Θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις!
Αυτό το blog εκτός από πολλές μαμάδες, αρκετούς μπαμπάδες, μερικές γιαγιάδες (μπορεί και παπούδες;; Δεν ξέρω! :P), το διαβάζουν και άνθρωποι που δεν έχουν ακόμα παιδάκι. Κάποιοι από αυτούς, μάλιστα, λένε ότι δεν θέλουν να κάνουν ποτέ παιδί (δεν το κατέβασα από την κεφάλα μου, το γράφουν οι ίδιοι κατά καιρούς στα σχόλια).
Αυτοί, λοιπόν, αναρωτιούνται, γιατί οι (Ελληνίδες) μαμάδες παθαίνουν τέτοιο εθισμό με τη μητρότητα που (πολλές) δηλώνουν ότι η ζωή τους απέκτησε νόημα μόνο με το παιδί.
Θα σας γράψω δυο λόγια ως Ολίβια (και όποια μανούλα θέλει να πει τη δική της γνώμη, ας αφήσει ένα σχόλιο). Νομίζω πως το έχω ξαναπεί.
Αν 1 1/2 χρόνο πριν μου έλεγες ότι κάποια στιγμή θα γινόμουν μαμά και ξαφνικά όλη μου η ζωή θα γύριζε γύρω από ένα μωρό, αν μου έλεγες ότι θα αισθανόμουν ανείπωτη χαρά να γεμίζει κάθε κύτταρο της ύπαρξής μου, αν μου έλεγες ότι θα έφτανα να δηλώνω «Τώρα είμαι αληθινά ευτυχισμένη«, θα σε κοιτούσα με απαξιωτικό ύφος και θα σου έλεγα ότι λες κουραφέξαλα και ότι είσαι ένας χαζογονιός και μισός και ότι εγώ ποτέ μα ποτέ δεν θα έφτανα σ’ αυτό το σημείο.
Εμένα μου το έλεγε η Μαμα μου όταν περνούσαν την άσχημη εφηβεία μου κ τώρα που γέννησα της λέω πόσο δίκιο είχε ενω τότε την κοροιδευα κ της έλεγα ότι αν γίνω μάνα δεν θα κάνω σαν εκείνη.αχ Παναγίτσα μου πως αλλάζουν τα δεδομένα.τώρα τρεμω για την κόρη μου κ είναι μόνο 2 μηνων
Εγώ,λοιπόν, έχω περάσει κι από τις δύο φάσεις... Πέρασα τη φάση που ΔΕΝ υπήρχε μπροστά μου τπτ άλλο από τα παιδιά μου και τώρα περνάω τη φάση πάλι ΔΕΝ υπάρχει τπτ άλλο από τα παιδιά μου (χαχαχα!) αλλά που έχω βρει και τον τρόπο ν'αφιερώνω χρόνο για μένα(μάλλον έπρεπε να βάλω εισαγωγικά στο τελευταίο...) Είμαι μαμά χωρίς βοήθεια (γιαγιάδες , πεθερές, κτλ.), εργαζόμενη (πληρώνω γυναίκα για τις ώρες που λείπουμε και οι δύο στη δουλειά...)κι έτσι τα πράγματα μου ήρθαν λίγο δύσκολα! Μέχρι που συνειδητοποίησα πως αυτή η έλλειψη χρόνου στον εαυτό μου με έκανε υποσυνείδητα να μην χαίρομαι όσο θα ήθελα τα παιδιά μου... Να βγάζω -άθελά μου πάντα!- στεναχώρια, απελπισία και να καταλαβαίνω πως το εισπράτουν και τα παιδιά μου... Το σκέφτηκα λοιπόν και αποφάσισα να θυσιάσω τον βραδυνό μου ύπνο - το μεγαλύτερο μέρος του τουλάχιστον- και να τον αφιερώσω ΜΟΝΟ σε μένα... Κάπως έτσι άρχισε και η επαφή μου μ'αυτή τη σελίδα... γιατί αυτό είχα αναγκη να κάνω... Κομμωτήρια, νύχια,κτλ... ευτυχως δεν τα είχα ποτέ στη ζωή μου για να μου λείψουν τώρα (δεν νομίζω να έχετε δει πιο χύμα΄γυναίκα από μένα...)Το μόνο που δεν μπορώ να κάνω πλέον είναι να γυρίσω από τη δουλειά , ν'απλώσω τα ποδαράκια μου στον καναπέ και να ξεκουραστώ στη τηλεοραση... Αυτό μου έχει λείψει μόνο... Αλλά είναι πολύ μικρή "θυσία" όταν βλέπεις το χαμόγελο των παιδιών σου... Τη φράση "Θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις"... δυστυχώς δεν μπορώ να τη σχολιάσω... Δεν πρόλαβε να μου την πει η μαμά μου...
Έγινα μάνα αγαπάω, λατρεύω την κόρη μου ... αλλά ΤΙ να καταλάβω ακριβώς. Η ατάκα " θα καταλάβεις όταν κάνεις παιδί" την λένε κυρίως για να καταλάβεις τις δυσκολίες και την υπομονή που πρέπει να κάνουν η μανούλες που περνούν δύσκολα. Δηλάδη δεν υπάρχουν άνθρωποι, που πονούν, υποφέρουν, αγαπάνε και όλα αυτά τα κάνουν στο τέρμα! Η΄ δεν υπάρχουν μάνες που δεν καταλαβαίνουν απολύτος τίποτα, γιατί δεν έχουν την ευαισθησία, την υπευθυνότητα, την ωριμότητα . Πιστεύω πως ο άνθρωπος πρέπει να είναι ώριμος για να αποκτήσει ένα παιδί, έτοιμος. Το παιδί θα σε βοηθήσει να πάς παραπέρα να βελτιωθείς. Δεν μπορεί να ανοίξει ορίζοντες που δεν έχεις, να δημιουργήσει ευαισθησίες που δεν είσαι ήδη ικανός να αναπτύσεις. Τα παιδιά μας έχουν αναγκη. Πρέπει να είμαστε η αφετερία τους, το τέρμα τους... Βέβαια θα καταλάβουμε ως μάνες πολλά πράγματα στην πορεία, αλλά πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση, δεν πρόκειται να μας διδάξει η μητρότητα τίποτα αν δεν το σκεφτούμε απο πρίν.``
Ο καθένας το βλέπει απ΄τη μεριά του και καμία άποψη δεν είναι "σωστότερη" από την άλλη. Ένας από τους μεγαλύτερους και πιο γνωστούς συγγραφείς που ακόμα ταξιδεύει μικρούς και μεγάλους στα μήκη και πλάτη της γης, στους αιθέρες και στα βάθη της, δεν ξεκούνησε από το σπίτι του. Δεν ταξίδεψε 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα, ούτε στο κέντρο της γης. Έμενε σ΄ένα μοναχικό σπιτάκι, αλλά έκανε τον γύρο του κόσμου σε 80 μέρες. Με αυτά τα ποιητικά, θέλω να πω το εξής απλό: Δεν χρειάζεται να κατέβεις την πλαγιά για να νιώσεις το κατέβασμα. Ούτε χρειάζεται να "γίνεις" μάνα, για να νιώσεις μάνα. Υπάρχουν μανάδες που έκαναν παιδιά και είναι πιο μανούλες απ΄πολλές. Διάβασα τη λέξη "άτεκνη" σε name* και είδα μια γυναίκα που βάζει κάτω σε μεγαλείο καρδιάς και αντίληψη πολλές που καμαρώνουν μόνο και μόνο επειδή έκαναν παιδί, αλλά κατά τ΄άλλα εκθέτουν το παιδί τους στα ντεσιμπέλ και την κάπνα των μπουζουκιών. Οπότε, αφορισμοί όπως αυτοί του κειμένου, δεν έχουν νόημα. Με τον ίδιο τρόπο που μάνα δεν είναι μόνο μία, δεν βιώνουν όλοι τη μητρότητα/πατρότητα Βρίσκω λανθασμένο να καλοπιάνουμε εμμέσως τον καθένα μόνο και μόνο επειδή γέννησε γιατί έτσι "φουσκώνει" το εγώ ανθρώπων που χρειάζονται μαθήματα για να μην εκθέτουν το παιδί τους σε κινδύνους. Καθώς έχω πλήρη συναίσθηση του τί σημαίνει "Μητέρα" και "μεγαλώνω Άνθρωπο"- τουλάχιστον στον δικό μου κόσμο και με βάση τα δικά μου βιώματα - προτιμώ να προσεγγίζω πρακτικά το θέμα μητρότητα και μετά να το πασπαλίζω με άχνη ζάχαρη.
Έχεις απόλυτο δίκιο! Όταν γίνεσαι γονιός, σιγά σιγά όσο ζεις μεγαλόνοντας το παιδί σου..θυμάσαι κάπου κάπου αυτή τη φράση....που έλεγε η μαμά κ καμιά φορα ο μπαμπάς....Προσωπικά....ήμουν πολύ ανεξέλεγκτη έφηβη, και πραγματικά άκουγα συνέχεια φράσεις του τύπου "Θα κάνεις παιδιά και τότε θα σε δω..." Όταν έμεινα έγκυος όλη η ζωή μου άλλαξε, όσα συνήθιζα να κάνω μεχρι τότε ξαφνικά διαγράφηκαν!Δεν θυμάμαι καλά καλά πως ήταν η ζωή μου πριν (χωρίς υπερβολές) Η εγκυμοσύνη μου και η μετέπειτα περίοδος ήταν ο μεγαλύτερος σταθμός της ζωής μου με άλλαξε και ως άνθρωπο και ως γυναίκα! Πραγματικά!Κάποιες φορές μου λείπει η ελευθερία και ανέμελη ζωή που έχουν οι φίλοι μου...όμως εγώ έχω κάτι που είναι πιο πολύτιμο από όλους τους θησαυρούς του κόσμου μαζί!!!!!!!Έχω ένα υπέροχο αγγελούδι που κάθε πρωί που ξυπνάω μου δίνει ζωή...και αυτό δεν συγκρίνεται με τίποτα!
Εγώ όχι απλά κατάλαβα αλλά τα τελευταία 2,5 χρόνια έχω πολλές φορές ζητήσει συγγνώμη από τη μαμά μου για διάφορα που έκανα μικρή (και μεγαλύτερη). Από το τί τράβηξε για να με γεννήσει, πώς στεναχωριόταν όταν αρρώσταινα, πώς έλιωνε όταν μας έπαιρνε αγκαλιά, πώς ένιωθε όταν της "την έλεγα", μέχρι και για το ότι σιχαινόμουν να φάω από το πιάτο μου αν έβαζε μέσα το χρησιμοποιημένο κουτάλι της (!!!τέτοιο σκασμένο ήμουν!!!). Άρα όταν η μάνα σας σας λέει "θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις" έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία...
akrivws ta idia skeftomoun kiegw ... afou otan gennhsa mou erxotan na vgw sto parathiro ths klinikhs kai na fonaxw!! " psaxnete thn eytyxia???? kante paidia!!!!!!!!" den exw zhsei poio eytyxhsmenh stigmh! kai toso anatreptikh ws pros th zwh mou! ontws allazoun ola kai de xerw gia esas alla egw exw pathei amnhsia apo ta palia.... ta thimamai alla san na einai polu makria... de me agizoun katholou... pws zousa toso kairo xwris to aggeloudi mou?! ti nohma eixe h zwh mou?!!! twra omws!!! ektws apo eytyxhsmenh eimai perhfanh kai gia mena pou ta katafera kai ta katafernw ! ki kathe mera kanw oti mporw gia na megalwsw swsta to latremeno paidaki mou! :)
>Ανώνυμε απ΄όσο μπορώ να φανταστώ -γιατί δεν την γνωρίζω προσωπικά για να εκφέρω γνώμη, η Ολίβια δεν θα γίνει ποτέ σαν σαν τις "μανάδες" που περιγράφεις στο σχόλιό σου.. Γιατί πολύ απλά ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ για το παιδί της..
Χαρά
>kala mhn pairnete kai orko oti tha einai etsi.
mia kai dyo einai oi gynaikes poy an kai manes paratane ta paidia toys,ta kakopoioyn h sthn kalyterh periptwsh aplws ta xoyn grammena?
>Kalimera apo mia 30ara anupantri kai atekni Thessalonikia!!!
Sas eixa sustithei sto forum kai ekfrasei tin epithumia mou os gunaika kai os anthropos oti thelo para polu na gino mitera, na apoktiso kai ena kai duo kai tria kai.... stop os ekei... paidakia!! Os gunaika me entono to aisthima tis mitrotitas, os "vrefonipiokomos" kai os THEIA, mporo -eos ena simeio fusika- na sas katalavo, na katalavo tin allagi pou sas exei ferei h mitrotita, na kataonoiso ta sunaisthimata sas os miteres kai na dikaiologiso tis opoies antidraseis exete. Sigoura einai to pio simantiko epiteugma pou mporei mia gunaika na kataferei stin zoi tis. Sigoura den uparxei pio truferi stigmi gia esas, otan gurnate spiti sas kourasmenes apti douleia kai sas upodexontai ta paidakia sas me to pio megalo, to pio gluko, to pio zesto xamogelo pou exoun?!?!?!?!?!!?
Thelo omos na katalavo kapoia pramata. Yparxei enas diaxorismos metaksu gunaikas kai miteras kai polles apo esas eida (mesa apauta pou grapsate) oti to pisteuetai auto. Kai ennow oti lete (kapoies) oti aptin stigmi pou apoktate paidaki, pernate se mia alli fasi, se mia alli pleura kai ginestai miteres..... Diladi ti simainei auto? Mia mitera den einai pia gunaika? Diladi aptin stigmi pou ginetai mitera prepei na leitourgei kai na zei mono os mitera kai os tipota allo? Diladi prosopiki zoi giok? Katalavaino oti aptin stigmi pou ginesai mitera ta panta peristrefontai guro apto paidi sou kai etsi prepei giati auto noiotheis, alla ti esu meta den uparxeis? xanesai? Ego auto den mporo na to dexto gia emena.... sigoura tha noioso diaforetika molis kano to paidi mou, sigoura tha anatrepso ego h idia kapoies apo tis theories mou, alla pisteuo oti tha eksakoloutho na thelo esto mia ora tou 24orou gia emena kai mono!!! Auto to prama, autes oi skepseis me fovizoun polu, giati nai men thelo na peraso apti alli pleura alla parola auta den thelo na aporipso kai na afiso piso mou tin proigoumeni mou zoi, giati oli h proigoumeni mou zoi, auti pou zo tora diladi, (tha) exei diamorfosei auto pou eimai. Emena h mitera mou pote den exase tin prosopiki tis zoi eksaitias mou kai xairomai polu giauto, giati tha me dusarestouse para polu kai tha me pligone an enoiotha oti h manoulitsa mou exase tin prosopiki tis zoi epeidi eixe emena na megalosei. Kai an pote piestike h mitera mou kai enoiothe oti xanei ena meros tou eautou tis pote den mou to edeikse kai auto sas sumvouleuo na kanete kai eseis sta paidia kai auto sumvouleuo kai gia emena tin idia. An ego noiotho kapoiou idous piesis epeidi p.x. den exo xrono gia ton eauto mou eksaiteias tou paidiou mou, den tha thela na to metafero sto paidi mou gia na min noiosei pote auto asxima kai tupseis giautin tin katastasi. Einai kati pou tha prepei na to antimetopiso moni mou.
sunexizetai..............
Sas euxaristo
Neli
>Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν είπα οτι κάποιος που δεν είναι γονιός μπορεί να *νιώσει* ακριβώς αυτό που βιώνει ο γονιός. Μπορεί όμως να το καταλάβει, κι από όσα έχω δει μέχρι σήμερα, αυτό πιστεύω μετράει, να έχουμε κατανόηση οι μεν για τους δε κι όλα βρίσκονται .. πόσες φορές δεν έχω κάτσει να προσέχω τα μικρά.. κι ας μη θέλω δικά μου! Κι αντίστοιχα πάντα εκτιμώ που οι φίλες μου καταλαβαίνουν οτι χρειαζόμαστε και λίγο ενήλικο χρόνο μόνες μας που και που!
>Πόσο δίκιο έχεις...Εγώ ήμουν έγκυος 22 εβδομάδων όταν έχασα το κοριτσάκι μου..Αλήθεια σας το λέω όσο ήμουν έγκυος ένιωθα ότι ήταν η πιο όμορφη περίοδος της ζωής μου..κι ας είχα αναγούλές κι ας δεν μπορούσα να κοιμηθώ..Θα έδινα τα πάντα για να άλλαζα ότι έγινε και να είχα το μωρό μου εδώ αγκαλιά..Νιώθω σαν να έχω γίνει μάνα και να έχασα νωρίς το μωράκι μου. Μόνο όταν χάνεις κάτι το εκτιμάς?? Ισως...Η μητρότητα είναι ότι πιο μαγικό μπορεί να συμβεί στη ζωή μιας γυναίκας..αλλάζει το είναι σου..
>Δεν είμαι της άποψης ότι όλοι πρέπει να γίνουν γονείς παρότι είναι ότι καλύτερο μου συνέβη και θα μου συμβεί by far. Σίγουρα και αυτοί που δεν έχουν παιδιά μπορούν να είναι ευτυχισμένοι. Απλά αυτό που βιώνεις με τα παιδιά σου δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα άλλο και δεν μπορεί κανείς να το καταλάβει αν δε γίνει γονιός ο ίδιος.
Σημ: δεν χρειάζεται να γίνεις γονιός για να είσαι συμπονετικός και καλός ανθρωπος αλλά την αγωνία της μάνας (ναι ναι μη γελάτε) δεν μπορεί κανείς να την καταλάβει
>Δε ξέρω τί να σχολιάσω.
Τώρα που η κόρη μου είναι 2 χρονών δεν σκέπτομαι: "Πότε πέρασαν δύο χρόνια";; Δε σκέπτομαι τίποτα, ούτε νιώθω κάτι διαφορετικό.
Δε νιώθω την ευτυχία με τη μητρότητα.
Ημουν ένας ευτυχισμένος ανθρωπος στη ζωή μου, απλώς συνεχίζω να είμαι και με το παιδί μου.
Το έχω ξαναπει και καφε φορά που το λέω ξαφνιάζομαι.
Δε θυμάμαι πώς ήταν η ζωή μου πριν το παιδί, λες και ήμουν μητερα πάντα.
Δεν ξερω αν γίνομαι αντιληπτή...
Σίσσυ
>ΕΓΙΝΑ ΜΑΝΑ
ΚΑΙ ΝΑΙ
ΚΑΤΑΛΑΒΑ Κ ΕΓΩ :)
>Τα είπες όλα! Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο!
>Ούτε εγώ μπορούσα να καταλάβω τη μαμά μου όταν έλεγε την παραπάνω φράση: "Όταν γίνεις μάνα θα καταλάβεις".
Μέχρι που έγινα και το κατάλαβα μια και καλή!!!!!
Και είναι τόσο υπέροχο!
Θυμήθηκα τώρα κάτι που μου συνέβη στο πάρκο το Σάββατο το απόγευμα. Αλλά θα σας το περιγράψω στο Mamma El γιατί εδώ δεν θα χωρέσει.
Θα συμφωνήσω με τη Γεωργία.... Τα καλύτερα έπονται όσο μεγαλώνουν τα παιδιά!!!! Ετοιμαστείτε λοιπόν!
>Ένας φίλος μου όταν έγινε πατέρας ρώτησε την μεγαλύτερη αδελφή του που είχε ήδη παιδιά: "Γιατί δεν μου είπες πως είναι? Γιατί δεν με προετοίμασες? Δεν το φανταζόμουν ποτέ πως είναι να είσαι γονιός!!!"
Και αυτό που εγώ κατάλαβα όντας μητέρα 2 παιδιών είναι ότι δεν μπορείς με τίποτα να φανταστείς πως νιώθει ένας γονιός αν δεν γίνεις γονιός. Δεν μπορεί κανείς να σου το περιγράψει!!! Όσα και να γράφουμε οι λέξεις δεν είναι αρκετές.
Εγώ όταν γέννησα το πρώτο παιδί μου αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν και οι γονείς είναι τόσο "ήρεμοι", πως δεν φωνάζουν σε όλο τον κόσμο πόσο ευτυχισμένοι και πόσο ερωτευμένοι είναι με το παιδί τους!! Όμως αυτό καταλαγιάζει σιγά σιγά! Όταν έρθει και το επόμενο παιδί σου φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό. Δεν σε νοιάζει πια να το φωνάξεις στον κόσμο. Σου αρκεί που το νιώθεις εσύ. Σου αρκεί η αγκαλιά των παιδιών σου, σου αρκεί να βλέπεις τα προσωπάκια τους να κοιμούνται. Πόσες ώρες έχετε περάσει χαζεύοντας το μωρό που κοιμάται? Με τα χρόνια σου φαίνεται τόσο λογικό και φυσιολογικό να νιώθεις έτσι (γονιός) που απορείς γιατί ξαφνιάστηκες στην αρχή. Και ναι το πιστεύω: μόνο ένας γονιός μπορεί να σε καταλάβει! όχι όλοι οι γονείς όμως!
Το έχω παραδεχτεί ότι εκτίμησα πολύ την μητέρα μου από τότε που έγινα και εγώ μητέρα.
Και για όσους από επιλογή δεν θέλουν να είναι γονείς, δικαίωμά τους! Κανείς δεν πρόκειται να τους κατηγορήσει, αντιθέτως! Εγώ προσωπικά χαίρομαι γιατί ξέρουν τι θέλουν ή μάλλον τι δεν θέλουν. Όμως δεν μπορούν να λένε ότι ξέρουν πως είναι να είσαι γονιός ακόμα και αν έχουν μεγαλώσει αδέλφια ή ανίψια. Δεν είναι το ίδιο. Ίσως να είναι το ίδιο μόνο για όσους έχουν αναλάβει αποκλειστικά το μεγάλωμα ενός παιδιού. Αν απλά βιώνεις το μεγάλωμα ενός παιδιού ως τρίτος δεν μπορείς να ισχυριστείς ότι έχεις νιώσει γονιός.
Φιλικά
Γεωργία
ΥΓ: Προς την Ολίβια και σε όσους έχουν ακόμα τόσο μικρά παιδάκια: ΤΑ ΚΑΛΛΊΤΕΡΑ ΈΠΟΝΤΑΙ... Όσο μεγαλώνουν τα παιδάκια σας τόσο πιο πολύ θα σας "παίρνουν τα μυαλά"!! Και που να αρχίσουν να μιλάνε!!
>Tα πραγματα ειναι πολυ απλα πριν κανει καποιος παιδι ευτυχια ειναι οι στιγμες...οταν κανει ευτυχια ειναι η καθημερινοτητα!!!
Σοφια
>Ναι καλέ έτσι είναι. Στην αρχή τους πρώτους 3 μήνες λειτουργούσα σαν ρομπότ και δεν μπορούσα να πω ότι ήμουν ερωτευμένη με τον γιο μου. Απλά ένιωθα τρομερή ευθύνη απέναντί του. Χαιρόμουν γιατί δεν μεταλλάχτηκα...
Όσο περνούσε ο καιρός όμως έναν κρυφοέρωτα τον ένιωθα. Και δώστου μεγαλώνει και μεγαλώνει και δεν ξέρω που θα πάει αυτό το βιολί. Αφού αναρωτιέμαι αν το άλλο μου παιδί θα το αγαπάω τόσο ή πάντα θα είναι ο Νίκος ένα βήμα μπροστά. Αλλά γίνεται να ξεχωρίσεις το ένα χέρι από το άλλο? Δεν γίνεται.
Προχτες είδαμε και το δεύτερο πιτσιποπάκι μας και μου ρχόταν να μπω μες την οθόνη! Βρε που θα πάει αυτό το πράμα. Και με τα μωρά δεν είχα καμία σχέση πριν.
>πραγματικα πολλες φορες σκεφτομαι ποσες φορες εχω πει τη φραση ειχε δικιο η μαμα μου. πολλες φορες και μενα μου ελεγε αυτη την φραση οταν θα γινεις μανα θα καταλάβεις και αυτο με νευριαζε και πολλες φορες και ελεγα εγω δεν θα κανω σαν τρελη δεν θα κανω αυτο δεν θα κανω εκεινο και ομως τωραααααα τα κανω ολα αυτα που ελεγα δεν θα τα κανω. και οχι μονο τα κανω και με χαρα δεν με απασχολει που δεν θα βγω γιατι κοιταω τον μπεμπη που κοιμαται και τρελενομαι πολλες φορες απο τη χαρα, μου φευγουν και δακρυα και λεω το ζω εγω αυτο??????? ευχομαι ο θεος να χαρισει σε ολες τις γυναικες που το θελουν ενα μωρακι γιατι πραγματικα( το εχω πει πολλες φορες) ειναι δωρο θεου ακι τον ευχαριστω καθε μερα που μου το εστειλε
>Ολίβια Καλημέρα. Ειναι η πρώτη φορά που σου γράφω. Δεν εχω οικογένεια αλλα πραγματικά τα λόγια δεν μπορούν να εκφράσουν πόσο πολύ αγαπώ τα παιδιά. Ειμαι 42 ετών και αυτό που μου λείπει περισσότερο στη ζωή μου είναι ένα παιδί. Το σπίτι μου ειναι σαν παιδικός σταθμός,γεμάτο παραμύθια που διαβάζω και εγώ, παιχνίδια και ενα σωρό πραγματάκια που αν κάποιος δεν με γνωρίζει θα νομίζει ότι εχω παιδιά. Εχεις πολύ δίκιο σε ότι γράφεις. Και όσο για τις γυναίκες χωρίς παιδιά που λένε διάφορα επιχειρήματα......δικαιολογίες κορίτσια. Τα παιδιά ειναι η χαρά της ζωής. Ευτυχώς ειχα τουλάχιστον την τύχη να εχω εναν ανηψιό απο την αδελφή μου που σήμερα ειναι 20 χρονών και τον λατρεύω. Οσο για την πανέμορφη νεραιδούλα Αθηνούλα σου, παρακολουθώ το μεγαλωμά της απο τοτε που ήσουν 5 μηνών εγκυος και ανακάλυψα τυχαία το μπλόγκ. Απο τότε κάθε μέρα περιμένω με λαχτάρα και χαρά, αναρτήσή σου. Σου εύχομαι πραγματικά μέσα απο την καρδιά μου αν και δεν με γνωρίζεις να χαίρεσαι την οικογενειά σου και να απολαμβάνεις την ξεχωριστή σου Αθηνούλα :) .
Με συγκίνηση. Αγγελική Κωνσταντινίδου
>Πάντα ήθελα να κάνω παιδί και πίστευα πως η ολοκλήρωσή μου θα έρθει μέσα από την δημιουργία οικογένειας..αλλά όταν γεννήθηκε η κόρη μου τότε το ένιωσα σε όλα το του το μεγαλείο!!! Σοφία
>και συμπληρώνω "άτεκνη από επιλογή"...συμφωνώ απόλυτα μαζί σου,πως αν θέλεις να μάθεις μαθαίνεις και καταλαβαίνεις, η συμπόνια και η αγάπη υπάρχει στη φύση του ανθρώπου άσχετα με το αν έχει τεκνοποιήσει κάποιος ή όχι,υπάρχουν πολλοί γονείς χωρίς κοινωνική ευαισθησία,χωρίς συμπόνια και κατανόηση. Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι γονιός για να είναι ευτυχισμένο...ούτε όλοι οι γονείς είναι ευτυχισμένοι..πολλά πράγματα υπάρχουν στην ζωή που δίνουν στον καθένα την ευτυχία....σε εμένα είναι και η μητρότητα, σε κάποιον άλλο όχι.
Φιλικά Γ.
>ava μου σε καταλαβαίνω απόλυτα κάτι τέτοιο ζω κι εγώ...πληκτρολογώ τώρα κάνοντας ησυχία μην τυχόν και ξυπνήσω το παιδάκι μου...είναι πολύ δύσκολα όντως, δεν είσαι η μόνη το νιώθεις αυτό,ούτε έχεις άδικο.Πιστεύω πως η μητρότητα σε αλλάζει πολύ είτε αυτό είναι προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο σε μερικούς τομείς.Πραγματικά όμως αυτά τα μικρά πραγματάκια δίνουν μεγάλη ευτυχία. Και προς ΘΕΟΎ δεν κατακρίνω ανθρώπους που δεν θέλουν να γίνουν γονείς,μαζί τους..αν δεν έχουν νιώσει αυτήν την ανάγκη καλά κάνουν.Εκτιμώ την άποψη κάποιου να μην κάνει παιδί αν δεν το νιώθει παρά να αραδειάζει παιδάκια χωρίς να ξέρει το γιατί;;; Επειδή απλά τα έστειλε ο ΘΕΌΣ.
Μην ανοίγω άλλο θέμα....
Φιλικά Γ.
>h korh mou einai twra 2 etwn kai 1 mhna kai exei 2 mhnes pou milaei (ta leei ola omws!!!! mexri kai sumperasmata vgazei!!!)me trelenei h glukia ths fwnoula ka8e fora pou leei ' mama koita!' h 'mama ti kaneis?' 'mama pote vgenei o hlios?' ..... kai liwnw sas lew!!!! pws loipon na katalavei kapoios otan vlepei mia mama na dakruzei apo uperhfaneia akougontas autes tis protaseis an o idios den einai gonios?? isws tou akougontai koines k aples protaseis alla uparxei mia le3oula magikh mprosta apo autes: mama!!.megalo pronomio... filia
>Έχω βρεθεί σ' αυτό το μπλογκ ψάχνοντας για δώρα για παιδιά συγγενών +φίλων (απαραίτητη εισαγωγή γιατί τι θέλω εγώ εδώ). Παίρνω το θάρρος να πω κι εγω την άποψή μου, ελπίζοντας οτι δε θα προσβάλλω κανέναν. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο σε μερικούς γονείς, υπάρχει πολύς κόσμος που ζει μια χαρά ουσιώδεις κι ευτυχισμένες ζωές όντας άτεκνος, και θέλει πολύ να παραμείνει έτσι. Όλοι είμαστε διαφορετικοί και δεν υπάρχει καμία κοινή συνταγή για τέτοια πράγματα. Όσο για το αν κάποιος μπορει να καταλάβει τους γονείς αν δεν είναι γονιός ο ίδιος, συμφωνώ αλλά μόνο εν μέρει. Δε χρειάζεται να γίνεις γονιός για να αγαπάς τα παιδιά, να δείχνεις συμπόνια ή να βοηθάς όπου μπορείς. Να νοιάζεσαι χρειάζεται, κι αυτό είναι θέμα ανθρώπινο πρώτα απ' όλα, κι ακόμα και όσοι δε μεγάλωσαν με μικρότερα αδέλφια ετσι ώστε να δουν τι τραβάει η μωρομάνα, αργά ή γρήγορα βλέπουν τους φίλους να παίρνουν αυτό το δρόμο, μαθαίνουν και καταλαβαίνουν. Οπότε, όχι, δε χρειάζεται να γίνω μάνα για να τα καταλάβω όλα. Την απεριόριστη αγάπη που περιγράφετε, ίσως, αλλά το πρακτικό κομμάτι όποιος νοιάζεται το βλέπει.
>Πραγματικά δεν θυμάμαι πόσεw φορές το έχω πει (σίγουρα είναι πολλές), αλλά είμαι σίγουρη ότι είναι αναρίθμητες οι φορές που σκέφτομαι ότι κάποιος δεν έχει παιδιά γι' αυτό δεν καταλαβαίνει.
Όπως επίσης ότι πολύ περισσότερο καταλαβαίνω πια τους γονείς μου για πράγματα που όταν ήμουν μικρή μου ήταν αδιανόητα....
>ολιβια μια χαρα τα ειπες (ή μαλλον εγραψες). ετσι ειναι.
τα παιδακια μας τα λατρευουμε και ας αναγκαζομαστε για καποιο χρονικο διαστημα (ιδιως οταν ειναι μωρουλια) να βαλουμε αλλα σε δευτερη μοιρα (μαλλια, καφεδες, εξοδους κτλ).
το αξιζουν!
ολιβιακι σου κανω προταση να μεταφερεις τις δραστηριοτητες σου σε βιβλιο περαν του μπλογκ και φορουμ (ολες οι μανουλες φιλες μου εννοειται ειναι φαν ολιβιας).
για σκεψου το καλα! ανυπομονουμε να διαβασουμε τις σκεψεις σου τις ιδεες σου τις συμβουλες σου τυπωμενες!!
τοσο ωραια που τα γραφεις εδω θα ειχει φοβερη επιτυχια!!
Αγνη
>εμενα πραγματικά μου κάνει εντύπωση που καποιες μαμάδες τα καταφέρνουν όπως λένε, χωρίς καμμία βοήθεια και δεν έχουν χάσει τίποτα από την ζωή τους όπως ηταν πριν.. πως ειναι αυτο δυνατόν βρε παιδιά, πείτε μου και μένα.. φυσικά και αγαπώ το παιδί μου, και μάλιστα περιμένω και δεύτερο,το οποίο το ήθελα, αλλά νιώθω μια ατέλειωτη κούραση και επιπλέον έχω ξεχάσει τον εαυτό μου εντελώς.. δεν εχω καμμία, μα καμμία βοηθεια,ούτε για 1 ώρα, αναπολώ τις μέρες που μπορούσα να διαβάσω ενα βιβλίο ή μια εφημερίδα, εχω ξεχάσει τι σημαίνει κομμωτήριο κτλ, και απλά μεγαλώνω το παιδί μου. δεν μετανιώνω που έγινα μάνα, αγαπώ το παιδι μου και είναι η προτεραιότητά μου, απλά δεν υπάρχω πουθενά εγω. και αυτό μερικές φορές με θλίβει. θα ήθελα να έχω λίγο χρόνο για τον εαυτό μου, έστω λίγο, μια στιγμή περισυλλογής, κατι..μηδεν. γιατί όταν κοιμάται το μωρό κοιμάμαι κι εγώ, όλη μέρα ειναι ξύπνιο και ασχολούμαι μαζί του -μεχρι να γυρισω στη δουλεια- και καμμια φορά το βάζω μέσα στο παρκάκι για να κάνω καμμια δουλεια και πλαντάζει στο κλάμμα. δεν ειναι ακόμα σε ηλικία να παίζει μόνη του ή να χαζεύει με κάτι. ειναι στιγμές που επιθυμώ ένα ντουζάκι και πρέπει να περιμένω τις 12 το βράδυ για να το κάνω και με το φόβο μη κάνω θόρυβο και το ξυπνήσω.. δεν ξέρω, μάλλον είμαι η μόνη που νιώθω έτσι.. πέρασα από μια περίοδο ζωής εντελώς τεμπελικη και ξεκουραστη, σε μια φάση ζωής που δεν κάνω τίποτα αλλο από το να ειμαι μάνα. νιωθω χαρα, αλλά ευτυχία θα ένιωθα αν ημουν κι εγώ κάπου. οταν δεν υπαρχει καμμια βοηθεια, τα πράγματα δεν ειναι εύκολα. ερχονται στιγμές που τα παίζεις. εκτός και αν εγώ και μόνο εγώ ειμαι προβληματική.. τι να πώ..
ava
Ανα δεν θα πω πολλά.Μόνο ότι ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΌΛΥΤΑ!
Πόσο σε καταλαβαίνω κορίτσι μου. Τα ίδια πέρασα και περνάω και εγώ. Θα ήθελα και εγώ λίγες στιγμές με τον εαυτό μου. Όσο για την εν λόγω φράση η μαμά μου την έλεγε όταν της έσπαζα τα νεύρα για να με "προειδοποιήσει"για όσα έπονται....Ε δεν είχε και άδικο.
>Θαυμάζω και τις σκέψεις σου και τον τρόπο που τις εκφράζεις!
>Μέχρι να τελειώσω αυτά που έγραφες με πήραν τα κλάμματα. Ο μικρός μου είναι μόλις 1,5 έτους και πολλές φορές κάθομαι και τον κοιτάζω που αναπνέει τη νύχτα. Πλέον άρχισα να μαλώνω τις αταξίες αλλά νιώθω τρομερές τύψεις... Ακόμη θυμάμαι το πρώτο βράδυ που γυρίσαμε σπίτι από το μαιευτήριο... γιατί δεν έχουμε manual ???? σε ποιόν το έδωσαν ???? Έλεγε μια γιαγιά που ήξερα κάποτε ότι άν γίνεις μάνα όλα τα παιδιά του κόσμου παιδιά σου είναι. Πόσο δίκιο είχε... Τσακώθηκα με μια κυρία στο δρόμο που έβριζε την κόρη της και θα το ξαναέκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Θα το έκανα αν δεν είχα γίνει μαμά? Ποιός μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα ναι?
Μαρία
>tην εκφραση "θα γίνεις μανα και θα καταλαβεις" συνήθως την χρησιμοποιουν με τρόπο οχι τοσο ευγενικο. πχ σε οποια διαφωνια για καποια πραγματα με την μητερα μου, μου ελεγε θα γινεις μανα και θα καταλαβεις. το θεωρω απαραδεκτη εκφραση κυριως διοτι καθε μητερα βιωνει διαφορετικα την μητροτητα με ολα τα επακολουθα της. Χαιρομαι που καποιες τρελαινονται με τον ερχομο ενος παιδιου αλλα ουτε στην πρωτη μου εγκυμοσυνη ουτε στην δευτερη ειχα τον ενθουσιασμο που περιγραφουν οι περισσοτερες. Αυτο δεν με κανει λιγοτερο μαμα ή οτι αγαπω λιγοτερο τα παιδια μου. Καθε αλλαγη στην ζωη μας, μικρη ή μεγάλη μας επηρεαζει και μας αλλαζει. ενα ειναι σιγουρο, δεν εχω πει ποτε την εκφραση αυτη σε καμια και δεν υπαρχει καμια περιπτωση να την πω στην κορη μου.
>ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΟΛΕΣ ΜΑΣ, ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΙ ΑΧ, ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΣΗΚΩΘΩ ΟΤΙ ΩΡΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΟΥ!!! ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ!!! ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΤΑ ΕΚΑΝΑ ΟΤΑΝ ΕΠΡΕΠΕ. ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ, ΤΑΞΙΔΙΑ, ΞΕΝΥΧΤΙΑ, ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ... ΤΑ ΧΟΡΤΑΣΑ ΚΑΙ ΠΗΓΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ! ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΓΙΑΓΙΑ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΟΜΩΣ! Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΜΟΥ ΛΕΕΙ: ΖΗΣΕ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ - ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΛΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΚΕΣ- ΚΑΙ ΦΥΛΑΞΕ ΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΣΑΝ ΘΗΣΑΥΡΟ... ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΙΚΡΟΤΕΡΕΣ, ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΠΑΛΙΑ, ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟ ΑΛΛΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΝΑ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΖΗΣΕΙΣ!!! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΟ ΑΓΝΗ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΠΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΝΙΩΘΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ! ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΟΛΕΣ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΚΑΙ ΓΙΝΑΜΕ ΜΑΝΟΥΛΕΣ...
ΑΘΑΝΑΣΙΑ Κ.
>Ούτε εγώ άλλαξα την καθημερινότητα μου! Από 20 ημερών πήρα τον γιο μου και πήγα για ψώνια! (θα πήγαινα και νωρίτερα αλλά λόγω καισαρικής δεν μπορούσα!) Και επειδή είμαι μουσικός, έχει φάει ο γιος μου τις συναυλίες και τις μουσικές σκηνές με το κουτάλι! Υπάρχει πιο ωραίο πράγμα στον κόσμο από το να είσαι ΜΑΜΑ??!
>Η μητροτητα ειναι η καλυτερη ισοπεδωση (για να χρησιμοποιησω τον ορο σου) ever!!
>ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΣΕ ΟΛΑ ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ. ΣΤΗΝ 6η ΒΔΟΜΑΔΑ ΟΤΑΝ ΚΑΝΑΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΥΠΕΡΗΧΟ ΕΙΔΑΜΕ ΜΙΑ τελεία ΜΕ ΚΑΡΔΙΑΚΟ ΠΑΛΜΟ.ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΓΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΑΣ ΤΟ ΦΩΝΑΖΑΜΕ τελίτσα.ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΤΕΛΙΤΣΑ!
ΠΟΣΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ! ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΠΑΙΔΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ.ΕΙΧΑ ΖΗΣΕΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ. ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΛΑ ΖΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΜΙΚΡΗ ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΖΗΣΕΙ ΠΡΙΝ
>Απόλυτα ακριβής και πλήρης. Τίποτα να προσθέσω!
Λία
>EIMAI25 XRONON I KORI MOY SE LIGES MERES KLEINEI TA 2 KAI OGIOS MOY EINAI 8 MINON.
STIN PROTI EGKIMOSINI OLOI MOU ELEGAN KAI THA KLEISTEIS MESA KAI DEN THA KATAFEREIS TIPOTA GIA TON EAYTO SOY.KAI TA KATAFERA OMOS TELIOS MONI M NA AKNO TA PANTA GIA TON EAYTO MOY KAI APO MALLIA- BOLTES....OLA TA EKANA DEN ME EMPODISE TIPOTA...KAI TA EKANA PERISSOTERO APO PRIN GIA NA TOYS APODEIKSO OTI TIPOTA DEN MPOREI NA SE EMPODISEI APO TIN KATHIMERINOTITA SOY TIN PRIN APO TON STIGMI POY AYTO POY EFERES STI ZOI TO ITHELES PRAGMATIKA.
TA PAIDIA M EXOYN PAEI SE MOYZOYKIA ME TO KAROTSI KAI KOIMONTOYSAN ME TOSI BABOYRA .......LATREYO TA PAIDIA M KAI GIA TIPOTA DEN THA GYRNAGA PISO GIA NA ZO ANEMELA...ANEMELA ZO K TORA KANO OTI THELO KAI EXO K PAREA MAZI M.........
>...πριν κανω παιδια με τρέλαιναν οταν παιζανε κατω απο το σπίτι μου και ουρλιάζανε μεχρι αργα το βραδυ.. Τωρα??? απλά χαμογελάω...
...πριν κανω παιδια έμπαινα σε οτι αυτοκίνητο και σε όποιον φίλο μου οδηγό, αρκει να παω εκει που ηθελα.. Τωρα δεν μπαίνω σε κανενα εκτός απο το αυτοκίνητο μου.
...πριν γινω μαμα δεν φοβομουν τπτ... τωρα φοβάμαι τα παντα... Υιούς, Κουνούπια ξενόφερτα, αλκοόλ, ταχύτητα, μόνη την νυχάτα στο δρόμο....
...πριν ορκιζόμουν πως η μητέρα μου ηταν ενα σπυρι στο Κ....., Τωρα κανω τα ιδια, λέω τα ιδια σε ανατριχιαστικό σημείο...
η λίστα αυτη μπορεί να συνεχιστεί για σελίδες...
Δεν ειμαι της άποψης πως ο προορισμός της γυναίκας ειναι η μητρότητα "ΕΛΕΟΣ", ούτε οτι ο γάμος ειναι η σωστη εξέλιξη μιας σχέσης.. Ειμαι κατα των "πρέπει" άσχετα αν τα υπηρέτησα ολα με το ΣΙ και με το ΝΙΓΜΑ... Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα!!!
Είμαι ΥΠΕΡ του ότι κάνεις, να το κάνεις για να γίνεις ευτυχισμένος και όχι για να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους...
>Συμφωνώ Ολίβια. Μόλις γίνεσαι μάνα δεν χάνεις μεν τον εαυτό σου αλλά γίνεσαι πιο... γήινη, πιο ανθρώπινη και νιώθεις πως η ζωή σου μέχρι πρότινως δεν είχε νόημα. Περνάς από την άλλη πλευρά και νιώθεις πως όσοι θεωρούν ότι όοολοι όσοι δεν έχουν παιδιά είναι no life (τι περιμένουν άραγε;)
Βέβαια αυτό το "θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις" όταν θυμάσαι τις φορές που το έχεις ακούσει από την δική σου μαμά που σου εκφράζει έτσι τα παράπονα που έχει από εσένα, εξακολουθεί να ακούγεται σπαστικό, εκβιαστικό και παράλογο! Δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση από το παιδί σου να σε καταλαβαίνει.
MariaM
>ta eipes ola...eimai 29 kai mama 2 asteriwn.Prin ginw mama eixa mia teleiws antisymvatikh zwh,oxi apla den fantazomoun pote na kanw paidia alla kai osoi me hkseran den mporousan na me fantastoun mama.Pleon den mporw na fantastw thn zwh mou xwris ta 2 mou asterakia,plhtw,asfyktiw,den zw.Ama den gineis mana den mporeis na katalaveis...etsi einai.
>Πού θέλω να καταλήξω; Το "Θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις" που μας κοπανούσαν οι μαμάδες μας είναι πέρα για πέρα αληθινό. Θες δεν θες, η μητρότητα είναι κάτι τόσο ΤΕΡΑΣΤΙΟ που ναι, αγαπητοί μου, έρχεται και ισοπεδώνει όλα τα υπόλοιπα.
Ούτε εγώ το καταλάβαινα, ούτε εγώ το συμμεριζόμουν, ούτε εγώ το πίστευα.
Noμιζω οτι αυτα σου τα λογια ειναι ακριβως οτι θα ελεγα και εγω. Δεν υπαρχει τιποτα πιο συγκλονιστηκο απο το να εισαι μαμα και γενικοτερα γονιος. Εχω σχεδον ξεχασει πως ηταν η ζωη μου πριν απο τα παιδια και δεν το λεω με λυπη . Πραγματικα δεν μου λειπει. Δεν θα αλλαζα το γεγονος οτι ειμαι μαμα με τιποτα και για τιποτα στον κοσμο.
Και εγω " κοροιδευα " την φραση " οταν θα γινεις μανα θα καταλαβεις " . Το θεωρουσα υπερβολη . Ομως οπως ειπες και εσυ ειναι περα για περα αληθεια και ειναι σιγουρα μια φραση που και εγω θα πω καποια μερα στις κορες μου.
Πιστευω οτι η καθε περιοδος της ζωης μας εχει την δικια της ομορφια αλλα την συγκεκριμενη φαση της ζωης μου την θεωρω by far την καλυτερη ever.
>Συμφωνώ και επαυξάνω. Καμιά φορά ζηλεύω (κατά κάποιο τρόπο) συνομίληκές μου που μπορούν να πάνε όπου θέλουν, όποτε θέλουν. Από την άλλη το 1ο θαύμα που ήρθε στη ζωή μου πριν 11 χρόνια (όταν ήμουν 23 ετών) και το 2ο που ήρθε πριν 27 μήνες, "σβήνουν" κάθε άλλη επιθυμία. Προτιμώ να είμαι μαζί τους και να ασχολούμαι με αυτά. Μπορεί η ζωή κάποιων να είναι πιο ανέμελη από τη δική μου... η δική μου ζωή όμως ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΚΑΙ ΜΕ ΟΥΣΙΑ...