3 1/2 χρόνια μαζί…!
Πριν 3.5 χρόνια ακριβώς έγινα μαμά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα μάτια της όταν την έφεραν να τη δω. Δυο καρβουνάκια που με κοιτούσαν με απίστευτη ένταση. Σαν να μου έλεγε «Και τώρα; Τι κάνουμε τώρα;» Δεν της είπα τίποτα νομίζω. Αλλωστε ακόμα δεν είχα πάρει ούτε μισή τζούρα μυρωδιάς για το τι θα ακολουθούσε…
Μεγάλωσες! Μεγάλωσες πολύ! Μέσα σε ένα καλοκαίρι έγινες άλλο παιδάκι. Όχι πια μωρό. Καθόλου μωρό! Πάει το μωρό, πέταξε. Είσαι πια ένα απίθανο κοριτσάκι!
Ρε συ Αθηνά, σε κοιταω και μου φαίνεται ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. Άλλο παιδί ήσουν τον Ιούνιο και άλλο είσαι τώρα.
Ψήλωσες! Μάκρυναν τα μαλλάκια σου. Άλλαξε το προσωπάκι σου! Έδεσε το κορμάκι σου!
Άρχισαν οι απορίες σου. Άρχισαν τα ψεματάκια σου. Άρχισαν οι «απαιτήσεις» σου. Παίρνεις πρωτοβουλίες. Ξέρεις να ζητάς «συγγνώμη». Να αναγνωρίζεις το λάθος σου. Βάζεις στόχους. Αυτοεξυπηρετήσε πια σχεδόν ολοκληρωτικά. Είσαι στοργική. Είσαι ευγενική.
«Ορίστε μαμά!»
«Ευχαριστώ μπαμπά!»
Είσαι μια υπέροχη αδελφούλα. Πάντα μοιράζεσαι με τον αδελφό σου. Ποτέ δεν τον αφήνεις απέξω.
Τραγουδάς. Όλη μέρα.
Μιλάς. Όλη μέρα.
Γλυκό μου, να ήξερες πόσο ανυπομονούσα για αυτές μας τις συζητήσεις! Είναι μαγικό το πώς μπορώ να κάθομαι πια μαζί σου και να συζητάμε για τα πάντα! Είσαι μια απίθανη μουρίτσα. Ένα πανέξυπνο κοριτσάκι. Σου έλειπαν οι λέξεις. Τώρα που τις κατακτάς μέρα με τη μέρα, χωρίς να το βάζεις κάτω, χωρίς να αγχώνεσαι, ω, έχεις ανθίσει!
Σου έχω πει ότι είσαι εκατομμύρια φορές πιο πολύτιμη και πιο υπέροχη και από το πιο τρελό όνειρό μου;
Μεγάλωσες. Είσαι πια 3 1/2 ετών! Όλα έχουν αλλάξει. Τίποτα δεν είναι πια ίδιο. Ψέματα…
Η αγκαλιά σου! Η τρυφερή σου αγκαλιά, αυτά τα απαλά χεράκια γύρω από το λαιμό μου… Τα άπειρα φιλάκια που μου δίνεις μέσα στη μέρα… Αυτά -ευχαριστώ Θεέ!- μένουν ίδια και όπως πάντα υπέροχα. Βάλσαμο για κάθε τι.
Σε ευχαριστώ που ήρθες στη ζωή μου. Σε ευχαριστώ για τα δύσκολα και για τα εύκολα. Εσύ με έκανες μαμά και μαζί σου ειδα τα πάντα από την αρχή.
Να είσαι πάντα τυχερή και γενναία, μικρή μου!
Σήμερα πήγαμε επίσκεψη στη γιαγιά Γεωργία. Όπως κάθε φορά σταματησαμε να της πάρουμε ένα γλυκό. Ο Μάνος σκέφτηκε να πάρει μια τουρτίτσα και να βάλουμε 3 1/2 κεράκια. Πώς έλαμψαν τα ματάκια της όταν είδε την τούρτα να έρχεται προς το μέρος της! Όλα τα παιδιά λατρεύουν τα γενέθλια, έτσι δεν είναι; Ε ας γιορτάζουμε καμιά φορά και τα μισά 🙂
Με συγκινείς ακόμη μία φορά...δάκρυα γεμίζουν τα μάτια μου, κάθε φορά που διαβάζω τα κείμενά σου, Ολίβια. Καταθέσεις ψυχής...υπέροχα, μοναδικά...ΜΠΡΑΒΟ!!!
Να σου ζήσει και να είναι πάντα γερή κι ευτυχισμένη!
συγκινήθηκα βρε Ολιβιάκι...πόσα πράγματα - σκεψεις - συναισθήματα μου βγάζεις με αυτά σου τα κείμενα..δεν ξέρω τι να σου πω..να είσαι γερή και να την καμαρώνεις, ή μάλλον ξέρω τι θέλω να σου πω..να είσαστε "διαθέσιμοι" να απολαμβάνετε την κάθε τους στιγμή...μη σας φάει η λούμπα με την καθημερινότητα και τα προβλήματα της..αυτή την ευχή δίνω και σε εμένα..
Αχ αυτά τα κείμενα σου, αυτά που προσπαθούν να εκφράσουν όσα νιώθεις... όσα νιώθει μια μαμά... Είσαι "ερωτευμένη" :-) Κι εγώ είμαι...και με τις δύο μου. Να σου ζήσει:-) είναι κοριτσάκι-"χαρά Θεού" όπως λέω και για τις δικές μου. Και τα δύο σου να είναι πάντα καλά. Όλα να μας ζήσουν.
Ομορφα και τρυφερά λογάκια από μια υπέροχη μαμά στην υπέροχη κορούλα της.... ότι καλύτερο για μία καλή νύχτα, μας γλύκανες σαν να μας κέρασες από την τούρτα για τα 3,5 χρόνια της Αθηνούλας