Παρακολουθώ την κόρη μου…
Παρακολουθώ συνέχεια την κόρη μου -είναι αναπόφευκτο!- και την ζηλεύω για το πόσο απλό είναι για αυτήν να να χαμογελάσει ή να γελάσει. Είναι τόσο απλά και καθημερινά αυτά που την κάνουν να χαρεί!
Πρώτος και καλύτερος ο μπαμπάς της.
Μετά ο γάτος μας ο Schmuda.
Το να κάνω μπουρμπουλήθρες με το καλαμάκι του χυμού μου.
Ένα απλό μικρό τρελοπαιχνιδάκι που της έκανε δώρο η γιαγιά της.
Γαργαλητό στις πατούσες.
Το «Ιγκουάνα» των Mazoo and the zoo
(thanx Ελεάννα που μας το συνέστησες)
Μια γκριμάτσα.
Tο να χτυπάει παλαμάκια.
Kαι πόσα άλλα. Απολύτως… απλά!
Το έχω ξαναπεί… Παρατηρώντας ένα παιδί θυμάσαι ξανά την αθωότητα που κάποτε είχες και εσύ και που μεγαλώνοντας έχασες. Και ελπίζεις ότι δεν είναι ανέφικτο να την ξαναβρείς. Ίσως το μόνο που χρειάζεται είναι να συνεχίζεις να παρακολουθείς το παιδί και να το αφήνεις να σε εμπνεύσει.
Kαλό Σαββατοκύριακο!
Ολίβια
>οταν τι κοιτο που χαμογελαη νιωθω οτι μου χαμογελαει ηπλαση ολη...........λιτσα!!
>Κι οπως συνηθιζω να λεω:
"Μια χαρα ψυχες μας δινει ο Θεος και μεις θελουμε να τις κανουμε σαν τα μουτρα μας"
Β.
>Και το κυριότερο ξέρεις πιο είναι ε; Ότι με ένα απλό κοίταγμά και με μια χαριτωμενιά της κάνει πολύ κόσμο να της χαμογελάνε, ακόμη και αγνώστους, αλλά φυσικά το κυριότερο είναι πως ξέρει να στολίζει τα χείλη των γονιών της ακόμη και την ώρα που απλώς κοιμαται.... :)
>Μεγιά το look του blog! Τα απλά είναι και τα καλύτερα. Για μένα αυτά που με κάνουν καθημερινά να χαμογελώ είναι πρώτα όταν ξυπνάω το πρωί και βλέπω τον άντρα μου δίπλα μου και μετά όταν με παίρνει τηλέφωνο στη δουλειά η κόρη μου (όταν ξυπνήσει) και ακούω τις φωνούλες της!! Σοφία
>ειναι αυτα τα μικρα καθημερινα πραγματα που μας τρελαινουν!!!ιουλια δ.