Δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια…
Διάβαζα παντού για το πόσο δύσκολος είναι ο ύπνος κατά τη διάρκεια του τρίτου τριμήνου της εγκυμοσύνης και γελούσα από μέσα μου. Του στιλ «Χαχα, καλέ εγώ κοιμάμαι και μάλιστα κοιμάμαι τέλεια, τι καλά, χοχοχο!«.
Αμ δε…
Πριν λίγες μέρες άρχισε το βραδινό μαρτύριο του ύπνου… Δεν είναι ότι δεν νυστάζω… Το αντίθετο θα έλεγα: πολλές φορές μέσα στη μέρα αισθάνομαι τα βλέφαρά μου να βαραίνουν και την ενέργειά μου να πιάνει πάτο. Αν καταφέρω να ξεκλέψω λίγο χρόνο για να κοιμηθώ το μεσημέρι, τότε κοιμάμαι πολύ βαριά, αλλά σχετικά ξεκούραστα. Ο βραδινός ύπνος, όμως, ίσως και λόγω της μεγαλύτερης διάρκειάς του είναι σκέτος Γολγοθάς.
Καταρχήν ξυπνάω στα μίσα της νύχτας υποφέροντας από:
α. καούρες
β. πόνους στην πλάτη
γ. εφιάλτες (ή στην καλύτερη όνειρα μπερδεμένα σαν ταινίες αστροπελεκημένου εναλλακτικού σκηνοθέτη)
Οι καούρες είναι ότι χειρότερο… Δεν μπορώ να ανακουφιστώ με τίποτα. Έχω δοκιμάσει όλα όσα έχω διαβάσει ή μου έχουν προτείνει φίλες και νομίζω πως δεν πιάνει τίποτα… Το μόνο που βοηθάει -καμιά φορά, όχι πάντα!- είναι λίγο γάλα. Τις δύο τελευταίες νύχτες τρώω ένα-δυο κράκερς πριν πέσω για ύπνο και σαν να είδα βελτίωση.
Οι πόνοι στην πλάτη είναι επίσης βασανιστικοί. Πλέον κοιμάμαι μόνο στο πλάι, προσπαθώ να αλλάζω πλευρό μια στις τόσες -πράγμα που σημαίνει, έξτρα ξύπνημα για να σιγουρευτώ ότι θα γυρίσω ομαλά, η κοιλιά είναι πλέον τόσο μεγάλη που θέλει μεγάλη ώθηση το θέμα!- αλλά το αποτέλεσμα είναι αντί να πονάει η μία μου ωμοπλάτη, να πονάνε τελικά και οι δύο. Είμαι για απόσυρση σας λέω… Τις προάλλες ο κόμπος έφτασε στο χτένι και φωνάξαμε ένα μασέρ να με τρίψει λίγο να έρθω στα ίσια μου. Καλέ το κορμί μου ήταν κόμποι κόμποι! Αναγκάζομαι να παρακαλάω τον Μάνο σαν κουτάβι στα μισά της νύχτας να με τρίβει λίγο να ανακουφιστώ… Δράμα η κατάσταση!
Καλά, όσο για τα όνειρα… τι να πω! Και ποιος δεν έχει παρελάσει το βράδυ από τον ύπνο μου… Τις προάλλες έβλεπα μέχρι και κάτι συμμαθητές μου που έχω να δω από την έκτη δημοτικού. Ιστορίες απίστευτες: καταδίωξης, τρομακτικές, επιστημονικής φαντασίας, εναλλάσσονται η μία μετά την άλλη.
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω: ξυπνάω πιο κουρασμένη απ’ ότι ήμουν όταν έπεσα για ύπνο. Φανταστείτε ότι χθες έπεσα για ύπνο κατά τις δύο. Αφού έγιναν όλα όσα σας περιγράφω, αφού δοκίμασα να κοιμηθώ με 1,2,3,4 μαξιλάρια, το ένα πάνω στο άλλο, το ένα δίπλα στο άλλο, δύο κάτω από το κεφάλι, δύο κάτω από τη μέση, κτλ κτλ, ξύπνησα οριστικά το πρωί, αλλά δεν είχα καμία διάθεση να σηκωθώ από το κρεβάτι. Από την άλλη ούτε να κοιμηθώ άλλο μπορούσα. Σκέφτηκα, «Πωπω, πρέπει να είναι πολύ νωρίς ακόμα...». Κοιτάω το ρολόι και τι να δω; Δώδεκα και μισή το πρωί είχε πάει! Και εγώ νόμιζα ότι ήταν ακόμα πέντε… Δέκα και ώρες είχα περάσει στο κρεβάτι και εγώ είχα την αίσθηση ότι ήταν μόλις τρεις….
Αφήστε που όλοι (μα όλοι, όμως!) μου λένε «Κοιμήσου τώρα, γιατί μόλις γεννηθεί το μωρό, θα ξεχάσεις τι θα πει ύπνος!«. Τουλάχιστον τότε θα την έχω αγκαλιά μου και όχι μέσα στην κοιλιά μου… Αφήστε που επιτέλους θα καταφέρω να ξανακοιμηθώ ΜΠΡΟΥΜΥΤΑ! Και ας είναι και για μισή ώρα! Χεχεχε!
Καλα ολιβια αυτο το ΜΠΡΟΥΜΥΤΑ που ειπες...ηταν το μονο που μου ειχε λειψει στον υπνο οταν ημουν εγκυος!δυσκολευομουν πολυ στην αρχη να συνηθισω ανασκελα η πλαγια!ποσο το ευχαριστηθηκα μετα εστω κ για λιγο οπως λες αν κ στην αρχη ειχα κ τα τραβηγματακια απο την καισαρικη!
δεν μπορω να κοιμηθω με τιποτα το βραδυ...εχω φοβερες καουρες που δεν σταματουν ουτε με ξυνομηλα ουτε με σουσαμι ουτε με γαλα ουτε με τιποτα!δεν ειχα ποτε τετοιο θεμα προ εγκυμοσυνης κ δεν εκανα ποτε καλη διατροφη!!!!κ τελος εχω φοβερο πονο στα χερια!!!υποφερω κ δεν βρισκω τροπο να κοιμηθω!!ελπιζω να περασουν αυτα σε κανενα μηνα γιατι δεν μπορω να σκεφτω οτι δεν θα πιανω αγκαλια την μικρουλα μου!!!!!
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΟΛΙΒΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΟΥΡΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΕ ΝΑ ΤΡΩΣ ΞΥΝΟΜΗΛΑ...ΑΝΑΚΟΥΦΙΖΟΥΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ...ΕΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΗΤΑΝ ΣΩΤΗΡΙΟ ΦΑΡΜΑΚΟ...ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΠΟ ΚΡΗΤΗ...ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ