας έκανε "κλικ", οπότε σταμάτησα να ασχολούμαι. Τώρα που εγκυμονώ δίδυμα, μια ψιλοαγωνία την έχω για το θέμα αυτό, αλλά ελπίζω να είμαι τυχερή και αυτή τη φορά. Καλό κουράγιο στις μανούλες που παιδεύονται και καλή επιτυχία!!!
Αν κρίνω από εμένα, πρώτα πρέπει να αποφασίσει η μαμά (κυρίως) ότι θέλει να κόψει την πιπίλα. Για το δάχτυλο δεν μπορώ να μιλήσω γιατί κανένα από τα παιδιά μου δεν το πιπίλιζε. Ομολογώ πως ένα άγχος το είχα κι εγώ. Περισσότερο γιατί η ίδια έκοψα την πιπίλα σε μεγάλη ηλικία (πήγαινα στο νηπιαγωγείο και θυμάμαι τον εαυτό μου με πιπίλα και επίσης το πως την έκοψα). Είχα λοιπόν μεγάλο άγχος μην τύχει και κάποιο από τα παιδιά μου μου μοιάσει. Έτσι λοιπόν στον 1ο μου γιο έγινε το εξής. Τον ειχε η μαμά μου και πήγαν βόλτα σε ένα φιλικό σπίτι. Ήταν 13 μηνών. Λέει λοιπόν η φίλη της μαμάς μου (που τυχαίνει να είναι και γιαγιά της νονάς του μικρού μου) "Βρε εσύ τώρα είσαι άντρας, τι την θέλεις την πιπίλα; Έλα να την πετάξουμε στο τζάκι. Την βγάζει λοιπόν από το στόμα ο μικρός και της την δίνει και εκείνη κάνει πως την πετάει στο τζάκι. Αυτό ήταν. Τέλος η πιπίλα. Την ζήτησε βέβαια αλλά και η μαμά μου και εγώ του είπαμε ότι η πιπίλα κάηκε και δεν έχουμε άλλη. (είχα φροντίσει να εξαφανίσω τις υπόλοιπες πιπίλες από το σπίτι). Ο 2ος μου γιος ήταν 2 και κάτι. Είχε τρομερή τρομερή εξάρτηση από τις πιπίλες του (δεν του έφτανε μονο μία, ήθελε 3-4 να κρατάει στα χέρια του). Μια μέρα λοιπόν το αποφάσισα και λέω ως εδώ ήταν. Πάνω στο παιχνίδι του λέω " Θέλεις να πετάξουμε την πιπίλα μας στα σκουπίδια; Δεν την χρειάζεσαι τώρα άλλο", και η απάντηση "Ναι μαμα". Οποτε δεν έχασα χρόνο. Τον έβαλα να την πετάξει ο ίδιος χωρίς να τον πιέσω, στα σκουπίδια του σπιτιού. Αμέσως βέβαια εξαφάνισα και τις υπόλοιπες. Κάποιο ώρα αργότερα την ζήτησε. " Αγαπη μου δεν την πέταξες στα σκουπίδια; Δεν μπορει η μανούλα τώρα να την πάρει γιατί εκεί μέσα έχει σκουληκάκια και δεν μπορώ να βάλω το χέρι μου. Αν θέλεις πήγαινε να την πάρεις εσύ". Για "καλή" μου τύχη αυτό το παιδάκι μου συχαινόταν πολύ. Αυτό ήταν και με αυτόν. Τέλος η πιπίλα. Ένα δύο βραδάκια έντασης λίγο πριν κοιμηθεί και πέρασε. Στον 3ο μου την έκοψα με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποίησα και στον 2ο. Την πέταξε μόνος του στα σκουπίδια. Επειδή αυτός όμως δεν το είχε σε τίποτα να πάει και να την πάρει από τον κάδο, φρόντισα να την εξαφανίσω από εκεί μέσα εγώ. Και όταν πήγε να την πάρει του λέω "Πω πωωω, μάλλον τα σκουληκάκια την πήρανε". Τέλος και με αυτόν. Με την κόρη μου δυσκολεύτηκα περισσότερο. Ήταν και μεγαλύτερη όταν προσπάθησα να της την κόψω. Είχαμε και περισσότερες αποτυχημένες προσπάθειες μέχρι να τα καταφέρουμε. Πέταξε η ίδια της την πιπίλα στο τζάκι μας, την είδε να καίγεται αλλά τίποτα. Την πετάξαμε στα σκουπίδια. Πάλι τίποτα. Είχα αποφασίσει ότι και η μικρή μου θα πήγαινε στο σχολείο με την πιπίλα σαν την μαμά της :). Ώσπου μια μέρα το πήρα πραγματικά απόφαση (γι'αυτό είπα στην αρχή ότι πρώτα πρέπει να το πάρουμε απόφαση εμείς). Σε κάποια (από τις σπάνιες στιγμές) που δεν την είχε την εξαφάνισα (όπως είχα εξαφανίσει και λίγο πιο πριν τις υπόλοιπες πιπίλες της, που πιστέψτε με ήταν πάαααρρρρααααα πολλέεεεεεεςςςς). Όταν την ζήτησε της λέω ατάραχη "Δεν την είδα χαρά μου, που την άφησες;" Ψάξαμε να την βρούμε αλλά άφαντη η παλιοπιπίλα :)). Έτσι έμεινε με το "κολάκι" της μόνο. Κολάκι λέει ακόμα και τώρα που είναι 4,5, ένα(κάποτε) δικό μου κασκόλ το οποίο της άρεσε τόσο πολύ (είχε και την μυρωδιά της μανούλας πάνω του) και το είχε κάνει κανονική κατάσχεση από την μαμά. Είχαμε μια ένταση για 1-2 μέρες, είχε ευτυχώς και το "κολάκι" της για παρηγοριά και κάπως έτσι ξεμπερδέψαμε και με την μικρή. Σε όσες έχουν σκοπό να κόψουν την πιπίλα ή είναι σε φάση που προσπαθούν, να ευχηθώ καλό κουράγιο. Δεν είναι τίποτα κορίτσια...... Μια δική μας απόφαση είναι μόνο....
Kάθε οικογένεια έχει και μια δική της "πονεμένη" ιστορία με πιπίλα ή δάχτυλο. Ολοι κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε. Απλά ο εθισμός της πιπίλας κόβεται, του δαχτύλου είναι πιο δύσκολο. Πολλές φορές όλες αυτές η εξάρτηση που νοιώθει το παιδί πρέπει να τις αντικαταστισουμε με περισσότερα φιλιά και αγκαλιές που συνήθως σε αυτή την ηλικία τις έχουν ανάγκη.
ο γιος μου δεν αγαπησε ιδιαιτερα την πιπιλα ,την επαιρνε λιγο στον υπνο να νανουριστει και την εφτυνε πριν καλα καλα κοιμηθει.τωρα στα 2 του ξαφνικα αρχισε να την ζηταει.το απεδωσα στα δοντια -που συνεχιζει να βγαζει- γιατι ειδα οτι δαγκωνε στην πλευρα οπου εβγαινε καινουριο δοντακι και απλα τον αφησα στην ησυχια του με το σκεπτικο οτι θα του περασει.βλεπω ομως οτι σιγα σιγα αυξανονται οι ωρες που τη ζηταει και δεν θελω να του γινει συνηθεια.απ την αλλη φοβαμαι μηπως πετωντας την πιπιλα ξεκινησει το δαχτυλο γιατι ξερω οτι θα ειναι πολυ πιο δυσκολο να το κοψουμε σαν συνηθεια.να τον αφησω απλα μεχρι να την βαρεθει?
Παρατήρησε αν βάζει το δάχτυλο στο στόμα όταν δεν την έχει. Αν το βάζει (άποψή μου) καλύτερα να του την δώσεις. Γιατί το δάχτυλο κόβεται πολύ πιο δύσκολα. Φίλη μου έκοψε την πιπίλα και η κόρη της ξεκίνησε το δάχτυλο το οποίο το έβαζε μέχρι πριν λίγους μήνες (το κοριτσάκι είναι πλέον 11,5 χρονών) και αυτό γιατί χρειάστηκε να βάλει ορθοδοντικά μασελάκια.
Πολύ καλή ανάρτηση! Εγώ αυτά που περάσαμε με τα παιδιά μου και τις πιπίλες τους τα έχω αναρτήσει στο blog μου. Μέσα σε ένα σχόλιο δεν θα μπορούσα να τα γράψω όλα. Γι αυτό όποιος θέλει μπορεί να διαβάσει την δική μας ιστορία με την πιπιλονεράιδα και τους πίνακες επιβράβευσης εδώ http://anthomeli.blogspot.gr/2012/01/blog-post.html Ελπίζω να βοηθήσω κι άλλες μανούλες. Πιπίλα ή δάχτυλο πρέπει πρώτα οι γονείς να το αποφασίσουν ότι πρέπει να κοπεί και τότε θα τα καταφέρουν! Kathy by anthomeli
είστε σοβαρή? -> "Η συνήθεια αυτή μπορεί να έχει ξεκινήσει κατά την διάρκεια της κύησης (υπερηχογραφήματα δείχνουν έμβρυα να πιπιλούν το δάχτυλό τους)" Ναι, έχει κακές συνήθειες το έμβρυο. Χαχχαααα!
Πολύ εύστοχο σχόλιο!
Nai, einai alitheia!!! H kori mou apo tin koilia pipilouse to daxtylo tis...kai fysika to synexise kai afou gennithike..piga tis valo pipila kai apo to proto lepto tis efere anagoula..akoma kai tora pou einai 7 xronon otan einai poly kourasmeni i exei stress apo to sxoleio to kanei gia na apokoimithei eftixos gia poly ligo....
Μπορώ να θεωρώ τον εαυτό μου τυχερή σε αυτό το θέμα. Η μεγάλη μου, σχεδόν 4 χρονών τώρα, δεν την ήθελε από την αρχή την πιπίλα αλλά ούτε και δάχτυλο. Νόμιζα ότι δεν θα είμαι τυχερή και με την δεύτερη, που είναι τώρα σχεδόν 11 μηνών, αλλά βλέπω ότι έχει το ίδιο "κουσούρι" με την μεγάλη.
ax ponemeni istoria einai 7,5 kai akoma pipilaei to daxtilo !! exoun eidi stravosei polyy ta dontia !! exo dokimasei olata parapano alla TIPOTA akoma kai ta tsirota ta bgazei kryfa....
Και εμείς είχαμε εξάρτηση απο την πιπιλα μας ή πιπίλια όπως την έλεγε ο μικρός.τον προηγούμενο μήνα που πήγαμε για εμβόλιο, 2ετων, μόλις έκλεψε του δώσαμε την πιπιλα κ η παιδιατρος του λεει ´´εισαι μεγάλο παιδι τώρα,δεν την χρειάζεσαι κ θα την πάρω εγώ.´ στην αρχή δεν το κατάλαβε γιατι πήγε στα παιχνίδια κ ξεχάστηκε. Σκέφτομαι κ λέω,βρε λες???? έλεγα θα χουμε θεμα στον ύπνο αλλα τελικά τα καταφέραμε....παρόλο που εχει περάσει ένας μήνας την θυμάται κ καμία φορα τη ζητάει αλλα μέχρι εκει!!! Να φανταστείτε το τελευταίο καιρο τους κυνηγουσα όλους να μην του τη δίνουν αλλα ευτυχώς κ απο το πουθενά όλα καλα!!!! Τώρα παλεύουμε για την πάνα.... Η ´´δουλειά´´ που λέγεται μαμα εχει κάθε μέρα κ απο μια νεα πρόκληση!!!!!!
Το ίδιο και με την πανα ήθελα να γράψω...( το iPad μου διορθώνει απο μόνο του τις λέξεις μου με τις πιο ατυχείς επιλογές συνήθως!!!)
Εμένα ο γιος μου είχε τρελή εξάρτηση με την πιπιλα...δε μπορω να πω ότι προσπαθήσαμε ποτε να του την κόψουμε. Ήξερα ότι την έπαιρνε μόνο όταν ένιωθε την ανάγκη να χαλαρώσει...κι ας γινόταν Αυτό πολλές φορές την ημέρα...μου έκανε εντύπωση να τον βλέπω την νύχτα να ψάχνει μόνος του την πιπιλα του στο κρεβάτι και να την βρίσκει κιμά κι αν ήταν σφηνωμενη στον πάτο του κρεβατιου...όπως σε όλα τα πράγματα που τον αφορούν τον άφησα μέχρι να θεωρησω ότι έιναι έτοιμος να την κόψει. Έτσι 1 μήνα μετα που κλείσαμε τα 3 ενα απόγευμα χωρις να το συζητήσουμε ιδιαιτερα την πετάξαμε. Δεν την αναζήτησε...ούτε καν το πρωτο βράδυ...απο την κούραση της ημέρας έπεσε για ύπνος ξερος...σίγουρα αν θελουμε να την κόψουμε με το ζόρι γίνεται...μπορει να βασανιστουμε για κάποιες μέρες αλλα γίνεται...εγω δεν το ήθελα Αυτό με το ζόρι...να τη ζητά το παιδι μου και να μην του τη δίνω...το ίδιο και με την Παναγία..προσπαθήσαμε το περσινό καλοκαίρι να την κόψουμε αλλα ήταν απροθυμος...προσπαθήσαμε ξανα την άνοιξη φέτος που έκλεισε τα 3 αλλα πάλι τίποτα. Η προσπάθεια δεν κράτησε καν μια μέρα γιατί το παιδι δεν ήθελε καν να ακούσει. Πριν λίγες βδομάδες ειπαμε να ξαναδοκιμασουμε και έπιασε...δεν το πίστευα...νόμιζα ότι θα δυσκολευόμαστε λίγο...αλλα το παιδι ήταν πια έτοιμο και τα καταφέραμε...χωρις να ζοριστω ούτε εγω ούτε Αυτό...και αν τύχει και κάποιο ατύχημα δεν τον φωνάζω...δε μπορω να απαντήσω απο ενα παιδάκι που μέχρι τώρα ήξερε να το αλλάζουν οι γονείς του να μάθει απο τη μια μέρα στην άλλη να ελέγχει απόλυτα το σώμα του...είμαι αισιόδοξη λοιπόν...
ax emeis eutuxos tipota apo ta duo.... eimai logotherapeutria kai exo duskoleutei polu stin douleia mou na kopso pipiles allon paidion kai na diorthoso ta katalipa tis pipilas opote to eixa apofasiosei oti sto diko mou paidi den ta doso pote.. eutuxos den xriastike.. edosa kapia masitika kai paixnidakia kai etsi ola pigan kala.. alla oses dinete pipila kopse tin oso pio suntoma mporeite......
h pipila kobeta eykola alla einai analoga to paidi an thn fwra oloi mera den kwbete an thn fwra to meshmerh brady kobete.alla h pana einai to xirotero poy exw perasi me ton mikro moy poy einai twra 2 xrwnon
H μικρή μου έκοψε το δάχτυλο λίγο μετά τα τρία με τον εξής τρόπο. Κάθε βράδυ της έβαζα στον αντίχειρα ένα τσιρότο με μίκυ μάους (έχουν χάλια γεύση) Μετά από 30 ημέρες σταμάτησα να της βάζω τσιρότο και δεν πιπιλούσε πλέον το δάχτυλο. ΑΛΛΑ κάθε φορά που αισθανόταν στρες ή που ήταν πολύ κουρασμένη το ξαναξεκινούσε. Σε κάθε πισογύρισμα κάναμε το ίδιο (30 μέρες τσιρότο κάθε βράδυ). Είναι σχεδόν 9 και πρέπει να έχουμε πάνω από τρία χρόνια να βάλουμε τσιρότο. Η μεγάλη μου (τώρα 12 ετών) προτιμούσε την πιπίλα, την έκοψε με το βιβλίο "Η Νεράϊδα πιπιλίνα και η πιπίλα μου" και δύο νύχτες κλάμα (χωρίς πιπίλα) επίσης λίγο πριν τα τρία.
η μπεμπα μου ειναι 8,5 μηνων χρησιμοποιει την πιπιλα αλλα μονο οταν ειναι να κοιμηθει.την υπολοιπη μερα αν δεν την βλεπει δεν την θελει αλλα αν την εχω καπου που τη βλεπει παθαινει εξαρτηση.γιαυτο και γω δεν χρησιμοποιω καθολου το κλιπ που την πιανει στα ρουχα της
ΩΡΑΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ. ΕΜΕΙΣ ΠΡΟΤΙΜΑΜΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΟΠΟΤΕ ΘΑ ΔΥΣΚΟΛΕΥΤΟΥΜΕ ΠΑΑΑΑΑΑΡΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΤΟ ΚΟΨΟΥΜΕ. ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΤΟ ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΤΙ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΟΡΘΟΔΟΝΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ.