Γέννησα σε τρεις ώρες!
Η ιστορία της Άννας
(Η Άννα γέννησε φυσιολογικά με επισκληρίδιο)
Σκέφτηκα να γράψω και τη δική μου ιστορία γέννας γιατί τωρα τελευταία διαβάζω δύσκολες και «επώδυνες» ιστορίες με πολύ αγωνία και άγχος. Η δική μου ιστορία μάλλον αστεία είναι και ίσως «ξε» – αγχώσει πολλές υποψήφιες μανούλες!!!!! Όπως πολλές γυναίκες έτσι λοιπόν κι εγώ ένα ωραίο πρωινό χειμωνιάτικο πρωινό ανακάλυψα ότι ήμουν έγκυος!!!! Η χαρά μου απερίγραπτη… χοροπήδαγα και γέλαγα σαν χαζό μέσα στο σπίτι!!!!Γενικά είχα πολύ καλή εγκυμοσύνη. Ούτε εμετούς, ούτε ζαλάδες … μόνο λίγες λιγούρες, αλλά κι αυτές κοπήκαν μετά το α’ τρίμηνο!
Ο καιρός πέρασε και μπήκα στο μήνα μου. Ανυπομονούσα να γεννήσω.. ήθελα πια να το βγάλω από μέσα μου να αλαφρύνω. Μπήκα στην προ τελευταία εβδομάδα. Ήταν Κυριακή. Ξυπνήσαμε με τον άντρα μου και είπαμε να πάμε θάλασσα να χαλαρώσουμε λίγο μιας και θα ήταν η τελευταία μας «ελεύθερη» Κυριακή. Ξεκινήσαμε το πρωι, συναντήσαμε φίλους, όλη μέρα παραλία (πως άντεξα με την κοιλιά «τούρλα» ένας Θεός το ξέρει), το απογευματάκι για φαγητό και το βραδάκι χαλαρά σπίτι. Έλεος πια έγκυος γυναίκα με ξεκάναν όλη μέρα!!! 🙂 Εκεί που βλέπαμε τηλεόραση – εγώ με 10 μαξιλάρια γύρω μου γιατί μόνο έτσι βολευόμουν- νοιώθω να βρέχομαι… πετάγομαι τρομαγμένη .. πάω τουαλέτα, κοιτάω λίγο νεράκι. «Μπα» λέω «το παιδί μάλλον πιεζει την ουρίθρα και μου φέυγουν τσίτσα«… Ντράπηκα τόσο που όταν με ρώτησε ο άντρας μου δεν του είπα τίποτα…
Μετά από 10 λεπτά έγινα «μούσκεμα»… τα ‘χασα… Τηλεφωνώ στη γιατρό μου και μου λέει να πάω στο μαιευτήριο να με δουν και θα την ειδοποιήσουν από εκεί… Γεννάω!!!! Τι γεννάω? Πως γεννάω?… αφού δεν αισθάνομαι τίποτα. Τον παραμικρό πόνο! Εγώ νόμιζα ότι θα με πιάσουν φοβεροί πόνοι και θα φωνάζω και θα τρέχουμε με το αμάξι να προλάβουμε κτλ κτλ… μέχρι ότι μπορεί να γένναγα και στο δρόμο είχα σκεφτεί… διάφορα σενάρια επιστημονικής φαντασίας.
Με τον άντρα μου ήμασταν σε τέτοια «νιρβάνα» που δεν σκεφτήκαμε να τηλεφωνήσουμε στους γονείς μας. Πηγαίναμε στο μαιευτήριο χαλαρά σαν να κάναμε μία απλή βόλτα. Εγώ ήμουν σίγουρη ότι αποκλείεται να γεννήσω… Αφού… ανεβήκαμε και κατεβήκαμε την Κηφισίας 3 φορές γιατί με την συζήτηση χάναμε την έξοδο για το μαιευτήριο, τέτοια αναισθησία!!!!
Φτάνουμε τελικά στο μαιευτήριο και πάω να ενημερώσω ότι ήρθα για εξέταση. Με ρωτάει η νοσοκόμα «πονάτε;» και της λέω «ΟΧΙ» και με βάζει να περιμένω στο ειδικό δωματιάκι.. με είχαν και περίμενα μισή ώρα… εκεί μου έσπασαν τα νεύρα. Έρχεται μια «μαια» – μάλλον- μου βάζει χέρι από κάτω και μου λέέι «συγχαρητήρια… θα γίνετε μανούλα!» .. εκείνη τη στιγμή άρχισα να νοιώθω τα νερά να τρέχουν .. έγινα μούσκεμα… άρχισα να ζητάω τον άντρα μου…
Με ετοιμάζουν, με βάζουν στο άλλο δωμάτιο, με καλωδιώνουν και αρχίζει η αναμονή. Η γιατρός μου έφτασε μετά από λίγο. Σιγά σιγά άρχισα να νοιώθω τα πρώτα πονάκια… εν τω μεταξύ άκουγα από τα διπλανά δωμάτια, γυναίκες να φωνάζουν, να βογγάνε… με έπιασε πανικός. Πανικοβλήθηκα και μόνο στην ιδέα ότι σε λίγο θα ήμουν κι εγώ σε παρόμοια κατάσταση!! Είπα στις νοσοκόμες να κλείσουν την πόρτα να μην ακούω… το μόνο ευχάριστο που ακουγόταν που και που ήταν το κλάμα κάποιου νεογέννητου. Οι πόνοι σιγά σιγά άρχισαν να δυναμώνουν…. εγώ ζήταγα επισκληρίδιο… δεν είναι ώρα ακόμα μου έλεγαν.. έπρεπε να βγουν και τα αποτελέσματα των εξετάσεων.
Πέρναγε η ώρα και δεν έβλεπα τον αναισθησιολόγο.. «αργούμε παπαστρούμφ?» έλεγα στη γιατρό μου… (είχα και όρεξη για αστεία τρομάρα μου!)… Ευτυχώς την ώρα που άρχισα να ζορίζομαι με τους πόνους έφτασε ο καλός ο αναισθησιολόγος και μου έκανε την επισκληρίδιο… Ααααα αυτό ήταν… άρχισα να λέω ανέκδοτα μετά… δεν καταλάβαινα τίποτα…
Κάποια στιγμή άρχισα να νοιώθω ένα σφίξιμο… ρωτάω τη γιατρό μου πως θα καταλάβω ότι έκανα διαστολή και μου λέει ότι θα νοιώσω σαν κάτι να στρίβει μέσα μου… ένα σφίξιμο… Της λέω ότι το νοιώθω, μου βάζει δάχτυλο και όντως είχα διαστολή… ήμουν έτοιμη!!!
Έρχεται η μαία κι εγώ έπρεπε να αρχίσω να σπρώχνω… ναι καλά… εγώ σφιγγόμουν και γινόμουν κόκκινη σαν παπαρούνα… μου εξηγούν «πως» πρέπει να σπρώξω… Κι εδώ αρχίζει ο γολγοθάς… και έλα δώσ του και λίγο ακόμα… και ώχ!!! είχα τάση για εμετό .. τι της ήθελα τις μπριζόλες το απόγευμα!!! αφού βλέπουν το κεφάλι με μεταφέρουν στη μέσα αίθουσα… με άλλη μία δόση επισκληριδίου. Σπρώξε Σπρώξε τίποτα.. το παιδί είχε μπλεχτεί με το ένα χέρι του στον ομφάλιο λώρο και η γιατρός δεν μπορούσε να τραβηξει το παιδί. Ανεβαίνει πάνω μου η μαία για να σπρώχνει κι αυτή! Μετά από κανά τέταρτο σπρωξίματος… (μάλλον η μαία έκανε όλη τη δουλειά!!!) βγαίνει ο μικρός μου!!!!
Δεν τον άκουγα να κλαίει και ανησυχούσα.. τα δευτερόλεπτα μέχρι να ακούσω το κλάμα του μου φανήκαν ώρες.. Μόλις τον άκουσα ηρέμησα. Κατόπιν είδα τη γιατρό μου να τραβάει κάτι σαν σχοινί… Ξαφνικά νοιώθω σαν να αδειάζω και βλέπω ένα τεράστιο πράγμα σαν «alien»… ο πλακούντας.. Χριστέ μου τι υπήρχε μέσα μου!!!
Μου δίνουν το μωρό μου .. ήταν τόσο… μελανιασμένο αλλά και τόσο όμορφο!!! χαχαχα.. άρχισε να κλαίει και εγώ ασυναίσθητα έκλεισα τα πόδια μου και άρχισα να τον κουνάω ρυθμικά στην αγκαλιά μου για να τον ηρεμήσω. Μόνο που δε σηκώθηκα όρθια!!!! Είχα ξεχάσει ότι η γιατρός μου έκανε ράμματα… «Δε μου λες?… Θες να σου κάνω καμμιά στραβοβελονιά?…» μου λέει.. Ουπς!! .. Παρασύρθηκα από τα μητρικά μου καθήκοντα.. χαχαχα!!! Τη ρωτάω πόσα ράμματα έχω.. η γιατρός είχε χάσει το μέτρημα.. Βλέπετε το μωρό μου γεννήθηκε 4 κιλά και 56 πόντους!!!!!!!! Το κεφαλάκι του ήταν σαν πεπόνι από την πίεση στην λεκάνη.
Μπήκα 12 τα μεσάνυχτα και γέννησα 3 τα ξημερώματα! Μπορώ να πω ότι ήταν πολύ καλά κι ότι είχα πολύ καλή γέννα! Ελπίζω και η δεύτερη (όταν έρθει με το καλό) να ναι πάλι έτσι!
Με πήγαν στην αίθουσα που έπρεπε να μείνω για 2 ώρες μήπως υπάρχουν κάποιες παρενέργειες από την επικληρίδιο… Όλα καλά.. μόνο που πείναγα σαν λύκος!!! Μιλάμε για πείνα όχι ψέμματα.. Περίμενα πως και πως να πάω στο δωμάτιο για να φάω πρωινό… μέχρι να πάω στο δωμάτιο πήγε 7 το πρωί… πήραμε τους γονείς τηλέφωνο να ενημερώσουμε για την άφιξη του εγγονού!!! Εννοείτε ότι μας έβρισαν γιατί δεν τους ειδοποιήσαμε νωρίτερα!
Το μωρό μου είναι 8 μηνών σήμερα! Εύχομαι όλες οι μανούλες να έχουν εύκολες και γρήγορες γέννες και να γεννιούνται γερά μωράκια!!!!!!!
Φιλιά σε όλες
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Να σας ζησει!!!!! Και εγω ειχα πολυ ευκολη γεννα στις 8 μμ πηγα στην κλινικη και στις 12 και 5 τα μεσανυχτα ειχα την κορουλα μου αγκαλια ολα ηταν τελεια!!!! θελω κι αλλο!!!!
Na sou zisi to moraki s.pu tetia tixi egw meta apo 33ores genisa afou m espasan ta nera ase drama...outr na to skeftome dn thelo. ....
>Να σας ζήσει και να είναι γερό και καλοφωτισμένο.
Μακάρι όλες οι εγκυούλες να έχουνε-με τόσο καλή εγκυμοσύνη :)))
Σε παρακαλώ μήπως μπορείς να μου πεις το όνομα της γιατρού σου? και φυσικά αν είσαι ευχαριστημένη από αυτήν.
σε ευχαριστώ προκαταβολικά
>Ax ti wraia!!! mia xara se vriskw xalarh kai esy san emena!!! etsi einai oi genes kai oxi san ayta pou mas len oti den antexeis sfadazeis apo tous ponous klp klp.... na sas zhsei na to xaireste na einai gero kai kalotyxo!!!
>Τελικά ειναι τόσο ομορφο να φερνεις ενα παιδι στον κόσμο.. μια παρόμοια με πολύ γελιο ιστορια ειχα και εγω ΚΑΙ στις δυο γεννες!! μακάρι ολες οι μανούλες του κοσμου με χαμογελο να φερνουν τα παιδια τους... Να σας ζησει ο μπουμπουκος..!!
>sugxaritiria na to xaireste to mpempini sas ki thelo na euxithi ki ego me tin seira mou se oles tis mellouses mamades me mias oras pono giati enas den tha einai sigoura!!!;)
>ΚΑΛΑ,ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ????ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ...ΥΠΕΡΟΧΗ Η ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΗ...ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΧΗ ΓΕΝΝΑ!!!!ΜΠΡΑΒΟ!ΠΑΝΤΑ ΕΤΣΙ ΕΥΚΟΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΣΤΗ ΖΩΟΥΛΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗ ΖΩΟΥΛΑ ΤΟΥ ΚΟΥΚΛΟΥ ΣΟΥ!!
>Να σου ζήσει το παλικαράκι σου!! Πάντα γερό και τυχερό!!
Παρόμοια γέννα είχαμε :D
>με τέτοιους χαλαρούς γονείς το παιδί σας θα είναι ευτυχισμένο, σίγουρα! να σας ζήσει! να το χαίρεστε και υγεία σε όλους σας!
>Ax.....na su zhsei mwre to glykulaki!! Panta xamogelasto na einai, tyxero, me ygeia k xarumeno!!!!!