Διαλέγοντας παιδίατρο..!
Περιμένεις παιδί και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι εκτός από το κρεβατάκι και τα ρουχάκια, πρέπει να βρεις και παιδίατρο!
Με τι κριτήρια, όμως, μπορεί να επιλέξει κανείς παιδίατρο;
Διαλέγουμε τον παιδίατρο μιας φίλης μας; Έναν παιδίατρο για τον οποίο διαβάσαμε στο Internet; Κάποιον γνωστό του γυναικολόγου μας; Κάποιον που συναντήσαμε στο μαιευτήριο;
Η αλήθεια είναι πως όσο είναι μια γυναίκα έγκυος, δεν έχει το χρόνο και τις αντοχές να περάσει παιδιάτρους από casting, όπως θα έκανε, ίσως, αν είχε να επιλέξει νταντά. Άλλωστε το αν ένας παιδίατρος σας ταιριάζει, θα φανεί κυρίως στην πορεία, όταν θα έχει γεννηθεί το παιδί. Παρ’ ολ’ αυτά σε πρώτη φάση μπορείτε να διαλέξετε με βάση τα παρακάτω κριτήρια:
1. Να έχει ιατρείο κοντά στο σπίτι σας
2. Να είναι ενημερωμένος για θέματα που σας ενδιαφέρουν (π.χ. θηλασμός)
3. Να σας εμπνέει ο τρόπος του (κάποιοι προτιμούν τους χαμογελαστούς γιατρούς, άλλοι τους πιο σοβαρούς)
4. Nα έχει τουλάχιστον μία καλή σύσταση από κάποιον γιατρό που εμπιστεύεστε ή από κάποιο φίλο σας που ταιριάζετε στις απόψεις
Αυτά είναι μόνο η αρχή, γιατί, όπως είπα, στη συνέχεια καταλαβαίνει κανείς πόσα… απίδια χωράει ο σάκος.
Ήμασταν από τους τυχερούς που πετύχαμε με την πρώτη την παιδίατρο των ονείρων μας. Καταρχήν είναι πολύ γλυκός άνθρωπος, κάτι που προσωπικά μου αρέσει πολύ, δεν είμαι fan των αυστηρών γιατρών που φοβάσαι να τους ρωτήσεις μία διευκρίνηση παραπάνω. Το ιατρείο της είναι κοντά στο σπίτι μας. Απαντάει το τηλέφωνό της ΠΑΝΤΑ ότι ώρα και να ‘ναι και αν δεν απαντήσει, παίρνει αυτή μόλις μπορέσει. Απαντάει στις χιλιοειπωμένες μου ερωτήσεις με χαμόγελο και όχι με «Τα είπαμε αυτά, ΟΛΙΒΙΑΑΑΑΑ!«. Φέρεται στο παιδί μας γλυκά, λες και είναι το μόνο παιδάκι που ξέρει. Στηρίζει το θηλασμό, δεν κάνει άσκοπα εμβόλια και το πιο σημαντικό: ενημερώνεται συνεχώς. Για ένα γιατρό είναι πολύ σημαντικό να μην μένει στα 6 χρόνια Ιατρικής + x χρόνια ειδικότητας, αλλά να συνεχίζει τη διά βίου εκπαίδευση.
Η φίλη μου, η Όλγα, γέννησε πριν λίγες μέρες ένα όμορφο -και πολύ ψηλό!- αγοράκι. Όσο ήταν ακόμα έγκυος, μου ζήτησε να της δώσω τα στοιχεία της παιδιάτρου μας. Μου άρεσε πολύ που πριν ακόμα γεννήσει, κανόνισε με τον σύζυγό της και πέρασαν από το ιατρείο της να την γνωρίσουν. Θεωρώ πολύ σημαντική μια τέτοια συνάντηση γονιών-παιδιάτρου, πριν ακόμα γεννηθεί το παιδί. Έτσι μπορείς να εξηγήσεις στον γιατρό τον τρόπο σκέψης σου και τις απόψεις σου για το μεγάλωμα του παιδιού και να κρίνεις αν τελικά ταιριάζετε!
Η φίλη μου, η Μαρία, ήταν από αυτές που διάλεξε παιδίατρο όταν γέννησε. Συγκεκριμένα επέλεξε μία από τις παιδιάτρους του μαιευτηρίου. Τις πρώτες μέρες όλα πήγαιναν καλά. Όταν, όμως, η μικρή της άρχισε να κλαίει άπειρες ώρες την ημέρα, άρχισε να αναζητά απάντηση στο πρόβλημα. Η τότε παιδίατρός της υποστήριζε ότι είναι υπερβολική, ότι έτσι είναι τα μωρά και ότι πρέπει να κάνει ΥΠΟΜΟΝΗ. Όσο, όμως, το παιδί συνέχιζε να δείχνει ότι υποφέρει, η Μαρία άρχισε από μόνη της να ψάχνει στο internet να βρει πληροφορίες για το τι μπορεί να φταίει. Παράλληλα συνέχιζε να επικοινωνεί με την παιδίατρο, η οποία επαναλάμβανε με όλο πιο τσατισμένο ύφος ότι είναι υπερβολική, ότι έτσι είναι τα μωρά και ότι πρέπει να κάνει ΥΠΟΜΟΝΗ. Τελικά η Μαρία έκανε μόνη της τη… διάγνωση. Με βάση τα όσα διάβασε από εμπειρίες άλλων γυναικών με τα μωρά τους, κατέληξε στο ότι το παιδί της μάλλον υπέφερε από γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Η παιδίατρος –πάντα διά τηλεφώνου– επέμενε ότι δεν υπάρχει αυτή η περίπτωση. Τελικά, αφού ο κόμπος έφτασε στο χτένι, η Μαρία πήρε την μικρή αγκαλιά και πήγε με δική της απόφαση να της κάνει υπέρηχο. Το πόρισμα; Ω τι έκπληξη! Το παιδί, όντως, υπέφερε από καραμπινάτη παλινδρόμηση που είχε οδηγήσει σε οισοφαγίτιδα, εξού και τα κλάμματα χωρίς σταματημό.
Η απάντηση της παιδιάτρου; «Ok, έχει παλινδρόμηση, πώς κάνεις έτσι;«. Φυσικά την άλλαξε. Και όταν η νέα παιδίατρος ήρθε στο σπίτι να δει τη μικρή, η φίλη μου με έκπληξη παρατήρησε ότι στην εξέταση ρουτίνας της, συμπεριλαμβανόταν έλεγχος των αυτιών, των ματιών και διάφορα άλλα που η πρώτη παιδίατρος δεν είχε μπει καν στον κόπο να κάνει.
Η φίλη μου, η Νίνα, τέλος, άλλαξε τέσσερις γιατρούς (ναι, τέσσερις!!) μέχρι να βρει έναν που σηκώνει το τηλέφωνο όποτε τον χρειάζεται, αλλά και που να στηρίζει την απόφασή της να θηλάσει αποκλειστικά, χωρίς γκουκ μουκ. Οι δικοί της την κατηγορούσαν ότι είναι υπερβολική, αλλά σκασίλα της μεγάλη, αυτή ήθελε να βρει τον τέλειο παιδίατρο. ΤΕΛΟΣ.
Πολλοί γονείς αισθάνονται άβολα με το να αλλάξουν παιδίατρο. Ακόμα χειρότερα: αισθάνονται άβολα να του τηλεφωνούν, όταν έχουν κάποια απορία. Ή ακόμα χειρότερα: δεν πείθονται από αυτά που τους λέει ο γιατρός τους (για αυτό και καταλήγουν στο internet, κάτι που μπορεί να τους προκαλέσει πλήρη σύγχιση, αφού οι πληροφορίες είναι διάσπαρτες χωρίς κανένα φίλτρο ελέγχου). Έλλειψη εμπιστοσύνης; Απότομος τρόπος του γιατρού; Δεν ξέρω τι από αυτά συμβαίνει, πάντως το μόνο σίγουρο είναι πως αν για οποιονδήποτε λόγο ο παιδίατρος δεν σου κάνει τελικά κλικ, κάνεις μεταβολή και αλλάζεις.
Το ότι κάποιος γιατρός, βέβαια, ακολουθεί μια τακτική που εσένα δεν σε εκφράζει, δεν τον κάνει απαραίτητα κακό γιατρό. Κάθε πρόβλημα έχει συνήθως πολλές λύσεις. Το θέμα είναι η λύση που προτείνεται να ταιριάζει σε εσένα (για παράδειγμα, αν δεν είσαι fan του να δίνεις φάρμακα με το παραμικρό, ε μάλλον ένας γιατρός που ακολουθεί αυτή τη μέθοδο, δεν είναι για σένα!)
Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τους γιατρούς που τσατίζονται με τις απορίες των γονιών: όταν επιλέγεις ειδικότητα, οφείλεις να ξέρεις τι σε περιμένει. Δεν μπορείς να γίνεσαι παιδίατρος και να έχεις την απαίτηση να είναι οι πελάτες σου… cool και χαλαροί. Όπως για παράδειγμα, δεν μπορείς να γίνεσαι γυναικολόγος και να ελπίζεις να κάνεις διακοπές Πάσχα, Χριστούγεννα και δύο μήνες το καλοκαίρι κάθε χρόνο. Εκτός πια, αν έχεις την πολυτέλεια να διαλέγεις τις πελάτισσές σου με βάση την πιθανή ημερομηνία τοκετού τους.
Οπότε, αν για κάποιο λόγο είστε δυσαρεστημένοι με τον γιατρό σας, μην περιμένετε καθόλου. Ευτυχώς για όλους μας, υπάρχουν πολλοί γιατροί που τιμούν τον όρκο του Ιπποκράτη. Σίγουρα κάποιοι από αυτούς θα είναι κομμένοι στα δικά σας μέτρα!
Α και πού είστε; Δεν είναι καθόλου ντροπή, να ζητάτε μια ΔΕΥΤΕΡΗ γνώμη. Και τρίτη μην σας πω! Εδώ το κάνουμε, όταν πρόκειται να αγοράσουμε αυτοκίνητο, δεν θα το κάνουμε για την υγεία του παιδιού μας;
Φιλιά
Ολίβια
>εγω πολυ πριν γινω μητερα ειχα βρει τον παιδιατρο μου.η ανιψια μου ειχε καποια προβληματα υγειας και η παιδιατρος που την παρακολουθουσε αδιαφορουσε για την κατασταση της.οσες φορες χρειαζοταν κατι η νυφη μου ποτε δεν την εβρισκε στο τηλεφωνο.ουτε και στο κινητο!οταν μου ειπε οτι σκεφτεται να αλλαξει γιατρο της ειπα οτι θα τη βοηθησω.επειδη τυχαινε να δουλευω σε παιδικο σταθμο, αποφασισα να κανω ενα ειδος γκαλοπ στους γονεις για να δω ποιον παιδιατρο εχουν κ αν ειναι ευχαριστημενοι.η πλειοψηφια μου απαντησε ενα συγκεκριμενο γιατρο και ολοι ηταν υπερευχαριστημενοι απ τις υπηρεσιες του.της τον συστησα και πηγε.ειναι πολυ ικανοποιημενη και η νυφη μου μεχρι στιγμης και φυσικα μετα απο μερικα χρονια που εγινα και εγω μανουλα προτιμησα αυτον!
>καλημέρα!:)
ψαχνω κι εγω παιδίατρο. στην περιοχή χαλάνδρι-βριλησσια-πεντέλη -γερακας. αν έχετε να μου συστήσετε. Ολίβια η δικια σας παιδίατρος που βρίσκεται?
Γιούλη
>γειά σας μανούλες!
ο μεγάλος μου γιος είναι 5 χρονών κ ακόμα ψάχνουμε παιδίατρο... ο πρώτος μας, σαν να μην είχε καθόλου εμπιστοσύνη στις γνώσεις του, όταν ήταν ακόμα 3 μηνών ο γιός μου τον είχε ταράξει σε μια εξέταση που παίρνουν ούρα κατ'ευθείαν από την ουροδόχο κύστη με βελόνα (ναι, πονάει ιδίως όταν είσαι 3 μηνών κ σε κρατάνε χέρια-πόδια)ψάχνοντας γιατί δεν έπαιρνε πολύ βάρος... κάποια στιγμή τον αλλάξαμε για να γλυτώσουμε το παιδάκι!!! ο δεύτερος, για τον οποίο μάλιστα έπρεπε να "μιλήσει" κ μια ξαδέλφη μας για να μας δεχτεί, όταν πια ο μάνος μας ήταν 3,5 ετών επί μήνες δεν κατάφερε να διαγνώσει μια πάθηση των νεφρών - νεφρωσικό σύνδρομο αν έχετε ακουστά... να του λέμε "γιατρέ, τα μάτια του είναι πρησμένα" ... "από το νοτιά που φυσάει είναι" μας απαντούσε... "γιατρέ, η κοιλίτσα του είναι πολύ πρησμένη" , "έτσι είναι τα παιδάκια" μας έλεγε... με αποτέλεσμα πέμπτη να είμαστε για εξέταση εν'οψη εμβολίου σε αυτόν και να βρει το παιδί μια χαρά και την παρασκευή ο μικρός να πρηστεί παντού και ολόκληρος!!!και τότε μας λέει να τον πάμε νοσοκομείο γιατί είναι σοβαρό...και οι γιατροί του νοσοκομείου να μας λένε "η κλινική του εικόνα είναι απογοητευτική..." και "μα καλά , αυτό είναι κάτι που δουλεύει καιρό, ο παιδίατρος δεν το είδε???" κ εμεις να νιώθουμε τουλάχιστον ηλίθιοι που δεν πήγαμε σε άλλον γιατρό αφού τα βλέπαμε τα σημάδια της ασθένειας... καμμιά μανούλα από Ηράκλειο κρήτης, μήπως έχει να μας προτείνει κάποιον καλό??γιατί τώρα είμαστε σαν τους νομάδες, από γιατρό σε γιατρό πάμε... συγγνώμη για τη μεγάλη ιστορία μου...φιλάκια σε όλες!
>εγω δεν ειχα θεμα με παιδιατρο ετσι κι αλλιως δεν ειχα πολλες επιλογες εχουμε 2(!!!)ολους κι ολους(κανενας δεν εχει συμβαση με το δικο μου ταμειο)ο ενας αντρας η αλλη γυναικα ο ενας κοντεψε να ειναι παιδιατρος του αντρα μου και η αλλη πιο νεα...ο ενας ηταν η συσταση της πεθερας μου(γιατι αυτον εχουν και οι αλλες νυφες της)συμπερασμα ποιον διαλεξα εγω????εννοειται την γυναικα παιδιατρο...δοξα το θεο δεν εχω κανενα παραπονο ειναι παντα ετοιμη να απαντησει οτι βλακεια μου ερθει στο κεφαλι δεν με αγχωνει και ο μπεμπης σχεδον καλα περναει οταν την βλεπει..(χιχιχιχι)αλλωστε εγω πιστευω αντρας γυναικολογος-γυναικα παιδιατρος...
μαρια-κρητη
>Καλησπέρα σε όλες τις μανούλες! Εγώ θα σας πρίξω λίγο με τη δική μου ιστοριούλα που κόντεψε να στοιχίσει τη ζωή του 6χρονου γιού μου! Όταν γενήθηκε το μωρό, κατάφερε να με πείσει ο άνδρας μου ότι θα ήταν καλύτερα ο παιδίατρός μας να είναι κοντά στο σπίτι μας... Να σημειωθεί ότι εγώ πάσχω από αλλεργικό βρογχικό άσθμα και ο πνευμονολόγος που δούλευα επί 10 χρόνια μου είχε επιστήσει προσοχή στα παιδιά μου όταν γεννηθούν γιατί είναι κληρονομικό και έχει πολλές πιθανότητες να νοσεί και το παιδί από την ίδια ασθένεια... Η παιδίατρος που είχαμε επιλέξει ήταν γνώστης της πάθησής μου αλλά ενώ ήταν πολύ καλή, χαμογελαστή, "προσεκτική" με το παιδί και πήγαινε ευχάριστα στο ιατρείο της, όποτε ήταν ο μικρός συναχομένος ή με βηχαλάκι (συνήθως άνοιξη ή φθινόπορο)και την ρωτούσα για την πιθανότητα να πάσχει και το παιδί από βρογχικο άσθμα, μου έλεγε ότι είμαι υπερβολική και ότι το παιδί είναι ένας ανεξάρτητος οργανισμός που δεν είναι απαραίτητο να μοιάζει στη μαμά του. Παρόλα αυτά, του έδεινε τα φάρμακα που έπαιρνα σε εισπνεόμενα εγώ για το άσθμα αλλά σε σιροπάκι ή σταγόνες. Όταν άρχισα να ψιλιάζομαι ότι κάτι δεν πάει καλά με το παιδί και τη ρώτησα γιατί του δίνει αυτά τα φάρμακα ενώ υποστηρίζει ότι το παιδί δεν έχει κληρονομήσει το άσθμα από εμένα, η απάντησή της ήταν "εσείς ασπιρίνη παίρνετε μόνο όταν έχετε πυρετό?" Σε κάποια στιγμή, το παιδί ήταν περίπου 1,5 χρονών, το πήγε ο άνδρας μου στην παιδική χαρά και (μη έχοντας ξαναδεί κάποιον με κρίση άσθματος) σε 5 λεπτά γύρισαν σπίτι ο μικρός μελανιασμένος να μην μπορεί να πάρει ανάσα και ο άνδρας μου κατάχλωμος και τρομαγμένος λεγοντάς μου ότι ανέβηκε να κάνει τσουλήθρα και μελάνιασε σε δευτερόλεπτα! Όταν πήγαμε στην παιδίατρο (που απάντησε αμέσως στο τηλέφωνο) μας είπε ότι πάλι είμασταν υπερβολικοί και το παιδί έχει απλά "ένα κρυωματάκι και με αντιβίωση θα περάσει"! Βουτάω αμέσως το παιδί τσατισμένη (δικαίως φαντάζομαι) και το πηγαίνω στον γιατρό που δούλευα μέχρι που έμεινα έγκυος! Ο άνθρωπος διέγνωσε κατευθείαν κρίση άσθματος στο παιδί και είμασταν μέσα σε μισή ώρα με 2 διαγνώσεις! Βουτάω πάλι το παιδί και πηγαίνουμε σε έναν παιδίατρο που είναι διακεκριμένος παιδοκαρδιολόγος σε παγκόσμιο επίπεδο (ναι, έχουμε και τέτοιον στη Θεσσαλονίκη!)και τον είχαμε απορρήψει λόγω απόστασης. Ο άνθρωπος, πριν ακόμη ανοίξει το βιβλιάριο του παιδιού παρά μόνο εξετάζοντάς το από την κορυφή μέχρι τα νύχια και μη γνωρίζοντας το δικό μου ιατρικό ιστορικό, ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ!!! Είχαμε έναν πνευμονολόγο και έναν παιδίατρο με την ίδια διάγνωση! Φυσικά το παιδί δεν πήρε την αντιβίωση που μας είχε γράψει η 1η παιδίατρος, ξεκίνησε αγωγή για άσθμα με εισπνεόμενα και μασκούλες και συνήλθε! Είναι σχεδόν 6 χρονών (τον Νοέβριο θα τα κλείσει) και δεν έχει πάρει ούτε μία φορά αντιβίωση! Ίσως να χρειάστηκε 2-3 φορές να πάρει αντιπυρετικό και τίποτα άλλο! Φυσικά όταν γέννησα την κόρη μου που είναι τώρα 3,5 και έχει κι αυτή (δυστυχώς) αλλεργικό άσθμα, απευθύνθηκα από την πρώτη στιγμή στο γιατρό που θεωρώ ότι έσωσε και παρακολουθεί ακόμη το 1ο μου παιδί και δεν τον αλλάζουμε με τίποτα!!! Ελπίζω να μην σας κούρασα με την περιπέτειά μας και να δώσω μία ευχή σε όλες τις μανούλες, να μην περάσει καμία όσα πέρασα με το γιό μου λόγω της ανευθυνότητας μερικών ανθρώπων...
μου θυμιζει την δικη μου περιπτωση! σε δυστηχως απομακρυσμενο νησι και στο ελεος του καθε ασχετου παιδιατρου που στελνουν οταν με πηγαινε η μητερα μου καθε 3 και λιγο αρρωστη στο νοσοκομειο μου δινανε πονσταν φραουλα! (νιαμ νιαμ!) αλλα εγω.... ολο και χειροτερα! μεχρι που η μητερα μου ακουσε τυχαια? στην τηλεοραση μια διαλεξη της μετεπειτα γιατρου μου και καταλαβε οτι υποφεραμε και οι δυο απο το ασθμα μου και την αλλεργικη ιρινιτιδα μου!!!! το κερασακι? αλλεργια στην κορτιζονη!! οποτε φαντασου το ολο θεμα με τα φαρμακα που θα τραβαω εφ ωρου ζωης!!!