Aπό τον καιρό της κοιλιάς…
Το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης μου πέρασα λίγο δύσκολα. Όχι λόγω των εμετών και της ανακατωσούρας. Και ευτυχώς ήμουν από τις τυχερές που δεν είχαν να αντιμετωπίσουν κάποια αποκόλληση. Όχι, φτου φτου, από αυτή την άποψη η εγκυμοσύνη μου ήταν άψογη. Απλά…
… τους πρώτους τρεις μήνες η ψυχολογία μου ήταν πολύ περίεργη. Εκεί που ήμουν μέσα στην τρελή χαρά, ξαφνικά έπεφτα απίστευτα πολύ, τόσο πολύ που κλεινόμουν σε ένα δωμάτιο και έκλαιγα. Κοιτούσα το ταβάνι και έκλαιγα. Δεν υπήρχε συγκεκριμένη αιτία. Δεν ήταν ότι δεν ήθελα το μωρό, κάθε άλλο, το λαχταρούσα από μήνες, δεν ήταν ότι δεν ήταν η σωστή εποχή, ότι δεν το ήθελε το περιβάλλον μου, όχι, τίποτα από αυτά. Και όμως, αισθανόμουν κομμάτια. Ήταν όλα θέμα… ορμονών. Κάτι που παθαίνουν πολλές γυναίκες στην εγκυμοσύνη τους.
Μου τα θύμισε σήμερα μια γλυκιά εγκυούλα που σε ένα e-mail της μου εκμυστηρεύτηκε ότι περνάει ακριβώς την ίδια φάση. Και θέλω να το φωνάξω σε όλες τις εγκυούλες που αντιμετωπίζουν κάτι τέτοιο: μην αγχώνεστε, δεν είστε οι μόνες, δεν είστε τρελές και ναι, ορμονική μπόρα είναι και θα περάσει.
Γεμάτη τύψεις μήπως το εμβρυάκι μου λαμβάνει τα αρνητικά μου κύματα, της μιλούσα συνέχεια, κάθε μέρα, πρωί μεσημέρι βράδυ, της τραγουδούσα. Από την αρχή και κάθε μέρα, από την εποχή που ήταν ένα μπιζέλι μέχρι τα τελευταία λεπτά πριν γεννήσω. Κάποια βράδια της έστηνα ολόκληρη κουβέντα, της έλεγα πόσο την περιμέναμε, πόσο ωραία θα περνούσαμε όλοι μαζί, της μοίραζα όρκους αιώνιας αγάπης και υποσχέσεις ότι ποτέ, μα ποτέ, μα ποτέ, δεν θα αφήσω τα νεύρα και την κούραση να με κάνουν να ξεσπάσω πάνω της χωρίς αιτία.
Και ως χαζο-εγκυούλα, ώρες ώρες πίστευα ότι με καταλάβαινε και ανταποκρίνονταν, πότε με μια κλωτσιά (πόσο μου έχουν λείψει), πότε με μια σβούρα μέσα στην κοιλιά μου.
>@ Μαρακι, Ε οχι και βουβουζελα το μωρακι! Δεν βρηκατε αλλη χαριτωμενια? Οι βουβουζελες ειναι πολυ ενοχλητικες!!
Μαιρη
>@ Ανώνυμος, φοβερό!!!!!!!!!!!!!
>Εμένα οι δικες σας αναμνήσεις με πάνε αρκετά πίσω, αλλά όσα έχουν σχέση με την εγκυμοσύνη και τη γέννα τα θυμάσαι"σαν να ήταν χθες".
Εγώ δεν του μιλούσα, το χάϊδευα και διάβαζα μετά μανίας να προλάβω να πάρω το πτυχίο πριν γεννήσω. Και επειδή διαβάζω δυνατά τους πρώτους 6 μήνες άκουγε από τη φωνή μου Παιδαγωγική, Ψυχολογία, Ειδική Αγωγή (και όλο εκλαιγα επηρεασμένη από τις παθησεις που διαβαζα και αγωνιούσα αν θα βγει γερό!). Είναι τυχαίο λέτε ότι φέτος επέλεξε πρώτη σχολή την Ψυχολογία (όπου και πέρασε) και μετά τα Παιδαγωγικά ή τον επηρέασε η επικοινωνία μας??Τα παραμύθια και τα τραγούδια τώρα, τα άκουγε από την αδελφή του η οποία δεν βαρέθηκε επί 9 μήνες να μιλάει και να τραγουδάει με το στόμα κολλημένο στην κοιλιά!
>Simfono kai epauksano!!! kai emeis exoume ena poli isixo kai kalovoulo, taksidiariko moro kai ego episis nomizo pos ofeilete stin epikinonia kai stin sxesi pou exun metaksi tous oi goneis!!! nomizo einai akoma simantikotero kai to moro to antilambanete auto!!! 100%. To trito episis simantiko einai pos pernume mazi to moro pantou ekso!! pantou omos!! apo tin gennisis tis mexri kai tora :)
>Είμαι και εγώ από τις μαμάδες που παθαίνουν το ίδιο στο πρώτο τρίμηνο!!! Τι μου θύμισες τώρα?? Παρόλο που ήθελα σαν τρελή την βουβουζέλα μου, τους πρώτους 3 μήνες είχα πάθει κάτι σαν "κατάθλιψη"... πόσο χάλια ήμουν.. και το χειρότερο δεν ήξερα γιατί..
Παρόλα αυτά με τον άντρα μου κάναμε ακριβώς αυτό που περιγράφεις μέχρι να γεννηθεί η μικρή... της μιλούσαμε και την χαιδολογούσαμε συνέχεια.. Θυμάμαι ότι κάθε βράδυ το είχαμε συνήθεια να της μιλάμε και ο μπαμπάς της να βάζει το χέρι του σε ένα σημείο στην κοιλιά μου, όπου σε χρόνο dt η μικρή ερχόταν και έπερνε θέση κάτω από το χέρι του μπαμπά της για να την χαιδέυει... δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό... ήταν εκπληκτικό συναίσθημα να ανταποκρίνεται το μωρό μέσα στην κοιλιά μου!! (ωω ναι και μου λείπει και εμένα αφάνταστα!)
Επίσης την ίδια φάση πέρασα όταν γέννησα, όπου τους πρώτους δύο μήνες, είχα ρίξει το κλαμα της αρκούδας και πολλές φορές ενώ κρατούσα το κοριτσάκι μου αγκαλιά και έκλαιγα της έλεγα να μην στεναχωριέται και οτι η μαμά δεν κλαίει για εκείνη αλλά επειδή οι ορμόνες της έχουν τρελαθεί (όλοκληρη ανάλυση περί ορμονών στο νεογέννητο μιλάμε....χαχαχαχα)
Μανούλες μην μασατε! Όλα αυτά είναι τόσο φυσιολογικά σε όλες μας και το κυριότερο... ΠΕΡΝΑΝΕ!!!
>Πράγματι οι 9 μήνες είναι καθοριστικοί!!!!Κι εμείς έχουμε ένα ήσυχο και πολύ χαρούμενο μπεμπάκι!!!!Και άσχετα με κάποιες δυσκολίες που είχα στην εγκυμοσύνη γέλαγα πάρα πολύ!!!!Πολύ πιο έντονα από ότι πριν και μετα την εγκυμοσύνη...Το έχει παρατηρήσει κάποια;;;Πείτε με τρελή αλλά πιστεύω πως έπαιξε ρόλο...το παιδί μου γελάει συνέχεια....!!!!!!
>Λοιπόν και εγώ της μιλούσα και της διάβαζα και παραμύθια και ακούγαμε μαζί και μουσική παρόλο που είχα εφιαλτική εγκυμοσύνη ήταν υπέροχο να της μιλάω να κουνιέται μέσα στην κοιλιά μου να με κλοτσάει....αλλά όσο και να την αγαπάω μόνο καλόβουλο μωρό δεν την λές....όλοι με ρωτάνε όπου και αν πάμε αν είναι συνέχεια έτσι....γκρίνια και υπερκινητικότητα στο full...μάλλον είμαστε εξαίρεση τι να πω......την αγαπώ όμως πολύ πολύ πολύ
>Ακριβώς την ίδια απορία είχανε όλοι με το Μαράκι μου... Πως είναι δυνατόν να συμμορφώνεται με το πρότυπο "μαμ κακά νάνι και χαμογελάκια όλη μέρα"...
Η απάντηση είναι στο κείμενό σου!
Η ζωηράδα της μετά τη δεύτερη βρεφική ηλικία, οι απαιτήσεις της, οι διεκδικήσεις της, τα ψευτοκλάματα και τα νούμερα για να πάρει αυτό που θέλει, νομίζω ότι είναι απόλυτα φυσιολογικά για ένα μωρό.
Ζωή να έχει, είναι ζωηρή και ώρες ώρες απρόβλεπτη, αλλά Δόξα Τω Θεώ στις γενικότερες γραμμές είναι πολύ καλόβολη!
>Eisai glika telossssss.............poso simfono mazi sou!!!!!!!!Poso mou leipoun autes oi oomorfes stigmes.........bre les gia tritooooo???Filiaaaa!!!EviK.
>Αχ Ολίβια....Τι μου θύμησες...
Λίγες μέρες πριν γεννήσω, είχα πέσει σε μεγάλη στεναχώρια μη τυχόν και αφού γεννήσω μετανιώσω και θέλω να το δώσω πίσω (το μωρό εννοείται). Πού να φανταστώ ότι θα ήταν έρωτας κεραυνοβόλος!!!!!!
Ελένη
>ΩΡΑΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΣΜΕΝΕΙΣ ΕΞΩΓΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ Η ΡΟΖ ΦΟΥΣΚΑ ΣΚΑΕΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΣ ΟΛΗ ΜΕΡΑ!!!ΕΤΣΙ Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΠΙΖΕΛΙ ΠΑΕΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟ ..ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΑΝΤΑΠΕΞΕΛΘΕΙΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΕΠΙΡΡΕΑΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΡΑΚΟΣ...