Έριξα… ματς για τη νάρκωση!
Η ιστορία της Ειρήνης
(Η Ειρήνη γέννησε με καισαρική και επισκληρίδιο)
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να διηγηθώ κ εγώ τη δική μου ιστοριούλα!!!!!!!!!!!!! Λοιπόν! Η εγκυμοσύνη μου δε μπορώ να πω ότι ήταν από τις καλύτερες, ούτε ότι θα τη ζήλευε κανείς. Είχα παρα πολλά προβλήματα καθ’ όλη της διάρκεια (αιμορραγίες, αποκολλήσεις, χαμηλός πλακούντας κ.λ.π. κ.λ.π.)
Μετά από κάποιο διάστημα λόγω του ότι ανέβασα ζάχαρο (μέχρι και ινσουλίνη έκανα) και έκανα και πίεση, έκανα κάθε εβδομάδα το doppler. Σε μια από τις επισκέψεις μου ανακοίνωσε ο γιατρός μου ότι είχε ελαττωθεί το αμνιακό υγρό και ήταν ανησυχητικό γιατι είχα και πίεση, έκανα τέλος πάντων μια ένεση από βλαστοκύτταρα και επανήλθε στα φυσιολογικά επίπεδα.
Μετά από 2 εβδομάδες (3 Δεκεμβρίου συγκεκριμένα) πηγαίνοντας για τον υπέρηχο μου ανακοινώνουν ότι το αμνιακό υγρό ειναι στο χαμηλότερο επίπεδο και ότι πρέπει να κάνω εισαγωγή αλλιώς θα σκάσει το μωρό (Π.Η.Τ ήταν 24/12, αλλά λόγω ζαχάρου θα γεννούσα στις 17/12). Έντρομη κοιτάζω τη μαία μοιυ κ της λέω συγκεκριμένα : «μου κάνετε πλάκα, έτσι???????????? Δεν είναι δυνατόν!!!!!!!!!!!!!!! Εγώ δε γεννάω, αφήστε που έχω κανονίσει και γυναίκα για δουλειές» (προφάσεις όλα αυτά για να μη γεννήσω ήταν γιατί ήμουν κ φοβιτσιάρα, στον υπέρτατο βαθμό) και γυρνάει κ μου λέει εκείνη έξαλλη : «Δεν πρέπει να είσαι καλά Ειρήνη, το παιδί θα σκάσει εάν δε γεννήσεις αύριο«.
Με βαριά καρδιά πήρα τα κομμάτια μου, ενημερώνω τον άντρα μου ότι πρέπει να κάνω εισαγωγή γιατί θα γεννήσω. Η επόμενη κίνηση μου, πήγα στα «EVEREST» και πήρα ό,τι απαγορευόταν να φάω λόγω ζαχάρου (αλμυρό κ γλυκό), αφού ό,τι και να πάθαινα αύριο θα γεννούσα.
Γυρνάω σπίτι, είχα ευτυχώς έτοιμη τη βαλίτσα μου, με βαριά καρδιά παίρνουμε το δρόμο για το μαιευτήριο… Εκεί, με παραλαμβάνουν (λες κ ήμουν δέμα) και αρχίζουμε τις απαραίτητες εξετάσεις. Όλα καλά μέχρι εδώ. Μετά από κάμποση ώρα και αφού μου έχουν ρουφήξει όλο μου το αίμα με ανεβάζουν στο δωμάτιο. Μετά από λίγο έρχεται το υπέροχο φαγητό μου(φιδές με σαλάτα), αλλά «το έπαιξα» δύσκολη λέγοντας στον άντρα μου ότι δεν κατεβαίνει τίποτα κάτω, λόγω άγχους!!!!!!!! Που να έλεγα του Χριστιανού ότι είχα φάει ό,τι υπήρχε στα EVEREST.
Αφού έχω συζητήσει με τον γιατρό μου ότι θα κάνω ολική γιατί δε θέλω να πονάω, αλλά ούτε και να καταλαβαίνω, έρχεται η αναισθησιολόγος και μου τα ανατρέπει όλα, εξηγώντας μου ότι κάνοντας ολική βάζω σε περισσότερο κλινδυνο την υγεία τη δική μου, αλλά και του μωρού…. Με τα πολλά εγώ ανένδοτη, Ο Λ Ι Κ Η !!!!!!!!!!!!!
Αφού ξημέρωσε ο Θεός τη μέρα (περιττό να πω ότι το προηγούμενο βράδυ δεν κοιμήθηκα, αλλά ούτε και οι κοπέλες στο δωμάτιο) έρχονται να μου περάσουν ορό και κλίσμα (Τί άτιμο, 3 φορές πέρασε ο τραυνατιοφορέας να με πάρει για να με κατεβάσει κάτω και ήμουν τουαλέτα. Επίδρασε πολύ γρήγορα, ειχα και άγχος συνάμα).
Μη τα πολυλογώ «ρίχνω» ένα ματς με τον τραυματιοφορέα στο ασανσέρ για τη νάρκωση, εγώ να λέω ολική, αυτός επισκλήρίδιο. Αφού με έπεισαν να την κάνω αυτή τη ρημάδα την επισκληρίδιο (ούτε κ εγώ ξέρω πως με έπεισαν!!!!!!!!!!!) μπαίνουμε στο χειρουργείο. Είχα τη μαία πάνω από το κεφάλι μου (φορώντας σκουφάκι αλά greys anatomy & 3 στρώματα μάσκαρα, που την είχε την όρεξη να βαφτεί στις 7 το πρωι?????????) εξηγώντας μου τα πάντα!
Δεν καταλάβαινα τίποτα (τελικά σωτήρια η επισκληρίδιος), ώσπου γύρω στις 8.15 καταλαβαίνω κάτι στα πόδια μου, Χριστέ μου το παιδί μου!! «Γιατί δεν κλαίει όμως«, σκέφτηκα, αλλά μέχρι να το σκεφτώ είχε κλάψει. Βγήκε ένας παίδαρος 3.090γρ και 49 πόντοι!
«Θεέ μου αυτό είναι το παιδί μου» Χωρίς να τον έχουν σκουπίσει καθόλου, μου τον ακουμπησε η μαία πάνω μου και μου λέει «Ειρήνη μου αυτός είναι ο γιος σου, φίλησε τον» και γυρνάω η άκαρδη μάνα με μια φυσικότητα και της λέω: «Είναι απαραίτητο; Είναι βρώμικος!!!» Αν είναι δυνατόν, που να το πεις κ να σε πάρουν σοβαρα.
Αφού τελέιωσαν όλα και πήγαν μια χαρά με έραψε ο γιατρός μου κάνοντας χαβαλέ ο ένας στον άλλον, με πήγαν στην ανάνηψη, όπου με ξυπνησαν τα ουρλιαχτά μιας κοπέλας που μόλις ειχε βγει από ολική (Τελικά πόσο δίκιο ειχαν η μαια κ ο τραυματιοφορεας!!! Θα τους ευγνωμονώ μια ζωή, άσχετα που έιχαν «φάει»το βρισιμο της ζωής τους πριν)
Ο μικρούλης μου χθες έγινε 8 μηνών!!!!!!!!!!!!! Πώς περνά ο καιρός…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κι εγώ γέννησα με καισαρική και ολική. Όχι γιατί το ήθελα, λόγω σπασμένου σπονδυλου σε τέτοιο σημείο που η επισκληριδιος θα μπορούσε να αποβεί μοιραία. Ούτε κλύσμα μου έκαναν ούτε πονούσα. Και τι δε θα 'δινα όμως για να δω και να φιλήσω αμέσως τη μπεμπουλινα μου!!!!!!!
η ανευθυνοτητα σε ολο της το μεγαλειο
Κοπελιά οι ορμόνες σου ήταν αλλού....χαχαχα να σου ζήσει ....
Βαλτε και λιγο χιουμορ... Στη ζωη σας!!!! Κατι τετοιες κοπελες γινονται πολυ καλυτερες μανουλες απο ολες εσας τις δηθεν τελειες!!!! Η κοπελα ειναι εντελως ακομπλεξαριστη και καλα κανει!!!!! Τα σχολια στο φεισμπουκ σταζουν κακια.... Και το αστειο ειναι πως αυτες που βριζουν στο επομενο θεμα γραφουν πως εχουν να κανουν σεξ δυο χρονια με τον αντρα τους.... Αρα λυθηκε το μυστηριο γιατι μερικες μονιμως ειστε μεσα στην υστερια!!!!! :) :) :)
Ενα κειμενο τραγελαφικο, γεματο εγωκεντρικες ασυναρτησιες...
Καλα εχω παθει πλακα ποσο κακομαθημενη εισαι!!! Το ενα σου ξινιζε το αλλο σου βρωμαγε!! Και ενω η μαια σου ηταν αψογη εσυ παλι να τη θαψεις με το σχολιο για τη μασκαρα λες και θα σου δωσει λογαριαδμο..Αλλα τι λεω;; εσυ σιχαθηκες το ιδιο σου το παιδι το ιδιο σου το σωμα!!! Ενα μπατσο απο μενα μπας και συνελθεις κακομαθημενη κοκοτα!
Κοκοτα γιατι; Τι σχεση εχει;
Είσαι αγενής κι το μπάτσο πάρτο εσύ " τέλεια μαμα" εμείς που δεν είμαστε τελείες κι κάνουμε τα λάθη μας κι τα λέμε γιατί όπως είπε κι η Μάρθα πιο πάνω είμαστε απλά ακομπλεξαριστη... να σου ζήσει ο γάιδαρος κορίτσι μου...
Κορίτσια μου όμορφα, εγώ έκανα 3 παιδάκια, και τα 3 με ξεχωριστές εμπειρίες. Στο πρώτο μου παιδί λόγω του ότι ήμουν υπέρβαρη και τους 2 τελευταίους μήνες έκανα ινσουλίνη γιατί μου προέκυψε ζάχαρο εγκυμοσύνης, ο γιατρός μου συνέστησε καισαρική με επισκληρίδιο, για να μπορεί να με έχει ξύπνια και να ελέγχει την κατάσταση καλύτερα. Περιττό να πω πως με έπιασε μόνο στην δεξιά μου μεριά και όχι στην αριστερή με αποτέλεσμα να βογκάω μέσα στο χειρουργείο και να μην ξέρουν από που να το μαζέψουν. Μπορούσα και κουνούσα τα πόδια από τον αστράγαλο και κάτω. Οι πόνοι ήταν συνεχείς και αφόρητοι για 3 ημέρες μετά ενώ η διαδικασία σηκώματος πρώτη φορά από το κρεβάτι ήταν τραυματική. Πονούσα μέχρι και 3 ΜΗΝΕΣ μετά. Όταν ήλθε η ώρα μετά από 3 χρόνια να γεννήσω το δεύτερο μωράκι μου (σε δημόσιο νοσοκομείο και με άλλο γιατρό εννοείται), ήθελα ολική ασυζητητί. Τότε η αναισθησιολόγος μου πρότεινε την επισκληρίδιο με την συμφωνία πως αν υπήρχε υπόνοια πόνου θα προχωρούσε σε ολική. Η εμπειρία ήταν εκπληκτική. Δεν κατάλαβα πόνο στο έλαχιστο, σε καμία στιγμή της διαδικασίας. Δεν κουνούσα καθόλου τα πόδια μου στο χειρουργείο σε αντίθεση με την πρώτη φορά. Παρακολούθησα όλη την γέννα από τα φώτα του χειρουργείου τα οποία είχαν καθρέφτη σε κάποιο σημείο και αντικατοπτριζόταν το σημείο της επέμβασης ακριβώς. Σηκώθηκα μόνη μου από το κρεβάτι μετά από 24 ώρες χωρίς να πονέσω καθόλου, λες και είχε γεννήσει κάποια άλλη. Σφουγγάριζα το πάτωμα του σπιτιού μου μετά από 10 ημέρες και γελούσα για την διαφορετικότητα της πρώτης φοράς από την δεύτερη. Την 3η μου καισαρική ο γιατρός δεν μου την έκανε χωρίς ολική, γιατί ήθελε να με έχει κοιμισμένη για να μπορεί να κρατάει σε σταθερά επίπεδα τις μετρήσεις μου (πίεση κ.α.). Φοβόταν σε τι κατάσταση θα βρει την μήτρα και φοβόταν μην ακούσω κάτι στο χειρουργείο και επηρρεαστώ και ανεβάσω καμιά πίεση. Πήγε πολύ καλά, δεν ταλαιπωρήθηκα καθόλου. Έκλεισα τα μάτια και μόλις τα άνοιξα, είχα μωρό. Δεν πονούσα, είχα μόνο τάση για εμετό, με την κατάλληλη αγωγή όμως πέρασε κι αυτό. Ξύπνησα τελείως μετά από 1 ώρα, με τα παυσίπονά μου ήμουν μία χαρά, πολύ μικρό και αντιμετωπίσιμο επίπεδο πόνου. 3 τελείως διαφορετικές εμπειρίες, ακόμα και με την ίδια μέθοδο γέννας.
Και γω καισαρικη με επισκληριδιο και δεν θα εκανα ολικη με τιποτα!!! Μου ακουμπησαν στο στηθος αμεσως τη μπεμπουλα και ηταν τρομερο συναισθημα...το μονο ασχημο ηταν οτι αντανακλουσε η εικονα της ανοιγμενης κοιλιας μου στονπροβολεα απο πανω και εβλεπα τα αιματα και οτι μετα την εγχειρηση ειχα απιστευτη τρεμουλα!! Δεν θηλασα αμεσως λογω τρεμουλας! Αλλα και παλι επισκληρηδιο θα εκανα..
k egw kaisariki genisa me episkliridio k den ponousa ka8olou meta...k sikw8ika k tin epomeni mera!!!
Εγώ έκανα και από τα δύο, στις δύο καισαρικές μου. Δεν πόνεσα σε κανένα.
Και εγώ με καισαρική γέννησα και ολική.Όλα ήτανε μια χαρά,απλά ήμουν ζαλισμένη για αρκετή ώρα.Και το επόμενο παιδί πιστεύω με ολική θα το κάνω.
Να μας ζήσουν Τα Αγγελούδια μας!!! Εχω 3 αγοράκια το 2003 έκανα ολική...απαίσια εμπειρία. Τρόμαξα να συνέλθω..και ξύπνησα και κλαμένη. στο 2ο το 2004 εκανα επισκληρίδιο..αυτή τη φορά εκλεγα απο χαρά μόλις μου φέραν το μωρό δίπλα μου και μόλις το χαίδεψα το μαγουλάκι και μόλις με άκουσε σταμάτησε να κλαιει...άσε που ξέρεις τι σου γίνετε. το 2008 με πολλά προβλήματα λόγο θέσεως του πλακούντα γενήθηκε το3ο μικρό μας πάλι με επισκληρήδιο αυτή τη φορά είχα επιπλοκές..10 μέρες τρελούς πονοκεφάλους (χειρότερους και απο ημικρανίες)..άν κάνω 4ο και μπορώ να επιλέξω..ασυζητητή επισκληρήδιο...........
>εγώ φυσιολογικά ..με επισκληρίδιο !Δεν θα το έκανα πάλι όμως!!!Να σας ζήσουν τα αστεράκια σας!
>ΚΙ ΕΓΩ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΜΕ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΣΑ ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΥΓΑ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝΕΙ ΟΛΙΚΗ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΕΝΩ ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΧΑΛΑΡΗ!!!ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΣΟΥ!!!
>eirini min masas!!! ego molis eida to pedi mou eipa... mpa auto einai kakaskimo ... den einai diko mou!! xaxaxaxa i diafora einai oti to eipa apo mesa mou!!
>Και εγώ ολική έκανα και ήμουν μια χαρά!! Δεν είχα κανένα πρόβλημα. Γιατί τέτοια εμμονή με την επισκληρίδιο;
>εγω δεν μπορεσα να τον φυλισω, ουτε καν να τον ακουμπισω γιατι ήταν προωρος και λιποβαρης (1800γρ και 33 εβδομαδων, με καισαρικη, επισκληριδιος)και επρεπε να παει στη μοναδα. Μονο που μου τον φερανε διπλα στο προσωπο μου να τον δω ελαχιστα. ολα τα ειχα ονειρευτει διαφορετικα, αλλα ο μικρος ηταν βιαστικος και μου τα χαλασε. Μετα απο 21 μερες τον πηρα στην αγκαλια μου και ελιωσα ...
σε καταλαβαινω για ολα τα "περιεργα", εμενα σπασανε τα νερα και ρωτουσα τον γιατρο στο τηλεφωνο αν πρεπει να παρω ρουχα μαζι μου? Λες και απλα θα πηγαινα βόλτα!! να σου ζησει και να θυμασε παντα αυτα τα αστεια και οχι την αγωνια.
>Πω πω!!!!τι μου θυμήσατε τώρα!!!!!!!κι εγώ με καισαρική και επισκληρίδιο γέννησα!όταν έσπρωξε η μαία την μπέμπα,ακούω την γιατρό μου να λέει"σηκώστε την ψηλά να δει την μπέμπα"...ε αυτό ήταν!!!!!!!!!!!από εκείνη τη στιγμή μέχρι που με πήραν να δω τους δικούς μου έκλαιγα!όταν την κρατησα και στην αγκαλιά μου δεν μπορούσα να σταματήσω να τη φιλάω και να της λέω ότι την λατρεύω...και το δακρυ σύννεφο.........!εκείνη ήταν και η στιγμή που είδα την γιατρό μου σαν Θεό..μου έκανε το μεγαλύτερο δώρο στη ζωή μου...όποτε την βλέπω συγκινούμαι...έτσι όπως ένιωσα την ώρα που γέννησα(σαν να βρίσκομαι στον παράδεισο!)δεν πρόκειται να ξανανιώσω ποτέ στη ζωή μου...εκτός αν κάνω κ άλλο μωράκι...!να σου ζήσει το μωράκι σου!!!!!!:)
>emena mou emeine h aporia...giati ourliaze h allh?ki egw olikh ekana kai mia wra meta pou 3upnhsa phra ton ka8ethra mou ki ekova voltes panw katw...
>Αχ μου θύμησες τη στιγμή που γέννησα κι εγώ το αγοράκι μου αλλά χωρίς φωνές και φασαρίες με γιατρούς και αναισθησιολόγους. Δεν φοβήθηκα καθόλου είχα τυφλή εμπιστοσύνη στο γιατρό μου που μ' έκανε να αισθανθώ λες και ήμασταν για καφέ!!! Και η καλύτερη στιγμή ήταν όταν μου φέραν το μπουμπουκάκι μου που έκλαιγε ασταμάτητα με το που βγήκε και μόλις άκουσε τη φωνή μου να του λέω "Μωράκι μου..." σταμάτησε να κλαίει και προσπάθησε να ανοίξει τα ματάκια του και σαν να ήθελε να μου πει "Εεεε εσένα κάπου σε ξέρω, την έχω ξανακούσει αυτή τη φωνή" Δεν υπάρχει ωραιότερη στιγμή....
>Και εγώ γέλασα με την περιγραφή σου.
Μακάρι να μπορούσα να φιλήσω και τις δυο μου κόρες όταν γεννήθηκαν (και εγώ με καισαρικές γέννησα!) αλλά στην πρώτη έκανα ολική, όχι δεν ξύπνησα με ουρλιαχτά ευτυχώς-μόνο εμετό τους έκανα στο χειρουργείο χιχιχιχι....., και στη δεύτερη ναι μεν επισκληρίδιο αλλά η μαία μου την είχε λίγο μακριά και δεν την έφτανα. Άσε που την πήραν σχεδόν αμέσως γιατί ήταν χειμώνας του 2006 με πολύ κρύο και έπρεπε αμέσως να το πλύνουν, σκουπίσουν και ντύσουν!!!
Μετά μου την έφεραν στο δωμάτιο και μέχρι να σηκωθώ την κοιτούσα στο κουνάκι της που κοιμόταν και κυριολεκτικά είχα χαζέψει.
Την πρώτη την είχα πάρει αγκαλιά αφού είχα σηκωθεί, μετά από ένα 24ωρο την είδα γιατί ήμουν στη μονάδα αυξημένης φροντίδας, και εκεί όχι μόνο την κοιτούσα αλλά τη θήλασα κιόλας, τη φιλούσα και τη χάϊδευα.
Να σου ζήσει.
>kala Eirhnh gelasa polu me thn istoria sou!na sai kalakai na xairesai to moraki sou pou parepiptontos exoun liges meres diafora me ton mpempako mou(14/12).
>Για να μην νιωθεις ασχημα θελω να σου πω οτι και μενα μολις μου ειπαν να φιλησω τον γιο μου με τα αιματα σιχαθηκα λιγο!!!!Μολις τον φιλησα λεω στον αντρα μου "μυριζει σαν το αρνακι το πασχα!!!!"Ω,ναι!!!!Ο γιατρος ειχε σταματησει να με ραβει απο τα γελια!!!!
>Να σου ζησει το μπεμπακι σου ,παντα γερό να ειναι... !!
(sorry ξεχαστηκα εντελως!)
>ακου ειναι βρωμικο....εκει εγω ξενερωσα!...
sorry κοπελια που το λεω ετσι χυμα... αλλα εμενα τον γιο μου οταν μου τον δωσαν ετσι "βρωμικο" ουτε καν μου περασε απ το μυαλο να μην τον φιλησω! Μονο αυτο σκεφτομουν απ την ωρα που μπηκα για καισαρικη... το πρωτο μας ιστορικο φιλι! που φυσικα και εδωσα αμεσως με το που τον πηρα αγκαλια.... Η ωραιοτερη στιγμη της ζωης μου...
>Πρώτη φορά γέλασα τόσο με περιγραφή τοκετού!!
Ειρήνη πρέπει να'σαι "άλλη φάση" άτομο!!! :D
Να χαίρεσαι το μπουμπούκι σου και πάντα ν'αντιμετωπίζεις τη ζωή με χιούμορ!!!
>Να σου ζήσει!
ένεση από βλαστοκύτταρα?? για πες..