Το σχολείο σκοτώνει τη δημιουργικότητα
Κατά καιρούς έχω γράψει σ’ αυτό το blog την άποψή μου για την εκπαίδευση στην Ελλάδα. Έχω γράψει 2-3 αράδες, αλλά δεν έχω μπει βαθύτερα στο θέμα, ακριβώς γιατί δεν μπορώ να βρω ακόμα τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψω αυτό που θέλω χωρίς να παρεξηγηθώ.
Στο παρακάτω βίντεο που μοιράστηκε σήμερα η Λίλη στον Facebook τοίχου του Μάνου, ο sir Ken Robinson λέει πολλά από αυτά που θα ήθελα να πω. Μόνο που αυτός έχει τον τρόπο, μα πάνω απ’ όλα έχει τα σωστά επιχειρήματα.
Το δικό μου βασικό επιχείρημα για το πόσο λάθος στημένο είναι το εκπαιδευτικό σύστημα στην χώρα μας, αλλά και παγκοσμίως όπως θα ακούσετε να λέει ο Ken Robinson, είναι η ίδια μου η ζωή. Aλλά αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη ιστορία που κάποια στιγμή θα σας διηγηθώ!
Το βίντεο είναι μεγάλο, αλλά αξίζει να αντέξετε να το δείτε όλο (έχει και υποτίτλους!). Μπορεί να μην αφορά εμάς τους ίδιους, αλλά σίγουρα αφορά το μέλλον των παιδιών μας, το οποίο δεν εξαρτάται μόνο από τις αποφάσεις που θα πάρουν άλλοι, αλλά κυρίως από το δικό μας ανοιχτό μυαλό και τα δικά μας ανοιχτά μάτια:
Every child is an artist.
The problem is how to remain an artist once he grows up.
Pablo Picasso
Σε έρευνα που είχαμε κάνει παλιά http://mommybabygym.blogspot.com/2007/12/blog-post.html ένα από τα βασικά συμπεράσματα που αναδείχθηκαν, ήταν ότι η τηλεόραση που βλέπουν όλα τα παιδιά σχεδόν 3 ώρες καθημερινά, βρίσκεται μόλις στην 16η θέση των δραστηριοτήτων που θα ήθελαν να κάνουν τα παιδιά. Τελικά πολλοί γονείς οδηγούν τα παιδιά σε κάποιες δραστηριότητες χωρίς να ακούσουν τα θέλω των παιδιών για τους χ,ψ λόγους τους. Φταίει το σχολείο, φταίει η πολιτεία, αλλά μεγάλο μερίδιο έχουμε κ εμείς ως γονείς!!!
Κάπως συγκεχυμένη η θέση. Από την μια γιατί να το δούμε ως μόνο ελληνικό πρόβλημα; Αν είναι έτσι τότε φταίμε οι γονείς που στηρίζουμε καταστάσεις "λάθος σχολείων". Αλλά εδώ δεν μπορούμε να πάρουμε θέση για τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών (http://paidia.me/?p=119 ) καν! Δεν είναι καινούργια αυτά που λέει ο Ρόμπινσον. Τα έχουν πει Ορφ και πολλοί άλλοι Ρόμπινσον (κοινό όνομα στην θεωρία της εκπαίδευσης!) πριν από αυτόν. Το πρόβλημα είναι πως θα γίνει, αν γίνει μια αλλαγή. Είναι αποδεδειγμένο ότι οι γονείς περιορίζονται από το εκπαιδευτικό σύστημα που έζησαν. Όσοι βγήκαν από Μοντεσσοριανή αγωγή νομίζουν ότι είναι ο μόνος δρόμος κοκ. Είναι ένας φαύλος κύκλος όπου και οι δάσκαλοι είναι προϊόντα του ίδιου συστήματος. (http://alexanderchalkidis.com/blog/?p=4316 ) Δεν μπορούμε να λύσουμε απλά θεματάκια όπως αν πρέπει, πως και πότε να μπούνε υπολογιστές στα σχολεία ακόμα! http://alexanderchalkidis.com/blog/?p=1013
Εξαιρετικό το video αυτό από το Ted-X, το είχα δει πριν καιρό, και το σκέφτομαι κι εγώ πολύ από τότε. Γενικά, το θέμα της εκπαίδευσης στην Ελλάδα το βλέπω βουνό, κι ας είναι η μικρή μου ακόμα ενάμιση έτους. Και όσο κι αν πάντα έχω να σκεφτώ θετικά και αισιόδοξα για αυτή τη χώρα, αυτό το εκπαιδευτικό μου κάθεται κόμπος. Από τώρα σκέφτομαι όλες εκείνες τις ώρες που θα πρέπει να περάσει στα θρανία και άλλες τόσες στα φροντιστήρια ή στο σπίτι για την επιπλέον μελέτη και homework. Και δε βάζω μέσα τις εξωσχολικές δραστηριότητες. Αυτό είναι στο χέρι μας να το περιορίσουμε. Το διάβασμα της κάθε μέρας με ενοχλεί. Που θέλεις τόοοοσες ώρες μετά το σχολείο, να διαβάζεις για το σχολείο. Με τι μυαλό να ενδιαφερθείς να μάθεις όλα αυτά που προσπαθούν να σου δώσουν μέσω της σχολικής ύλης? Όταν καταλήγεις να είσαι απασχολημένος και κουρασμένος όλη μέρα, κάθε μέρα. Ζηλεύω ένα εκπαιδευτικό σύστημα που σπέρνει την όρεξη στα παιδιά να μάθουν - παίζοντας, εξερευνώντας. Που αφήνει τα ταλέντα τους να ξετυλιχτούν. Δεν τα καθοδηγεί για τα πάντα. Που φεύγουν από το σχολείο και χρειάζεται να ασχοληθούν ελάχιστα με τα μαθήματα τους στο υπόλοιπο της μέρας. Όχι όσο είναι στο σχολείο, άλλο τόσο να θέλουν και στο σπίτι για διάβασμα. Και να φτάνει 32 χρονών όπως εγώ καλή ώρα, και να θυμάται ελάχιστα από αυτά που πρπσπάθησαν να το διδάξουν. Θέλω το παιδί μου να έχει χρόνο να παίζει! Να είναι ξένοιαστο και να παίζει. Να έχει χρόνο να κάνει κάτι που θα το ευχαριστεί και θα το χαλαρώνει. Όχι να ναι συνεχώς αγχωμένο από τα τόσα μαθήματα, και όλο να μην προλαβαίνει, και όλο να στρεσάρεται. Είναι κρίμα. Είναι αντιπαραγωγικό. Ολίβια συμφωνώ τόσο πολύ μαζί σου..
>@ Αργυρώ, τα λινκ που ζήτησες να ξαναποστάρω:
http://montessorianikinotita.wordpress.com/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%82/
@ Ολίβια: Νομίζεις πως θα ηταν εφικτό (και αν θα το ήθελες) να ενημερωθουν οσο περισσότεροι γονείς μπορούν για τις επιστολές αυτές, ώστε εκείνοι που συμφωνούν να έχουν τη δυνατότητα να τις υπογράψουν και προωθήσουν παραπέρα? Ίσως στην εκπομπή σου? Θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα. Το βασικό για αρχή πιστευω πως ειναι η ενημέρωση, ώστε ο καθένας να μπορεί να κανει συνειδητά τις επιλογές του. Σ ευχαριστώ & χαίρομαι πολύ που άνοιξες όλη αυτή τη συζήτηση, γιατί ναι, "Μπορεί να μην αφορά εμάς τους ίδιους, αλλά σίγουρα αφορά το μέλλον των παιδιών μας, το οποίο δεν εξαρτάται μόνο από τις αποφάσεις που θα πάρουν άλλοι, αλλά κυρίως από το δικό μας ανοιχτό μυαλό και τα δικά μας ανοιχτά μάτια" (σε αντέγραψα μια και δε θα μπορούσα να το εκφράσω καλύτερα ;-)
>θα ήθελα να πω πολλά αλλά θα πω μόνο οτι με συγκίνησε πολύ η ιστορία της χορογράφου Τζίλιαν Λιν που αφηγήθηκε
>Ολίβια,
σαφέστατα και είναι δυστυχία. Δεν ευθύνεται όμως αποκλειστικά το σχολείο γι'αυτό. Είναι και μια γενικότερη αντίληψη που ενυπάρχει στην ελληνική κοινωνία.
Θέλω να ελπίζω οτι οι νεότερες γενιές την έχουν ξεπεράσει.
Η συζήτηση είναι πολύ ενδιαφέρουσα και πολύ μεγάλη. Απλά διαφωνώ με αυτή τη μηδενιστική θεωρία ισοπέδωσης των πάντων.
Μακάρι να υπήρχαν περισσότερες φωνές σαν του Ken Robinson και ουσιαστική εξέλιξη στα εκπαιδευτικά συστήματα και κατ'επέκτασην στις κοινωνίες.
Ιωάννα
PS: Τελείωσα το σχολείο μια χρονιά πριν απο εσένα
>@ Iωάννα, τι να πω... Μάλλον πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που τελείωσα εγώ το σχολείο και τα πράγματα έχουν αλλάξει. Μακάρι.
Σαφώς και συμφωνούμε σε πολλά. Ζήτησα να αναπτύξω την γνώμη μου κάποια άλλη στιγμή και με ανάγκασες να σου γράψω σκόρπιες σκέψεις, έχοντας από δίπλα και ένα νινί που περίμενε να φάει. Για αυτό και κόπηκε έτσι απότομα η σκέψη μου.
Αλήθεια πόσοι άνθρωποι τελικά διέπρεψαν; Μήπως θα ήταν πολλοί περισσότεροι αν τα πράγματα ήταν αλλιώς; Και δεν είναι στόχος να διαπρέψουν όλοι... Δεν νομίζω άλλωστε να γίνεται αυτό. Για μένα υπέροχο θα ήταν ο κάθε άνθρωπος να μπορούσε τελικά να κάνει στη ζωή του αυτό που πραγματικά θέλει και μπορεί. Και με την ελληνική μανία να αποκτήσουν σώνει και ντε όλοι ανώτατη μόρφωση για να χουμε να παινευόμαστε στα σόγια μας, καταλήγουμε πια να έχουμε νέους ανθρώπους που ξόδεψαν πολύτιμα χρόνια "σπουδάζοντας" και στη συνέχεια εξασκώντας κάτι (αν το καταφέρουν και αυτό) που πολύ απλά δεν τους κάνει κλικ.
Αυτό και αν είναι δυστυχία...
"Πέρνα στο πανεπιστήμιο και ας είναι ότι σχολή θέλει"
Αμ δεν γίνεται έτσι... Δεν γίνεται...
>@ Ανώνυμος
Η ουσία είναι ακριβώς αυτό που εσύ θεωρείς λεπτομέρεια
>Ολίβια,
Στα ΔΗΜΟΣΙΑ σχολεία που φοίτησα οι υπολογιστές που χρησιμοποιούσαμε ήταν τελευταίας τεχνολογίας.
Δυστηχώς όμως όπως και στο δικό σου fancy ιδιωτικό σχολείο τα μαθήματα σταμάτησαν στην Γ γυμνασίου. Α! είχαμε και internet και στο σχολείο και στο σπίτι μιας και στο γυμνάσιο οι εργασίες όλες που έπρεπε να παραδώσουμε ήταν internet based.
Και εμένα γύρω στους 6 καθηγητές ήταν αυτοί που με ενέπνευσαν στη ζωή μου. Οι 5 έλληνες μόνο ένας ξένος.
Το ΔΗΜΟΣΙΟ σχολείο όπου φοίτησα με βοήθησε και έβγαλα 18.5 και μια θέση στο Οικονομικό πανεπιστήμιο θεσσαλονικής.
Στο ΔΗΜΟΣΙΟ σχολείο οπου πήγαινα έκανα αθλητισμό, χορωδία, μουσική, χορό και θέατρο. Ήταν οι αγαπημένες μου ώρες την ημέρα μιας και είμαι άνθρωπος καλλιτεχνικής φύσης.
Έχεις δίκιο, ούτε εμένα ποτέ το σχολείο μου με βοήθησε να ανακαλύψω τον εαυτό μου, δε μου έδωσε κίνητρα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου.
Γι'αυτό εγώ και χιλιάδες άλλοι συμμαθητές μου απο σχολεία της χώρας βγήκαμε στους δρόμους και βρήκαμε δημιουργικά συνθήματα όπως Κατσε καλά Γεράσιμε σε μια έκρηξη οργής πολύ πιο δημιουργικής απο αποιοδήποτε μάθημα ζωγραφικής.
Αλλά να σου πώ κάτι αυτό συμβαίνει στα περισσότερα εκπαιδευτικά συστήματα. Σε παραπέμπω στην ομιλία του Ken Robinson που μοιράστηκες μαζί μας. Λέει ακριβώς αυτό το πράγμα.
Κατά βάση δε διαφωνούμε. Το εκαπιδευτικό σύστημα της Ελλάδας είναι ξεπερασμένο και εκ του αποτελέσματος αποτυχημένο. Δεν ευνοεί την κριτική σκέψη, οδηγεί στη στείρα αποστείρωση, είναι μονόπλευρο, ρατσιστικό κάποιες φορές εφ' όσον ευνοεί μόνο τους καλούς μαθητές, αντιπαιδαγωγικό, ελληνοκεντρικό και εθνοκεντρικό.
Παρ'όλα αυτά όμως δημιούργησε γενιές ανθρώπων που βρήκαν το δρόμο τους και διέπρεψαν. Αυτοί είναι η απόδειξη οτι δε σκότωσε τη δημιουργικότητά τους.
Είμαι σίγουρη οτι και εσύ κάποιες βάσεις και κάποια θεμέλια που πήρες απο το σχολείο τα βρήκες και τα βρίσκεις μπροστά στη ζωή σου.
Ιωάννα
PS: Το γεγονός οτι το ted.com βάζει έναν τίτλο δε μου λέει τπτ. Έχω την κριτική ικανότητα να δώ αν ο τίτλος είναι εύστοχος ή όχι.
>@Ιωαννα,
σορυ που επεμβαινω, απλα η Ολιβια θελει να σου πει οτι ο τίτλος του ποστ της είναι απλη μεταφραση του τιτλου που εδωσε το ΙΔΙΟ ΤΟ TED...
το ουσία του θέματος που εθεσε η Ολιβια ειναι ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ για να κολλησουμε στον -ενδεχομενως λάθος- τίτλο του ΤΕD
>@ Ιωάννα, χαίρομαι που άκουσες 3 φορές την ομιλία και επιμένω να σας παραπέμπω ΞΑΝΑ στο άτιμο το ted.com το οποίο χρησιμοποιεί από μόνο του τον τίτλο "Κen Robinson says schools kill creativity".
Όσο για το αν το σχολείο με βοήθησε να ανοίξω blog και να αρχίσω διάλογο, θα σου πω 2-3 πράγματα μόνο:
στο (ιδιωτικό) σχολείο μου, οι υπολογιστές ήταν απαρχαιωμένοι και το μάθημα της πληροφορικής σταμάτησε στην β' ή γ΄γυμνασίου. Ποτέ δεν μας μίλησε κάποιος για το internet.
Είχα την τύχη στα 15 να ζητήσω (1998) να ζητήσω από τους γονείς μου να μου βάλουν internet και αυτοί να με ακούσουν και να το κάνουν και ας θεωρούταν back then το internet κάτι -το λιγότερο- περίεργο.
Το (ιδιωτικό, ξανατονίζω) σχολείο μού έδωσε τη δυνατότητα να να ακούσω με προσοχή και να εμπνευστώ από αυτούς, 6 καθηγητές στη διάρκεια των 6 χρόνων μου εκεί. Οι 4 δεν ήταν Έλληνες.
Το σχολείο μου με βοήθησε να αποφοιτήσω με 19.6 και να πάρω μια θέση στην Ιατρική σχολή Θεσσαλονίκης.
Το σχολείο μου, όμως, παρ' ότι είναι πολύ πιο "μπροστά" από το μέσο ελληνικό σχολείο (ίσως γιατί είναι ιδιωτικό με ιστορία) δεν με βοήθησε να καταλάβω τι ήθελα και τι μπορούσα να κάνω στη ζωή μου.
Αυτό το βρήκα και το βρίσκω μόνη μου μέσα στα χρόνια, χάρη στον προσωπικό μου "αγώνα".
Ξέρεις γιατί; Γιατί όντως ότι το μέσο σχολείο "σκοτώνει" τη δημιουργικότητα.
Έτσι έκανε και το δικό μου προσπαθώντας να μας εντάξει στο "Κάτσε καλά, Γεράσιμε" νέο σύστημα τότε. Όση δημιουργικότητα καταφέραμε να αναπτύξουμε μέσα στο Γυμνάσιο, οι περισσότεροι την χάσαμε μέσα στα 3 χρόνια Λυκείου γιατί έπρεπε να ετοιμαστούμε πυρετωδώς για τις Πανελλήνιες.
Και τι ποσοστό γνώσης μας απέμεινε σχεδόν 10 χρόνια μετά; Πολύ φοβάμαι πως προσωπικά ζήτημα να κράτησα το 10%.
>Άκουσα την ομιλία και μια τρίτη φορά και αναφέρει εντελώς ξεκάθαρα οτι το σχολείο δεν ευνοεί την δημιουργικότητα. Εχω ασχοληθεί ξανά με τον Ken Robinson στο πλαίσιο ενός assignment για το μεταπτυχιακό μου και ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν έχει αναφέρει οτι το σχολείο σκότώνει τη δημιουργικότητα.
Συγκεκριμένα σε αυτή την ομιλία αναφέρει:
Creativity in education is as important as literacy and we must treat it with the same status και αναφέρει το παράδειγμα με το κοριτσάκι που έκανε μια ζωγραφιά με την εικόνα του Θεού. Και λίγο πιο κάτω υποστηρίζει οτι: If you are not wrong it doesn't mean you are not creative. If you are not prepared to br wrong you'll never come up with anything original.
Δεν αναφέρει πουθενά οτι the school kills creativity.
Πολύ απλά γιατί είναι λάθος. Γιατί αν ίσχυε αυτό η ανθρωπότητα θα βρισκόταν ακόμα στην εποχή του μεσαίωνα. Γιατί αν συνέβαινε αυτό δεν θα είχε δημιουργηθεί ποτέ ο Πικάσο -που αναφέρει και ως παράδειγμα- ούτε άλλοι καλλιτέχνες όλων των ειδών και επιστήμονες.
Αν το σχολείο σκότωνε τη δημιουργικότητα δε θα υπήρχαν άτομα σαν και εσένα να δημιουργούν blogs και να ανοίγουν δημόσιο διάλογο.
Μάθε να ακούς! Και απέφευγε τους βαρύγδουπους τίτλους με σκοπό τη δημιουργία εντυπωσιασμού γιατί τις περισσότερες φορές αποδεικνύονται άκυροι.
Ιωάννα
>Πολύ ωραία δημοσίευση Ολίβια. Διαβάζω και τα σχόλια προσεκτικά, μακάρι να υπήρχε χρόνος και χρήμα για homeschooling. Αυτό που συμπεραίνω τελικά είναι πόσο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ είναι ο ρόλος του γονέα. Κάθε μέρα που περνάει το συνειδητοποιώ και...τρομάζω..!
>@ειρήνη:
Φυσικα και δεν ειναι as simple as that για ολους να αλλαξουμε χωρα..
ΕΓΩ επισης ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΑΝ Ν' ΑΛΛΑΞΩ ΧΩΡΑ αλλα να δω πως μπορω σ' αυτη την χωρα να κανω το καλυτερο για το παιδι μου και -γιατι όχι;- για τα αλλα παιδια.
(Αυτος ο Καβαφης μ' εχει καταστρεψει εμενα:
http://www.kavafis.gr/lections/content.asp?id=10&author_id=
όσο "κι αν η Ελλαδα με πληγωνει" )
Τέλος, εγω είμαι υπερ του homeschooling, αλλα και μελλοντικη nutcracker μανα που θα το παλεψει ωστε να μην αφησει την παιδεια του παιδιου της στην τυχη, στο δημοσιο σχολειο της γειτονιας της.
Υπαρχει ενα σχολειο στην Μεταμόρφωση, ΔΗΜΟΣΙΟ, που χει τοσο "βαρβατο" συλλογο κηδεμόνων, ώστε τα παιδια αρκετες εξωσχολικες δραστηριοτητες (αθληματα, θεατρικο παιχνιδι, χορο, μεχρι και χορο για τις μαμαδες) τις κανουν στο γυμναστηριο του σχολειου μετα την ληξη των μαθημάτων με πολυ καλα διδακτρα. Είμαι σε θέση να το ξερω γιατι καθε Ιούνιο παρακολουθω τις "γυμναστικες επιδειξεις" του εν λογω σχολειου κι εχω εντυπωσιαστει.
Είναι και αυτο μια καποια λύσις για αρχη...
Αν κατσουμε να τα περιμενουμε όλα απο το κρατος, θα περιμενουμε για πολυ ακομα, μάλλον απο δικη μας δραση θα ξεκινησουν ολα...όπως παντα άλλωστε
Β.
>@ Ανώνυμος, πριν αποκαλέσεις την επιλογή του τίτλου άκυρη, ρίξε μια ματιά στο πώς προβάλλεται η ομιλία από το ίδιο το ted.com
http://www.ted.com/talks/lang/gre/ken_robinson_says_schools_kill_creativity.html
>παιδια δεν ειδα το βιντεο.θα το δω αργοτερα.τωρα ομως εχω να σας πω οτι:πριν απο 15 χρονια η κορη μου αρχισε να πηγαινει σχολειο.μαζευτηκαμε οι γονεις για συζητηση.ημουν η μοναδικη (πριν 15 χρονια) που ζητησα να υπαρξει ζωγραφικη και πυλος στις ωρες σχολειου η και μετα απο αυτες αλλα μεσα στο σχολειο.ξερετε τι εγινε;τιποτα!!!κανενα ενδιαφερον απο τους γονεις!!!!και τα μαθηματα θα ηταν δωρεαν!!!δεν νομιζω λοιπον να φταιει το κρατος μονο.φταιμε ΚΑΙ εμεις!!!
>Ολίβια ο τίτλος του άρθρου σου είναι λίγο άκυρος. Ακούγοντας προσεκτικά την ομιλία του Ken Robinson 2 φορές δεν λέει πουθενά οτι το σχολείο σκοτώνει τη δημιουργικότητα. Λέει οτι το σχολείο δεν δεν καλλιεργεί τη δημιουργικότητα.
Είναι πολύ διαφορετικό.
Συμφωνώ απόλυτα με αυτό. Θεωρώ οτι η μη ύπαρξη -έστω και μιας κακής δομής σχολείου- θα ήταν αυτή που θα σκότωνε τη δημιουργικότητα.
>Ο Ken Robinson αποτυπωνει αληθειες. Ειχα παρακολουθησει 2 ομιλιες του οταν ημουν φοιτητρια στην Αγγλια και συμφωνω απολυτα με τις αποψεις του.
Όλοι γνωριζουμε το χαλι του εκπαιδευτικου συστηματος στην Ελλαδα το οποιο ειναι ενα απο τα χειροτερα στον κοσμο.
Εφ'οσον ομως το αναγνωριζουμε, εμεις ως γονεις θα πρεπει να βοηθησουμε τα παιδια μας να ανοιξουν το μυαλο τους, να διευρυνουν τους οριζοντες τους, να αναπτυξουν τη δημιουργικοτητα τους και να ανακαλυψουν τα ταλεντα τους. Και αυτο πρακτικα σημαινει τη συμμετοχη τους σε εξωσχολικες δραστηριοτητες μεσα απο τις οποιες αναπτυσσονται και διασκεδαζουν.
Και κατι τελευταιο δεν πιστευω οτι το ελληνικο σχολειο με οσα στραβα και αν εχει, κατεστρεψε ποτε κανεναν. Συμφωνω με την κοπελα απο πανω οτι δεν μας βοηθησε ως ωφειλε. Ωστοσο και εσυ και εγω και ολοι μας, που αντιμετωπιζουμε το θεμα της ςκπαιδευσης στην ελλαδα με σκεπτικισμο και κριτικη σκεψη, εκφραζοντας αποψεις και ενδεχομενως προτεινοντας λυσεις ειμαστε αποφοιτοι αυτου του αθλιου σχολειου.
Οποτε δεν μπαινω καν στη διαδικασια να σχολιασω τα σχολια τυπου δε θα το εστελνα το παιδι μου στο σχολιο γιατι τα θεωρω γελοιοτητες.
Στην τελικη για οσους πιστευον οτι δεν υπαρχει κανενας τροπος να βοηθησουν τα παιδια τους ας αλλαξουν χωρα. As simple as that. Ειρηνη.
>Πριν κανα δυο βδομαδες η μικρη μου ειχε τα γενέθλεια της (4!!!)...
Καλεσμενοι της ήταν οι "φίλοι" της που στην ουσία είναι τα παιδια των δικων μου φίλων από το σχολείο και κανα δυο καλών φίλων πρόσφατων...
αυτή την συζήτηση είχαμε...
ότι πλησιαζει ο καιρός να παν τα παιδια σχολείο, είναι πάνω κάτω της ίδιας ηλικίας, αν υπήρχε καμια φόρμουλα για homescooling νομοθετικά και μετά την λύση θα την βρίσκαμε μόνοι μας "κοινοβιακά" λίγο... χωρος δικός μας, χρήματα, προσωπικη εργασία, δίδακτρα εκπαιδευτικου που θα βρισκαμε με πολυ ξεψάχνισμα (κάτι μεταξύ Aριστοτέλη, Neill (http://www.parents.gr/forum/showthread.php?t=53388) και Robin Williams - Oh captain my captain... :P), εκ περιτροπης οι γονεις θα βοηθουσαν σε δραστηριότητες κλπ κλπ...
δεν μπορω να πω περασαμε όμορφα οι γονεις εκεινο το βραδυ "στήνοντας το ονειρο..."
Ψαχνοντας έπεσα εδω:
http://homeschooling-greece.blogspot.com/
τρέχοντας με τα "καθημερινα" κάπου το άφησα το θεμα, σήμερα μου το ξαναθύμησες.
Δεν μπορω να πω ότι το σχολείο με κατέστρεψε, εγώ το γούσταρα, αλλά δεν μπορω να πω ότι με βοήθησε κιόλας όπως όφειλε να κανει, αυτο το καταλαβα αργότερα και προσπαθω να καλύψω από μόνη μου τα κενα...
κοιτάζοντας πίσω θεώρω ότι οι γονείς μου δεν είχαν την πρόσβαση στην πληροφορία που 'χουμε εμείς και τα μέσα ώστε να κανουν κατι καλύτερο από αυτο που έκαναν τότε (ο μπαμπας στην δουλεια, η μαμα κλασσικη ελληνιδα μανα νοικοκυρα "του δημοτικου" που μας ετρεχε στα αγγλικα, στο μπασκετ, στο πιανο, στο ...οτι του φανει του λολοστεφανη).
Θελω να πιστευω ότι οι συνθήκες είναι ώριμες πια και για κατι τετοιο στην Ελλαδα (ε του Ψινακη, ο ΓΑΠ είναι Αμερικανακι απο τα λίγα και ειλικρινα αρνούμαι να με πλακωσει η μιζερια των τελευταιων μηνων...)
Καλα Χριστουγεννα και με "ευτυχες και στο χερι μας μας το νέο έτος"...
http://www.youtube.com/watch?v=YC6ctTT19mc
Β.
>Με απασχολει πολυ τελευταια αυτο το θεμα και εψαξα στο φορουμ (το ειμαιμαμα καλε!) για το homeschooling. Βαζω και το λινκ
http://www.forum.eimaimama.gr/t3475-topic, αν βρω την ακρη για Ελλαδα θα το κανουμε :)αλλιως θα κοιταξουμε για τα σχολεια που εφαρμοζουν το συστημα της Μοντεσορι.
Παω να δω το βιντεο!
>@Alkyon μπορείς να ξαναποστάρεις τα λίνκ?
Αρυγρώ
>Σ ευχαριστώ Ολίβια! Χαίρομαι που επιτέλους δείχνει ν ανοίγει η συζήτηση αυτή και στον τόπο μας. Επετρέψτε μου αν σας γνωστοποιήσω πως μια χούφτα γονείς και εκπαιδευτικοί ήδη εχουν κάνει το πρωτο (πρακτικό) βήμα & παρακάτω βρίσκεται ΄λινκ με 2 επιστολές προς υπογραφή, με σκοπό να προωθηθούν στο Υπ. Παιδείας. Παρακαλώ όλους τους γονείς, καντε τον κόπο και διαβάστε τις & υπογράψτε επώνυμα εφ όσων συμφωνήτε (και προωθήστε τις οπως νομίζετε καλυτερα και σε άλλους). Η πρώτη επιστολή ζητά την νομοθετική αναγνώριση συστηματων εναλλακτικής εκπαίδευσης (Homeschooling, Waldorf, Montesory, free schools, κλπ), η δεύτερη ζητά τη δημιουργία δημοσίων Μοντεσοριανών σχολείων στην Ελλάδα. Μπορούμε να κάνουμε κάτι, μπορούμε να διεκδικήσουμε ποιοτικότερη παιδεία για τα παιδιά μας, ειναι αναφαίρετο δικαίωμα μας:
http://montessorianikinotita.wordpress.com/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%82/
>Aksizei na diavasei kaneis ton Dr. Howard Gardner kai th theoria tou gia tis Multiple Intelligences. (Pollaples EksypnoIkanothtes).
Exei idiaitero endiaferon kai to sxoleio prospathei na proseggisei auth th theoria me th DIATHEMATIKOTHTA.
>Σήμερα πήγα με τη θεατρική ομάδα στο ΠΙΚΠΑ Βούλας και προσφέραμε λίγη χαρά και μερικά παιχνίδια στα παιδάκια που ζουν εκεί, το 2010, στην Αθήνα...
Είμαι κι εγώ εναντίον του εκπαιδευτικού μας συστήματος, αλλά όταν κανείς πάει μια επίσκεψη στο ΠΙΚΠΑ, ντρέπεται που είναι λίγο αχάριστος και ξεχνάει να ευχαριστεί κάθε λεπτό το Θεό που του χάρισε ένα υγιές παιδάκι που μεταξύ άλλων δυσκολιών της ζωής...πρέπει και να φοιτήσει σε κάποιο -άθλιο, δε λέω-σχολείο.
>Αν είχα παιδί θα σκεφτόμουν ειλικρινά να το έστελνα σχολείο. Προτείνω να δείτε και τη συνέχεια της ομιλίας του εδω http://www.ted.com/talks/lang/eng/ken_robinson_says_schools_kill_creativity.html
Μιλώντας εκ των έσω πολλοί λιγοι εκπαιδευτικο...ί ιδιαίτερα στα ανώτερα και ανώτατα εκπ/δευτικά ιδρυματα σε όλο τον κοσμο εχουν φαντασία και δημιουργικότητα σε αυτο που κάνουν.
Και το κακό είναι οτι ειδικά οσοι βρίσκονται στις ανθρωπιστικές επιστήμες δεν βγαίνουν εξω απο το κουτί τους, τον πύργο τους, δεν κατεβαίνουν από το σύννεφό τους να ακουσουν τι θελει η εποχή που ζουμε. Ή δεν τους αφηνουν να το κάνουν.
Δεν φανταζεστε πόσα προγράμματα ανθρωπιστικών σπουδων και τεχνών σταματούν ή εχει σταματήσει η χρηματοδότησή τους και στην Ελλάδα και αλλού.
Μιλάει στο παραπανω βίντεο o Ken Robinson για τη γραμμικότητα και τον κονφορμισμο που διακατεχει την εκπαίδευση. Εγω θα πρόσθετα ότι αυτα τα δύο κυριαρχούν σε κάθε εκφανση της ζωής μας. Η γνωση είναι οργανική και η μετάδοσή της δεν είναι πείραμα που μπορούμε να επαναλάβουμε κάθε φορα με επιτυχία γιατί δεν αποδίδουν το ίδιο σε ολους καποια πράγματα και δεν εχουμε όλοι τις ίδιες αναγκες. Η εκπαίδευση πρεπει να είναι τέχνη πάνω σε άσπρο καμβα για τον καθένα προσαρμοσμενη στην ιδιαιτερότητά του και το χαρακτήρα του.
Όλοι θελουν το καλύτερο για τα παιδιά τους, και για μενα η μητέρα μου για αυτό και με έσπρωχνε μακρυά απο την τέχνη. Να δείτε τα παιδιά σας όπως θέλουν εκείνα και όχι όπως εσεις.
>Κατα τη γνωμη μου δεν φταιει μονο το ελληνικο εκπαιδευτικο συστημα αλλα το σχολειο ως θεσμος!Δειτε ενα παιδακι στα 4 ποσο πολλα πραγματα λεει,ποση φαντασια εχει,ποση ελευθερη βουληση,ποση δημιουργικοτητα.Και μετα δειτε και ενα παιδακι στα 6-7:γινεται ενα με το συστημα!Μακαρι να μην μπορουσα να στειλω τα παιδια μου στο σχολειο!Ελληνικο ή οχι...
>Καταπληκτική ομιλία!!! Την δημοσίευσα κι εγώ!!! Ευχαριστούμε Ολίβια για την ανάρτηση!!!
Γιώτα
>Πρόσφατα πήγα στο Λονδίνο με μια συμφοιτήτρια και φίλη μου. Μας φιλοξένησε μια φίλη της μαμάς μου, η οποία είναι ψυχολόγος. Σε εμένα και τη φίλη μου έκανε τρομερή εντύπωση πως η δωδεκάχρονη κόρη της είχε πολύ φορτωμένο πρόγραμμα στα .... καλλιτεχνικά! Ζωγραφιές, κολάζ, γλυπτική! Το αποκορύφωμα ήταν όταν η Αναΐς ήρθε από το σχολείο λέγοντας μας πως είχε να ζωγραφίσει κάθε επιφάνεια ενός σπιρτόκουτου. Καθίσαμε όλοι μαζί να το κάνουμε και εκείνη την ώρα συνειδητοποιήσαμε με την φίλη μου πόσο μη δημιουργικό είναι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα! Πόση δημιουργικότητα έχουμε καταπνίξει για να μάθουμε αρχαία, λατινικά, χημεία, φυσική? Είδαμε στη συνέχεια το συγκεκριμένο βίντεο! Λυπάμαι τον εαυτό μου και τους συνομήλικους μου σε αυτό το θέμα. Ακόμη και οι γονείς των περισσότερων από εμάς μας πίεζαν πάντα προς μια αυστηρή, στείρα γνώση. Εμείς, λοιπόν, είμαστε υποχρεωμένοι απέναντι στον εαυτό μας να διοχετεύσουμε τη δημιουργικότητα μας όπου και όπως μπορούμε!