Μαμά-αλχημιστής
Πολύς ντόρος γίνεται τώρα τελευταία με τις… μαμάδες! Μου στέλνουν διάφορα κορίτσια e-mail με links από blogs που «θάβουν» το… φαινόμενο μαμά -άλλοι τις αποκαλούν κατίνες, άλλοι τις περιγράφουν ως υστερικές, παχουλές κυρίες με ταπεράκια με κεφτέδες στο χέρι (πόσο κλισέ!)- και μου ζητούν να πάρω θέση.
Να πάρω θέση σε τι και απέναντι σε ποιον; Σε κάποιον που δεν είναι μάνα και χλευάζει τις μαμάδες; Τα έχουμε ξαναπεί… «Θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις«, «Εδώ που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θα ‘ρθεις«, μπλα μπλα μπλα. Και έχω ξαναγράψει ότι εν μέρει τους καταλαβαίνω, γιατί και εγώ στις ξέγνοιαστες εποχές μου δεν μπορούσα να αντιληφθώ τι θα πει «είμαι μαμά» και γιατί είναι τοοοοοοόσο σημαντικό να μιλάς με άλλες μαμάδες και να αναλύεις φρουτόκρεμες, πάνες βρακάκια και γαστροοισοφαγικές παλινδρομήσεις.
>Μπαμπάκα; συμφωνώ μαζί σου σε όλα, εκτός από το καλό φαγητό!! Από τότε που ανακαλύψε ο άνθρωπος τα φουλ φατ υλικά, μας φλόμωσαν στην κρέμα γάλακτος!!!
>Ωχ μωρέ, κλισέ, κλισέ, κλισέ...
Θέλεις να ευχαριστηθείς ένα καλό φαγητό; βάλε φουλ φατ υλικά;
Ένα καλό ουίσκυ; - μη μου βάζεις κοκά κόλες και την ανταρκτική σε πάγο...
Ένα καλό σινεμαδάκι; φορτώσου με ζαχαρωτά, νάτσος, ποπ κόρν...
Που θέλω να καταλήξω; Εμείς αποκτήσαμε παιδί και μας βγαίνει ο νατουράλ να το ζούμε στο φούλ.
Υπάρχουν και φίλοι μας που ζουν την ευτυχία του καρπάτσιο και του εμφιαλωμένου εβιάν. Καλά κάνουν και αυτοί...
Ντου αι μέικ ένυ σενς;
>Ολίβια,
είναι που έχω γερή μνήμη ρε συ!:D
Μαρία,
I do get you. Για τη συγκεκριμένη ατάκα έγινε πολύς λόγος σε εκείνο το post οπότε δε θα επεκταθώ. Συμφωνώ μαζί σου όμως: Κάθε φάση της ζωής μας είναι μοναδική και συναρπαστική. Πόσο μάλλον όταν αυτή συνδέεται και με τη δημιουργία μιας νέας ζωής.
ΔΕ συμφωνώ όμως με τις υπερβολές και τις υστερίες και το γενικότερο point of view οτι η ζωή είναι πλέον το παιδί σου και οτι υπήρχε πριν από αυτό είναι ανούσιο κλπ.
How pathetic is that???
Ariadne
PS: Σε καμία περίπτωση δεν ασπάζομαι τον χαρακτηρισμό Κατίνες ο οποίος κατά τη γνώμη μου δεν συνδέεται με την ιδιότητα της μητέρας
>Ειμαι επισης και εγω μια κατινα!!!!!!!Αλλα δεν μπορω να καταλαβω το λογο που καποιος θα σε αποκαλεσει με αυτον τον ορο μονο και μονο γιατι αγαπας το παιδι σου και το φροντιζεις!!!Δεν ειμαι καθολου no life μαμα γιατι πολυ απλα ειμαι μια full life μαμα!!!Δεν αλλαξα τις συνηθειες μου απλα τις μειωσα ακομα βγαινω ,ακομα πηγαινω για καφε και ειμαι πολυ περηφανη που μπορω και πηγαινω και σινεμα μαζι με την κορη μου που ειναι μολις 8 μηνων και το καταευχαριστιεται απο εκει και περα ας με αποκαλεσει ο οποισδηποτε οπως θελει τους αγνοω και συνεχιζω να περναω υπεροχα μαζι με το παιδι μου!!!!
>Βρε ariadne, διάβασες τι είπε? ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ.
Άρα το αποδέχεται σαν μια φάση της ζωής της. Δεν απαρνήθηκε το παρελθόν της η κοπέλα. ΑΛΛΑ στο μεγαλείο μιας νέας ζωής όλα αυτά σου φαντάζουν ανούσια για να συνεχίζεις να τα ζεις όπως τα ζούσες. Δε σε γεμίζουν πια γιατί θες να αφιερωθείς σε μια νέα ζωή και όχι να πιεις ένα ποτό παραπάνω ή να ρίξεις ένα τσιφτετέλι παραπάνω. Δεν ξέρω αν με πιάνεις...