Είναι… μπαμπάς!
«Μήτσο, μην την πας στα βαθιά!«
«Μήτσοοοοο, φόρα της καλύτερα το σωσίβιο!!«
«Μήτσο, πρόσεξε μην μπει νερό στο στόμα της!!!«
«Μήτσο, ήρθε ο καφές σου! Έλα εσύ στην ξαπλώστρα και θα μπω εγώ στη θάλασσα«
Του το έβγαλε από τη μύτη του Μήτσου η σύζυγός του και μητέρα του -περίπου- τρίχρονου κοριτσιού που πλατσούριζε με τον μπαμπά του στα ρηχά. Η μαμά παρατηρητής- επιτηρητής ξάπλωνε στην ξαπλώστρα και βιντεοσκοπούσε το όλο σκηνικό. Μόνο που στο βίντεο των διακοπών του 2010, εκτός από τα κύματα και τη μουσική του beach bar, θα ακούγεται η φωνή της να δίνει παραγγέλματα στον έρμο τον μπαμπά, ο οποίος είδε και απόειδε και πήγε να καθίσει στη σκιά να ρουφήξει το φραπεδάκι του.
Το κατάλαβα από τις πρώτες μέρες μου ως μαμά: δεν εμπιστευόμαστε το παιδί μας ούτε στον ίδιο του τον πατέρα. Πριν βιαστείτε να πείτε ότι δεν ισχύει αυτό, αφήστε με να σας πω το δικό μου στόρυ…
Τον πρώτο καιρό με την Αθηνά λεχουδάκι, η κούραση βαρούσε κόκκινο. Υπήρχαν κάποια βράδια που με έπαιρνε από νωρίς ο ύπνος και ο Μάνος με σκέπαζε και μου έλεγε να μην ανησυχώ για το μωρό και ότι θα το ταίσει αυτός όταν ξυπνήσει.
Αποκοιμιόμουν με τη σκέψη του πόσο τυχερή είμαι που είναι άντρας μου και τι ωραία που θα κοιμόμουν λιγουλάκι. Μόλις, όμως, η Αθηνά έκλαιγε πεταγόμουν σαν αίλουρος, ξεχνούσα και κούραση και ξενύχτια και έτρεχα να δω τον Μάνο να την ταίζει. Μάλλον υποσυνείδητα ήθελα να τσεκάρω ότι θα είναι ok,
Ή το άλλο; Πόσες φορές μου έχει ζητήσει να την πάει μόνος του βόλτα και μέσα μου εύχομαι να μου κάνει πλάκα; Δεν είναι ότι δεν τον εμπιστεύομαι, είναι ότι αγχώνομαι ότι θα του τύχει κάτι που δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει. Ενώ εγώ η μάνα, θεά, έτσι; Ότι και να μου λάχει, το αντιμετωπίζω μια χαρά! Χα!
Το παραπάνω σκηνικό της παραλίας με ταρακούνησε. Με ταρακούνησε γιατί είδα έναν μπαμπά να χαίρεται που παίζει με το κορουλίνι του και η μαμά να του παίρνει όλη τη χαρά.
Έχω έναν άντρα που είναι τέλειος μπαμπάς, με βοηθάει περισσότερο απ’ ότι θα μπορούσα να φανταστώ… Δεν θα ήθελα με τίποτα κάποια στιγμή να πιάσω τον εαυτό μου να αμφισβητεί τις ικανότητές του σε σχέση με το παιδί.
Η μάνα γεννάει, αλλά μαζί με τον πατέρα το μεγαλώνει. Πολλές μανούλες παραπονιούνται ότι οι σύζυγοί τους δεν ασχολούνται πολύ με τα παιδιά. Φαντάζομαι ότι δεν είναι όλοι οι μπαμπάδες το ίδιο στοργικοί. Όμως είμαι σίγουρη ότι πολλοί από αυτούς απλά παρέδωσαν τα όπλα, όταν οι μαμάδες -ακόμα και άθελά τους- αμφισβήτησαν πολλάκις τις πατρικές τους ικανότητες…
Πολύ στεναχωρήθηκα σας λέω… Ο έρμος ο πατέρας σηκώθηκε μετά από λίγο από την ξαπλώστρα και πλησίασε ξανά την κορούλα του και την γυναίκα του. Η κόρη του τον πιτσίλισε και αυτός τη σήκωσε ψηλά σαν ψαράκι και τσουπ! τη βούτηξε στη θάλασσα. Η μαμά γέλασε δυνατά!
Αν το είχε κάνει όσο αυτή ήταν στην ξαπλώστρα, δεν θέλω καν να φανταστώ τι μπινελίκι θα άκουγε…
Σκεφτείτε το λίγο…
Καλό βράδυ!
Ολίβια
EMAS APO THN HMERA POY GENNHTHIKE O GIOS MAS MEXRI KAI TWRA POY EINAI 3 XRWNON KANEI TA PANTA KAI TON ALLAZE OTN HTAN NEOGENNHTO KAI TON TAIZE KAI TON KRATAGE THN KOILITSA OTAN EIXE PONAKIA.OPWS LEEI KAI O GIWRGOS EMAS EINAI O KALYTEROS MPAMPAS TOY KOSMOY!!!!!XAXAXAXAXA
pisteuo oti ligo polu oles to kanoume eidika ego.......k auto einai polu kako giati den afhneis ton patera na dethei me to paidi k sto telos k to fobatai alla k to apofeugei gia na mhn "ta akouei"sigoura ama doume apo thn ap ekso ton eauto mas tha apogohteutoume me thn sumperifora mas!!!
>Eynouxismos legetai ayto pou perigrafeis, Olivia.
O dikos mas mpampas ta kanei ola, ektos apo to thilasmo.
Exo ena gnosto mou pou einai single dad, kai ta katafernei mia xara me tin 3xroni kori tou. Just to put things in perspective...
>Αααχ είμαστε μαμάδες και τρομάζουμε με τα πάντα όταν έχει να κάνει με το παιδί μας. Συνεχώς λέω πόσο θα ήθελα να έχω χρόνο να βγω για καφέ με καμιά φίλη μου και όταν το κανονίζω τελικά έχω το μυαλό μου στο σπίτι και πως είναι το παιδί με τον μπαμπά της!!! Να μην μιλήσω για την γιαγιά που τηλεφωνώ συνεχώς στο σπίτι να μαθαίνω νέα και αν είναι να βγουν έξω... παίρνω 10 τηλέφωνα μέχρι να σιγουρευτώ πως γυρίσανε!!! Όσο τρελό και αν είναι φέρομαι σαν το παιδί να είναι καλά μόνο με μένα!!! Μου φαίνεται θα γίνω και εγώ μια υστερική μαμά σαν αυτή που περιγράφεις... Σοφία
>οντως έτσι είναι αγαπητή Έλενα.. και όταν βλέπεις οτι ο άλλος σκοτώνεται στη δουλειά, δεν μπορείς να του πεις και τίποτα.. απλά μερικες φορές λέω, βρε γαμωτο, γιατί δεν έχω κι εγώ το δικαιωμα να αποκοιμηθώ στον καναπέ.. γιατί η μαμά πρέπει να ειναι πάντα η superwoman που ποτέ δεν κουράζεται.. και το χειρότερο απ'ολα ελενα είναι, όταν έχεις συνηθήσει αλλιώς, και ξαφνικά, μπαινεις στα βαθιά, και απο ελεύθερο πνεύμα-αλάνι, γίνεσαι η καλή νοικοκυρά, που ειναι δούλα και κυρά (το δεύτερο με ερωτηματικό ;-))
superptoma