Το μόνο που έχει σημασία είναι το πλασματάκι μου!
Η ιστορία της Μαρίας
(Η Μαρία γέννησε με καισαρική και επισκληρίδιο)
Καλημερα σε ολες τις μανουλες! Ονομαζομαι Μαρια και ειπα να σας διηγηθω και την δικη μου ιστορια τοκετου! Μια ιστορια που αλλιως νομιζα οτι θα εξελιχξει και τελικα αλλιως εξελιχθηκε!
Πρωτα απ’ ολα να σας πω οτι η εγκυμοσυνη μου -περα απο τους εμετους- ηταν πολυ καλη. Καμια αποκολληση, καμια επιπλοκη και ολα πηγαιναν κατ’ ευχην! Το μονο που μας προεκυψε στον 5 μηνα ηταν μια περιτυλιξη της μικρης στο λαιμο της με τον λωρο. Κατι που το προσεξα και δεν ειχαμε επιπλοκη.
Παρ’ ολα αυτα ο γιατρος μου επεμενε οτι επρεπε να γεννησω με καισαρικη. Οσο και να το παλεψα, ο ιδιος δεν ηθελε φυσιολογικα και ετσι επεισε και μενα. Εξαλλου το μονο που ηθελα ηταν το μωρο μου να ειναι καλα και να μην κινδυνευσει.
Στις 38 εβδομαδες και 3 ημερες κλεισαμε λοιπον το ραντεβου: στις 7.30 το πρωι και 1 Ιουνιου 2010. Να σημειωσω οτι ημουν πληρως συνειδητοποιημενη για το τι προκειται να συμβει. Εξαλλου ειχα δει 2-3 βιντεακια στο ιντερνετ με καισαρικη κανονικα και ηξερα τι θα επακολουθουσε.
Θα μου εκαναν την επισκληριδιο, μετα την δευτερη δοση και μετα χειρουργειο και μετα το μωρο μου στην αγκαλια μου! Στο κεφαλι μου ολα ηταν απλα και γρηγορα… Ετσι οντως εγινε!
Μετα τις κλασσικες διαδικασιες του κλισματος με μετεφεραν στο δωματιο αναμονης με αλλες 3 κοπελες. Ηρθαν οι μαιες, με καλωδιωσαν και εφυγαν. Διπλα απο καθε κοπελα υπηρχε ενα μηχανημα που μαλλον μετραγε τους χτυπους του μωρου ή κατι τετοιο. Ποτε δεν καταλαβα ακριβως τι εκανε. Αυτο το μηχανημα καθε τοσο εκανε ενα πιο δυνατο θορυβο σαν ενα δυνατο «μπιπ«. Χωρις να ξερω γιατι μπορουσα να καταλαβω οτι το δυνατοτερο «μπιπ» δεν ειναι και πολυ καλο.
Ερχοταν η μαια μου ελεγε να παιρνω βαθιες ανασες και εφευγε. Δεν ειχα ανησυχησει γιατι κανεις δεν εδινε σημασια σ’ αυτο το «μπιπ»… Μετα απο περιπου 1 ωρα αρχισε να γινεται ολο και πιο εντονο μεχρι που καθε δευτερολεπτο ακουγοταν αυτος ο ηχος. Ερχοντουσαν οι μαιες με κοιταγαν, εφευγαν, μετα ξαναεφευγαν, μετα μου εδωσαν οξυγονο και εκει ηταν που πραγματικα φοβηθηκα.
Τις ρωταγα αλλα δεν μου απαντουσαν και μετα ηρθε ο γιατρος μου πολυ ηρεμος, με καθησυχασε οτι ολα ειναι καλα και οτι σε λιγο θα εμπαινα χειρουργειο. Ηρεμησα λιγο, αλλα οχι τελειως…
Ηρθε η αναισθησιολογος, μου εκανε τη επισκληριδιο, μου εβαλαν καθετηρα και μετα απο περιπου 10 λεπτα μου εκανε και την δευτερη δοση. Δεν περανε 5 λεπτα και ερχονται και με παιρνουν για το χειρουργειο. Στο δρομο για το χειρουργειο και λιγο πριν μπω μεσα περασαμε απεξω απο ενα αλλο χειρουργειο που μπορουσα να δω σε μια τηλεοραση κανονικα την επεμβαση.
Θυμαμαι χαρακτηριτικα τον νοσοκομο να μου λεει «Ελα κοριτσι μου, μη τα κοιτας εσυ αυτα τωρα«, αλλα πραγματικα δεν με ενοχλησε ή σοκαρε καθολου. Μπαινουμε χειρουργειο και ξεκινανε κανονικα οι διαδικασιες.
Καποια στιγμη γυρναω το κεφαλι μου δεξια και βλεπω τον γιατρο απο την αντανακλαση που εκανε το πλακακι στον τοιχο. Το μονο που μποροσα να δω ηταν 2 χερια μεσα μου να μπαινοβγαινουν, να τραβανε… ουτε αυτο με σοκαρε… Μετα απο περιπου 5 λεπτα και μετα απο μια φαση παραισθησεων απο την επισκληριδιο (νομιζα οτι ειχα γεννησει και ειχα δει το παιδι, ενω δεν ηταν ετσι), αρχιζω και νοιωθω ενα καψιμο στη κοιλια μου που ολο και γινοταν και πιο εντονο.
Εκει αρχιζα και ανησυχουσα. Το λεω στις μαιες, οι οποιες το μονο που βρηκαν να μου πουν ηταν αν θελω να μου κανουν γενικη αναισθησια, αλλα οτι δεν θα εβλεπα το μωρο (χαιρω πολυ εξυπνη, το ξερω αυτο). Τις ρωταγα ποση ωρα ακομα εχουμε να δω αν θα αντεξω τον πονο και αυτες μου ελεγαν το ιδιο πραγμα.
«Θελεις γενικη αναισθησια;«
Ο πονος οσο πηγαινε δυναμωνε και ειχα ερχισει και φοβομουν.. Γιατι να ποναω; Δεν ειναι φυσιολογικο.. Τους ρωταγα ξανα και ξανα και ο μονος που μπηκε στον κοπο να μου απαντησει ηταν ο νοσοκομος που μου ειχε πει να μην κοιταω την εγχειρηση στην τηελεοραση.
«Σε πηραμε γρηγορα μεσα και δεν προλαβε να δρασει η δευτερη δοση«, μου λεει, αψογος. Ευγενικος και πανω απ’ ολα αληθινος. Μετα απο αυτο θυμαμαι τον εαυτο μου να ποναω τοσο πολυ που δεν αντεχα αλλο.. «Ποναω πολυ! Τελειωνουμε;» και εκει που ενιωσα τον δυνατοτερο πονο απ’ ολους μου λεει η μαια «Τωρα θα νιωσεις την μεγαλυτερη πιεση, τωρα βγαινει το μωρο σου!!«.
Αυτο ηταν. Μετα που ακουσα το κλαμα της ολα τελειωσαν. Ουτε πονος, τιποτα… Μπορουσα απο χιλιομετρα να καταλαβω οτι ηταν κοριτσι απο το κλαμα της και μονο! Πολυ ναζιαρικο!
Την κρατησα στην αγκαλια μου και ολα τ’ αλλα δεν μπορω να τα γραψω με λεξεις γιατι θα αδικησω τη στιγμη. «Ειναι μια κουκλα«, μου ειπε ο αντρας μου με το μεγαλυτερο χαμογελο που τον εχω δει ποτε.
Κλαμα εγω…. Μετα απο 4 μερες στην κλινικη και τη μερα που επερνα εξιτηριο, ειχα παει στον γιατρο μου να τον χαιρετησω. «Οι παλμοι του μωρου ειχαν ανεβει πολυ… Δεν ηθελα να στο πω για να μην ανησυχησω«
«Κατι καταλαβα«, του λεω
«Και ο λωρος ηταν πολυ κοντος, παλι καλα που καναμε καισαρικη, αλλιως θα ειχαμε προβλημα«
Ετσι εφυγα απο την κλινικη με την κορη μου.
Να σημειωσω οτι οσες μανουλες ειναι εγκυες δεν πρεπει να επηρεαστουν απο την δικη μου ιστορια. Καθε περιπτωση ειναι ξεχωριστη. Ακομα δεν ξερω γιατι ενιωσα πονο εκεινη την ημερα. Μαλλον γιατι φοβηθηκαν και με εβαλαν χειρουργειο πολυ γρηγορα… Δεν εχει σημασια πια.
Αυτο που εχει σημασια ειναι αυτο το πλασματακι που κοιμαται διπλα μου αυτη τη στιγμη που εγω σας γραφω. Μονο αυτο!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
>Να είστε καλά όλες οι μανούλες.Πολλά συμβαίνουν καί όλα αντιμετωπίζονται.Εγώ,πρίν μείνω έγκυος,έκανα ένα ανοιχτό γυναικολογικό χειρουργείο καί είχα ζητήσει επισκληρίδιο γιατί η γενική αναισθησία με είχε πειράξει σε ένα παλαιότερο λαπαροσκοπικό.Καί ο γιατρός μου ήταν έτοιμος να μου το προτείνει όταν του το είπα,οπότε οι απόψεις μας ήταν ίδιες.Δέν ένοιωσα τίποτα όταν μου έκαναν την επισκληρίδιο,τίποτα καθ'όλη τη διάρκεια του χειρουργείου (1 1/2 ώρα)καί νομίζω ότι ήταν θέμα του αναισθησιολόγου.Καί του γιατρού μου που έχει στάνταρ συνεργάτες.Είναι πολύ σημαντικό αυτό κορίτσια.Να είναι ο κάθε γιατρός υπεύθυνος για τη δουλειά του καί να την κάνει καλά.Βέβαια,όπως είπα,όλα μπορούν να συμβούν καί σε όλους,αλλά ΟΛΑ διορθώνονται.Καί ό,τι καί να νοιώσουμε,αξίζει γι'αυτά τα πλασματάκια που φέρνουμε στον κόσμο.Κι ας μήν έχω γεννήσει ακόμα,κι ας έχω ακόμα την κόρη μου μέσα στην κοιλιά μου....Να είστε όλες καλά!
>καλημερα σε ολες τις μανουλες εγω ευτυχως εχω κανει 4 καισαρικες και σε καμια δεν ειχα κατι σχετικο αλλα αυτο που θελω να πω ειναι οτι διαβαζουμε διαφορα λαθη που γινονται μηπως θα επρεπε να κατονομαζουμε τα αντιστοιχα νοσοκομεια η γιατρους ωστε καποιες αλλες μανουλες να μη βρεθουν σε αντιστοιχη ασχημη θεση;τι λετε;
>Να σου ζήσει η μικρούλα. Και εγώ παραλίγο να το πάθω στη δεύτερη κόρη μου. Αλλά προς το τέλος. Ένιωθα ότι σιγά αλλά σταθερά η αναισθησία έφευγε γιατί ένιωθα μούδιασμα. Πρώτα από το στήθος και κάτω, μετά στη μέση και ευτυχώς που είχε τελειώσει η επέμβαση και ακόμα το σημείο στο ύψος της κοιλιάς δεν το ένιωθα ακόμα ή ας πούμε ότι το ένιωθα στο περίπου!!!! Πάντως καταλάβαινα ότι γινόταν!!!
>ax..ax.. etsi einai maria mou mono afto exei simasia tipote allo...!!!kapos etsi imastan kai emeis me tin mikroula mou..kanonisame rantevou stis 8 iouliou 2009 sto genesis sti thessaloniki.pao ego to proi giro stis 10:30 to proi kai meta apo tin klasiki diadikasia tou klismatos me vazoun sto domatio tou toketou giati tha prepei na po oti tha genousa fisiologika me proklisi...etsi kai ginete mpaino loipon me vazoun ton oro me tin proklisi kai oi protes stagones proklisis arxisan na mpainoun sto aima mou stis 11:10 to proi akrivos...!!meta apo misi ora peripou arxisa na katalaveno tous protous mou ponous..tous opoious antexa omos akoma..!!giro stis 12:30 me 1:00 to mesimeri oi ponoi den antexotan..kai zitao tin episkliridio..erxete loipon i anesthisiologos i kalitera TAXA anesthisiologos kai arxizei tin oli diadikasia..! apo proigoumeni genna ego thimame oti afti i douleia eixe kratisei to poli 15 lepta..ksekinaei lipon afti mou vazei stin arxi tin velona me to farmako afou pedeftike toulaxiston 30 lepta kai ego arxizo na moudiazo siga siga...otan omos mpike sti diadikasia na mou valei to kathetiraki tote itan oi stigmes pou den tha ksexaso efkola...me eixe 1 ora kai me pedeve''oxi girna aristera oxi tora deksia'' mexri pou sto telos mou eipena ksaploso sto plai pou kai pali douleia den ekane...!!sto telos i voithos tis tin leei elakse kathetiraki vale allo afou to vlepeis oti afto tsalakothike...me meta apo arketi ora kai poli pono ego mou leei ola ok.. mpike..!!kai fevgi..!! meta apo ligi ora ego arxisa na niotho ligo ligo na ponao..kai zitao tin 2 dosi mou tin vazei i maia alla ego den katalava tipota san na min evale tipota o ponos sinexizotan kai dinamone episis..!!tote loipon tin fonazoun me vlepei kai mou leei ta podia sou ta niotheis kai tis leo NAI kai mou apantaei APOKLIETE ego den iksera ti na kano na nevriaso i na koitakso ton pono mou..!!kai eno eixame mpei sxedon sto telefteo kommati tou toketou afti mou eipe na eimai kathisti kai tis leei o giatros mou an einai kathisti pos tha gennisi i kopela??? gia na min se kouraso loipon gennisa me olous tous ponous mias gennas kai afou gennithike i paramithenia mou tote tin pira stin agalia mou tin filisa tin mirisa tin xaidepsa kai afou tin piran gia na tin katharisoun mou kanane oliki narkosi gia na mporesi o giatros mou na me katharisi giati ipefera para poli....!!na simioso oti kai fisika DEN TIN PLIROSA STO TELOS... eniotha oti den tha sevomoun ton eafto mou an tis edina xrimata...tora eimaste molis 14 minon kai se 1 mina tha tin vaftisoume...akrivos opos to eipes loipon simasia exei pos tora kamarono tin nefeli mou kai einai kala....!!
>Καλημέρα, να χαίρεσαι το μωράκι σου. Εγώ γέννησα στο Μητέρα με επισκληρίδιο καισαρική στις 16-07-10 και έπαθα ακριβώς το ίδιο...με την διαφορά ότι άρχισα να υποφέρω από την στιγμή που βγήκε η μικρή μου και μετά. Μόνο που σε εμένα ο γιατρός μου είπε ότι δεν έπιασε η αναισθησία λόγω λάθους του αναισθ/γου...και το ίδιο έπαθε και η κοπέλα που είμασταν μαζί στο δωμάτιο και γεννήσαμε την ίδια ακριβώς ώρα. Όμως δεν μπορώ να πώ μόλις άρχισα να ουρλιάζω χτύπησαν συναγερμό και μου έκαναν 2 ηρεμιστικές ενέσεις...και μετά έπεσα σε νιρβάνα...Όταν έχουν πολλά περιστατικά φαίνεται δεν ξέρουν τι τους γίνεται, γιατί εκείνη την ημέρα γέννησαν ταυτόχρονα 9 γυναίκες με καισαρική....Αυτά όμως πέρασαν και μας έμεινε η ανάμνηση και το γλυκό χαμογελάκι από τα κοριτσάκια μας.....