Με το που γέννησα, έπαθα ρήξη τραχήλου!
Η ιστορία της Ιωάννας
(Η Ιωάννα γέννησε φυσιολογικά με επισκληρίδιο)
Ειμαι η Ιωαννα, ειμαι 20 χρονων και θα ηθελα να μοιραστω και εγω μαζι σας την εμπειρια της γεννησης της κορης μου! Στις 25/10/2007 εφερα στο κοσμο την κορουλα μου. Ειχα και εγω μια καλη εγκυμοσυνη (βεβαια με πολλους εμετους :))
Ο γιατρος μου ειχε δωσει ΠΗΤ 26/10 και ετσι απο τις 23 με παρακολουθουσε καθε μερα… Εν τελει στις 24/10 στις 7 το πρωι με πιασανε ελαχιστοι πονοι. Αντεξα και δεν τον πηρα τηλεφωνο. Στις 7το απογευμα που επεστρεψε ο αντρας μου με πιασανε συσπασεις καθε 15 λεπτα, πολυ δυνατες! Τηλεφωνο στο γιατρο και βουρ για το μαιευτηριο..
Με πλενουν, με ξυριζουν και στις 10:30 το βραδυ ανεβαινουμε στην αιθουσα τοκετου. Κανω επισκληριδιο στις 12, μετα απο αφορητους πονους και διαστολη 2! Μου φερνει ζαλαδα, ταση λυποθυμιας και εμετο, τους χανω για καποια στιγμη συνερχομαι… Ολα καλα!
Στις 4 το πρωι σπανε τα νερα, ερχεται ο γιατρος. «Θα αργησεις πολυ ακομα, κοιμησου να ξεκουραστεις!«
Στις 10 το πρωι και με πονους ανα 2 λεπτα, εκανα τελεια διαστολη. Ερχεται ο γιατρος μου «Ειναι πολυ ψηλα το μωρο σπρωξε να κατεβει!» Εσπρωχνα συνεχεια με πονους αφορητους…
Στις 2:30 το μεσημερι επιτελους ακουσα το κλαμα της! 3700 και 51εκ… Δεν προλαβα να την δω, με πηρανε αρων αρων για το χειρουργειο… «Εχεις αιμμοραγια!!» Ειχα παθει ρηξη τραχηλου..!
Μετα απο 3 ωρες χειρουργειο ξυπνησα στο κρεβατι της εντατικης οπου περασα το πρωτο μου βραδυ χωρις να δω καν το μωρο μου… ηταν αρκετα τραυματικη εμπειρια για μενα αλλα πραγματικα μολις την ειδα και την πηρα στην αγκαλια μου τα ξεχασα ολα και πραγματικα τα εχω ξεχασει ολα…!! Δεν το λεω αυτο για να τρομαξω καμια εγκυουλα, απλα ηθελα να μοιραστω την εμπειρια μου και με αλλες μανουλες….
Στο δευτερο εκανα βεβαια αρκετη ωρα παλι, συνολο 17, αλλα ολα πηγανε κατευχην!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
H ρήξη τραχήλου είναι μια σπάνια αλλά σοβαρή επιπλοκή στη μαιευτική που μπορεί να προκαλέσει σοβαρή αιμορργία στις γυναίκες. Συχνά είναι ιατρογενής και δεν χαρακτηρίζεται με επανεφμάνιση σε επόμενο τοκετό. Ίσως εάν δοκομάζατε λίγο πιο ήπιους εξωθητικούς χηρισμούς με την μαία ή το γιατρό σας να το είχατε αποφύγει! Να σας ζήσουν και τα δύο σας μωρά!
>ΙΩΑΝΝΑ ΜΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΖΟΥΖΟΥΝΙΑ ΣΟΥ!!!!
;)
ΣΤΕΓΙΑ
>Μπραβο κοριτσακι μου να χαιρεσαι τους θυσαυρους σου . Οσο για σενα ανωνυμη μη νομιζεις και εγω ειμαι φοβιτσιαρα αλλα τελικα δε τον ταραξα τον γιατρο μου οσο νομιζα - λογικα πραγματα μιας και ειχα και εγω τα θεματακια μου με την εγγυμοσυνη και εφτασα στο σημειο να μου λεει η μαια μου ελα στη κλινικη γιατι γεννας και εγω της ελεγα οχι αν δε σπασουν τα νερα δε παω πουθενα χαχα κι ετσι και εγινε. Οποτε εκει που νομιζεις οτι εισαι φοβιτσιαρα κτλ τελικα εμεις οι μανουλες κρυβουμε πολυ δυναμη μεσα μας και οταν θα ερθει η ωρα της γεννας θα το καταλαβεις....Φιλια.Ευη.
>ΤΥΧΑΙΑ ΕΠΕΣΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΟΥ ΣΕ ΕΝΑ BLOG ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΜΙΚΡΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ. ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΣΟ ΒΑΡΒΑΡΑ ΣΕ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ? ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ BLOG ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ.
Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΒΑΣΗ ΕΙΝΑΙ: www.ekfrastite.blogspot.com
>Μπράβο κοριτσάκι μου να τα χαίρεσαι τα παιδάκια σου! Σε θαυμάζω για το κουράγιο σου αφού έγινες και μικρή μανούλα!!
Απορώ όμως με τόσες ιστορίες που έχω διαβάσει βρε κορίτσια... οι περισσότερες με το που νιώσατε τους πρώτους πόνους - συσπάσεις, δεν πήρατε τους γιατρούς σας αμέσως τηλέφωνο... μόνο εγώ που είμαι ακόμα στον 4ο μήνα σκέφτομαι από τώρα οτι θα τον ταράξω στα τηλέφωνα με το παραμικρό??? Τόσο φοβιτσιάρα είμαι?... :D
Δήμητρα