Διαλέγοντας παιδίατρο..!
Περιμένεις παιδί και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι εκτός από το κρεβατάκι και τα ρουχάκια, πρέπει να βρεις και παιδίατρο!
Με τι κριτήρια, όμως, μπορεί να επιλέξει κανείς παιδίατρο;
Διαλέγουμε τον παιδίατρο μιας φίλης μας; Έναν παιδίατρο για τον οποίο διαβάσαμε στο Internet; Κάποιον γνωστό του γυναικολόγου μας; Κάποιον που συναντήσαμε στο μαιευτήριο;
Η αλήθεια είναι πως όσο είναι μια γυναίκα έγκυος, δεν έχει το χρόνο και τις αντοχές να περάσει παιδιάτρους από casting, όπως θα έκανε, ίσως, αν είχε να επιλέξει νταντά. Άλλωστε το αν ένας παιδίατρος σας ταιριάζει, θα φανεί κυρίως στην πορεία, όταν θα έχει γεννηθεί το παιδί. Παρ’ ολ’ αυτά σε πρώτη φάση μπορείτε να διαλέξετε με βάση τα παρακάτω κριτήρια:
1. Να έχει ιατρείο κοντά στο σπίτι σας
2. Να είναι ενημερωμένος για θέματα που σας ενδιαφέρουν (π.χ. θηλασμός)
3. Να σας εμπνέει ο τρόπος του (κάποιοι προτιμούν τους χαμογελαστούς γιατρούς, άλλοι τους πιο σοβαρούς)
4. Nα έχει τουλάχιστον μία καλή σύσταση από κάποιον γιατρό που εμπιστεύεστε ή από κάποιο φίλο σας που ταιριάζετε στις απόψεις
Αυτά είναι μόνο η αρχή, γιατί, όπως είπα, στη συνέχεια καταλαβαίνει κανείς πόσα… απίδια χωράει ο σάκος.
Ήμασταν από τους τυχερούς που πετύχαμε με την πρώτη την παιδίατρο των ονείρων μας. Καταρχήν είναι πολύ γλυκός άνθρωπος, κάτι που προσωπικά μου αρέσει πολύ, δεν είμαι fan των αυστηρών γιατρών που φοβάσαι να τους ρωτήσεις μία διευκρίνηση παραπάνω. Το ιατρείο της είναι κοντά στο σπίτι μας. Απαντάει το τηλέφωνό της ΠΑΝΤΑ ότι ώρα και να ‘ναι και αν δεν απαντήσει, παίρνει αυτή μόλις μπορέσει. Απαντάει στις χιλιοειπωμένες μου ερωτήσεις με χαμόγελο και όχι με «Τα είπαμε αυτά, ΟΛΙΒΙΑΑΑΑΑ!«. Φέρεται στο παιδί μας γλυκά, λες και είναι το μόνο παιδάκι που ξέρει. Στηρίζει το θηλασμό, δεν κάνει άσκοπα εμβόλια και το πιο σημαντικό: ενημερώνεται συνεχώς. Για ένα γιατρό είναι πολύ σημαντικό να μην μένει στα 6 χρόνια Ιατρικής + x χρόνια ειδικότητας, αλλά να συνεχίζει τη διά βίου εκπαίδευση.
Η φίλη μου, η Όλγα, γέννησε πριν λίγες μέρες ένα όμορφο -και πολύ ψηλό!- αγοράκι. Όσο ήταν ακόμα έγκυος, μου ζήτησε να της δώσω τα στοιχεία της παιδιάτρου μας. Μου άρεσε πολύ που πριν ακόμα γεννήσει, κανόνισε με τον σύζυγό της και πέρασαν από το ιατρείο της να την γνωρίσουν. Θεωρώ πολύ σημαντική μια τέτοια συνάντηση γονιών-παιδιάτρου, πριν ακόμα γεννηθεί το παιδί. Έτσι μπορείς να εξηγήσεις στον γιατρό τον τρόπο σκέψης σου και τις απόψεις σου για το μεγάλωμα του παιδιού και να κρίνεις αν τελικά ταιριάζετε!
Η φίλη μου, η Μαρία, ήταν από αυτές που διάλεξε παιδίατρο όταν γέννησε. Συγκεκριμένα επέλεξε μία από τις παιδιάτρους του μαιευτηρίου. Τις πρώτες μέρες όλα πήγαιναν καλά. Όταν, όμως, η μικρή της άρχισε να κλαίει άπειρες ώρες την ημέρα, άρχισε να αναζητά απάντηση στο πρόβλημα. Η τότε παιδίατρός της υποστήριζε ότι είναι υπερβολική, ότι έτσι είναι τα μωρά και ότι πρέπει να κάνει ΥΠΟΜΟΝΗ. Όσο, όμως, το παιδί συνέχιζε να δείχνει ότι υποφέρει, η Μαρία άρχισε από μόνη της να ψάχνει στο internet να βρει πληροφορίες για το τι μπορεί να φταίει. Παράλληλα συνέχιζε να επικοινωνεί με την παιδίατρο, η οποία επαναλάμβανε με όλο πιο τσατισμένο ύφος ότι είναι υπερβολική, ότι έτσι είναι τα μωρά και ότι πρέπει να κάνει ΥΠΟΜΟΝΗ. Τελικά η Μαρία έκανε μόνη της τη… διάγνωση. Με βάση τα όσα διάβασε από εμπειρίες άλλων γυναικών με τα μωρά τους, κατέληξε στο ότι το παιδί της μάλλον υπέφερε από γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Η παιδίατρος –πάντα διά τηλεφώνου– επέμενε ότι δεν υπάρχει αυτή η περίπτωση. Τελικά, αφού ο κόμπος έφτασε στο χτένι, η Μαρία πήρε την μικρή αγκαλιά και πήγε με δική της απόφαση να της κάνει υπέρηχο. Το πόρισμα; Ω τι έκπληξη! Το παιδί, όντως, υπέφερε από καραμπινάτη παλινδρόμηση που είχε οδηγήσει σε οισοφαγίτιδα, εξού και τα κλάμματα χωρίς σταματημό.
Η απάντηση της παιδιάτρου; «Ok, έχει παλινδρόμηση, πώς κάνεις έτσι;«. Φυσικά την άλλαξε. Και όταν η νέα παιδίατρος ήρθε στο σπίτι να δει τη μικρή, η φίλη μου με έκπληξη παρατήρησε ότι στην εξέταση ρουτίνας της, συμπεριλαμβανόταν έλεγχος των αυτιών, των ματιών και διάφορα άλλα που η πρώτη παιδίατρος δεν είχε μπει καν στον κόπο να κάνει.
Η φίλη μου, η Νίνα, τέλος, άλλαξε τέσσερις γιατρούς (ναι, τέσσερις!!) μέχρι να βρει έναν που σηκώνει το τηλέφωνο όποτε τον χρειάζεται, αλλά και που να στηρίζει την απόφασή της να θηλάσει αποκλειστικά, χωρίς γκουκ μουκ. Οι δικοί της την κατηγορούσαν ότι είναι υπερβολική, αλλά σκασίλα της μεγάλη, αυτή ήθελε να βρει τον τέλειο παιδίατρο. ΤΕΛΟΣ.
Πολλοί γονείς αισθάνονται άβολα με το να αλλάξουν παιδίατρο. Ακόμα χειρότερα: αισθάνονται άβολα να του τηλεφωνούν, όταν έχουν κάποια απορία. Ή ακόμα χειρότερα: δεν πείθονται από αυτά που τους λέει ο γιατρός τους (για αυτό και καταλήγουν στο internet, κάτι που μπορεί να τους προκαλέσει πλήρη σύγχιση, αφού οι πληροφορίες είναι διάσπαρτες χωρίς κανένα φίλτρο ελέγχου). Έλλειψη εμπιστοσύνης; Απότομος τρόπος του γιατρού; Δεν ξέρω τι από αυτά συμβαίνει, πάντως το μόνο σίγουρο είναι πως αν για οποιονδήποτε λόγο ο παιδίατρος δεν σου κάνει τελικά κλικ, κάνεις μεταβολή και αλλάζεις.
Το ότι κάποιος γιατρός, βέβαια, ακολουθεί μια τακτική που εσένα δεν σε εκφράζει, δεν τον κάνει απαραίτητα κακό γιατρό. Κάθε πρόβλημα έχει συνήθως πολλές λύσεις. Το θέμα είναι η λύση που προτείνεται να ταιριάζει σε εσένα (για παράδειγμα, αν δεν είσαι fan του να δίνεις φάρμακα με το παραμικρό, ε μάλλον ένας γιατρός που ακολουθεί αυτή τη μέθοδο, δεν είναι για σένα!)
Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τους γιατρούς που τσατίζονται με τις απορίες των γονιών: όταν επιλέγεις ειδικότητα, οφείλεις να ξέρεις τι σε περιμένει. Δεν μπορείς να γίνεσαι παιδίατρος και να έχεις την απαίτηση να είναι οι πελάτες σου… cool και χαλαροί. Όπως για παράδειγμα, δεν μπορείς να γίνεσαι γυναικολόγος και να ελπίζεις να κάνεις διακοπές Πάσχα, Χριστούγεννα και δύο μήνες το καλοκαίρι κάθε χρόνο. Εκτός πια, αν έχεις την πολυτέλεια να διαλέγεις τις πελάτισσές σου με βάση την πιθανή ημερομηνία τοκετού τους.
Οπότε, αν για κάποιο λόγο είστε δυσαρεστημένοι με τον γιατρό σας, μην περιμένετε καθόλου. Ευτυχώς για όλους μας, υπάρχουν πολλοί γιατροί που τιμούν τον όρκο του Ιπποκράτη. Σίγουρα κάποιοι από αυτούς θα είναι κομμένοι στα δικά σας μέτρα!
Α και πού είστε; Δεν είναι καθόλου ντροπή, να ζητάτε μια ΔΕΥΤΕΡΗ γνώμη. Και τρίτη μην σας πω! Εδώ το κάνουμε, όταν πρόκειται να αγοράσουμε αυτοκίνητο, δεν θα το κάνουμε για την υγεία του παιδιού μας;
Φιλιά
Ολίβια
Πολυ ομορφες οι τσαντουλες
Αχ Ολίβια σαν την φιλη σου τη μαρια την πατησα κι εγω....μονο που η μπέμπα μας ειχε αρχίσει κωλικους! Η απάντηση της κυρίας :αποκλείεται, είναι πολυ νωρίς για κωλικους! Ετσι κλαίνε τα μωρα κυρια μου!!!!και μετα σταματησε να απανταει στα τηλέφωνα! !!!! Ρωτησα λοιπόν και βρηκα ένα γιατρο που για μένα είναι τέλειος!!! Απαντα πάντα στο τηλέφωνο, ως νε μαμα εχω και χαζες ερωτησεις που παντα τις απαντα! Δεν δίνει ευκολα φαρμακα, με καθησυχαζει οταν πανικοβαλομαι γιατι η μπέμπα πχ εβγαλε ενα σπυρακι πανω απο το φρυδι , κανει τα εμβόλια της, και το πιο σημαντικό :οταν τον βλέπει η μικρή αρχιζει τις χαρες και τα γελια!! Να σκεφτειτε στις αρχες με τους κωλικους τον φωναζαμε τα μεσάνυχτα σπιτι καθως είχαμε απελπιστεί απο το ασταματητο κλαμα, επαιρνε το μωρο, το ηρεμουσε, το κοιμιζε, ηρεμουσε κι εμας και έφευγε! Και χωρις να παρει χρηματα αφου μας έλεγε:μα δεν εκανα τιποτα!!! Αψογος!!!!! ! Δυστυχως μετακομιζουμε επαρχια και πρέπει να βρω αλλον γιατρό! Μακάρι να βρω κάποιον σαν τον κυριο Γιάννη! Κι επειδή πιστεύω οτι τα μωρα εχουν ένστικτο τις προάλλες πηγαμε σε μια παιδίατρο εδω στην επαρχια για εμβόλιο:με το πιυ την ειδε πάτησε κατι κλαμματα!!! Ως που να φύγουμε έκλαιγε! Στην κουβέντα λοιπον που κάναμε διαπιστωσα οτι μας χωριζε τεραααααααστιο χασμα με την κυρια! Μονο το βλεμμα της και εκεινο το :γιατιιιιιιι???? Οταν της ειπα οτι δεν θηλαζω ηταν αρκετο για να με διωξει απο εκει!!!!!