Εγώ ξέρω που κρύβεται η προσωπική μου ευτυχία. Κρύβεται μέσα στο σπίτι μας, κάτω από τα μαξιλάρια του κρεβατιού. Πάνω στο στρώμα, εκεί όπου η Αθηνά κάνει γυμναστικές επιδείξεις και περιμένει το «Μπράβοοοοοοοοοο!» που της λέμε. Εκεί όπου η μαμά και ο μπαμπάς αγκαλιάζονται δυνατά και κάνουν όνειρα. Εκεί όπου ο γατούλης Schmuda χουρχουρίζει ευγενικά, ζητώντας να αφήσουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ την Αθηνά και να τον χαιδεύουμε το ίδιο πολύ όπως παλιά.
Όποτε αισθανόμαστε λίγο down, όποτε αγχωνόμαστε για κάτι -π.χ. το καρούμπαλο της Αθηνάς ή την κατάσταση της χώρας του πλανήτη- όποτε μαλώνουμε (ε, τι; Εμείς δεν μαλώνουμε;), τρέχουμε όλοι μαζί στο κρεβάτι και παίζουμε και τραγουδάμε και γαργαλιόμαστε. Είναι κάτι σαν ιεροτελεστία, σαν ένα ξόρκι μαγικό. Ότι και να έχει συμβεί, ύστερα από λίγα λεπτά ξεπερνιέται, καλύπτεται από τα γελάκια της και τα νιαουρίσματα και τη φωνή του Μάνου που λέει παραμύθια για μυρμήγκια και φασόλια.
Η ευτυχία του καθενός μας κρύβεται σε μια γωνιά του σπιτιού μας. Κανείς δεν εξαιρείται από τα δύσκολα (ακόμα και αυτοί που νομίζουν πως δεν τους αφορούν, ας κρατούν μικρά καλάθια, η ζωή έχει χιούμορ και είναι και απρόβλεπτη), κανείς όμως δεν πρέπει να εξαιρείται και από τη χαρά.
Εδώ και πολύ καιρό σας γράφω για την αισιοδοξία που για πρώτη φορά στη ζωή μου έχω. Ναι, διάλεξα την πιο δύσκολη εποχή για να αισθάνομαι αισιόδοξη. Έχω κατηγορηθεί για το ροζ μου σύννεφο. Δεν είναι ροζ, ούτε σύννεφο, είναι ένα πέπλο ευτυχίας που με κρατάει καλά.
Ένα μήνα πριν γεννήσω, βρεθήκαμε στη δυσκολότερη φάση της ζωής μας. Επιβιώσαμε, ορθοποδήσαμε, γιούπι το περάσαμε! Αν ποτέ ξαναέρθει, πάλι με αισιοδοξία θα το πολεμήσουμε.
Το «ροζ σύννεφο» μου έχει μια επιγραφή που λέει «Δεν γεννήθηκες για να κλαις, ούτε για να στεναχωριέσαι» Δεν μου εξηγεί βέβαια, γιατί ακριβώς γεννήθηκα, γιατί υπάρχω, ανασαίνω, περπατάω, γεννάω, αλλά μου αρκεί που μου διαβεβαιώνει πως δεν γεννήθηκα για να ξοδέψω τα χρόνια μου κλαμένη.
Ψάξτε, λοιπόν και εσείς τη δική σας ευτυχισμένη γωνιά, φτιάξτε τη δική σας φωλιά. Ίσως χρειαστούν αλλαγές, ίσως και ανακαινίσεις, αλλά κάπου θα τη βρείτε.
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
SOOOOOOO LIKE!
ΟΛΙΒΙΑ..Ο ΓΑΤΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ....!!!!!!!!!!!!!!!!
Πόσο δίκιο έχεις Ολίβια!!!! Ξέρεις,καμιά φορά, άμα πιάσεις πάτο, θες ένα χέρι ή μια κουβέντα όπως οι δικιές σου που θα σε τραβήξουν και πάλι επάνω. Να δείσ το ποτήρι μισογεμάτο! Ευχαριστώ...
Υπέροχο κείμενο και τόσο αληθινό!!!Εχω πρόταση για Μάνο γιατί δεν εκδίδει τα παραμύθια του τα λέει κ με φοβερές φωνούλες σε οπτικοακουστική έκδοση!!!Φιλιά στο Αθηνάκη (Και εμένα ο Μιχάλης μου όλο κωλοτούμπες κάνει)
Mπράβο Ολίβια! Και έτσι ακριβώς να συνεχίσεις να σκέφτεσαι και να λειτουργείς!! Αυτή σου την αισιοδοξία, κάντην ένα τοίχο από πλέξιγκλας (που να έχει καλή ηχομόνωση) και μην αφήνεις τίποτα και κανέναν να σου την δηλητηριάσει! Η ευτυχία είναι αυτό ακριβώς που περιγράφεις ... Οι κωλοτούμπες της Αθηνάς πάνω στο κρεβάτι και τα παραμύθια του Μάνου... Να είστε πάντα έτσι.
υπεροχο αρθρο ολιβια χαιρομαι πολυ για σενα και ειμαι σιγουρη οτι ολες οι ελληνιδες μαμαδες εαν δεν την εχουν βρει θα την βρουν πολυ συντομα αρκει να το θελουν!!!μεχρι τα 30 δεν ειχα ιδεα τι ειναι ευτυχια νομιζα οτι ηξερα,στα 30 μου ξαναγεννηθηκα και το πρωτο πραγμα που εκανα ειναι να ψαχνω να βρω την ευτυχια μου καθημερινα και δοξα τον θεο την βρηκα και τωρα δηλωνω ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ παρολο που ολοι μας εχουμε προβληματα ακομα και μεσα απο αυτα αξιζει να βλεπουμε τη ζωη με πολυ αισιοδοξια!!!!:)))η ευτυχια ειναι οι μικρες καθημερινες στιγμες μας με τους ανθρωπους που μας αγαπουν και αγαπαμε πραγματικα!
Πάντως εγώ σας χαίρομαι, πολύ καλά κάνετε και είστε έτσι όπως είστε. Εγώ προσωπικά αρνούμαι να είμαι συνέχεια στεναχωρημένη επειδή έτσι πρέπει να είμαστε όλοι αυτό τον καιρό! Και βέβαια ενδιαφέρομαι για την χώρα αλλά δεν πρόκειται να περάσω όλη μου την ζωή μέσα στη μιζέρια και στην κλάψα. Μια ζωή την έχουμε!! Αν φτάσω να μην έχω να φάω θα δω τι θα κάνω...προς το παρόν είμαι ψύχραιμη.
H ευτυχια ειναι παντου αρκει να θελεις να την δεις.
Η ευτυχία είναι παντού !!!!
η ευτυχία μου κρύβεται στα μάτια της Χρυσάνθης μου και στου αντρούλη μου! όταν κοιμούνται και τους χαζεύω πως ακουμπάνε τα πόδια τους,πως χαμογελάει η μικρή στον ύπνο της..όταν παίζουμε κυνηγητο στην κρεβατοκάμαρα και ξεκαρδιζόμαστε,κι ας μην έχουμε δουλειά,λεφτά..είναι ασήμαντα όλα αυτά μπροστά στην αγάπη μας! η υγεία είναι πάνω απο όλα! αν είναι καλά η Χρυσάνθη μας δίνει δύναμη να μαστε κι εμείς καλά! η ευτυχία είναι κρυμμένη σε όλες αυτές τις φωτογραφίες,τα βίντεο με τα μωρά μας,στις καθημερινές μας στιγμές που ζωντανεύουν στο μυαλό μου ακόμα και την ώρα που οδηγώ να ρθω στη δουλειά και γελάω μόνη μου! η ευτυχία είναι παντού,στα πιο απλά ,στα πιο μικρά πράγματα..αρκεί να την αναζητήσουμε!
α ρε φιλεναδα με εκανες να κλαψω!τα ιδια σκεφτομαι κ εγω..κ λεω..η Κλειω μου ειναι ολη η ευτυχια και ολα τα λεφτα του κοσμου!!!αν ειναι αυτη καλα ειμαι κ εγω ,αν δεν ειναι δεν ειμαι ουτε εγω!ενα της γελιο ,ενα της βλεμμα, μια αγκαλια της ,το φιλι της το πρωινο κ ειμαι ο πιο ευτυχισμενος ανθρωπος του κοσμου!
Πόσο δίκιο έχεις! Η ευτυχία είναι ανάγκη! Ακούω ανθρώπους να παραπονιούνται συνέχεια κ σκέφτομαι " μα δεν έχουν κάτι στη ζωή τους που να αξίζει να παλεψουν?" Να χαίρεσαι την οικογένεια σου κ τη μοναδικότητα της!μπορεί να μην έχουμε τελειες ζωές αλλά αυτό τις κάνει όμορφες! Όπως μου έλεγε η γιαγιακα μου " αν είχε συνέχεια λιακάδα, ερημιά θα ήταν η ζωη" :-)
Αυτή η πρόταση τα λέει όλα: ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΑΙΣ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΑΙ!
οντως!!! κ εγω του μικρου μου του λεω αμα κλαψει καποιο πρωι (δε θελει να του αλλαξω την πανα, χτυπησε απο τη βιασυνη να παιξει) οτι δεν θελω να ξεκιναμε την μερα μας με δακρυα :) σα να διαβαζα δικες μου σκεψεις αυτο το αρθρο :) μπραβο Ολιβια