Γέννησα σε μία ώρα!
Εγώ είμαι από τις λίγες απ’ ότι είδα στα αποτελέσματα της δημοσκόπησής σας, που γέννησα φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο.
Ήταν Δευτέρα 25 Μαίου και πήγαμε για το προκαθορισμένο ραντεβού στον γυναικολόγο μου. Ήμουν μόλις στην δεύτερη βδομάδα που είχα μπει στον μήνα μου. Αφού με εξέτασε ο γιατρός, μου λέει ότι πρέπει να κάνω εισαγωγή σήμερα! Το μωρό ήταν, λέει, μεγάλο για το σώμα μου (ήταν από 3 ως 3 1/2 κιλά, έλεγε) και αν το αφήναμε και άλλο δεν θα χωρούσε να κατέβει.
Έπεσα από τα σύννεφα! Δεν είχαμε συζητήσει καν αν θα γεννήσω φυσιολογικά ή με καισαρική. Είχα τόσες απορίες!!
«Μην αγχώνεσαι», μου λέει, «Όλα θα πάνε καλά! Θα γεννήσεις εύκολα!». Πώς θα γεννήσω; Θα πονάω; Όπως κάθε μάνα στην πρώτη της γέννα, ήθελα να ρωτήσω πολλά…
«Θα ξεκινήσουμε τη διαδικασία για φυσιολογικό τοκετό και βλέπουμε… Το μωρό είναι ψηλά», μου λέει.
Άρχισα να αγχώνομαι. Όσο περνούσε η ώρα, τόσο πιο πολύ μεγάλωνε το άγχος μου. Περάσαμε τη νύχτα, εγώ και ο άντρας μου, ο οποίος δεν έφυγε λεπτό από δίπλα μου, κάνοντας βόλτες στο νοσοκομείο, ενώ εγώ είχα επισκεφτεί όλες τις τουαλέτες του νοσοκομείου!!
Οι μαίες μου έλεγαν συνεχώς ότι πρέπει να κοιμηθώ έστω και λίγο, γιατί θα ταλαιπωρηθώ το πρωί και δεν θα αντέξω. Πώς να κοιμηθώ όμως; Δεν κοιμήθηκα ούτε λεπτό!!
Πήγε 4 το πρωί και έπρεπε να με εξετάσουν. Το μωρό είχε κατέβει, μου είπε η μαία, αλλά όχι στο σημείο όπου θα έπρεπε για να γεννήσω φυσιολογικά. Κατά τις 6 μου είπαν ότι θα μου έβαζαν το υπόθετο για τους πόνους.
Πήγε 7 και κανείς δεν με νοιάστηκε. Σαν να μην υπήρχα!!! Αφού τους ενόχλησα 2-3 φορές ήρθαν. 7 και μισή μου είχαν βάλει τους υποτιθέμενους πόνους και μου είπαν να κατέβω σιγά σιγά στην αίθουσα τοκετού. Δεν πονούσα καθόλου!
Με το που μου έβαλαν, όμως, τον ορό, άρχισαν τα όργανα! Ο άντρας μου δεν ήξερε τι να κάνει. Του ζητούσα νερό, μου έφερνε. Του ζητούσα να με βρέξει, με έβρεχε. Μέχρι που έγινε άσπρος σαν πανί και του είπε ο γιατρός να βγει έξω.
Ρωτούσα τη μαία σε πόση ώρα θα γεννήσω και μου έλεγε ότι αν γεννήσω σε 3 με 4 ώρες θα είμαι από τις τυχερές.
8 και τέταρτο άκουσα το κλάμα του γιου μου. Δεν πρόκειται να άντεχα παραπάνω! Αυτό ήταν! Τέλος και οι πόνοι και όλα!
Γεννήθηκε ο Νικόλας μας 3.560! Όσοι γιατροί με έβλεπαν εκείνη την ώρα -ήταν και πολλοί- μου έλεγαν «Πώς γέννησες εσύ ένα τέτοιο μωρό και σε μία ώρα μόνο;;;»
Εγώ το μόνο που ξέρω είναι ότι το επόμενο, πρώτα ο Θεός, θα το γεννήσω με καισαρική!!!!
Χρυσούλα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Έχω τρία παιδιά. Το πρώτο γεννήθηκε με πρόκληση και σαν πρωτοτοκο άργησε να γεννηθεί (11 ώρες από την ώρα που μπήκα στο νοσοκομείο.Ουτε θυμάμαι πόση ώρα έκανα εξωθησεις στο τέλος). Είχε μεγάλο κεφάλι και ενώ είχε φτάσει μέχρι που βλεπαν το χρώμα των μαλλιών του δεν έβγαινε. Ο Θεός να έχει καλά το γιατρό μου που δεν με πήγε για καισαρική. Τον πήραν με κουταλες. Το δεύτερο πάλι με πρόκληση είχε πάρει θέση νωρίς και ματωνα. Καμμια σχέση. Το γεννησα σαν αυγο. Ούτε που πρόλαβα να το καταλάβω ποτέ ήρθαν οι πονοι, πότε γεννήθηκε. Το τρίτο χωρίς πρόκληση το ίδιο εύκολα. Γράφω αυτά για να πω στις νέες μανούλες ότι το πρώτο παιδί είναι το δύσκολο τα επόμενα είναι εύκολες γεννες (εκτός εξαιρέσεων παντα)
Εγώ γέννησα την κόρη μου 3400 Κg εντελώς φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο και χωρίς πρόκληση και ήταν από τις συγκλονιστικότερες εμπειρίες της ζωής μου.Οι πόνοι ήταν υποφερτοί, δεν ούρλιαζα ούτε υπέφερα μόνο λίγο ρίγος ένιωθα και έκανα μόνο ένα ράμμα το οποίο ούτε που το κατάλαβα. Σε μια ώρα είχα σηκωθεί κιόλας από το κρεβάτι μου και την κρατούσα αγκαλίτσα! Το μόνο αρνητικό ίσως ήταν ότι όταν μας έδωσε ο γιατρός το οκ για σεξουαλική επαφή με τον άντρα μου μετά από 1,5 ή 2 μήνες ήταν όπως την πρώτη φορά...αλλά το ξεπεράσαμε γρήγορα :) Πιστεύω το ότι δεν έκανα πολλά ράμματα οφείλεται ίσως και στην ψυχραιμία που είχα να ακολουθήσω όλες τις οδηγίες του γιατρού μου και όλα όσα είχαμε κάνει με τη μαία στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού, κυρίως σε ότι αφορά τις αναπνοές οι οποίες μου ήταν πολύ χρήσιμες και στον έλεγχο του πόνου αλλά κυρίως στα σημεία που ο γιατρός μου έλεγε να περιμένω και να μην σπρώχνω ώστε να βγει η μικρή σιγά σιγά και να μη μου προκαλέσει μεγάλη ζημιά. Δεν θα επέλεγα να κάνω καισαρική παρά μόνο εάν κρινόταν απαραίτητη για την επιβίωση του μωρού μου γι' αυτό και επέλεξα και το συγκεκριμένο γιατρό ο οποίος είναι της ίδιας αντίληψης με μένα. Γιατί να επέμβουμε σε κάτι που έφτιαξε τόσο καλά η φύση αν δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος? Η καισαρική είναι ένα εργαλείο που πρέπει να χρησιμοποιείται με σύνεση. Έχει σώσει χιλιάδες ζωές βρεφών αλλά δεν παύει να είναι μια επέμβαση. .
Να σου ζήσει!!!!Σου εύχομαι το επόμενο να γεννήσεις χωρίς πρόκληση φυσιολογικά!!!! Εγώ το πρώτο από τα τρία γεννησα μόνο χωρίς πρόκληση!!! Καμμία σχέση οι πόνοι !!!Στην καισαρική μετά είναι οι πόνοι θα έχει δύο παιδάκια να φροντιζεις μην το ξεχνας!!!!Να είσαι πάντα καλά!!!
Το να φέρνεις στο κόσμο ένα θαύμα του θεού είναι ότι ομορφότερο μπορεί να συμβεί σε μία γυναίκα, είτε φυσιολογικά είτε με καισαρική όλες θέλουμε το ίδιο πράγμα, ένα γερό μωρό. Εγώ γέννησα με καισαρική διότι η μήτρα μου έχει μια ιδιαιτεροτητα. Το μωρό δεν μπορούσε να γυρίσει και ήταν και τυλιγμένο. Γέννησα με επισκλιριδιο άκουγα τα πάντα μέσα στο χειρουργείο είχα την αγωνία πότε θα ακούσω το κλάμα της να μου πουν ότι όλα είναι εντάξει. Μετά την γέννα πονουσα αλλά δεν το έβαλα κάτω σηκώθηκα αμέσως από το κρεβάτι γιατί οι πόνοι που ένιωθα ήταν χάρη στο κοριτσάκι μου της άξιζαν γιατί ήρθε στην ζωή μου με τον τρόπο που επέλεξε ο θεός και όχι εγώ η ο γιατρός μου. Γιαυτό το μόνο που πρέπει να ευχόμαστε είναι όλα να πάνε καλά με όποιον τρόπο και αν έρθουν. Και είμαι πολύ περήφανη που έχω στο σώμα μου σημάδια από την γέννα.