Το μωρό κλαίει ασταμάτητα σε δημόσιο χώρο. Τι κάνεις, μαμά;
«Σιγά μην τρελαθώ κιόλας! Παιδιά είναι, θα κάνουν φασαρία!» λένε πολλές από τις φίλες μου.
Εγώ θα έλεγα ότι βρίσκομαι στο άλλο, το πιο ντροπαλό άκρο. Ίσως γιατί στην προ τέκνων εποχή μου -ψέματα δεν θα πω!- δεν τρελαινόμουν για το κλάμα ενος μωρού ή για τις τσιρίδες ενός παιδιού. Ποτέ δεν έφερνα βέβαια έναν γονιό σε δύσκολη θέση, προς Θεού, καταλάβαινα ότι το παιδί είναι… παιδί. Όμως καμιά φορά ίσως ενοχλήθηκα. Τώρα βέβαια ως μαμά το μετανιώνω, χεχε.
Τυχερή είμαι βέβαια. Η Αθηνά σπανίως ακούστηκε δυνατά 4 χρόνια τώρα, πάντα είναι συνεργάσιμη και ήρεμη και χαριτωμένη όταν είμαστε έξω. Ο Αρχέλαος είναι καμιά φορά λίγο πιο… ατίθασος, θέλει να κατεβαίνει από την καρέκλα του, θα ρίξει και καμιά ντομάτα στο πάτωμα… Καμιά φορά θα τσιρίξει κιόλας, όπως τις προάλλες που πήγαμε οι τέσσερις μας για θαλασσινά στη νέα μας γειτονιά. Αφού μέχρι και η σερβιτόρα μου είπε «Είναι γκρινιάρης, ε;» και άντε να εξηγήσεις ότι ηταν… τυχαίο!
Όπως και να ‘χει, συστήνω σε ολες τις πλευρές… ψυχραιμία! Άλλωστε, όπως σωστά έγραψε και μια φίλη μαμά, τα μωρά ίσως κλαίνε και επειδή δεν αισθάνονται καλά, οπότε η λύση «τα μαζεύω και φεύγω» είναι ιδανική για όλους!
Εσείς πώς χειρίζεστε ένα ουα-ουα-ουααααααα δημοσίως;
[divider]
Περισσότερα μαμαδο-βίντεο στο www.youtube.com/omlain2542
Ο δικός μου μέχρι να κάνει τα πρώτα του βήματα ήταν το πιο ήσυχο παιδί του κόσμου. Αφού όμως ανακάλυψε την αυτονομία του περπατηματος, τα πράγματα άλλαξαν. Θα κάτσει φρόνιμος όσο υπάρχει φαγητό στο τραπέζι, το οποίο βέβαια πρέπει απαραιτήτως να δοκιμάζει, και ενίοτε αν αργήσουμε να του δώσουμε μπουκιτσα, θα αρχίσει να φωνάζει απαιτητικά "μαμ μαμ μαμ" το οποίο δεν ενοχλεί, μάλλον διασκεδάζει τον κόσμο. Όταν όμως τελειώσει το φαΐ, πρέπει απαραιτήτως κάποιος να τον κάνει βόλτες πέρα δώθε, αλλιώς ξεσηκώνει το τετράγωνο. Εάν κατά τη διάρκεια της βολτας δε, αντιληφθεί ότι επιστρέφουμε στο τραπέζι, στηλώνει τα πόδια, διαμαρτυρεται έντονα, και τραβάει με μανία προς την αντίθετη κατεύθυνση.
ε, τώρα κακά τα ψέματα. Οταν έχεις αποφασίσει να γινεις γονιός ξέρεις οτι στα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού, ταβέρνα γιοκ. Κι όταν κοροϊδεύεις τον εαυτό σου οτι και καλά μπορείς να πας σε ταβέρνα ή οπουδήποτε με το παιδί και θα είναι όλα μέλι-γάλα, αν το κάνεις απλά σου επιβεβαιώνονται τα παραπάνω που είπα. Εγώ τώρα που κοντεύει τα 2 έχω αρχίσει και πηγαίνω για καφέ-φαϊ μαζί του επειδή δεν είναι κλαψιάρης, αλλά με βασική προϋπόθεση οτι υπάρχει κοντά μέρος να τον ξαμολίσω για να βγάλει την ενεργητικότητα του. Το χειμώνα ούτε γι αστείο δεν τον παίρνω σε κλειστό χώρο να του ρθει ντουβρουτζάς από τη βαρεμάρα και την πολυκοσμία.
ποσο δικιο εχεις αντε να δουμε εμενα ακομα μικρουλης ειναι αλλα εχω τν εντυπωση οτι θα ειμαι κούλ!!!ναι το λεω τωρα αυτο θα ξαναγραψω το καλοκαιρι που θα ειναι 12 μηνων και θα σας πω!!!!!
ειναι δυνατον να υπαρχει τετοιος ρατσισμος στις μαμαδες με παιδακια στους δημοσιους χωρους? ποτε δεν με ενοχλησαν τα πιτσιρικια οταν εβγαινα εξω πριν γινω εγω μαμα....οσο ηταν μικρουλια στα καροτσια καφεδακι στο χερι και βολτουλες-παγκακια-παρκα....οχι για να μην ενοχλησω αλλα για να μην τα εχω σε κλειστους χωρους ...τωρα θα παμε σε καφετεριες σε ταβερνακια τα απασχολω ανα πασα στιγμη μην κανουν ζημια η χτυπησουν αλλαδεν θα τα φιμωσω θα μιλησουν κανονικα θα γελασουν κανονικα θα παραπονεθουν αν δεν τους αρεσει κατι και οταν βαρεθουν θα σηκωθουμε ναφυγουμε χωρις υπερβολες ...τοσο ενοχλητικα ειναι μια ζωντανη παρεουλα..(οχι ατακτη γκρινιαρα αγενη και ζημιαρα) πληροφοριακα εχω τρια παιδακια 4-4-3 ετων...βεβαια υπαρχουν και γονεις που τα αφηνουν χωρις ελεγχο και ορια για να απολαυσουν το φαγητο-καφε τους χωρις να σκεφτουν οτι υπαρχουν και αλλοι γυρω τους...μην φτανουμε στα ακρα ελεοςςςςς!!!!!!!κουραγιο και υπομονη σε ολες μας!!!
Το άρθρο έχει τίτλο "Το μωρό κλαίει ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ σε δημόσιο χώρο..." οπότε είναι πρωτίστως ΓΑΪΔΟΥΡΙΑ να συνεχίζεις να το "παίζεις άνθρωπος που βγήκε για καφέ" και να το αφήνεις να κλαίει/τσιρίζει/γκαρίζει ασταμάτητα και να παίζεις και με τα νεύρα των τριγύρω... Ναι, δεν πας στην καφετέρεια για να έχει ησυχία, αλλά όσες από εδώ πάνε για να ακούνε τσιρίδες και κλάματα, έχω ένα ΩΡΑΙΟΤΑΤΟ CD να τους γράψω να το ακούνε όπου πάνε... Σίγουρα στην χώρα αυτή, η τσιγαρίλα και η πουράκλα του καθενός θα έπρεπε να είναι σβηστή, αλλά στην Ελλάδα είμαστε...Να μην τα βάζουμε μόνο με αυτούς όμως, όταν εμείς (ναι παραδεχτείτε το, προκαλείτε ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΗ ΦΑΣΑΡΙΑ...¨ΟΧΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ!!!! ΕΣΕΙΣ!) δεν έχουμε την απαραίτητη σύνεση και υπευθυνότητα να μην ενοχλούμε τους άλλους. Και πριν προλάβετε να κράξετε...μάνα είμαι με 17 μηνών ΤΑΛΙΜΠΑΝΑΚΙ! Σε χώρους όμως που άλλοι πάνε για να ξεφύγουν από τέτοιου είδους στρες, όπως οι τσιρίδες των παιδιών τους στο σπίτι (ναι...όσο "κακόμοιροι και κλεισμένοι" είστε εσείς που λέτε ότι δεν βγαίνετε συχνά από το σπίτι, άλλο τόσο είναι ενδεχομένως το ζευγαράκι πίσω σας, που βγήκε για πρώτη φορά χωρίς το ΤΣΙΡΙΔΑΚΙ ΤΟΥΣ) δεν είναι αναγκαίο να τους υποβάλουμε στην ταλαιπωρία αυτή, για να το παίξουμε υπεράνω και στην κοσμάρα μας. Τώρα, το να κάνει φασαρία το παιδάκι σας,μας, τους που οφείλεται σε κάτι στο οποίο μπορούμε να επέμβουμε άμεσα, είναι νομίζω εύκολο να καταλάβουμε ότι θα κάνουμε κάτι, δεν θα φύγουμε σαν τους κυνηγημένους και δεν θα σκάσουμε για όσους μας κοιτάνε περίεργα επειδή το πιτσιρικάκι δυσανασχέτησε λίγο ή φώναξε για κανά 5λεπτο...Ξαναλέω όμως είναι ΓΑΪΔΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ , πρωτίστως απέναντι στο παιδί, να το παίζουμε "δεν τρέχει τίποτα μωρέ...είμαστε coolαλεξηδες και άσ'τους άλλους να κουρεύονται"...