Θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις!
Αυτό το blog εκτός από πολλές μαμάδες, αρκετούς μπαμπάδες, μερικές γιαγιάδες (μπορεί και παπούδες;; Δεν ξέρω! :P), το διαβάζουν και άνθρωποι που δεν έχουν ακόμα παιδάκι. Κάποιοι από αυτούς, μάλιστα, λένε ότι δεν θέλουν να κάνουν ποτέ παιδί (δεν το κατέβασα από την κεφάλα μου, το γράφουν οι ίδιοι κατά καιρούς στα σχόλια).
Αυτοί, λοιπόν, αναρωτιούνται, γιατί οι (Ελληνίδες) μαμάδες παθαίνουν τέτοιο εθισμό με τη μητρότητα που (πολλές) δηλώνουν ότι η ζωή τους απέκτησε νόημα μόνο με το παιδί.
Θα σας γράψω δυο λόγια ως Ολίβια (και όποια μανούλα θέλει να πει τη δική της γνώμη, ας αφήσει ένα σχόλιο). Νομίζω πως το έχω ξαναπεί.
Αν 1 1/2 χρόνο πριν μου έλεγες ότι κάποια στιγμή θα γινόμουν μαμά και ξαφνικά όλη μου η ζωή θα γύριζε γύρω από ένα μωρό, αν μου έλεγες ότι θα αισθανόμουν ανείπωτη χαρά να γεμίζει κάθε κύτταρο της ύπαρξής μου, αν μου έλεγες ότι θα έφτανα να δηλώνω «Τώρα είμαι αληθινά ευτυχισμένη«, θα σε κοιτούσα με απαξιωτικό ύφος και θα σου έλεγα ότι λες κουραφέξαλα και ότι είσαι ένας χαζογονιός και μισός και ότι εγώ ποτέ μα ποτέ δεν θα έφτανα σ’ αυτό το σημείο.
Εμένα μου το έλεγε η Μαμα μου όταν περνούσαν την άσχημη εφηβεία μου κ τώρα που γέννησα της λέω πόσο δίκιο είχε ενω τότε την κοροιδευα κ της έλεγα ότι αν γίνω μάνα δεν θα κάνω σαν εκείνη.αχ Παναγίτσα μου πως αλλάζουν τα δεδομένα.τώρα τρεμω για την κόρη μου κ είναι μόνο 2 μηνων
Εγώ,λοιπόν, έχω περάσει κι από τις δύο φάσεις... Πέρασα τη φάση που ΔΕΝ υπήρχε μπροστά μου τπτ άλλο από τα παιδιά μου και τώρα περνάω τη φάση πάλι ΔΕΝ υπάρχει τπτ άλλο από τα παιδιά μου (χαχαχα!) αλλά που έχω βρει και τον τρόπο ν'αφιερώνω χρόνο για μένα(μάλλον έπρεπε να βάλω εισαγωγικά στο τελευταίο...) Είμαι μαμά χωρίς βοήθεια (γιαγιάδες , πεθερές, κτλ.), εργαζόμενη (πληρώνω γυναίκα για τις ώρες που λείπουμε και οι δύο στη δουλειά...)κι έτσι τα πράγματα μου ήρθαν λίγο δύσκολα! Μέχρι που συνειδητοποίησα πως αυτή η έλλειψη χρόνου στον εαυτό μου με έκανε υποσυνείδητα να μην χαίρομαι όσο θα ήθελα τα παιδιά μου... Να βγάζω -άθελά μου πάντα!- στεναχώρια, απελπισία και να καταλαβαίνω πως το εισπράτουν και τα παιδιά μου... Το σκέφτηκα λοιπόν και αποφάσισα να θυσιάσω τον βραδυνό μου ύπνο - το μεγαλύτερο μέρος του τουλάχιστον- και να τον αφιερώσω ΜΟΝΟ σε μένα... Κάπως έτσι άρχισε και η επαφή μου μ'αυτή τη σελίδα... γιατί αυτό είχα αναγκη να κάνω... Κομμωτήρια, νύχια,κτλ... ευτυχως δεν τα είχα ποτέ στη ζωή μου για να μου λείψουν τώρα (δεν νομίζω να έχετε δει πιο χύμα΄γυναίκα από μένα...)Το μόνο που δεν μπορώ να κάνω πλέον είναι να γυρίσω από τη δουλειά , ν'απλώσω τα ποδαράκια μου στον καναπέ και να ξεκουραστώ στη τηλεοραση... Αυτό μου έχει λείψει μόνο... Αλλά είναι πολύ μικρή "θυσία" όταν βλέπεις το χαμόγελο των παιδιών σου... Τη φράση "Θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις"... δυστυχώς δεν μπορώ να τη σχολιάσω... Δεν πρόλαβε να μου την πει η μαμά μου...
Έγινα μάνα αγαπάω, λατρεύω την κόρη μου ... αλλά ΤΙ να καταλάβω ακριβώς. Η ατάκα " θα καταλάβεις όταν κάνεις παιδί" την λένε κυρίως για να καταλάβεις τις δυσκολίες και την υπομονή που πρέπει να κάνουν η μανούλες που περνούν δύσκολα. Δηλάδη δεν υπάρχουν άνθρωποι, που πονούν, υποφέρουν, αγαπάνε και όλα αυτά τα κάνουν στο τέρμα! Η΄ δεν υπάρχουν μάνες που δεν καταλαβαίνουν απολύτος τίποτα, γιατί δεν έχουν την ευαισθησία, την υπευθυνότητα, την ωριμότητα . Πιστεύω πως ο άνθρωπος πρέπει να είναι ώριμος για να αποκτήσει ένα παιδί, έτοιμος. Το παιδί θα σε βοηθήσει να πάς παραπέρα να βελτιωθείς. Δεν μπορεί να ανοίξει ορίζοντες που δεν έχεις, να δημιουργήσει ευαισθησίες που δεν είσαι ήδη ικανός να αναπτύσεις. Τα παιδιά μας έχουν αναγκη. Πρέπει να είμαστε η αφετερία τους, το τέρμα τους... Βέβαια θα καταλάβουμε ως μάνες πολλά πράγματα στην πορεία, αλλά πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση, δεν πρόκειται να μας διδάξει η μητρότητα τίποτα αν δεν το σκεφτούμε απο πρίν.``
Ο καθένας το βλέπει απ΄τη μεριά του και καμία άποψη δεν είναι "σωστότερη" από την άλλη. Ένας από τους μεγαλύτερους και πιο γνωστούς συγγραφείς που ακόμα ταξιδεύει μικρούς και μεγάλους στα μήκη και πλάτη της γης, στους αιθέρες και στα βάθη της, δεν ξεκούνησε από το σπίτι του. Δεν ταξίδεψε 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα, ούτε στο κέντρο της γης. Έμενε σ΄ένα μοναχικό σπιτάκι, αλλά έκανε τον γύρο του κόσμου σε 80 μέρες. Με αυτά τα ποιητικά, θέλω να πω το εξής απλό: Δεν χρειάζεται να κατέβεις την πλαγιά για να νιώσεις το κατέβασμα. Ούτε χρειάζεται να "γίνεις" μάνα, για να νιώσεις μάνα. Υπάρχουν μανάδες που έκαναν παιδιά και είναι πιο μανούλες απ΄πολλές. Διάβασα τη λέξη "άτεκνη" σε name* και είδα μια γυναίκα που βάζει κάτω σε μεγαλείο καρδιάς και αντίληψη πολλές που καμαρώνουν μόνο και μόνο επειδή έκαναν παιδί, αλλά κατά τ΄άλλα εκθέτουν το παιδί τους στα ντεσιμπέλ και την κάπνα των μπουζουκιών. Οπότε, αφορισμοί όπως αυτοί του κειμένου, δεν έχουν νόημα. Με τον ίδιο τρόπο που μάνα δεν είναι μόνο μία, δεν βιώνουν όλοι τη μητρότητα/πατρότητα Βρίσκω λανθασμένο να καλοπιάνουμε εμμέσως τον καθένα μόνο και μόνο επειδή γέννησε γιατί έτσι "φουσκώνει" το εγώ ανθρώπων που χρειάζονται μαθήματα για να μην εκθέτουν το παιδί τους σε κινδύνους. Καθώς έχω πλήρη συναίσθηση του τί σημαίνει "Μητέρα" και "μεγαλώνω Άνθρωπο"- τουλάχιστον στον δικό μου κόσμο και με βάση τα δικά μου βιώματα - προτιμώ να προσεγγίζω πρακτικά το θέμα μητρότητα και μετά να το πασπαλίζω με άχνη ζάχαρη.