Τα πικρόχολα!
Θυμάστε που σας είχα γράψει παλιότερα για τους «συμβουλάτορες«;
Αυτούς τους συγγενείς, γνωστούς, άγνωστους, φίλους ή εχθρούς που εμφανίζονται με το που μένεις έγκυος και ακόμα πιο πολύ με το που γεννάς και σε βομβαρδίζουν με «καλοπροαίρετες» συμβουλές που μπορούν να σου κάνουν τα νεύρα κρόσια;
Ε προσθέστε άλλη μια κατηγορία: τους πικρόχολους. Πικρόχολοι είναι όλοι όσοι σου σκοτώνουν τη χαρά σου με μία φράση κλειδί. Σας έχω ξαναπεί ότι πιο ήσυχο παιδί από την Αθηνά δεν θα μπορούσα να ονειρευτώ. Είναι ένα πραγματικό αγγελούδι.
Από τη μέρα που γεννήθηκε, λοιπόν, όπου και αν πάμε, όλοι εντυπωσιάζονται από το πόσο χαρούμενο και ήσυχο μωράκι είναι. Σπάνια κλαίει. Μετά τον αρχικό εντυπωσιασμό και αφού ρωτήσουν αν είναι πάντα τόσο καλή, έρχεται το πόρισμα:
«Αααα και της ξαδέρφης μου της Ευτέρπης ο γιος έτσι ήσυχος ήταν και τώρα δεν τους αφήνει να κοιμηθούν τα βράδια«
ή
«Και η Μερόπη μου ήταν ένα αγγελούδι… Ούτε που καταλαβαίναμε ότι είχαμε μωρό… Και τώρα; Μας έχει γκρεμίσει το σπίτι!«
ή
«Αααα, είναι που δεν περπατάει ακόμα. Μόλις περπατήσει, θα δείξει τον αληθινό της χαρακτήρα«
Ναι, ok! Το ότι η Αθηνά είναι τώρα ήσυχη και καλόβολη δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα είναι για πάντα. Αυτό το ξέρω. Αλλά ρε παιδί μου, γιατί πρέπει να το πεις; Γιατί πρέπει να μου τσαλακώσεις το καμάρι; Γιατί πρέπει σώνει και ντε το ήσυχο μωρό μου να κρύβει ένα μελλοντικό διαβολάκι μέσα του;
Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, ο καθένας θέλει πάντα να πει το δικό του σε θέματα που αφορούν το παιδί, αδιαφορώντας για το πώς θα το πάρει ο άλλος. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με θέματα χαρακτήρα του παιδιού, αλλά και θέματα όπως η διατροφή («Αχ, εμένα όταν του έδωσα πεπόνι, κόντεψε να πεθάνει!«), η πιπίλα («Η Λούλα μου έβαλε σιδεράκια επειδή είχε πιπίλα«), η εμφάνιση («Έτσι πολλά μαλλάκια είχε και ο Ρούλης μου και τώρα είναι φαλακρός«) και γενικότερα οτιδήποτε γύρω από το παιδί -του άλλου.
Προσπαθώ να είμαι ψύχραιμη και ευγενική και να τα αντιμετωπίζω με χαμόγελο, αλλά κάποια μέρα όλο και κάποιος θα με πετύχει στις μαύρες μου και θα ακούσει κανένα μπινελίκι.
Ουφ, τα ‘πα και ξελάφρωσα. Είμαι η μαμά ενός εν δυνάμει διαβολακίου και είμαι καλά!
Ολίβια
Δεν βλεπω που ειναι το πικροχολο σχολιο σε οσα ανεφερες. Κουβεντα γινετε ας μην τα περνουμε ολα τοσο προσωπικα
ενταξει βρε κοριτσια οι πιο πολλες μαμαδες θελουν να εκφρασουν τα δικα τους βιωματα, και μενα η δικια μου ηταν πολυ ησυχο σαν μωρο αλλα η αληθεια ειναι οτι απο την ωρα που περπατησε τρεχω και δεν φτανω, να μην σας πω για τον αγωνα που κανω να με ακουει λιγο ειναι βεβαια μολις 18 μηνων αλλα απο τωρα δειχνει οτι εχει λιγο δυσκολο χαρακτηρα, γκρινιαζει αρκετα μεσα στην ημερα και για να μην το κανει θελει να ασχολειται καποιος συνεχεια μαζι της, οποτε καταλαβαινετε οτι αν εχω καποια δουλεια τι γινεται. Νομιζω παντως για να μπω στο θεμα οτι αυτου του ειδους τα σχολια δεν ειναι παντα πικροχολα, εχω ακουσει και γω πολλα τετοια οταν την επερνα μαζι μου παντου και ηταν σαν να μην υπηρχε μωρο, δεν τα πηρα ποτε ως πικροχολα, βεβαια στην δικια μου περιπτωση βγηκαν αληθινα...... το μονο που με νευριαζει παντα ειναι οταν μου λενε πχ α.. δεν τα λεει τα τσισα της? εμενα η δικια μου τα λεει πρεπει να της το μαθεις. Πιστευω πως αυτου του ειδους τα σχολια εχουν μια δοση κακιας μεσα τους οταν προσπαθει καποιος να σου αποδειξει πως το δικο του παιδι ειναι καλυτερο απο το δικο σου!!
Αχχχ Ολιβια τι μου θυμησες τωρα που διαβασα το κειμενο αυτο...ο Χρηστος μου (Η Φρατζολι κατα μαμα χαχαχα) Ηταν απο μικρουλικο ησυχο και ακουγα τα ιδια ακριβως!! Ελα ομως που τωρα το παληκαρι μου θα κλεισει τα 10(!!! ποτε περασε ο καιρος??? το δικο μου παιδι 10??? αφου προχτες γεννησα....) και ειναι ακομα ενα απο τα πιο καλα και ησυχα παιδια!!! Και θα παιξει και θα φωνξει αλλα με το που θα του μιλησεις γινετε αγγελουδι!!! να ταν η ζηλια ψωρα....
Το απίστευτο σχόλιο από την πεθερά μου όταν γεννήθηκε η μικρή μου "Καλό το δικό σας, αλλά το γειτονόπουλο στο χωριό μια κούκλα ξανθιά, γαλάζια μάτια, ένα αγγελούδι...." Φυσικά και πήρε την απάντηση που της έπρεπε. Έγινα εγώ η «σκύλα» και από τότε έχει περιορίσει πολύ τα σχόλια της προς την κόρη μου. Όσο για τα ζωηρά και ήσυχα παιδιά; Παιδιά είναι, το καθένα έχει διαφορετικό χαρακτήρα, αυτήν είναι η ομορφιά τους, η διαφορετικότητα τους. Δεν μπορεί να μοιάζουν όλα μεταξύ τους, δεν γίνεται, ούτε να τα κάνουν όλα γρήγορα. Στα πικρόχολα σχόλια απαντήστε με τον ίδιο τρόπο. Εγώ αυτό κάνω. Και εκεί σταματά. Δεν χρειάζεται να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία σε αυτά, γιατί μπορεί να χάσουμε τα καλυτέρα, τα κατορθώματα των παιδιών μας, και αυτά δεν ξανάρχονται....
anonymous ποσο συμφωνω μαζι σου δεν ξερεις. εγω βαρεθει αυτο το περιεργο κλιμα γυρω μου τη γκρινια κ τη δυσαρεσκεια που υποβοσκει. επειδη προφανως καποιοι θα ηθελαν να το βλεπουν περισσοτερο. δεν μπορω αλλο κουραστηκα. δεν μπορω να βρω ψυχικη ηρεμια. ειλικρινα. το μωρο μου ειναι το πιο χαμογελαστο κ ηρεμο μωρο του κοσμου. βαφτιστηκε κ μονο γελουσε. το μεγαλωνω με τον καλυτερο τροπο. δεν καταλαβαινω απο που κ ωσπου θα πρεπει να δινω λογαριασμο κ γιαγιαδο παππουδες κ να βαραμε καρτα σωνει κ καλα για να βλεπουν το μωρο. βαρεθηκα ακομα κ το δικο μου το παιδι να υπαινισσονται οτι κατι δεν κανω καλα. το φιλα συνεχεια ακουω απο διπλα σιγα το ρουφηξες το παιδι. με λενε ρουφηχτρα, υαινα, οτι μπορεις να φανταστεις. οτι παραειμαι προστατευτικη με το 6 μηνων μωρο μου. ποιος θα μου πει ποσο ειναι αρκετο να αγαπαω κ να φιλαω το παιδι μου. ποιος θα απαιτησει να το βλεπει παραπανω απο οσο κρινω οτι πρεπει καθως ειμαι πολυ κατα αυτου του μοντελου γιαγιαδες κ παππουδεσ οπου παιζουν σημαντικο ρολο στη ζωη του παιδου. κομπαρσο ναι μπορουν. οχι κατι αλλο. δηλαδη ελεος. επειδη αυτοι παρκαραν τα δικα τους μωρα σε αλλους πρεπει να μας πρηζουν το συκωτι με τα δικα μας?επειδη δεν ξερω εγω δεν εχουν τι να κανουν? δηλαδη βαρθηκα κ κουραστηκα πια. αληθεια. μια μουρμουρα που υποβοσκει δεν εκδηλωνεται αρκετα εκτος αμα τους ξεφυγει. κ σε καθε περιπτωση. εγω ετσι επιλεγω κ τελος. δεν ξερω κανενα μωρο που ειχε προβλημα επειδη δεν ειχε γιαγια κ παππου ξερω μονο παιδια που δυστυχησαν μεσα τους χωρις μαμα κ μπαμπα. την αναγκη για τους αλλους τη δημιουργουμε εμεις για να εχουμε καπου να τα παρκαρουμε. κ αυτο δεν θα αφησω να συμβει οσο περναει απο το χερι μου. απο τη μερα που γεννησα νιωθω συνεχεια γυρω μου κατι μια εκκρεμοτητα. δηλαδη δεν αντεχω αλλο. θα σηκωθω κ θα τα βροντηξω ολα. ολοι αυτοι που ηταν πριν γεννησω δεν ξερω.... αντε πια. εγω θα επιλεξω οτι αφορα το παιδι μου κ σε οποιον αρεσει. ασε λοιπον ολιβια να λενε μας τα εχουν κανει τεραστια κ απορω. αυτες ξεχασανε πως ηταν με τα παιδια τους? τι να πεις...
Το πιο σπαστικο απ΄ολα νομιζω ειναι να τρεχεισ ολη μερα πισω απο το 12 μηνων παιδακι σου και να καθονται οι παππουδες και καθε τοσο να σου λενε το αυτονοητο "προσεξε θα πεσει,κοιτα θα φαει το χαρτι,θα σου φυγει στο δρομο"Οταν τα ακουω αυτα τρελενομαι!!!!Γιαυτο ειμαι Χριστιανε μου ολοι μερα πισω απο το παιδι για να μην παθει ολα αυτα δεν χρειαζεται να μου τα λετε γιατι σε λιγο θα μηλισει η μικρη και θα τα εχει μαθει απ΄εξω και ανακατωτα!!!
>Κούκλα μου απο πικρόχολα σχόλια άλλο τίποτα!! Ζηλεύουν που η Αθηνά είναι τόσο ευτυχισμένο και ήσυχο μωράκι γιατί -μάντεψε!! έχει μια μαμά ήρεμη και πολύ ευτυχισμένη!! Τα μωρά καταλαβαίνουν μεμιάς τη διάθεση της μαμάς!! Αν η μαμά είναι ήρεμη, θα είναι κι εκείνο ήρεμο!! Αν η μαμά είναι τσαντισμένη, θα τσαντιστεί κι αυτό!! Ας τους να λένε λοιπόν!! Μια χαρά παιδί θα γίνει η Αθηνούλα σου!! Φιλιά!!
Χαρά
>α και κάτι ακόμη πολύ χρησιμο που το είπε ενας μεγάλος άντρας ο Φρόιντ αν δεν κάνω λάθος
ΚΑΝΤΕ Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ ΛΑΘΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ !
>το μόνο σίγουρο είναι οτι από τη στιγμη που κάνουμε παιδιά, όλοι οι άλλοι αποκτουν ξαφνικά το δικαίωμα να μας κριτικάρουν για τα πάντα...
εγω προσωπικά όταν έκανα το δεύτερο παιδι μου σταμάτησα να εργάζομαι. εχω ακούσει απειρες φορές ακόμη και απο τον άντρα μου -Ε ΤΙ ΚΆΝΕΙΣ ΕΣΥ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΘΕΣΑΙ- πόσο αδικο είναι και πόσο θυμώνω όταν το ακούω... είναι και μια μαμά στο σχολείο του μεγάλου μου η οποία εργάζεται όλη μέρα η οποία μου ειπε οτι ο γιος της της εκανε παραπονα που αυτη δεν παει σε όλες τις γιορτες του σχολείου ενώ η μαμα του φιλου του (εγω) πάει. εγω της απαντησα ε δεν ειπες στο παιδι οτι εγω δεν εχω τι να κανω ολη μερα? και μου απανταει ελα εσυ να το εξηγησεις στο παιδι!
εκει τι της λες? μηπως επρεπε να πω και συγγνωμη?
ασ κοιταει ο καθενας τις επιλογες του και το καλο των παιδιων του ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΘΕΛΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!
>τελικα πανω κατω ολες τα ιδια ακουμε αλλα αυτο που ειναι χειροτερο ειναι οταν συγκρινουν το μωρο σου με ενα αλλο παιδι της οικογενειας......
πχ. ο συζυγος μου εχει ενα κοριτσακι 13 ετων απο τον 1ο του γάμο. ολα οκ ωσπου ηρθε κ η δικια μας η κορουλα..(ειναι τωρα 1.5 μηνων)
ολοι εχουν αρχισει θυμασαι παιδι μου πως ηταν η 1η σου η κορη το ιδιο εκανε... αχ θυμασαι που δεν εκλαιγε κ αλλα τεεοια
ο ανθρωπος δεν εχει αμνησια ενα δευτερο παιδι εχει που κ τριτο να κανει δεν προκειται να τα συγκρινω. ειναι διαφορετικα παιδια....
δεν λεω καλες οι αναμνησεις αλλα ετσι οπως κανουν οι μεγαλοι ( τα πεθερικα μου ) στο τελος δεν θα εχει αναμνησεις απο αυτο το παιδι του πως ηταν πως γελουσε παντα θα θυμαται μια συγκριση.....ειμαι λαθος?
>Εμένα η χειρότερη απ' όλους είναι η μάνα μου!
Ο μικρός μου είναι 6 μηνών και χθες βγήκαμε για φαγητό με φίλους. Κοιμόταν στο καρότσι μέχρι που ξύπνησε και άρχισε να κοιτάζει γύρω-γύρω το άγνωστο περιβάλλον. Εδώ και ένα μήνα τρώει φρουτόκρεμες και λαχανικά και επίσης έχει δει και εμάς που καθόμαστε στο τραπέζι για να φάμε. Οπότε όταν είδε το τραπέζι γεμάτο η χαρά του ήταν απερίγραπτη. (Δεν πεινούσε απλώς είχε την μωρουδιακή περιέργεια για όλα αυτά τα αντικείμενα που υπήρχαν στο τραπέζι). Τον πήρα αγκαλίτσα και άρχισε να χοροπηδάει και να γελάει! Δεν τον είχα ξαναδεί τόσο χαρούμενο και ζωηρό! Πάνω λοιπόν στο ξέφρενο ώπα-ώπα, έδωσε με το χεράκι του μία σε ένα ποτήρι με νερό και παγάκια (μπρρρρ...) και το χύθηκε όλο πάνω μου. Αυτός ο καημένος σάστισε και με βλέμμα γεμάτο έκπληξη κοιτούσε το πεσμένο ποτήρι προσπαθώντας να καταλάβει τι έγινε.
Όταν σήμερα το πρωί διηγήθηκα το περιστατικό στη μαμά μου για να καμαρώσει και αυτή με το πόσο γρήγορα μεγάλωνει ο μικρός αυτή το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν... ΟΤΙ ΤΟΝ ΚΑΚΟΜΑΘΑΙΝΩ!!! Εκεί τρελάθηκα! Έπρεπε δηλαδή να τον μαλώσω; Και τι θα καταλάβαινε; Μήπως είχε καταλάβει ότι έκανε ζημιά; Το φταίξιμο ήταν δικό μου που δεν την είχα προβλέψει. Εξάλλου θα μπορούσε να έχει χτυπήσει κιόλας από δικό μου φταίξιμο αν το ποτήρι είχε σπάσει. Ή μήπως το έκανε επίτηδες για να κάνει ζημιά; Πόσα καταλαβαίνει ένα μωράκι 6 μηνών που τώρα μαθαίνει τον κόσμο;;;
Αλλά ξέρω γιατί τα λέει αυτά! Επειδή, δεν της τον έχω αφήσει ούτε μία φορά για να πάω κάπου. Και γιατί να το κάνω; Το καλύτερο για το παιδί είναι να βγαίνει έξω και να γνωρίζει τον κόσμο από το να κάθεται κλεισμένο σε ένα σπίτι. Θέλω να περνάει καλά, να μαθαίνει μόνος του και να είναι ελεύθερος. Οι γονείς μας έκαναν παιδιά στον καιρό τους. Το ότι δεν μας χάρηκαν επειδή υπερίσχυσε σ' αυτούς το άγχος δεν σημαίνει ότι θα ακολουθήσω το παράδειγμά τους. Είμαι μαμά, ήμουν έτοιμη να γίνω και θέλω να το ζήσω μαζί με το παιδί μου και να κάνω το καλύτερο που μπορώ για να γίνει ένας καλός, χαρούμενος και υγιής άνθρωπος χωρίς κόμπλεξ! (Όπως αυτά που προσπαθεί να μου δημιουργήσει η δική μου μαμά γιατί ξέρει ότι με επηρεάζει η γνώμη της και το εκμεταλλεύεται).
Φιλάκια πολλά σε όλες τις μαμάδες! Αυτοπεποίθηση και αυτογνωσία κορίτσια!!!
>ελενα είπε...
Πάντα αναρωτιέμαι γιατί τα παιδάκια των τουριστών είναι πιο ήσυχα και "σοβαρά" από τα δικά μας. Η απάντηση είναι η εξής: δεν έχουν γύρω τους ανθρώπους κομπλεξικούς να τα προκαλούν να βγάλουν το χειρότερό τους εαυτό! "Διονυσάκι δείξε μας πόσο ψηλά πηδάς", "Κατερινούλα φάε όλο σου το φαγητό αλλιώς θα φωνάξω την αστυνομία", "Νικολάκι είσαι άτακτος και δε θα σου πάρω..." κ.ο.κ. άλλα τέτοια γλαφυρά που προτρέπουν ένα παιδί να θέλει να είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος ώστε να ασχολούνται ΣΥΝΕΧΩΣ μαζί του!!! Αποτέλεσμα: υστερικά παιδάκια... Ελληνάκια τα λεγόμενα!!! Ολίβια "μη μασάς"!!!
Simfono 100%!!! Meinete makria apo tous koblexikous kai stay cool :)
>και που να δεις τι εχει να γινει στο μέλλον ... οι καλές ελληνίδες γιαγιάδες που δίνουν τα πάντα χωρις μέτρο , που τάζουν ταξίδια στη dsneyland σε 5χρονα χωρίς καν να ρωτήσουν τους γονείς και που λένε στα παιδιά σου ότι σύμφωνα με την εκκλησία ειναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΑ να υπακούν τους γονείς μέχρι τα 12 τους...!!! εκεί είναι που σκέφτεσαι μήπως κάνω λάθος που τους επιτρέπω έστω και να τα βλέπουν ?
>Έτσι θυμάμαι και γω όταν μου λέγαν πόσο ήσυχο είναι και όταν θα περπατήσει θα τρέχω και δε θα φτάνω. Τελικά περπάτησε και τα πράματα είναι ακόμα καλύτερα και δεν τρέχω. Ίσα ίσα η μέση μου ειναι καλύτερα από τις ατελείωτες αγκαλιές που τον είχα πριν. Βρε αν το μώρό είναι καλόβολο θα συνεχίσει να ναι καλόβολο αλλά λογικό είναι όσο μεγαλώνει να αποκτάει ενδιαφέροντα.
>φυσικα και συμφωνωωωωωωωω!!!!!!!!!
ποσο .... πικροχολος μπορει να ειναι καποιος.........!!!!!!
ελεος πια!
>den eime mitera alla mou aresei na diavazw tin oliv,to mono sigouro eine pws i psixiki kai swmatiki ygeia gonea kai pediou eine to ipertato aga8o gia tin omorfi oloklirwsi enos xamogelastou mwrou-pediou -efivou-k.l.p.vanti
>ΟΛΙΒΙΑ,ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΧΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ!Η ΜΙΚΡΗ ΔΕΝ ΕΚΛΑΙΓΕ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΕΙ.ΕΒΑΖΑ ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΙΩΣ ΞΕΧΝΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΤΑΪΣΟΥΜΕ!ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΣΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΛΠ.ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΑΝ "ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΠΑΤΑΕΪ" ΚΛΠ.ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΛΕΣ!!! ΚΑΙ ΣΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΩ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ Δ Ε Ν ΑΛΛΑΖΕΙ!ΕΙΝΑΙ 2 ΧΡΟΝΩΝ,ΚΛΑΙΕΙ ΣΠΑΝΙΑ,ΚΙ ΑΝ ΚΛΑΨΕΙ ΣΤΑΜΑΤΕΙ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ,ΧΑΙΡΕΤΑΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ,ΠΑΙΖΕΙ ΗΣΥΧΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙΑ ΤΗΣ!!ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΑΤΑΞΙΕΣ,ΠΑΙΔΑΚΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΓΚΡΙΝΙΑΞΕΙ.ΑΛΛΑ ΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΗΣΥΧΟ ΜΩΡΟ,ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΗΣΥΧΟ!!ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΝ ΕΤΣΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ,ΙΣΩΣ "ΖΗΛΕΥΟΝΤΑΣ" ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ! ΒΙΚΥ
>ΡΕ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΕΧΩ ΠΕΘΑΝΕΙ ΣΤΑ ΓΕΛΙΑ.....ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΧΑΧΑΧΑ..................ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ...ΟΟΟΟΟΟΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.....ΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ....ΚΑΙ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΜΟΝΟ Θ ΑΓΕΛΑΩ................ΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧ
>χαχα πολύ γέλασα φιλενάδα
και το χειρότερο ξέρεις ποιό είναι;; όταν αυτό κρύβει μια λανθάνουσα διάθεση υποτίμησης.
πχ1.. εμένα περπάτησε 7 μηνών
(υποννοεί κάτι για το παιδί μου;; )
πχ2.. εμένα ήταν τόσο πολύ ήρεμο που κοιμόταν όλο το βράδυ από 10 ημερών
πχ3... εμένα καθόταν στο καρότσι με τις ώρες... αλλα και όταν έκλαιγε δεν έτρεχα να το σηκώσω.. σιγά ας κλάψει και λίγο ...
(εκεί θυμώνω και φεύγω)
το δικό μου μόνο είναι ζωηρό;; ε τί να κάνω;; αυτό μου άρεσε αυτό διάλλεξα... :) :) :) :)
>καλα πόσα τέτοια έχω ακούσει και για τα τρία μου παιδάκι και περισσότερο κορίτσια έχω ακούσει για το προβληματάκι της εβελινούλας που δεν ακούει καλα΄απο το ένα το αυτάκι και κοίτα το κακόμοιρο τι έπαθε και αυτη η μαμα να μην το εχει καταλάβει και πολλά άλλα τέτοια καλά......
>Ολίβια αρκετές φορές, όταν γράφεις για την κόρη σου, σαν να διαβάζω για την δική μου! Είμαστε μήνα μικρότερες αλλά έχουμε πολλά κοινά.
Ένα από αυτά είναι ότι είναι αδυνατούλα οπότε καταλαβαίνεις το τι κακία έχω ακούσει για το θυλασμό. Γιατί δεν της δίνω ξένο για να πάρει τα πάνω της...ότι το γάλα μου δεν είναι θρεπτικό... ότι το παιδι πεινάει αλλά είναι ήσυχη γιατί φυσικά δεν έχει κουράγιο να κλάψει κτλ.
Βέβαια το γεγονός ότι είναι παιδί χαμογελαστο και παιχνιδιάρικο χωρίς να γκρινιάζει ανευ λόγου , μπορεί να είναι πρόβλημα, γιατί όπως λέει η γιαγιά!!! μου: "και η ξαδέλφη σου η Μαρία ήταν ήσυχη και δεν έκλαιγε και είδες πως έγινε. Γι'αυτό έμεινε κοντή και είναι χοντρή. Αυτό το μωρό δεν είναι καλό που δεν κλαίει. Όταν κλαίει να την αφήνεις, μην την παίρνεις αγκαλιά κατευθειαν."
Τραγωδία.
Αν κλαίει...πεινάει γιατί το γάλα μου δεν είναι καλό.
Αν δεν κλαίει...δεν έχει κουράγιο και μπορεί να μην αναπτυχθεί.
Μάλλον τελικά δεν είμαι καλή μαμά.
Αλλά είμαι τόσο τυχέρη μαμά, γιατί παρ'όλα αυτά η μικρή μου είναι ήσυχη, ήρεμη και χαμογελαστη. Αλλά είπαμε είνα τυχαίο!
>αυτή η μανία του να ανάπτυχθεί γρήγορα το παιδι (ακόμη δεν τρώει, περπατάει, κλπ κλπ), η μόνιμη σύγκριση (ο δικός μου τότε εβγαλε δόντι, η δικιά μου τότε εβγαλε πανες, κλπ) και οι συνεχεις χαρακτηρισμοι (α, το παιδι σας ειναι ησυχο, ζωηρο, πονηρο, περίεργο, κουτσομπόλικο και πολλα αλλα απαραδεκτα) είναι αρκετά για να τρελλανουν μια νεα μαμά.
προσωπικά, κάθε φορα που συμβαίνει σκέφτομαι ότι α. Δοξα τω Θεω, ειναι ένα διαφορετικό μωρο!!! β. ειδικα οι θειες και οι μαμαδες μας ξεχνανε τα δικα τους καμωματα οταν ειχαν εμας μωρα!! γ. όπως ειπε και ο αινσταιν "2 πραγματα δεν εχουν ορια, το συμπαν και η βλακεια. αν και για το συμπαν δεν ειμαι τοσο σίγουρος!¨"
>να χαίρεσαι το εν δυνάμει διαβολάκι σου.
κι ο δικός μου ήταν ήσυχο μωρό, μιλάμε άπαιχτος, δεν γνωρίσαμε αυπνία, δεν γνωρίσαμε γκρίνια, ο τέλειος μπέμπης.
μεγαλώνοντας περάσαμε από πολλές φάσεις, δηλ. θέλω κάτι και χτυπιέμαι κάτω, τσιρίζω, δεν υπακούω, κάνω πως δεν ακούω, τρέχω τρέχω τρέχω απίστευτα. όμως με υπομονη και αγάπη μαθαίνουμε πιο είναι το σωστό. πολλές φορές επιβάλλει κι αυτός τη θέλησή του, αναγνωρίζουμε ότι είναι άνθρωπος με επιθυμίες και προσωπικότητα, όχι όμως σε σημείο να μας χορεύει. δεν είναι στρατιωτάκι αλλά ούτε και θανατηφόρο ζιζάνιο, ένα πολύ χαρούμενο ζωηρό παιδάκι είναι. και βέβαια η εποχή του τόσο καλού μωρού δεν θα ξεχαστεί ποτέ, όταν σκέφτομαι το παιδάκι μου μωρό μόνο ευτυχία νιώθω, ούτε κούραση, ούτε γκρίνια, ούτε ταλαιπωρία.
οπότε απόλαυσέ το, και σου εύχομαι να είσαι από τις τυχερές που να συνεχίσει να είναι καλόβολη και υπάκουη, εκτός κι αν θέλεις να έχει και λίγη ζωηράδα σαν παιδί, όπως κατά βάθος θέλω κι εγώ καθώς δεν με εμπνέουν τα στρατιωτάκια.
>συμφωνώ!!!!! ο δικός μου είναι ακόμη 4 μηνών και ΒΕΒΑΙΑ είναι ήσυχος γιατί κρατάει δυνάμεις μόλις μπoυσουλίσει, να ρημάξει όλο το σπίτι και να μην κοιμάται, να τσιρίζει! γιατί έτσι είναι τα φυσιολογικά παιδιά και έτσι πρέπει να κάνουν! επειδή έτσι έμαθαν τα δικά τους έτσι πρέπει να κάνει και το δικό μου! βρε άντε ....
>ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ ΒΡΕ ΟΛΙΒ .ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΙΛΗΣΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ.ΑΥΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΩΣ ΛΑΟΣ Κ ΜΗΝ ΝΕΥΡΙΑΖΕΙΣ.ΑΠΛΑ ΜΠΕΝΑΚΗΣ... ΒΓΕΝΑΚΗΣ !!!
>μπραβο ελενα!!πεθανα στο γελιο!!!
>ο νικολας σαν μωρο ηταν πααααααααρα πολυ υσηχος! το ιδανικο παιδι για καθε μαμα!!! μαμ, κακα και νανι!!! απο την αλλη ομως ηταν και παρα πολυ αργο παιδι σε σχεση με αλλα παιδακια της ηλικιας του!!! 8 μηνων δεν καθοταν ακομα και περπατησε 16 μηνων σχεδον!!! το τι ειχα ακουσει δεν μπορειτε να φανταστειτε!!! "ακομα δεν περπατησε μωρε το καημενο???", "ησυχο παιδακι αλλα δεν περπαταει το εχετε ψαξει???" και αλλα τετοια!!! Καμια καμηλα δεν κοιταει την καμπουρα της αλλα την καμπουρα της αλλης!!!
>Οι Έλληνες εκτός από "πικρόχολοι" είμαστε κ΄μεγάλοι "μάντες".. μην δούμε ένα παιδί είτε ζωηρό είτε ήσυχο πετάμε την κακία μας κ' τουλάχιστον μια προβλεψη για τα επόμενα 15 χρόνια!!
Εμένα ο γιός ήταν σαν την Αθηνούλα σου... δεν καταλάβαινες ότι ήταν στο σπιτι, παρότι θήλαζε από 40 ημερων κοιμόταν όλο το βράδυ.. Ολοι μου έλεγαν :"οταν περπατήσει θα δείς".. Περπάτησε ο Θοδωρής....πάλι ήσυχος... "μετά τα 2 χρόνια ..θα δείς... θα ζωηρεψει"... τίποτα πάλι ήσυχος ο Θοδωρής.. "θα πάει προνήπιο θα δεις" ΛΕΣ Κ' ΥΠΗΡΧΕ ΕΝΑ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΟΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΣΩΝΕΙ Κ' ΚΑΛΆ ΝΑ ΖΩΗΡΕΨΕΙ Ο ΘΟΔΩΡΗΣ.
Πήγε ο γιος προνήπιο, νήπιο, Α΄δημοτικού... συνεχίζει να ειναι ένα ήσυχο, υπάκουο παιδί, ζωηρό κ χαρούμενο όπως όλα τα παιδιά όταν παιζει με τους φίλους του.. αλλά γενικά υπάκουος πολύ.. ειναι ο χαρακτήρας του.ΚΑΤΙ ΟΜΩΣ ΒΡΗΚΑΝ Κ' ΓΙ'ΑΥΤΟ!!! Καταπιεσμένος ο Θοδωρής.... εεεεε τί να πεις απο' κει κ 'πέρα
>Ε, και? Κακό είναι να είναι το παιδί ζωηρό??? Παιδί είναι! Ναι, πες τους, θα είναι ζωηρή! Ήδη την διαπαιδαγωγώ προς αυτήν την κατεύθυνση!!!! Η ζήλια είναι μεγάλη αρρώστια......... Η μεγαλύτερη!!!!!
>Ολιβια κ ο Σεμπ ηταν παντα ησυχο, χαμογελαστο κ χαδιαρικο μωρο κ 15 μηνων σημερα ειναι ακομα ετσι! Περπατησε κ δεν μεταλλαχτηκε!Στο κατω κατω εγω δεν ξερω πως συμπεριφερονται οι αλλοι στα παιδια τους κ ξαφνικα μεταλλασσονται..Αν εσυ εισαι παντα ετσι χαρουμενη κ χαλαρη με το Αθηνακι, ετσι θα ειναι κ εκεινο..Αστους να λενε..ΖΗΛΕΥΟΥΝ!
>Πάντα αναρωτιέμαι γιατί τα παιδάκια των τουριστών είναι πιο ήσυχα και "σοβαρά" από τα δικά μας. Η απάντηση είναι η εξής: δεν έχουν γύρω τους ανθρώπους κομπλεξικούς να τα προκαλούν να βγάλουν το χειρότερό τους εαυτό! "Διονυσάκι δείξε μας πόσο ψηλά πηδάς", "Κατερινούλα φάε όλο σου το φαγητό αλλιώς θα φωνάξω την αστυνομία", "Νικολάκι είσαι άτακτος και δε θα σου πάρω..." κ.ο.κ. άλλα τέτοια γλαφυρά που προτρέπουν ένα παιδί να θέλει να είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος ώστε να ασχολούνται ΣΥΝΕΧΩΣ μαζί του!!! Αποτέλεσμα: υστερικά παιδάκια... Ελληνάκια τα λεγόμενα!!! Ολίβια "μη μασάς"!!!
>Το καλύτερο το άκουσα εγώ,από θείτσα του άντρα μου!
Εγώ:-Μόνο για να φάει την ακούς,όλη μέρα γελάει και μιλάει!
Θείτσα:-Ε...τί να κάνεις;Αυτά είναι καταπιεσμένα παιδιά!
Έλεος,δηλαδή αν έκλαιγε όλη μέρα δεν θα ήταν;
Στα...μπλοκ μου σε γράφω και κάνω το ζωγράφο!
>εγω γεννησα το δευτερο αγορακι μου το οποιο γεννηθηκε με λαγοχειλο,η ιδια του η γιαγια δεν ελεγε σε κανεναν οτι γεννησα και οταν ηταν να παω καπου δεν ηθελε να το παρω μαζι μου για να μην το δει ο κοσμος.οσπου την εβρισα και αλλαξε λιγο.κοριτσια μην ακουτε κανενα τα παιδια μας να ειναι καλα και για τους αλλους μην σας νοιαζει
>emena pali h korh mou htan to akrws antitheto pollh zwhrh kai twra hshxase!!!!!!!!twra perimenw to 2o kai mou len oti tha einai pollh hshxo epeidh h korh mo htan pollh zwhrh!oti nanai!!anti na lene gero mwro!!!!!!!!!!!!
>εγω θα απαντησω με μια παροιμια..να ηταν η ζηλια ψορα να αρρωστενε ολη η χωρα (δεν ξερω αν θα γραφτει πρωτη φορα γραφω στο φορουμ!)
>ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΙΛΑ... ΕΝΤΑΞΕΙ Η ΑΙΜΙΛΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ "ΤΡΟΦΑΝΤΗ", ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΔΙΠΛΕΣ ΤΗΣ, ΕΧΕΙ ΜΠΟΥΤΑΚΙΑ, ΜΠΡΑΤΣΑΚΙΑ (ΓΙΑ ΔΑΓΚΩΜΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΜΕΙΝΑΝ ΜΙΣΑ ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΕΙ). ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΙΤΑ(ΟΠΩΣ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ) 2 ΧΡΟΝΩΝ ΜΩΡΟ (ΔΕΝ ΤΡΩΕΙ ΒΛΑΚΕΙΕΣ). ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ "ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΧΥΣΑΡΚΟ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ 'ΣΥ !!!!"
>Συμφωνώ και επαυξάνω!!! Και να σου πω δεν είναι κακό που και που να απαντας-με όμορφο τρόπο βεβαίως βεβαίως- σε αυτά που σου λένε! Είτε είναι συγγενής είτε ο οποιοσδήποτε! Ευπρόσδεκτες οι συμβουλές αλλά ως εκεί!!!! Φτάνει πια! :)
>Αχ,πόσα τέτοια έχω ακούσει και εγώ!!!Έχω και εγώ ήσυχο μωράκι!!!!!Στην ίδια μοίρα είμαστε!χιχιχι!!!!!!!!!!!!!!!!