Στο ένα και μοναδικό βιβλίο για μωρά που έχω (μου το έδωσε η Λίλη και είναι το «What to expect the first year«) γράφει ότι γύρω στους 11 μήνες τα περισσότερα μωρά καταλαβαίνουν το «Όχι!«, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το τηρούν πάντα.
Συμπληρώνω: όχι μόνο δεν το τηρούν, αλλά το διασκεδάζουν κιόλας!
Η Αθηνά συνήθως κοιμάται το μεσημέρι. Μετά το φαγητό και το παιχνίδι, αρχίζει να τραβάει τα αυτιά της που είναι το σύνθημα για να την πάω στο κρεβάτι μας. Με το που την ακουμπάω, μου γυρνάει την πλάτη, αρπάζει και το σεντόνι για «Μουτς μουτς» και ύστερα από λίγα δευτερόλεπτα κοιμάται ωραία και καλά.
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
>αχ!!το δικο μου ζουζουνι τα κανει ολα!!!ακουει το οχι μονο οταν δινω εντονο τονο στην φωνη μου και εχω και εντονο υφος!!και αυτο οχι παντα!!δεν συμφωνω με τον ανωνυμο που ειπε οτι εκανε το ιδιο στο δαγκωμα του παιδιου!!νομιζω οτι ειναι λιγο σκληρο!!!και δεν ειναι σκληρο!θα μεγαλωσουν και θα καταλαβουν που θα παει!!απλα πρεπει να απολαφσουμε αυτη την ηλικια γιατι δεν προκειται να ξαναρθει!!ειναι μοναδικη!!
>Αχ αυτά τα μαλλιά! Από τότε που γεννήθηκε δεν έχω αφήσει τα μαλλιά μου κάτω. Και πιασμένα που είναι πάλι τα τραβάει. Όσο για το όχι, το ´χει πάρει παιχνίδι. Της έκανα όχι κουνώντας το κεφάλι πέρα δώθε και τώρα το ´χει μάθει και το κάνει συνέχεια. Αθηνά, όχι τα μαλλιά της μαμάς,κουνάει το κεφάλι πέρα δώθε. Όχι τα χέρια μες στο φαγητό, πάλι το κεφάλι. Και φυσικά μας φαίνεται τόσο αστείο που γελάμε αντί να επιμείνουμε στο «όχι» μας. Ευτυχώς είναι μόνο 8 1/2 μηνών οπότε πιστεύω πως έχουμε περιθώριο να το μάθει.
>καλησπερα! οι λεξεις για τα μικρα παιδια δεν εχουν την ιδια σημασια που εχουν για εμας.. το οχι συνοδευεται και απο καποια γκριματσα η ενα τονο στη φωνη μας που το παιδι βρησκει απλα αστειο! τα παιδια ακουν καλυτερα και υπακουν στα προσταγματα των μπαμπαδων επιδη αυτοι δεν μιλουν τοσο χαδιαρικα λενε μια λεξη κοφτα και σοβαρα. επισης καθε δικη μας αντιδραση σημαινει θριαμβος για ενα μικρο παιδι στο στυλ: γιουπι τα καταφερα παλι με προσεξαν και ασχοληθηκαν μαζι μου! οποτε τι κανουμε? απλα κανουμε αυτο που το παιδι δεν περιμενει! οταν μας τραβηξει τα μαλλια απλα του δινουμε ενα φιλακι και μετα το βαζουμε στην κουνια του.. μια δυο φορες θα καταλαβει... επισης υπαρχουν και αλλα πολυ καλα βιβλια οπως: (η δικη μου βοβλος) και το καλο κουραγιο σε ολες τις μαμαδες!!!!!
>o γιος μου απο μωρό μου τραβούσε τα μαλλιά.και οχι μόνο....για να τον παρει ο υπνος επρεπε οπωσδήποτε να μου πιανει ενα τσουλούφι.πολλές φορές εκει που κοιμόμουν ενιωθα ενα χεράκι να τραβάει τις τρίχες μου.τώρα ειναι 4 και ακόμα οταν θελει κάτι ερχεται με αγκαλιάζει και παιζει με ενα τσουλούφι μου.η αλήθεια ειναι οτι πολλλές φορές το εκμεταλεύτηκα οταν ήθελα να τον ηρεμήσω.απλά του εδινα τα μαλλιά μου στο χέρι και ολα δια μαγειας γινόντουσαν γάλήνια....παντως ειναι πολύ σπασιμο εκει που κοιμάσε να σου τραβάν τα μαλλιά.και οχι απλά τα μαλλιά επιανε μόνο μια τριχα και την τραβούσε μεχρι να πεις ημαρτον.βασανηστήριο σκέτο
>οταν με ξεμαλλιαζει και της κανω το ιδιο οχι μονο δεν σταματαει αλλα τραβαει πιο επιμονα.χαμος