Όχι πια "νιανιά", τρώω κανονικά (με τα χέρια μου)!
Η Αθηνά δεν τρελαίνεται τελικά για τις χορτόσουπες και τις κρεατόσουπες. Έχω δοκιμάσει 200 διαφορετικούς τρόπους και όλοι πιάνουν για λίγο και μετά τζίφος.
Από τότε που ήταν 7 μηνών (και είχε ήδη 2 δοντάκια) της δίνουμε να τρώει μόνη της: μπισκοτάκια, μπανάνα, κολοκυθάκι, τυράκι, κριτσίνι (χωρίς σουσαμάκι), κοτοπουλάκι.
Γενικά είναι παιδί που δεν τρελαίνεται για το «νιανιά», μπορεί να φάει από μικρή μπουκιές κανονικές. Έτσι εδώ και αρκετό καιρό την αφήνουμε να τρώει μόνη της.
Στο εξωτερικό είναι πολύ συνηθισμένο να περνούν τα μωρά από το στάδιο του γάλακτος στις στερεές τροφές με το να τρώνε φαγητό όχι αλεσμένο, αλλά σε κομμάτια. Υπάρχουν μωράκια ακόμα και 6 μηνών που αρπάζουν το μπροκολάκι και το μασουλάνε. Ούτε μούλτι, ούτε κουτάλια. Όλα με το χέρι κομμένα σε μέγεθος finger food. Αυτό ονομάζεται led weaning
Έτσι τρώει πια και η μικρή μας. Της βάζουμε μπροστά της σε ένα πιάτο λαχανικά, κρεατάκι ψιλοκομμένο, ακόμα και ρυζάκι ή μακαρονάκια και με τα χεράκια της αρχίζει να τρώει όπως θέλει και όσο θέλει. Έτσι της αρέσει και είναι ο μόνος τρόπος να φάει π.χ. μοσχαράκι.
Της έχω δώσει και τα βρεφικά της μαχαιροπήρουνα να αρχίζει να εξοικιώνεται, προς το παρόν παίζει μαζί τους, αλλά κάποια στιγμή θα αρχίσει να τα χρησιμοποιεί.
Τώρα θα μου πείτε «Είναι εύκολο αυτό το πράγμα;«
Αν είσαι άνθρωπος που δεν σε νοιάζει να λερωθούν τα πάντα (πιστέψτε με το φαγητό πάει παντού!) και ούτε αγχώνεσαι για το πόσο θα φάει το παιδί, μπορείς να το δοκιμάσεις. Λένε ότι το led weaning βοηθάει τα μωρά να γνωρίσουν καλύτερα το φαγητό, να αποφασίσουν τι τους αρέσει και τι όχι και τελικά να το διασκεδάσουν κιόλας. Α, τα φέρνει φυσικά και στο οικογενειακό τραπέζι. «Γιατί εσείς να τρώτε φαγητό και εγώ μια αλεσμένη χαζομάρα, ε;«
Πιστέψτε με, αν δεν είχα το ζόρι με το βάρος της (που ευτυχώς το ξεπέρασα), θα είχα δοκιμάσει να το κάνω αποκλειστικά πολύ νωρίτερα, αντί να κάνω το αεροπλανάκι με το κουτάλι μπας και φάει 2 κουταλιές παραπάνω.
Μερικοί γονείς φοβούνται ότι το μωρό μπορεί να πνιγεί, αλλά πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι ακόμα και το να «στραβοκαταπιεί» ένα μωρό, όχι μόνο είναι στο πρόγραμμα, αλλά το βοηθάει να κατανοήσει καλύτερα το πώς θα μασήσει το φαγητό του. Άλλωστε δεν νομίζω να αφήνει κανείς το παιδί του να τρώει μόνο του και να πάει π.χ. για μπάνιο.
Ο γονιός είναι πάντα από κοντά να προσφέρει νεράκι ανάμεσα στις μπουκιές ή ακόμα και να δίνει λίγο γιαουρτάκι για να κατανοήσει το νινί πώς λειτουργεί και το κουτάλι.
Είναι μια διαδικασία της απόλυτης ελευθερίας και έχει πραγματική πλάκα να βλέπεις το μωρό να δοκιμάζει με τα χεράκια του το φαγητό. Ok, ίσως το καθάρισμα που ακολουθεί να μην έχει τόση πλάκα, αλλά παιδιά είναι… θα λερωθούν, χαχα!
Α! Επίσης είναι μια σχετικά χρονοβόρα διαδικασία. Επειδή το παιδί τρώει μόνο του, μπορεί να χρειαστεί αρκετή ώρα για να χορτάσει. Σίγουρα διαρκεί πολύ περισσότερο απ’ ότι το τάισμα με το κουτάλι.
Νομίζω πως ο καλύτερος τρόπος για να το τεστάρετε μόνοι σας είναι να δώσετε μπανάνα που είναι μαλακή και λιώνει εύκολα στο στοματάκι. 😀
Να και μερικά βίντεο (θα τραβήξουμε και εμείς!):
Το έκανα και στους δυο γιούδες χωρίς να το έχω ακούσει ούτε διαβάςει γι'αυτο.... Κοίτα να δείς!! Και νομίζω τότε απολαμβάνουν πραγματικά το φαί τους πάρα με τα κατοχικά μας συνδρομα να μπουκώνουμε τα παιδιά και να μετράμε γρμ... Εσείς ζυγίζετε το φαΐ σας όταν τρώτε? Γιατί να το κάνουμε για τα παιδία μας?
Και η δική μου κόρη δεν έφαγε ποτέ αλεσμένα. Τα φτιάχναμε και καταλήγαμε να τα τρώμε εγώ με τον μπαμπά της για να την πείσουμε -και καλά!-να φάει... Και βέβαια δεν μας άρεσαν. Οπότε σκεφτήκαμε ότι ούτε στο μωρό αρέσουν. Από εφτά- οχτώ μηνών έτρωγε τα πάντα κομματάκια και λίγο πιεσμένα με το πηρούνι. Κάποιες φορές τα έτρωγε μόνη της, άλλες την ταίζαμε, αναλόγως που βρισκόμασταν ή πόσο χρόνο είχαμε.Ψωμί και μπισκοτάκια μαλακά μόνη της, όταν καταλάβαινε ότι δεν μπορεί να καταπιεί απλά τα έφτυνε. Επίσης μεταφέραμε λίγο την ώρα του φαγητού της, ώστε να τρώει μαζί μας το μεσημέρι, αυτό ήταν και το καλύτερο γιατί ζήλευε και έτρωγε τα πάντα. Τώρα είναι δύο και χειρίζεται πολύ καλά και το κουτάλι και το πηρούνι.Όμως μερικές φορές θέλει να φάει με τα χέρια ειδικά τα μακαρόνια και την αφήνουμε, γιατί αυτά μπορείς να τα κάνεις μόνο όταν είσαι παιδί...
εμενα μου αρεσε πολυ ολη η πραξη..εαν το γνωριζα απο την αρχη θα το εκανα κ εγω,,ο γιος μου δεν εχει φαει ποτε μανγο η γλυκοπατατα ακομα κ καροτο βρασμενο ετσι για να ξεχωριζει τη γευση.τωρα ειναι σχεδον 3 κ ειναι πολ επιλεκτικος..κ το τελειο ειναι στο πρωτο μωρο που η μαμα αφηνη τη μπανανα κατω κ το μωρο ..τιποτα...με το που το δαγκωνει η μαμα ..βουρρρρρρ το χερακι!!!χαχαχαχαχαχα πολυ γελασααααα
>Δεν ξέρω αλλά δεν μου αρέσει καθόλου σαν εικόνα αυτό που βλέπω! Έχω τρία παιδιά, το τρίτο τώρα ξεκινά στέρεα (με τον κλασικό τρόπο) και τα δύο μεγαλύτερα μια χαρά έτρωγαν και απολάμβαναν το φαγητό τους με το κουτάλι.
Άλλωστε ούτε εμένα μου αρέσει να τρώω με τα χέρια, γιατί να αρέσει στα παιδιά μου???
>Δεν ξέρω τι έκανα λάθος κ ο γιος μου 20 μηνών τώρα δεν δέχεται φαγητό σε στερεή μορφή, μόνο αλεσμένο....ενώ τρώει φρυγανιά, παξιμάδι (άκουσον άκουσον), ψωμάκι, μπισκότα, το μεσημεριανό φαγητό το θέλει αλεσμένο απωσδήποτε.έχω κάνει προσπάθειες αλλά δεν...Μήπως δεν τον πίεσα αρκετά? αλλά από την άλλη δεν θέλω να τον πιέσω γιατί δεν νομίζω ότι η μάθηση προέςρχεται από την πίεση.Μήπως τελικά είναι θέμα παιδιού?
>Αγαπητή μανούλα, να σταματήσεις να αισθάνεσαι ενοχές για οτιδήποτε κάνει ευτυχισμένους το παιδί σου και εσένα. Αυτό είναι πάντα το κλειδί σε μια ισορροπημένη σχέση μαμάς-παιδιού! :D:D
>Διαβάζοντας το post και τα σχόλια σας κατάλαβα πόσο άγχος έχω τραβήξει και πόσο κλάμα έχω ρίξει για λάθος λόγους! η μικρή μου που σήμερα είναι 25 μηνών, από 9 μηνών αρνιόταν πεισματικά να δεχτεί τροφή με το κουτάλι. Μεγάλωσε τρώγοντας με τα χέρια της,ενώ εγώ δεχόμουν καθημερινά επικρίσεις από τις γιαγιάδες ότι κακώς της επιτρέπω να κάνει κάτι τέτοιο, ότι θα πεθάνει από την πείνα και ότι αυτός ο βρωμο-θηλασμός φταίει για όλα, που δεν έχει το παιδί ένα πρόγραμμα και που δεν συμπεριφέρεται όπως τα ΄΄κανονικά΄΄ παιδιά. Η Λένα μου ακόμη θηλάζει, αναπτύσσεται κανονικά και είναι ένα πολύ τρυφερό και ώριμο παιδί. Α! και κάτι άλλο: τα βράδια κοιμάται μαζί μου, ξυπνάει, πίνει το γαλατάκι της και μετά με αγκαλιάζει και ξανακοιμάται. Μήπως πρέπει να σταματήσω να νιώθω ενοχές και γιαυτό; Κάπου διάβασα για το co-sleeping...
>Μπράβο στο Αθηνάκι!!!
Κι εγω ξεκινησα να δίνω ψωμάκι και μπισκοτακι στο χέρι με επιβλεψη πάντα και του αρεσει πολύ που τρωει μοναχουλης και μασαει!
Στην αρχη φοβομουν η αληθεια ειναι μηπως πνιγει - αλλα με οδηγησε το μπουγκακι στο να χαλαρωσω βλεποντας ποσο καλά τρωει!
φιλακιαααααα
>Ο γιος μου έτρωγε αλεσμένες τροφές σχεδόν μέχρι 12 μηνών. Ψωμάκι έτρωγε κανονικά στο χέρι.
Η κόρη μου δεν ήθελε με τίποτα την αλεσμένη τροφή. Με τίποτα όμως. Είναι ζήτημα εάν έφαγε αλεσμένα για μια εβδομάδα και πάλι δεν έτρωγε ποσότητα ικανή να την χορτάσει. Όταν πήγαμε στην παιδίατρο, αντί να πάρει βάρος είχε χάσει και λίγο. Της είπα το ζήτημα για τις αλεσμένες τροφές και μου είπε μην της τα δίνεις αλεσμένα. Έτσι λίγο μετά τους 6 μήνες αρχίσαμε να τρώμε το φαγητό μας σε μικρά κομμάτια και είμαστε πολύ ευχαριστημένα κορίτσια!!!
Το σημαντικό είναι να προτείνουμε στα παιδιά και εκείνα διαλέγουν τι θέλουν και τι τα βολεύει...
Γεωργιάδου Όλγα
>Πιστεψέ με αν πνίγεται, θα το καταλάβεις.
Στην αρχή στραβοκατάπινε αρκετά. Την χτυπούσα ελαφρά στην πλάτη και της έδινα λίγο νερό. Όταν κόβεις το φαί σε μικρά κομμάτια δεν έχει πρόβλημα να το καταπιεί. Πρόβλημα ίσως να δημιουργηθεί όταν τρώει κάτι μόνη της. Για παράδειγμα το ψωμί, Της δίνω ένα μεγάλο κομμάτι να μασουλάει. Στην αρχή έκοβε μεγάλα κομματια. Την παρακολουθούσα και όταν όταν έβλεπα ότι πάει να καταπιεί, της το έβγαζα από το στόμα. Τώρα πλέον τρώει το ψωμάκι κόβωντας με τα ούλα μικρές μπουκίτσες. Έχει καταλάβει ότι μεγάλη ποσότητα δεν μπορεί να την διαχειριστεί μέσα στο στόμα της. Βέβαια θέλει χρόνο όλο αυτό, δεν γίνεται σε μια μέρα.
Αν θες να ξεκινήσεις, άρχισε με μια μπανάνα. Δώσε στο παιδί να την κρατάει ολόκληρη κ να γλύφει και 2 3 μέρες μετά κόβε μικρά κομματάκια και ταιζέ το υπομονετικά.
Αν βιάζεσαι, μην μπαίνεις στην διαδικασία.
Όσο για τον κίνδυνο πνιγμού, τα παιδιά μπορεί να ξεφύγουν από την προσοχή μας και να καταπιούν ο,τιδήποτε. Δεν είναι μόνο το φαγητό πρόβλημα. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τέτοια κατάσταση. Πρέπει να γυρίσεις το παιδί μπρούμυτα και να το χτυπήσεις στην πλάτη. Άν είσαι κοντά στο παιδί όταν τρώει μπορείς να επέμβεις εγκαίρως, γι'αυτο λέω ότι δεν την αφήνω από τα μάτια μου.
Και να πω τέλος ότι όλα τα παιδια δεν είναι ίδια. Η κόρη μου το διασκεδάσει γι’αυτό και το συνέχισα. Αν έβλεπα ότι δυσανασχετεί, θα της έδινα μόνο αλεσμένα
>χαχαχα!!!
πολυ γελιο το 1ο βιντεακι!!!
κι εγω εκοψα τα αλεσμενα στο χρονο, οσο για τα λερωμενα ρουχα, αγοραστε μια ποδια σαν αυτες που βαζουμε οταν ζωγραφιζουν με μπογιες, τεμπερες κ τετοια κ κανενα προβλημα!!!
αλλα πολυυυυυυυυυυυυυ ωρα βρε παιδι μου.........
>ta paidia ta ma8ainoume emeis!!! 3erw paidia pou mexri 2 xronwn tous ale8an to faghto gia na mhn pnigoun.. to mwro mporei na faei, h anasfaleia ths mamas mhpws pa8ei kati den to afhnei.. sthn korh mou stamathsa na dinw alesmeno faghto apo 7 mhnwn..!! den epa8e tpa, isa isa pou 3exwrizei tis trofes k trwei ta panta!!! k twra meta k apo ta sxolia sas 8a arxisw na thn afhnw na trwei monh ths.nomiza oti htan nwris gia na to kanw alla vlepw oti kapoies apo sas to kanete hdh k ta zouzounia sas einai pio mikra apo thn korh mou. kalh epituxia loipon se oles mas!!!
>Tα δικα μου τα μωρα δεν εφαγαν ποτε αλεσμενα φαγητα .... Απο μικρα ( αφου ειχα πεταξει τονους μοσχαρι, ψαρι, κοτοπουλο κ.τ.λ. ) τους εδινα το φαγητο στο χερι και το ετρωγαν μονα τους ... Στο σπιτι οπου και να πατουσες ( ακομα και τωρα ) ολο και κατι θα κολλουσε στο ποδι σου! Ακομα και τωρα αυτο κανω, απλα αυτος ο τροπος σε περιοριζει λιγο στα φαγητα γιατι πρεπει να ειναι πραγματα που πιανονται, χωρις λαδια κ.τ.λ. ... Καλα, το οτι δεν εχω ενα καθαρο ρουχο των μωρων, δεν το σχολιαζω ... Απο τα φρουτα, εγιναν ολα τα ρουχα τους χαλια και οσο και να πλυνω δεν καθαριζουν ... Ομως δεν βαριεσαι ... Ας τρωνε τα μωρα και τα ρουχα και το σπιτι ερχονται σε δευτερη μοιρα ....
>όλα τα παιδιά δεν είναι το ίδιο. Κι εγώ έδινα στα παιδιά μου μπισκοτάκια κ.α. απο 6 μηνών. Ο γιος μου όμως μέχρι 1 έτους πνιγόταν. Κι όταν λέω πνιγόταν, πνιγόταν ΚΑΝΟΝΙΚΑ. Οπότε έφαγε κανονικά όταν ήταν περίπου 14 μηνών. ΠΡΟΣΟΧΗ δεν είναι το ίδιο σε όλα τα παιδιά.
>Μιας και αναφέρετε φράσεις του στιλ "Μα δεν το αφήνω από τα μάτια μου, πώς θα πνιγεί;", ήθελα να ρωτήσω: Τί κάνουμε αν πνιγεί; Και πώς καταλαβαίνουμε ότι δεν έχει απλώς στραβοκαταπιεί; Και αν τελικά πνιγεί μήπως μετά φοβηθεί και δεν θέλει να δει ξανά στερεά τροφή;
>Απλά μία διόρθωση, λέγεται baby led weaning,δηλαδή απογαλακτισμός που καθοδηγείται από το μωρό. Είχα διαβάσει γι'αυτό πριν δώσω στερεά στη μπέμπα μου αλλά φοβήθηκα και ακολούθησα τη σίγουρη οδό των αλεσμένων. Ακόμα και τώρα φοβάμαι και είναι 8 μηνών αλλά με το post σου μου δίνεις θάρρος!
>Πολυ ενδιαφερον.... Θα το δοκιμασω σιγουρα... με δυσκολεψε παρα πολυ στο να αρχισει να τρωει εστω και αλεσμενα...οποτε θα περιμενω να συνιθισει λιγακι τις διαφορες γευσεις και μετα θα το κανω σιγουρα!!!!!!!
>Ακριβώς ετσι τρώει κ η μικρή μου. Σιγά σιγά έχουμε διώξει τελειως τα αλεσμένα απο τον 8ο μήνα, εκτος απο το κρέας που ειναι το μονο που της αλέθω. Φυσικά γινεται ενα μικρό βρομούλι :) αλλά της αρέσει πολύ κ αισθητηριακά ειναι μια υπέροχη εμπειρία μάθησης. Μεγαλώνουν κ πρέπει να τα αφήνουμε να μεγαλώνουν. Σημαντικό ειναι επίσης να περάσει σταδιακά το παιδί απο το πολτοποιημένο στο στέρεο, πχ πρώτα πατατούλα λιώμενη με το πιρουνάκι κ μετά κομματάκια που τα τρώει μονο του.
Ωραία καταχώρηση Ολιβιακι Μπράβο!
φιλιά Τζένη- Ανθρωπάκι
>Χα χα σοβαρά μιλάς τώρα?Λες να το δοκιμάσω στη μπέμπα μου όταν γίνει 6 και είναι να αρχίσει τα στερεά?Φοβάμαι ότι δε θα τα καταφέρουμε γιατί θέλει πολλή υπομονή.Αλλά μπορώ για αρχή να το κάνω συνδυαστικά με αλεσμένο.
>Πόσο δίκιο έχεις!
Το έχω εφαρμόσει και λειτουργεί. Η μικρή μου τρώει μόνη της πολλά φαγητά από 7 μηνών. Έχει μόνο 3 δόντια, αλλά μασάει την τροφή της. Εχει καταλάβει ότι πρέπει να μασήσει για να φάει!
Εννοείτε ότι γίνεται το σώσε όταν τρώει, αλλά αξίζει τον κόπο. Είναι 9,5μηνών και δεν χρειάζεται να λιώνω τίποτα. Σχεδόν όλα τα κάνω μικρά κομμάτια. όποιος την έχει δει παθαίνει πλάκα. Λένε 'βρε θα πνιγει'. Μα, δεν την αφήνω από τα μάτια μου πως θα πνιγεί. Άσε που πλέον το δύσκολο πέρασε. Κόβει μικρά κομμάτια με τα ούλα της και τα μασουλάει πριν καταπιεί.
Όλα είναι θέμα θέλησης. Εντάξει αν ήθελα ένα σπίτι στην τσίτα και ένα μωρό γιαλιστερό δεν θα το έκανα. Με ανταμείβει όμως η ευχαρίστηση στο βλέμμα της. Αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα.
Και αλλή μια ευχαρίστηση της είναι να κυκλοφορεί μπουσουλώντας κ σκαρφαλώνωντας σε όλο το σπίτι!Εγώ απλά επιβλέπω. Είναι τρισευτυχισμένη. Δεν γκρινιάζει ποτέ λέμε!
Αφήστε τα παιδιά να γνωρίσουν τον νέο τους κόσμο. Αποψή μου είναι πως νιώθουν όπως εμείς όταν κάνουμε ένα ταξίδι κ βλέπουμε νέα μέρη.θέλουμε να δούμε τα πάντα και δεν χορταίνει το μάτι μας. Δεν χορταίνουν οι αισθήσεις μας.Έτσι νιώθουν και τα παιδιά μας.
Βγάλτε τα από τα πάρκα!
>Natasha το μωράκι του πρώτου βίντεο διανύει την πρώτη του βδομάδα στο led weaning. Στην ουσία το βίντεο δείχνει την -οποιαδήποτε- πρόοδο από μέρα σε μέρα. Η κόρη μου είναι μεγαλύτερη και τα πάει σαφώς καλύτερα, χεχε.
Το να παίζει το παιδί με το φαγητό του είναι κομμάτι της διαδικασίας, για αυτό και είναι χρονοβόρα.
Τέλος, ανεδαφικό δεν είναι, υπάρχουν πολλές οικογένειες στον πλανήτη που τα κατάφεραν. Για αυττό υπάρχει και σαν τρόπος διατροφής.
>Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνει η μικρή σου αλλά το μωράκι του πρώτου βίντεο δε φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι τρώει, πιο πολύ παίζει μάλλον.Δε νομίζω ότι το led weaning μπορεί να είναι αποτελεσματικό σε μωρά που μόλις άρχισαν τη στερεά τροφή, π.χ. 6 μηνών.Είναι ανεδαφικό να πιστεύεις (όχι εσύ, γενικά μιλάω) ότι δε θα δώσεις καθόλου αλεσμένο.Είναι καλή ιδέα αλλά για μεγάλα μωράκια.
>Ετσι μπραβο!!!!
εμεις απο πολυ μικρη τις δινουμε αρκετες τροφες σε κομματακια. και ας μην ειχε δοντια μεχρι ενός ετων.
τωρα δε που εχει καταβροχδιζει τα παντα.
φρουτα σταματησαμε ακομη και να τα ψιλοκοβουμε. μονο σε καποια φαγητα (γιαουρτι, σουπα, κλπ) τις τα δινω εγω. ολα τα αλλα τα στερεα με ενα πηρουνακι τα τσιμπαει και πολλες φορες τα τσιμπαει με το πηρουνι, τα παιρνει με το χερι και τα βαζει στο στομα, χεχεχε!!!
τα ρουχα μας ειναι σχεδον ολα χαλια ειδικα στα μανικια. αλλα δνε πειραζει. φροντιζω οταν τρωμε να φοραμε φορμες και οχι κατι καλο.
καλη συνεχεια!!!!
>kaneis tin kaliteri douleia tha sou lithoun ta xeria apo to taisma kai gia ekeini einai to kalitero tha eksikiothei kai aneksartitopiithei poli poli grigora TELEIA!!!!!Evi K