Βλαστοκύτταρα!
Με ρωτάτε τι κάναμε με τα βλαστοκύτταρα… Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα να σας πω: τα δωρίσαμε στην Ελληνική Τράπεζα Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος της Ακαδημίας Αθηνών.
Κόντεψα να γεννήσω για να πάρω την τελική απόφαση… Ξόδεψα ώρες ψάχνοντας στο Internet για τις ιδιωτικές εταιρίες βλαστοκυττάρων, για το τι είναι -βασικά- τα βλαστοκύτταρα, εμπειρίες άλλων γονιών, πώς γίνεται η δωρεά… Ζορίστηκα πολύ, μα πάρα πολύ να αποφασίσω. Η καρδιά μου φώναζε «Δώρισέ τα, δώρισέ τα!!» και το μυαλό μου ψιθύριζε «Και αν χτύπα ξύλο, τα χρειαστεί κάποια στιγμή το παιδί;«
Δεν θα σας αναλύσω πολύ το γιατί επιλέξαμε να τα δωρίσουμε, γιατί θεωρώ το θέμα πολύ πολύ λεπτό. Δεν μπορώ να βγω σαν φωτεινός παντογνώστης να σας πω τι να κάνετε με τα βλαστοκύτταρα του δικού ΣΑΣ παιδιού… Θα σας πω μόνο δυο τρία λόγια…
Μου είχε κάνει εντύπωση το πόσα διαφημιστικά για ιδιωτικές εταιρίες βλαστοκυττάρων υπήρχαν στο ιατρείο του πρώτου (πρώην!) γυναικολόγου μου… Μιλάμε για δέκα διαφορετικές εταιρίες. Τα μάζεψα όλα ένα απόγευμα και τα πήρα στο σπίτι για μελέτη. Πάνω κάτω διάβαζα το ίδιο μπουρ μπουρ μπουρ, τύπου «Διασφαλείστε το μέλλον του παιδιού σας!», «Πολύτιμο δώρο ζωής», «Εμπιστευτείτε εμάς για αυτούς και αυτούς τους λόγους» (εν τω μεταξύ, οι λόγοι ήταν για όλες πάνω κάτω οι ίδιοι).
Ψάχνοντάς λίγο περισσότερο, συνειδητοποίησα ότι στην Ελλάδα έχουμε τις περισσότερες ιδιωτικές εταιρίες φύλαξης βλαστοκυττάρων, κάτι που από μόνο του βρωμάει μανία για κέρδος. Σε ένα γρήγορο γκουγκλάρισμα της λέξης «βλαστοκύτταρα», το Google σου πασάρει στην πρώτη σελίδα άρθρα με τίτλους «Βλαστοκύτταρα, μια μεγάλη απάτη;«, «Βλαστοκύτταρα – Ελπίδα ή Εκμετάλλευση;«, «Βλαστοκύτταρα, μύθοι και πραγματικότητα» κουτουλού, κουτουλού, κουτουλού. Αν τα διαβάσεις, αρχίζεις να ψυλλιάζεσαι ότι τα πράγματα μάλλον δεν είναι όπως ακριβώς στα περιγράφουν τα διαφημιστικά φυλλάδια με τα στρουμπουλά μωράκια με ροδαλά μαγουλάκια. (Και πάλι δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, το Google είναι ανοιχτό και τα σκυλιά χορτάτα… Δοκιμάστε το μόνοι σας!)
Και τότε η δωρεά αρχίζει να κερδίζει έδαφος, απέναντι σε κάτι που απαιτεί το ξόδεμα αρκετών Ευρώ και ίσως να μην προσφέρει τελικά τίποτα στο παιδί σου.
Ενώ δωρίζοντάς τα, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σώσεις τη ζωή ενός άλλου παιδιού! Αυτό από μόνο του δεν είναι δώρο ζωής;
Θέλω να ευχαριστήσω πολύ μια άλλη μαμά blogger που με ένα κείμενο που έγραψε το 2007, με βοήθησε στην τελική μου απόφαση. Είναι η mama eton 37 που έγραψε με ειλικρίνεια και πολλή λεπτομέρεια το πώς αποφάσισε να δωρίσει τα βλαστοκύτταρα του μωρού της. Διαβάστε το υπέροχο κείμενό της εδώ.
Αντιγράφω μόνο ένα μικρό κομμάτι όσων έγραψε… Το κομμάτι που με έπεισε να το κάνω και εγώ…
«Το συζητήσαμε πολλές μέρες με τον Στάθη. «Κι αν, χτύπα ξύλο, το παιδί μας, ή το αδελφάκι του αν κάνουμε κι άλλο, οι εμείς, χρειαστούμε μελλοντικά τα βλαστοκύτταρα και τότε μας πουν από την δημόσια τράπεζα ότι δεν έχουν συμβατά και ψάχνουμε σαν μ…ς στην Παγκόσμια Τράπεζα αντί να χτυπήσουμε την πόρτα της Ιδιωτικής κατευθείαν, τότε τί θα κάνουμε εξυπνοπούλι;» ήταν το επιχείρημά του. Ομολογώ ότι πέρασα μερικές νύχτες βλέποντας εφιάλτες: το μωρό μας, λέει παθαίνει καρκίνο κι εμείς ψάχνουμε για βλαστοκύτταρα… Συνήθως το έργο τελείωνε με εμένα να αυτοκτονώ αφού πήρα την ευθύνη της απόφασης να δώσουμε τα βλαστοκύτταρα του μωρού μας στην Δημόσια Τράπεζα… Ολ’αυτά κράτησαν λίγο. Τελικά ψήφισα υπέρ της Δημόσιας Τράπεζας γιατί πιστεύω βαθιά μέσα μου πως στην ζωή πρέπει να είμαστε γενναιόδωροι κι όχι μίζεροι»
Μ’ αυτές τις προτάσεις τη mama eton 37, πήρα δύναμη και μαζί και την τελική απόφαση.
Έτσι λοιπόν, αφού ενημερωθήκαμε λεπτομερώς για την τράπεζα ομφαλοπλακουντιακού αίματος, το συζητήσαμε με το (νέο!) γυναικολόγο μας, ο οποίος ήταν θετικός με την απόφασή μας και έτσι το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου, λίγο πριν μπω στο χειρουργείο, η μητέρα μου πέρασε από την Τράπεζα Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος και παρέλαβε το ειδικό kit. Την επομένη και αφού το διατηρήσαμε -γεμάτο πια!- στο ψυγείο του Αρεταίειου, το παρέδωσε πίσω.
Αισθάνομαι ότι πήραμε τη σωστή απόφαση, τόσο για το μέλλον του παιδιού μας, όσο και για το μέλλον άλλων παιδιών. Και αν -χτύπα ξύλο- το παιδί μας κάποια στιγμή χρειαστεί βοήθεια, είμαι σίγουρη ότι θα τη βρει, ίσως χάρη σε ένα άλλο παιδί που έγινε και αυτό -χάρη στους γονείς του- δωρητής.
Αυτά τα λίγα από μένα πάνω σ’ αυτό το θέμα… Θα ήθελα πολύ να διαβάσω και τις δικές σας απόψεις και εμπειρίες!
Φιλιά
Ολίβια
Ελληνική Τράπεζα Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος
Σωρανού Εφεσίου 4
Αθήνα
115 27
Τηλέφωνο: 210 6597697
Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει Δημόσια Τράπεζα Ομφαλικών Μοσχευμάτων στο Νοσοκομείο Παπανικολάου.
Η σύζυγος μου πιθανόν να γεννήσει Σαββατοκύριακο.το κιτ το έχουμε ήδη παραλάβει-τα κούριερ δε κάνουν αποστολές Σάββατο μεσημέρι κ μετά, καθώς και Κυριακή από επαρχία για το Παπανικολάου-είμαι διαθετημένος να 'αγγαρέψω '' φίλο ή συγγενή να τα μεταφέρει με ΙΧ Θεσσαλονίκη-θα υπάρχει κάποιος να τα παραλάβει εκεί ή τζάμπα τα έξοδα και το ταξίδι?????? Ευχαριστώ και να είμαστε καλά να χαιρόμαστε τις γέννες και τα παιδιά μας!!!!!!!!
οταν ημουν εγκυος ειχα αποφασισει να τα δωρησω στο παπανικολαου.οταν πηρα τηλεφωνο να ενημερωθω για το πως πρεπει να γινει η ολη διαδικασια μου είπαν οτι επρεπε να παω στο νοσοκομειο να παρω τα ειδικα μπουκαλακια και να τα στειλω μετα αμεσα στο νοσοκομειο με κουριερ.(ειμαι απο επαρχια)τελικα γεννησα δευτερη μερα πασχα και ολα ηταν κλειστα.οποτε δεν τα καταφερα να τα δωρησω.και αναρωτιεμε γιατι μα νην εχουν ολα τα νοσοκομεια της ελλαδας αυτα τα μπουκαλακια.γιατι να μην αναλαμβανουν τα νοσοκομεια την ολη διαδικασια. ενημερωτικα θα ηθελα να σας πω οτι αν χρειαστει να γινει μεταμοσχευση τα 150cc που περνουν απο τον ομφαλιο δεν επαρκουν για την εγχειρηση.χρειαζονται διπλασια ποσοτητα.οποτε ουτως η αλλως παλι θα πρεπει να απευθυνθούμε σε τραπεζα.αν ολες μας τα καναμε δωρεα και δεν τα διναμε σε ιδιωτικες τραπεζες οι πιθανοτητες για να βρεθει συμβατος δωτης θα ηταν περισσοτερες..