Σκέψεις μιας νέας μαμάς…
Σήμερα δεν έχω διάθεση να γράψω για ρουχάκια και βρεφικά δωμάτια. Ήθελα να γράψω και για την Αθηνά και τη μανία της να βγάζει τα καλτσάκια της, αλλά και πάλι δεν πάει το χέρι μου.
Γίνεται χαμός στην Ελλάδα. Γίνεται περισσότερος χαμός εδώ στο κέντρο της Αθήνας όπου μένουμε. Αν και απέχουμε αρκετά από το Σύνταγμα, πέταξαν μέχρι και στη γειτονιά μας δακρυγόνα, το σπίτι γέμισε από αυτή την πνιγερή μυρωδιά που σου σφίγγει τα πνευμόνια. Πήρα πανικόβλητη την παιδίατρο να τη ρωτήσω τι να κάνω με την Αθηνά… Κλείσαμε τα παράθυρα, αλλά η μέρα είναι τόσο ζεστή σήμερα, νιώθω ότι μας κόβεται ο αέρας. Άναψα κεριά, μήπως βοηθήσουν λίγο στο να καθαρίσει η ατμόσφαιρα. Το μικρό, ευτυχώς, δεν έδειξε να ενοχλείται πολύ.
Είμαι 26 χρονών, μητέρα της Αθηνάς, η οποία γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου, ημέρα γενικής απεργίας. Όσο ήμουν έγκυος και όταν κράτησα την Αθηνά στην αγκαλιά μου για πρώτη φορά, ήξερα για την κρίση, αλλά δεν περίμενα -όπως οι περισσότεροι, άλλωστε- ότι μιλούσαμε για… παράκρουση της χώρας. Γεννήσαμε, γεννάμε και θα γεννήσουμε παιδιά σε μια χώρα με αβέβαιο μέλλον. Δεν φανταζόμουν αυτό το μέλλον για την κόρη μου. Μεταξύ μας, ούτε καν για μένα. 26 χρονών είμαι. Έχω ΜΕΛΛΟΝ μπροστά μου.
Σήμερα ο λαός αντιδρά και έχει όλα τα δίκια του κόσμου. Η μαζική αντίδραση ξεφεύγει, όμως, και από τα οποιαδήποτε όρια της (όλα στη ζωή, λένε, πως έχουν όριο). 3 άνθρωποι νεκροί μέχρι στιγμής και από ότι λένε η μία έγκυος στον τρίτο-τέταρτο μήνα της εγκυμοσύνης της. Σκέφτομαι τη χαρά της, όταν κράτησε στα χέρια της το θετικό τεστ εγκυμοσύνης. Μπορώ ΑΚΟΜΑ να θυμηθώ με ακρίβεια τα δικά μου συναισθήματα, όταν το τεστ έβγαλε τη θετική γραμμή. Το τρέμουλο και τη συγκίνηση, το ότι για πρώτη φορά ένιωσα τόσο έντονα, το μεγαλείο του να είσαι γυναίκα. Θυμάμαι την αμήχανη συγκίνηση του Μάνου και φαντάζομαι πως κάπως έτσι θα ένιωσε και ο σύζυγος/φίλος της αδικοχαμένης κοπέλας. Δεν τολμώ καν να διαννοηθώ πώς μπορεί να αισθάνεται τώρα.
«Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της», λένε. Σαφώς. Τα παιδιά μεγαλώνουν σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα χύμα και κουτουρού, φτάνουν 18 και δεν έχουν ΚΑΝΕΝΑ επαγγελματικό προσανατολισμό, σπουδάζουν όχι αυτό που θέλουν, αλλά αυτό στο οποίο «περνάνε». Κανείς δεν τους προετοιμάζει για ΤΙΠΟΤΑ. Δεν ξέρουν τίποτα. Είναι κάτοικοι μιας χώρας με τεράστια ποσοστά ανεργίας και ακόμα πιο τεράστια ποσοστά εκτρώσεων. Ούτε για τη σεξουαλική τους αγωγή δεν μπορούμε να προνοήσουμε.
Σήμερα το πρωί, λίγο πριν αρχίσουν τα επεισόδια, έκανα μπάνιο τη μικρή μας. Μου έσκασε τα πιο γλυκά χαμόγελα έβερ. Της φίλησα το μυτάκι, τα στρουμπουλά μαγουλάκια και της υποσχέθηκα ότι δεν θα αφήσω κανέναν να της κόψει τα φτερά και να της τσακίσει τα όνειρα. Δεν θα επιτρέψω να μεγαλώσει, μετρώντας ένσημα και κάνοντας το χαμάλη για να τα κονομάει κάποιος άλλος. Δεν θα την αφήσω να φοβηθεί ποτέ και για τίποτα.
Όταν γεννιέται ένα μωρό, το μυαλό και η ψυχή του είναι σαν άδειοι σκληροί δίσκοι έτοιμοι να γεμίσουν με data. Το σκεφτόμουν πριν λίγες μέρες… Αν μια μαμά είναι νευρική, τότε και το παιδί της θα μάθει να είναι νευρικό. Αν ένας μπαμπάς είναι τσιγγούνης, τότε και το παιδί θα γίνει -κατά πάσα πιθανότητα- τσιγγούνης. Στο χέρι μας είναι να πολεμήσουμε τα ελαττώματά μας, για να μην τα υιοθετήσουν τα παιδιά μας. Μόνο έτσι θα εξελιχθεί το ανθρώπινο είδος προς το καλύτερο.
Κρατήστε τα όνειρα και το χαμόγελό σας ζωντανά, για να μάθουν και τα παιδιά να χαμογελούν και να ονειρεύονται. Νομίζω πως αυτό είναι το σημαντικότερο που μπορεί να κληροδοτήσει κανείς σε ένα παιδί: το δικαίωμα να χαμογελά και να ονειρεύεται…
Από τη μέρα που έγινα μάνα, η ζωή μου έκανε restart. Για αυτό δεν φοβάμαι ΤΙΠΟΤΑ και ΚΑΝΕΝΑΝ.
Φιλιά
Ολίβια
Koritsia kalispera....thelo voitheia....ena ipokoristiko gia to onoma Lelouda giati pnigomai!!!!!!!!!!
>Ολίβια σε ευχαριστώ που μου απάντησες. Είχα ένα άγχος ότι μπορεί να παρεξηγήθηκα...
Στο ξαναλέω ότι κατάλαβα ΑΜΕΣΩΣ τι εννοείς, γιατί πολύ απλά όλες μας κάνουμε τις ίδιες σκέψεις για τα παιδιά μας. Και φυσικά θέλουμε να τα προστατέψουμε από τους "κακούς" ανθρώπους, είτε αυτοί λέγονται αφεντικά, φίλοι, συνάδελφοι, συγγενείς...
Και θα χρησιμοποιήσω ξανά τα λόγια σου από ένα άλλο θέμα που έχεις γράψει (μιας και μπαίνω κάθε μέρα και διαβάζω από τότε που ανακάλυψα αυτό το site), αν θα μπορέσουμε να είμαστε συνοδοιπόροι και όχι καθοδηγητές. Συμμερίζομαι απόλυτα αυτή την άποψη γιατί έτσι με μεγάλωσαν και οι δικοί μου. Να έχεις μια καλή μέρα. Αγγελική
>Γεια σου Αγγελική!
Με το καλό να γεννήσεις το νινάκι σου!
Δεν το εννοούσα έτσι... Υπάρχουν χιλιάδες άλλοι τρόποι να ζει κανείς, εκτός του να κάνει τον χαμάλη σε κακά αφεντικά.
Θέλω να μεγαλώσω την κόρη μου με ανοιχτούς ορίζοντες, να μάθει να κάνει ότι θέλει η καρδιά της. Αν αύριο μεθαύριο θέλει να πάει στην... Κούβα να ζήσει, ας πάει. Αν θέλει να γίνει ηθοποιός, ας γίνει... Αν θέλει να ανοίξει μαγαζί, θα σκιστώ να τη βοηθήσω να το κάνει.
Επιμένω στην άποψή μου: δεν γουστάρω το παιδί μου να φτύνει αίμα για να τα κονομάει κάποιος άλλος και αυτή να μένει με τα ψωροδίφραγκα που θα της δίνει με αέρα ότι του χρωστάει και χάρη... Ειδικά αν τύχει και γίνει ένας χαρισματικός άνθρωπος....
Εύκολο στα λόγια, δύσκολο στην πράξη, θα μου πεις...
Αυτό είναι το όνειρό μου για αυτήν... Αν θα τα καταφέρω, αυτό είναι ένα άλλο, μεγάλο θέμα!
>Ολίβια καλησπέρα. Έχει περάσει καιρός από το τραγικό συμβάν, αλλά όταν έγινε, ήταν μόλις λίγος καιρός μετά που έμαθα ότι είμαι έγκυος... Οπότε καλαβαίνεις πως νιώθω κι εγώ. Έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα γράφεις και τουλάχιστον το συναισθηματικό μου κομμάτι (ή αλλιώς η καρδιά μου) συμφωνεί απόλυτα. Κατάλαβα αυτά που εννοούσες -έτσι όπως τα εννοούσες- και με έκαναν να κλάψω. Όμως -βάσει λογικής- θα ήθελα να σχολιάσω κι εγώ τη φράση σου: "Δεν θα επιτρέψω να μεγαλώσει, μετρώντας ένσημα και κάνοντας το χαμάλη για να τα κονομάει κάποιος άλλος."
Τι θα κάνεις λοιπόν? Θα της τα έχεις όλα έτοιμα? Θα της "τα δίνεις στο χέρι" που λένε? Μήπως τελικά αυτή η συμπεριφορά είναι που καταλήγει να μας κάνει "χειρότερους" ανθρώπους από αυτούς που ήταν οι πατεράδες και οι παππούδες μας? Μήπως τα βρήκαμε όλα έτοιμα?
Για να μην παρεξηγηθώ - δεν έχω σπουδάσει τίποτα, δουλεύω κι εγώ από τα 18 μου (είμαι 27), οι γονείς μου δεν έχουν μία (είναι κι αυτοί με δάνεια), παντρεύτηκα με πολιτικό, αγόρασα έπιπλα από τα ικεα και πληρώνω ενοίκιο, γιατί δεν έχω δικό μου σπίτι (προίκα) και στον ήλιο μοίρα... Είμαι κι εγώ με 3 και 60... Στον άντρα μου έκαναν μείωση μισθού. Εγώ εξακολουθώ να δουλεύω όπως όλες οι έγκυες, και μάλλον δε θα μπορέσω να κάτσω όσο θα ήθελα μετά τη γέννα (βλ. εξάμηνο Πετραλιά) γιατί θα πρέπει να επιστρέψω στη δουλειά για να καλύψω τα έξοδα...
Όμως, ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι η φράση σου, έτσι όπως τη διατυπώνεις, μπορεί να προκαλέσει όντως άσχημες σκέψεις σε κάποιους, και κυρίως σε αυτούς που στερούνται. Όλοι θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας? Αλλά πώς? Με τι εφόδια?
Δυστυχώς, δε θέλω να σε απογοητεύσω, αλλά το μέτρημα των ενσήμων έχει περάσει πλέον στο DNA μας... Ακόμα κι αν καταργηθεί αυτό το σύστημα, κι αν δεν πάρουμε ποτέ σύνταξη, θα μετράμε ένσημα, όπως κάποιοι άλλοι μετράνε προβατάκια και κοιμούνται γλυκά τον ύπνο του δικαίου. Ελπίζω βέβαια να καταλαβαίνεις τη μεταφορά...
Αγγελική
>"Αξίζει φίλε να υπάρχεις ένα όνειρο
κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει"
..αυτό σιγοτραγουδούσαμε στα εφηβικά μας χρόνια, θυμάστε?
Τι έγινε στην πορεία και το ξεχάσαμε?
Αλίμονο, αν σταματήσουμε να προσπαθουμε, να χαμογελάμε, να ελπίζουμε, να ονειρευόμαστε!
Άλλος ονειρεύεται ένα σπίτι με πισίνα, άλλος ένα πιάτο φασολάδα, άλλος να δει το παιδί του στο πανεπιστήμιο, άλλος να κάνει έστω ένα παιδί....τι σημασία έχει?
Όνειρα είναι και για τον καθένα σημαντικά.
Ποιος θα μας απαγορέψει να ονειρευόμαστε? να ζούμε?
Ποιος μπορεί να το κάνει αυτό?
Κανείς!
Φοβάμαι?Μπορεί.
"Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μενα χωρίς εμένα"
Αλλά για τα παιδιά μου θα γίνω ατρόμητη κ δε με φοβίζει τίποτα κ κανένας. Αλήθεια.
Και σε όποιους αρέσουμε, για τους άλλους δε θα μπορέσουμε.
Σε λίγο θα μας φορολογήσουν και το ονειρεύειν, ε όχι δα.
Χαμογελάμε, ψηλά το κεφάλι, η ζωή είναι ωραία!
Νίκη από Θεσσαλονίκη
>Διαβασα ολα τα σχολεια 1 προς 1.τα υβριστηκα δεν τα διαβασα γιατι εχω μπει στην συζητηση λιγο αργοτερα.Λια μου να κανεις ενα δευτερο παιδακι γιατι το θελεις και γιατι θα το λατρεψεις!!μην σε φοβιζει το μελλον μην τους αφηνεις να σε τρομοκρατησουν γιατι αυτο θελουν,μας θελουν μαριονετες.
Δουλευω απο την στιγμη που τελειωσα το λυκειο.δεν καταφερα να σπουδασω γιατι η γονεις μου δεν μπορουσαν να ανταπεξελθουν στα εξοδα.
Δεν σταματησα ποτε να αυτομορφωνωμαι.διαβασω και ενημερωνομαι για τα παντα.κανω σεμιναρια συνεχως δεν αφηνω τιποτε να παει χαμενο.
οι δουλειες που εχω κανει ειναι απειρες,γιαυτο και δεν φοβαμαι,καμια δουλεια δεν ειναι ντροπη,ξερω καθηγητη μαθηματικων που δεν ειχε τα (μεσα)να ειναι σουβλατζης.
ολιβια χερομαι που ειμαι μελλος στο site σου.
σκεφτομαι τους γονεις μου που μεγαλωσαν 3 παιδια
και μερικες φορες ελειπαν πολλα πραγματα απο το τραπεζι μας αλλα ποτε δεν λιποψυχισαν.
αλλα αν γυρισετε πισω θα δειτε ποσο ωραια μεγαλωσαμε!!!!!
ευχαριστω πολυ για το χωρο.
με εκτιμιση Κατερινα.
>olivia bravo pou esvhses to kataptysto sxolio, kai bravo kai sthn elina pou epeshmane oti mas prosvalei. de sou kryvw oti egina eksallh ex8es diavazontas to (oxi, den htan apla kako, htan ratsistiko) kai aporhsa pou kaneis prin apo mena den antedrase se ayto. 8a sou zhtousa kai egw shmera na to diagrapseis alla me prolave h elina.
elena
>Συνειδητά παραβλέποντας την κακοβουλία ορισμένων σχολίων, παρ' όλο που με προσοχή τα διάβασα όλα, έχω να μοιραστώ μαζί σας έναν προβληματισμό μου και ειλικρινά θα εκτιμούσα τις απαντήσεις σας.
Έχω τον Κωνσταντίνο μου, 3 ετών και κάτι, και ήθελα από πέρυσι να κάνω ένα δεύτερο μωράκι. Όχι ότι εμένα μου λείπει κάτι, νιώθω πλήρης μέχρι εκεί που δεν πάει. Αλλά επειδή εγώ μεγάλωσα μοναχοπαίδι, θα ήθελα το παιδί μου να έχει ένα αδερφάκι. Θεωρώ τα παιδιά με αδέρφια πιο ισορροπημένα. Πέρσι δεν ξεκίνησα καν την προσπάθεια λόγω ενός αυτοκινητιστικού ατυχήματος του άντρα μου, που μας έριξε πίσω. Εδώ και λίγες μέρες όμως, αναρωτιέμαι έντονα. Να το κάνω το δεύτερο παιδί; Πώς θα το μεγαλώσω; Σε τι κοινωνία θα περάσει -τουλάχιστον- τα παιδικά του χρόνια; ΦΟΒΑΜΑΙ!
Λία
>Ελίνα, γράφεις με ονοματεπώνυμο και λογικά και δεν έχω παρά να σεβαστώ αυτό που μου ζητάς. Το σχόλιο που αναφέρεις θα αφαιρεθεί.
Όσο για το σχόλιο που έσβησα, σαφώς περιείχε αλήθειες. Όμως προέρχονταν από κάποιον ανώνυμο που προσέβαλε εμένα (που καταθέτω τις σκέψεις μου επώνυμα και δημόσια) και πιο πολύ τους ανθρώπους που με μεγάλωσαν. Για αυτό και το διέγραψα.
Να μου φλήσεις την υπέροχη κούκλα σου!!
>Ολίβια, ίσως έχεις δει πολλές φορές το όνομά μου στη σελίδα σου στο fcb. Είμαι και εγώ νέα μητέρα (31 ετών)ενός κοριτσιού 7 μηνών. Ο σύζυγός μου και εγώ δουλεύαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ (και σπουδάζαμε) για 8 ολόκληρα χρόνια(!)για να καταφέρουμε να ανοίξουμε ένα σπίτι(ενοίκιο) και να αποκτήσουμε ένα παιδί. Η εταιρεία στην οποία δουλέυω με ενημέρωσε ΗΔΗ για την επερχόμενη και άνευ αποζημιώσεως απόλυσή μου, με τη λήξη της άδειας του ΟΑΕΔ. Η γη αυτή τη στιγμή χάνεται κάτω από τα πόδια μας. Ο άντρας μου και αυτός ζει στην αβεβαιότητα...Δεν ξέρουμε τί μας ξημερώνει. ΖΟΥΜΕ ΜΕ 3 ΚΑΙ 60 ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΣΤΡΩΣΑΜΕ ΚΟΙΜΗΘΗΚΑΜΕ.Εχω σπουδάσει σε 2 πανεπιστημιακές σχολές και σε μια ιδιωτική! Ξέρω να ζω με λίγα και δεν έμαθα να ζω ποτέ με πολλά! Θέλω να προσφέρω ό,τι καλύτερο στο παιδί μου, αλλά και στον εαυτό μου, γιατί και εγώ νέα είμαι, όπως λες και έχω τη ζωή μπροστά μου. Αλλά πες μου: πώς να κρατήσω το χαμόγελό μου και της κόρης μου ζωντανό, πώς να κρατήσω ζωντανό το όνειρο! Ο άντρας μου και αυτός μορφωμένος ME 3 KAI 60. Και αυτός δεν έστρωσε έτσι, αλλά έτσι κοιμάται. Πώς θα κληροδοτήσουμε στην κόρη μας το δικαίωμα να χαμογελά? Υπόψιν ότι διάβασα ΟΛΑ τα μηνύματα, καθώς και αυτό που διαγράφη γιατί ήταν εναντίον σου...Εχεις κάθε δικαίωμα να υπερασπίζεις την οικογένειά σου και τον εαυτό σου. Σίγουρα το μήνυμα της 22χρονης κοπέλα ήταν και σε προσωπικό επίπεδο, αλλά έκρυβε και ΓΕΝΙΚΕΣ αλήθειες (το τονίζω το γενικές για να μην παρεξηγηθώ). Όπως εσένα Ολίβια σε προσέβαλε η κοπέλα αυτή σε προσωπικό επίπεδο, προσβάλλει ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ ο ΒΟΛΕΜΕΝΟΣ ΑΝΩΝΥΜΟΣ που γράφει ότι όσοι παίρνουν 3 και 60 έτσι όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν. Το blog σου είναι πλέον και δικό μας! Γράφουμε κάθε μέρα σε αυτό και είμαστε όλες μητέρες! Γι' αυτό σε παρακαλώ σβήστο ΜΑΣ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ!! Προφανώς θα προσβάλλει και εσένα αφού κι εσύ από μικρή δουλεύεις όπως λες με 3 και 60. Για να κλείσω , έχω να πω πως κι εγώ όταν γεννήθηκε η κόρη μου έκανα επανεκκίνηση, αλλά εχτές ξανάκανα: και από εχτές φοβάμαι ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ!!!
>Θα συμφωνήσω με το παραπάνω και σχόλιο και συνονόματη Ειρήνη, αν χάσουμε και τα όνειρα μας χαθήκαμε. Το σημαντικό είναι να προσπαθήσουμε όμως να τα κάνουμε πράξη, να παλέψουμε και να αγωνιστούμε όλοι για αυτήν την χώρα, γιατί κατά την ταπεινή μου άποψη η χώρα αυτή και μέλλον έχει και λαμπρό είναι. Αυτό βέβαια μπορεί να γίνει μόνο αν είμαστε ενωμένοι, γιατί μας έχουν μπερδέψει και δεν μπορούμε να σκεφτούμε αντικειμενικά, έχουμε την τάση να αναλύουμε τα πάντα και να χάνουμε την ουσία! Η ουσία λοιπόν κατά την άποψη μου είναι να μπούμε μπροστά να πιστέψουμε στον εαυτό μας ως λαό και ως κοινωνία και να αλλάξουμε εμείς την κατάσταση, αν είμαστε όλοι μαζί ΜΠΟΡΟΥΜΕ να το κάνουμε και το οφείλουμε στα παιδιά μας, στις ζωές που χάθηκαν άδικα και στις επόμενες γενιές. Δεν υπάρχει κανένα αόρατο χέρι που θα μας βοηθήσει, ΕΜΕΙΣ όλοι θα το κάνουμε άσχετα με το αν είμαστε 18-26-35-40 ετών, άσχετα αν είμαστε καλά οικονομικά ή όχι, άσχετα αν είμαστε βολεμένοι ή όχι.... δεν θέλω κανένας να γελάει εις βάρους άλλου και να κάθεται στην γωνία τρώγοντας ποπ κορν απολαμβάνοντας την παράσταση...η ζωοποίηση που μας έχει πλασαριστεί να βλέπουμε στην τηλεόραση τους ΑΛΛΟΥΣ να αγωνίζονται για τα δικαιώματα ΟΛΩΝ πρέπει να σταματήσει και να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας, προασπίζοντας την δημόσια περιουσία και όχι καταπατώντας τα δικαιώματα των διπλανών μας.
Ολίβια καλά κάνεις και έχεις άποψη και έτσι πρέπει, είσαι νέα μαμά όπως και εγώ και πρέπει να είμαστε αισιόδοξες για να μεταδώσουμε και στα παιδιά μας αντίστοιχα την αισιοδοξία, το νόημα της δικαιοσύνης και την έννοια της δημοκρατίας όπως είναι πραγματικά και όχι όπως είναι σήμερα στην χώρα μας.
Συγνώμη για το μεγάλο σχόλιο.
Ειρήνη Χ. μητέρα του μικρού Αρούλη 30 ετών.
>Ολίβια, τα λόγια σου αγγίζουν κι αντιπροσωπεύουν πολλές από μας.
Είμαι 6 μηνών έγκυος, κι από χθες νιώθω τόσο μουδιασμένη... Κάθε πρωί αποχαιρετιόμαστε με τον άντρα μου (που δουλεύει στο Σύνταγμα)και λέμε "θα τα πούμε το βράδυ". Και με τρελαίνει η σκέψη ότι κάποια μέρα αυτό μπορεί να μην συμβεί γιατί ένας από τους δυο μας θα κάθεται στην καρέκλα του και θα δουλεύει και 5 λεπτά αργότερα θα έχει σκάσει σαν το ποντίκι. Και το πόσο ταυτίστηκα τόσο με την κοπέλα που περίμενε μωρό...το φαντάζεται καθε γυναίκα στην ίδια θέση.
Θα φύγει το σοκ,το μουδιασμα...γιατί όλα προχωρούν κι εμείς αναγκαστικά μαζί τους. Αυτό που πάντα υπήρχε όμως κι όλο θα μεγαλώνει όσο τα πράγματα γύρω δυσκολεύουν, είναι το ορμέμφυτο της μάνας,του γονιού, να προστατεύσει το παιδί και να μην αφήσει να το αγγίξει τίποτα απ' όσα πόνεσαν την ίδια. Δεν θα το πετύχουμε αυτό βέβαια...αλλά ελπίζω να μπορέσουμε να δώσουμε στα παιδιά μας τα εφόδια να τα βγαζουν πέρα και πολλά αποθέματα αγάπης, να τους δίνουν δύναμη.
Καλημέρα και καλή δύναμη σε όλες.
>Ολίβια θα κρατήσω τη φράση σου "Κρατήστε τα όνειρα και το χαμόγελό σας ζωντανά" γιατί πραγματικά κάποιοι προσπαθούν να τα σκοτώσουν και είναι τρομακτικό να ζεις χωρίς όνειρα,χωρίς θετική σκέψη και αισιοδοξία!
Εγώ ακόμα δεν έχω γεννήσει και εύχομαι όταν με το καλό έρθει η μπέμπα σε αυτόν τον κόσμο να νιώσω -ξανά,όπως ένιωθα πριν μείνω έγκυος...γιατί μετά άρχισα να ανησυχώ για όλα!- ότι "δεν φοβάμαι ΤΙΠΟΤΑ και ΚΑΝΕΝΑΝ".
>Αυτό είναι το πρόβλημα του Νεοέλληνα. Όλη του η έγνοια είναι πως θα καυγαδίσει με το διπλανό του, αντί να δει πώς θα γίνει καλύτερος ο ίδιος. Δηλαδή από χτες τί μας έμεινε? Αυτό είναι κοινωνία εναντίον κοινωνίας. Είναι ένα αίσχος. Ας κάτσουμε να σκεφτούμε τί κάνουμε ο καθένας και ας στρωθούμε στη δουλειά. Να δουλέψουμε με όρεξη όλοι μας να πάει μπροστά αυτή η χώρα.
Τα όνειρα είναι καλό πράγμα... Κι εγώ ονειρεύομαι και ΟΧΙ δεν είμαι καθόλου βολεμένη. Τέσσερα χρόνια δουλεύω για μάξιμουμ 500 €. Αλλά ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ και αυτό δε θα μου το στερήσει κανείς! Τη ζωή μας θα την φτιάξουμε εμείς με δουλειά, πείσμα και όχι βία και επίθεση μεταξύ μας...
Τα όνειρα είναι καλό πράγμα, μην φοβάστε ααυτόν που ονειρεύεται, αυτόν που ΔΕΝ ονειρεύεται να φοβάστε... Γιατί όταν ονειρεύεσαι υπάρχει μία πιθανότητα να δεις τα όνειρά σου να πραγματοποιούνται, έχεις κάτι να περιμένεις. Όταν δεν ονειρεύεσαι δεν έχεις να περιμένεις ΤΙΠΟΤΑ δεν έχεις προσμονή και δεν έχεις ΧΑΡΑ μέσα σου... ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙΤΕ.
Ολίβια να χαίρεσαι την οικογένειά σου, να είστε γεροί και ευτυχισμένοι και να ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΤΕ πάντα. Να μάθεις και στην Αθηνά να ονειρεύεται και να είναι χαρούμενη. Τα όνειρα και το χαμόγελο θα μας κρατήσουν ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ.
Ευχαριστώ για το χώρο...
ΕΙΡΗΝΗ
>Δεν εχω λογια... Η χωρα αυτη δεν θα παει ποτε μπροστα και οχι γιατι οι πολιτικοι μας ειναι αχρηστοι και το κρατος σαπιο αλλα γιατι και ολοι οι υπολοιποι ειναι ακομα χειροτεροι!!! Ολιβια μην ακους κανεναν και μην χαλιεσαι με τους κακοηθεις!!! Το πιο δυνατο συναισ8ημα μετα την αγαπη ειναι η κακια! Εσυ εγω και καποιοι αλλοι αποφασισαμε μονο να αγαπαμε και ετσι θα συνεχισουμε! Εχεις μια υπεροχη οικογενεια και ειμαι σιγουρη πως επηρεαζεις θετικα πολλους που διαβαζουν το ειμαι μαμα, αναμεσα τους και μενα! Για τους υπολοιπους haters υπαρχει η μαγικη λεξη delete!!!
Αγαπη και υγεια σε ολους.
>Από εδώ και στο εξής, θα σβήνονται σχόλια που περιέχουν κακόβουλες επιθέσεις σε εμένα και την οικογένειά μου. Όποιος δεν με γουστάρει, ας μην μπαίνει στο "Είμαι μαμά".
Θα σβήνονται και τα μηνύματα που περιέχουν ψευδείς αναφορές για τη ζωή μου.
Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων: δεν προέρχομαι από "αριστροκρατικό" τζάκι, ούτε έχω περιουσίες στην τράπεζα. Άρχισα να εργάζομαι από τα 19 μου, παράλληλα με τις σπουδές μου και δεν σταμάτησα παρά μόνο πριν τρεις μήνες για να γεννήσω και να απολαύσω λίγο το μωρό μου. Σε λίγο, για να μην πω ήδη, αναγκαστικά επιστρέφω στη δουλειά.
"Βολεμένη" δεν υπήρξα ποτέ, ούτε εγώ, ούτε οι γονείς μου.
Έλεος με την πικροχολιά σας... Μετά αναρωτιόμαστε γιατί τρωγόμαστε ως λαός....
>"Όσο για το "3 και 60", θεωρώ ότι κάποιοι άνθρωποι όπως στρώνουν θα κοιμηθούν. Δεν το λέω με κακία, αλλά σε αυτόν τον πλανήτη σε μπορούν όλοι να είναι υψηλόμισθοι. " φυσικα ανωνυμε, ετσι ειναι! υψηλομισθοι ειναι μεταξυ αλλων και κατι λαμογια κρατικοδιαιτοι και λοιπα αρπακτικα που συνεβαλλαν τα μεγιστα στην τραγικη σημερινη κατασταση της οικονομιας, μηπως ανηκεις και εσυ σε αυτους? οι υπολοιποι βεβαια να πανε να πνιγουν, μονο που αυτοι οι υπολοιποι που οπως "εστρωσαν θα κοιμηθουν" καλουνται τωρα να πληρωσουν τη νυφη! οτι θα το ακουγα και αυτο, οτι δηλαδη οι μη εχοντες οπως εστρωσαν θα κοιμηθουν δεν το περιμενα ποτε! προφανως, ολοι αυτοι επελεξαν το προτυπο του νομοταγη πολιτη, τα κοροιδα!!!
>Όνειρα μπορούν πλέον να κάνουν μόνο όσοι έχουν την πολυτέλεια να κοιμούνται ήσυχοι.
Και όσοι κοιμούνται γενικότερα...
Οι υπόλοιποι βιώνουμε τον εφιάλτη της πραγματικότητας και του εθνικού αδιεξόδου.
Κάποιες γυναίκες είχαν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν παιδί από τα 26 τους, και το μεγαλώνουν μένοντας σπίτι και γράφοντας στο Ίντερνετ. Κάποιες άλλες πάλι πηγαίνουν έγκυες να δουλέψουν μες τα δακρυγόνα...
Πήγαινε, Ολίβια, και στον σύζυγο της κοπέλας που πέθανε, πήγαινε και στους συγγενείς των θυμάτων και πες τους ότι ονειρεύεσαι ακόμα.
Θέλω να δω τι θα σου απαντήσουν......
>Olivia pali mas sigkinises telika auto pou mas exei mini einai ta oneira mas toso megali thlipsi tosos megalos ponos an stamatisoume na oneireuomaste tha trelathoume!!!Evi
>Ολίβια, με έκανες να κλάψω... Σε νιώθω φίλη μου και ας μην σε ξέρω... Διαβάζω φανατικά τα όσα γράφεις στο ιστολόγιο σου και δε σου κρύβω πως ανυπομονώ να γίνω μαμά για να βιώσω όσα τόσο γλυκά μας περιγράφεις...
Εχω τρομάξει και γω με τα όσα βλέπω να γίνονται, αν και δεν εκπλήσσομαι, ο κόσμος έχει συσσωρεύσει πολλή οργή.
Με λένε Αιμιλία, και συγνώμη αν χαλάω τα σχέδια κάποιων, αλλά εγώ επιμένω να ονειρεύομαι...
aimilia@gmail.com
>Ολιβια για 26 χρονων, μιλας πολυ ωριμα...Και σκεψεις σαν αυτες απο νεους ανθρωπους ειναι το ουσιαστικο μελλον αυτου του τοπου...
>Πόσο όμορφο το κείμενό σου Ολίβια, με συγκίνησε και με άγγιξε τόσο πολύ! Το διάβασα και το ξαναδιάβασα! Μπορεί να είμαι πολύ σοκαρισμένος-οργισμένος με τους τρεις συμπολίτες μας θύματα του παρακμιακού συστήματος μας! Μπορεί να είμαι άνεργος και να έχω δυο φορές αβέβαιο μέλλον! Μπορεί να άκουσα τη μικρή Αλεξάνδρα και να νιώθω μια επιπλέον ανασφάλεια για όλα αυτά τα παιδιά που γεννήθηκαν ή γεννιούνται στις μέρες μας! Αλλά επειδή είμαι ζωντανός και ΘΕΛΩ να παραμείνω ζωντανός, το Restart οφείλω να το κάνω κι εγώ κι όλοι μας για να μπορέσουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια και όνειρα!!!!!!!!
>Κρατάω την αισιοδοξία σου και την ελπίδα στην ανάρτησή σου. Η ελπίδα μας χρειάζεται.
>ολιβια μπραβο που θελησες να μοιραστεις τις σκεψεις σου μαζι μας.δεν σου κρυβω οτι απο το μεσημερι που εμαθα τα νεα ατρα εχω ενα βαρος στην καρδια..ολες οι αποψεις παραπανω με καλυψαν..καθε κοπελα λεει αληθειες...και γω ειμαι με τις 3 και εξηντα και ειμαι πολυ περηφανη που προσφερω ακομα και αυτο το λιγο στην οικογενεια μου..στο παιδι μου...κριμα που γινανε ατσι τα πραγματα..θα ηθελα πολυ αυτες οι μολοτωφ να πεφτανε μεσα στη βουλη και οχι μεσα στην τραπεζα..επισης θα ηθελα να ηταν κλειστη σημερα η ρημαδοτραπεζα και οχι ανοιχτη μεσα στον πανικο!και επισης θα ηθελα να ειμαι γερη να δουλευω και να παιρνω εστω και μισθο πεινας γιατι αμα περιμενω απο ολους αυτους σωθηκα..αυτοι ολοι ειναι βολεμενοι προ πολου!
>ειμαι 18 χρονών! σε 9 μερες δινω το πρωτο μαθημα πανελληνιων!!
γιατι?? για να κανω τι στη ζωη μου!! Χαιρομαι που οι γονεις μου, μου εδωσαν εφόδια ετσι ώστε να μην κρεμομαι απο το σε ποια σχολή 8α περάσω (blah blah blah)
μα καλα τι βλακείες παω να σκεφτω για αβεβαιο μελλον?? αυτα τα ξεραμε απο πολυ πολυ νωριτερα οτι η νεα γενια δεν εχει μελλον να στηριχτει!!!
φτασαμε στο σημειο ακομα και οι γονεις μου να σκεφτονται με αγωνια το μελλον τους!!
καλουν εμενα 18 χρονων να επιλεξω μια σχολη που θα "καθορισει" οπως λεν το μελλον μου!!! ΑΠΟΦΑΣΗ ΖΩΗΣ, την ιδια στιγμη που η μανα μου με τα 3πλασια χρονια ζωης προβληματιζεται τι θα ειναι καλυτερο για την ιδια!!! Να προχωρησει στην συνταξη η οχι!! Οσο προλαβαινει με τους καλυτερους όρουςςςς!!
Που φτασαμε???
Ηθελα μια οικογενεια και μια κοινωνια ήρεμη!!Πως να σκεφτω εγω ενα μελλον! Την στιγμη που βλεπω το παρον να γκρεμιζεται!!
Παμε καλαα??
By the way σας παρακολουθω αρκετο καιρο και μου φτιαχνετε την διαθεση!!!
Φωτεινή
Πάτρα
>Ολιβια,συμφωνω απολυτα με τις σκεψεις σου!Ειμαι πολυ στενοχωρημενη και παραλληλα προβληματισμενη!Για το μελλον της μικρης μου Ελενας!Ειμαι ωρομισθια μουσικος και οπως θα εχεις ακουστα μας πληρωνουν οποτε το θυμηθουν!Κανω ομως υπομονη και κυριως για το αγγελουδακι μου!Χαμογελαω καθε μερα που ειναι γερη και ενα πολυ γελαστο παιδακι!Δε θελω να της μεταδωσω τις αγωνιες μου,δε θελω απο τωρα να τη βαλω στον ασχημο κοσμο των μεγαλων!Θα παιζουμε,θα γελαμε και θα ονειρευομαστε μαζι με τα παιδια μας...Καμια φορα,ειναι καλο να γινομαστε παιδια..
>Ολιβια θα διαφωνησω σε ενα...το οτι ο λαος εχει χιλια δικια...δυστυχως δεν εχει..για τη σημερινη κατασταση δε φταινε μονο οι κεβερνουντες αλλα και εκεινοι που τους επετρεψαν να κυβερνησουν κ να αυθαιρετουν..ολοι εμεις που ψηφιζαμε με βαση το ρουσφετι, που θελαμε ΟΛΟΙ να μπουμε στο δημοσιο, που πουλαγαμε την ψηφο μας σε οποιον αγοραζε πιο ακριβα...μια χωρα που δεν παραγει τιποτα (εκτος απο την υποκολτουρα της τελευταιας 20ετιας), ενας λαος με ασθενη μνημη που ψηφιζει αυτους που τον κλεβουν, που δεν διεκδικει παρα μονο απαιτει με μαγκια κ ψευτοθρασσος η επαιτει γαι μια θεσουλα...αυτο ειχε γινει ο ενδοξος λαος μας κ τωρα ηρθε η ωρα του λογαριασμου..
>Ανώνυμε, όλοι μας δουλεύουμε για να ζήσουμε τα παιδιά μας... Άλλοι για 3 και εξήντα, άλλοι για 10 και εξήντα... Μάθαμε να μετράμε ένσημα και τώρα μας τα πετάνε στη μούρη. Κομμένες συντάξεις, κομμένα επιδόματα, σύνταξη πότε; ΠΟΤΕ!
>Τον τελευταίο καιρό έχω σταματήσει να παρακολουθώ ειδήσεις,με πιάνει κατάθλιψη...Δεν αποστασιοποιούμαι,γνωρίζω τι γίνεται αλλά αν το ακούω κάθε μέρα,με πάει πίσω...
Σήμερα το μεσημέρι κοιμήθηκα μαζί με την κόρη μου και όταν γύρισε ο άντρας μου από τη δουλειά μου είπε τι έγινε...Ενώ έκανα μπάνιο,σκεφτόμουν σε τι κόσμο έχουμε φέρει τα παιδιά μας...Κάποτε θα φοβόμουν να μην τη χτυπήσει λεωφορείο,τώρα θα φοβάμαι να μην μπει κάποιος τρελός στο σχολείο και του βάλει φωτιά...
Από το κακό στο χειρότερο...και το χειρότερο όλων???Τα πράγματα δεν θα φτιάξουν...
Είμαι μια νέα μαμά 26 ετών κι εγώ...
>Κοριτσάκι τα ίδια σκεφτόμαι και εγώ. Ακριβώς τα ίδια. Το μωρουλινάκι μου να έχει υγεία και όλα τα άλλα θα του τα δώσω εγώ.
Τζένη
>na po oti exeis dikio tha einai ligo,me kalupteis toso me ta legomena sou ,i krisi mas aggizei safos olous ma afta pou sumbainoun simera einai toso paraloga....se noiotho...den mporo na stamatiso na skefotmai oti aftoi oi 3 anthropoi ksekinisan na pane sti douleia tous,xairetisan tous dikous tous ,pou na fantastoun oti tha itan k i teleftea fora pou tha tous evlepan...
eimai polu stenaxorimeni...giota
>an eprepe na douleveis gia treis kai eksinta gia na taiseis tin kori sou pistepse me twra ta ensima sou tha metrouses....