Γέννησα με τον ειδικευόμενο γιατρό της εφημερίας!
Η ιστορία της Αθανασίας
(Η Αθανασία γέννησε με καισαρική και ολική νάρκωση στο Έλενα)
Εμάς η ιστορία τοκετού μας ίσως να μην έχει πολλά απρόοπτα και περίεργες επιπλοκές που κάνουν έναν τοκετό ανησυχητικό… Ας τα πάρουμε από την αρχή. Η γιατρός μου είναι μια καταπληκτική κοπέλα, η οποία ανήκει στους ιατρούς του Ιασώ!! Όταν μάθαμε πως είμαι έγκυος, της έκανα την κρίσιμη ερώτηση: «Επειδή σας εμπιστεύομαι, συνεργάζεστε με το Έλενα;;«
Δεν ήθελα για κανέναν λόγο να γεννήσω σε ιδιωτικό νοσοκομείο – και ΟΧΙ ΜΟΝΟ για τους γνωστούς λόγους… Εμένα ο μπαμπάς μου -ο οποίος εδώ και 10 χρόνια δεν ζει- ήταν διευθυντής στην γαστρεντερολογική κλινική στο Έλενα, οπότε ήθελα πάσει θυσία να γεννησω εκεί!!!
Δυστυχώς -ή τελικα μάλλον ευτυχώς- η απάντησή της ήταν αρνητική, οπότε ψάξαμε και βρήκαμε έναν γιατρό στο Έλενα, ο οποίος είχε και ακουστά τον μπαμπά μου και δέχτηκε να μας αναλάβει… Μου έδωσε τελική ημερομηνία στις 29 Ιουνίου και ξεκινήσαμε τα ραντεβού στα απογευματινά ιατρεία του νοσοκομείου. Όλες τις εξετάσεις τις έκανα σε ένα κέντρο εκτός νοσοκομείου, οπότε ο γιατρός μου απλά έβλεπε αν όλα πάνε καλά. Ευτυχώς ΟΛΑ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΤΕΛΕΙΑ!!! Ο γιατρός πολύ ευγενικός και καλός…..
Σιγά σιγά έφτασε και ο καιρός για τις εβδομαδιαίες επισκέψεις με τελευταια αυτήν της Τρίτης 8 Ιουνίου, όπου μου είπε ότι αργούμε ακόμα. «Μη γεννήσεις», μου λέει αστειευόμενος, «μεταξύ 12 και 15 Ιουνίου, γιατί θα λείπω σε ένα συνέδριο«. Τι ήθελε να το πει αυτό;;;
Το Σάββατο 12 Ιουνίου, μετά την ήττα της Εθνικής και κατα τη διάρκεια του ματς της Αργεντινής (παρακολουθούμε μουντιάλ ως γνήσιοι ποδοσφαιρόφιλοι – και ΒΑΖΕΛΟΙ 🙂 – και οι δυο!) μας έχει πάρει ο ύπνος στον καναπέ, ώσπου κάποια στιγμή ξυπναω πανικόβλητη. «Μάλλον μου σπάσαν τα νερά«, λέω στον άντρα μου, «αλλά δεν είμαι και σίγουρη«. Παίρνω στο νοσοκομείο, αλλά τι να μου πουν κι αυτοί από το τηλέφωνο…
Πάλι καλά που είχε επιμείνει ο άντρας μου να φτιάξω την βαλίτσα 3 βδομάδες πρίν την αναμενόμενη ημερομηνία, γιατί όταν φτάσαμε στο Έλενα, βεβαιωθήκαμε οτι όντως ήταν σπασμένα νερά! Με βάζουν μέσα στις 17:00 για παρακολούθηση χωρίς να έχω ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΟΝΟΥΣ και ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΙΑΣΤΟΛΗ.
Ο γιατρός μου έλειπε! Με αναλαμβάνει, λοιπόν, ένας ειδικευόμενος γιατρος που ήταν σε εφημερία εκείνη την ημέρα. ΤΕΛΕΙΟΣ!!! Νεαρός, ευγενέστατος, καθ’ όλα κατατοπιστικός, μου εξηγησε ότι καλό είναι να περιμένουμε όσο πάει να δούμε αν θα κάνω καθόλου διαστολή και πόνους. Χωρίς να βαλουμε τεχνητούς πόνους, γιατί δεν υπάρχει λόγος να πονάω χωρίς καθόλου δραστηριότητα υποστήριξης από τη μήτρα και χωρίς διαστολή….
Όσο ήμουν εγώ μόνη μου στο δωμάτιο τοκετού, όλοι οι νοσηλευτές ήταν πάρα πολύ καλοί, μεταφέραν μηνυματάκια από τον άντρα μου σε μενα και δύο φορές μετέφεραν ΟΛΟ το κρεβάτι σε ένα ειδικό θάλαμο για να τον δω…. Τους ευχαριστω όλους πολύ, ήταν τρομακτική η όλη αναμονή χωρίς τον Άλεξ μου μαζι!!
Αφού λοιπον όλο το βράδυ δεν ειχε γίνει καμία πρόοδος, είπαμε να πάμε για καισαρική, γιατι σιγά σιγα στέγνωναν τα υγρά… Έτσι κι εγινε. Στις 8:30 αποφασίστηκε και αρχισαν να με ετοιμάζουν για την καισαρική. Ηρθε και ο γιατρός -ο ειδικευόμενος, πλέον αυτός ήταν υπεύθυνος- και μου είπε ότι η αναισθησιολόγος είναι από εφημερία, είναι κουρασμένη και καλύτερα να περιμένουμε κανά μισάωρο μέχρι να έρθει η πρωινή. Πράγμα που εκτίμησα πάαααρα πολυ και τον ευχαριστώ απίστευτα..Τον παρακάλεσα να μου κάνει ολική νάρκωση γιατί φοβάμαι τρελάαααααα τις σύριγγες και τις ενέσεις.. Θα ήταν πολύ ψυχοφθόρο για μένα η επισκληρίδειος. Έτσι λοιπόν στις 13 Ιουνίου, στις 9:50 γεννήθηκε το μουσουδάκι μας 17 μέρες νωρίτερα! Μικρούλης, 2640 γρ. και είναι κούκλος!! χεχεχε η μαμά η κουκουβάγια!!! Πρώτα τον είδε ο Αλέξης μου. Λίγο αργότερα είδε και μένα. Ανησυχούσε, δεν είχε τελειώσει ακόμα η εγχείρηση.
Σας αγαπάω τρομακτικά και του δύο!!!!! Στο δωμάτιο το είχαμε συνέχεια μαζί μας το μωράκι μας. Περιττό να πω πόσο τέλεια είναι η νοσηλεία στο Έλενα! Τώρα είμαστε στο σπίτι και όλα καλά!!!
—
Έχεις μια ιστορία να μας πεις;
Ανυπομονούμε να τη διαβάσουμε!
Την περιμένουμε στο eimaimama@gmail.com
Κι εγώ με εφημερεύων ειδικευόμενο θα γεννήσω. Ο γιατρός που με παρακολουθούσε, δεν ενδιαφερόταν και τόσο όσο ο ειδικευόμενος που με παρακολουθεί τώρα, και συν τοις άλλοις μόλις έμαθε πως δεν έχουμε να του δώσουμε αυτά που ζητούσε μας έδιωξε κυριολεκτικά. Αυτό που έχω να σας πώ, είναι να μη φοβάστε τους ειδικευόμενους. Πολλές φορές έχουν περισσότερη όρεξη από τους ήδη φτασμένους, τρώνε όλους τους πόνους μαζί μας, όλη την προετοιμασία του τοκετού, και όταν φτάσει ο γιατρός μας που τον έχουμε χρυσοπληρώσει (το τελευταίο τέταρτο) δεν εισπράττουν ούτε ευχαριστώ...
Και εγώ τα δύο από τα 3 παιδάκια μου τα γέννησα στο ΕΛΕΝΑΣ με γιατρό τον κ. Δρίτσα...πολύ καλό νοσοκομείο...γιατρός αλλά και νοσηλευτικό προσωπικό!!
ναι βρε κοριτσια...και αυτοι οι μεγαλογιατροι, απο ειδικευομενοι δεν ξεκινησαν?? ολοι απο καπου ξεκινουν, γιαυτο ας τους δειχνουμε εμπιστοσυνη...δεν ειναι φοιτητες, αλλα ειδεικευομενοι!