Μέλλουσα μαμά ψάχνει απαντήσεις!

Μέλλουσα μαμά ψάχνει απαντήσεις!

μέλλουσα μαμά Μαριάννα

Γεια σας μανούλες!

Είμαι η μελλοντική μαμά Μαριάννα και είμαι 20 χρονών. Είμαι αρραβωνιασμένη 1.5 χρόνο και μόλις έμαθα ότι είμαι έγκυος.

Έχω δύο πράγματα στα οποία θα ήθελα να με βοηθήσετε και να μου απαντήσετε και στα δύο αν σας είναι εύκολο.

Δεν το έχω ανακοινώσει σε κανέναν ακόμα (εκτός από τον άντρα μου βέβαια ο οποίος πέταξε από την χαρά του γιατί θέλαμε πολύ ένα μωρό και είμαστε απολύτως έτοιμοι). Το πρόβλημα είναι πως θα το ανακοινώσω στους δικούς μου γονείς, ειδικά στην μαμά μου. Μπορεί να με άφησε να αρραβωνιαστώ αλλά δε νομίζω ότι θα χαρεί πολύ με το θέμα του μωρού γιατί θέλει να τελειώσω τις σπουδές μου. Επίσης, ντρέπομαι πως θα το πω ή πως θα με κοιτάξουν οι παππούδες μου όταν το μάθουν, έστω και από άλλον γιατί είναι και αυτoί πολύ του στυλ «να τελειώσεις πρώτα τις σπουδές σου έστω να έχεις ένα χαρτί«.

Δε συμφωνώ εννοείται μαζί τους γιατί, βρε κορίτσια, άντε και το πήρα το χαρτί, τι θα το κάνω; Για αυτούς, όμως, είναι αρκετό να έχω απλά ένα χαρτί που στην ουσία δεν θα με βοηθήσει πουθενά. Ποτέ δεν έκανα μαζί με την μανα μου μια συζήτηση ότι και να μην πάω στην σχολή για μένα δεν είναι πρόβλημα. Και δεν σκοπεύω να την κάνω γιατί η μαμα μου ειναι πολυ πιο ανωριμη από μενα γιατι με το παραμικρο θυμώνει και δεν μου μιλάει. Αντε τώρα να της ανακοινωσω και την εγκυμοσύνη. Η ίδια με έκανε στα 17 και επειδή δεν σπούδασε θέλει να σπουδάσω εγώ. Δεν το καταλαβαίνω αυτό, δεν είναι δίκαιο δικά τους όνειρα να τα φορτώνεις στα παιδιά σου και με το ζόρι και με θυμούς. Άμα δε σπουδάσεις δε σε λογαριάζει κανείς μου είπε κάποια στιγμή, είσαι ένα τίποτα. Για αυτό σας λέω ότι είναι πιο «ανώριμη» από μένα, ξέρω πολλές που έγιναν μανες και δεν σπούδασαν ή και γενικά άτομα που δεν σπούδασαν και είναι πολύ πιο άνθρωποι από κάποιον γιατρό ή δικηγόρο. Συγγνώμη αν σας κούρασα αλλά το πρώτο ερώτημα είναι πως θα τους το πω.. .ντρέπομαι και φοβάμαι, ενώ από μέσα μου ξέρω ότι δε θα γίνει κάτι το ιδιαίτερο.

Το δεύτερο είναι το εξής… μένω τώρα στην πεθερά μου. Εγώ θα πάρω το σπίτι στο οποίο μένουν τώρα οι γονείς μου γιατί το έχουν γράψει σε μένα. Αυτοί χτίζουν άλλο. Ακόμα το νέο σπίτι δεν έχει τελειώσει και θα αργησει. Οπότε δε θα φύγουν οι γονείς μου, οπότε ούτε εγώ θα πάω στο σπίτι μου. Αναγκαστικά θα πρέπει να μείνω στην πεθερά μου και να έχω και το μωρό εκεί όταν με το καλό γεννηθεί.  Αλλά κάτι τέτοιο δεν το θέλω. Έχουμε στην άκρη 10.000 με τον άντρα μου και η άλλη λύση είναι να πάμε να νοικιάσουμε. όμως αυτά τα λεφτά ήταν για το σπίτι μας που θα πηγαιναμε αφού έφευγαν οι γονείς μου. Εντάξει μην τα θέλω όλα δικά μου αλλά οι λύσεις είναι να πάμε να νοικιάσουμε και όταν φύγουν οι δικοί μου και πάμε στο σπίτι μου να μην έχουμε λεφτά να το ανακαινίσουμε ή να μείνουμε στην πεθερά μου.

Εσείς τι λέτε; Βοηθήστε με… ξεκίνησα να το σκέφτομαι από τωρα με το σπίτι, γιατί η πεθερά μου έχει πολύ πολύ υγρασία και μούχλα και δε θελω το παιδι μου να μεγαλωσει εκει μεσα, ουτε εγω να περασω την εγκυμοσυνη εκει περα…

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com