Μόνοι στο σπίτι!
 |
| «Μαμά, μπαμπά, σας βλέπω!!» |
Την ιδέα την έριξε λίγο πριν τα γενέθλιά της ο Μάνος. «Θέλεις όταν θα φύγουν οι γονείς σου -είχαν έρθει για το πάρτι της- να πάρουν λίγες μέρες και την Αθηνά μαζί τους;«
Συμφώνησα αμέσως. Κυρίως γιατί ξέρω πόσο λαχταρούν να περάσουν χρόνο με τη μικρή. Μένουμε τόσο μακριά και την βλέπουν σπάνια. Μετά σκέφτηκα ότι και για το ίδιο το παιδί θα είναι μια καλή αλλαγή: το σπίτι της είναι οικείο, θα έχει τα αγαπημένα της σκυλάκια, αλλά και τη γιαγιά, την προγιαγιά και τον παππού να ασχολούνται μαζί της 24 ώρες το 24ωρο. Θα δει και άλλους ανθρώπους, θα πηγαίνει βολτούλες, ε και στο κάτω κάτω θα είναι λίγες μερούλες όλες και όλες.
Όταν το έγραψα στο Facebook οι μισές μαμάδες μάς ευχήθηκαν να περάσουμε καλά (τόσο αυτή όσο και εμείς), ενώ οι άλλες μισές είπαν ότι δεν θα το έκαναν ποτέ.
Να σας πω την αλήθεια, δεν το έκανα καν με μισή καρδιά. Πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος που το μωρό μου ήταν το αυτοκολλητάκι μου, ζούσε με τη μαμά κάθε μέρα όλη μέρα. Από την άλλη μιλάμε για ένα παιδάκι που δεν έχει πρόβλημα με την αλλαγή περιβάλλοντος, κοιμάται πάντα όπου και να το βάλεις, δεν έχει θέματα με φαγητό ή οτιδήποτε σχετικό.
Επίσης αν και με τη μαμά μου έχουμε αραιά και πού κάποιες διαφωνίες σε κάποια θέματα, σε γενικές γραμμές είμαστε της ίδιας λογικής όσον αφορά το μεγάλωμα ενός παιδιού. Δεν αγχώνομαι δηλαδή μήπως μας την… κακομάθουν ή μήπως την βγάλουν εκτός προγράμματος.
Μισή μέρα που έχουμε να την δούμε, πάντως, ο Μάνος είναι σαν δυστυχισμένο γατί που πεινάει και δεν μπορεί να αρπάξει το ψάρι πίσω από το τζάμι. Του λείπει πολύ. Εγώ από την άλλη νομίζω πως ακούω τη φωνή της ή ότι θα γυρίσω και θα την δω να παίζει στο σαλόνι. Επίσης λίγο πριν σκέφτηκα «Αμάν, μας τελειώνουν τα γιαούρτια! Τι θα φάει το παιδί το απόγευμα;»
Νομίζω πως το βράδυ θα περάσουμε λίγο δύσκολα. Αλλά ειλικρινά αν αισθανθώ ότι δεν αντέχω (-ουμε) άλλο, θα πάω να την παρω.
Η φίλη μου η Δέσποινα με πήρε τηλέφωνο σήμερα πρωί πρωί και μου είπε να μην αισθανθώ τύψεις που έστειλα το παιδάκι μου εκδρομή και δεν με τρώει το μαύρο άγχος. Και η αλήθεια είναι ότι τα λόγια της ήταν βάλσαμο, γιατί για μια στιγμή φοβήθηκα ότι ίσως είμαι υπερβολικά τολμηρή. Τα ίδια μου έγραψε χθες και η Νίκη σε μήνυμά της, αλλά και πολλές μανούλες στο Facebook.
Νομίζω ότι και σ’ αυτό το θέμα λίγο πολύ ισχύει ο γενικός «κανόνας»: αν η μαμά είναι ευτυχισμένη, τότε όλα είναι καλά. Καταλαβαίνω τη μαμά που δεν αισθάνεται άνετα με το να αποχωριστεί το παιδάκι της για περισσότερο από λίγες ώρες, καταλαβαίνω, όμως, ακόμα και αυτή που θέλει απλά λίγες μέρες για να ξεκουραστεί.
Εμάς πάντως το πρόγραμμα μόνο ξεκούραση δεν έχει, χεχε!
Η Αθηνά πάντως μέχρι στιγμής τα περνάει ζάχαρη! Παίζει με τον Billy τον σκύλο, στο αεροπλάνο «διάβασε» περιοδικό και ήπιε χυμό, το μεσημέρι έφαγε μακαρονάκια που της έκανε η προγιαγιά, έπαιξε με τα παιχνιδάκια που πήρε μαζί της και τώρα κοιμάται για μεσημεράκι.
Εμείς… για να δούμε… θα αντέξουμε;;;
>@Ανώνυμος
Συμφωνώ απόλυτα με τον Ανώνυμο. Όταν γέννησα τον μικρό μου είχα μετακομίσει σε μια καινούρια πόλη και δεν είχα φίλους και ήμουν στο εξωτερικό οπότε ούτε παππούδες. όταν γύρισα Ελλάδα ήμουν τόσο κολλημένη με τον μικρό που τρόμαζα και εγώ η ίδια. Τον πηγαίνω λοιπόν για μια εβδομάδα σχεδόν κάθε μήνα και τον χαίρονται και τρελαίνεται και αυτός. Και εγώ πιστεύω ότι είναι ένα δώρο που δεν θέλω να του το στερήσω και πραγματικά του κάνει πολύ καλό. έχει μάθει να διαχωρίζει το κάθε περιβάλλον,έχει άλλες συνήθειες εκεί και όταν γυρίζει στο σπίτι μας επανέρχεται στις δικές μας συνήθειες χωρίς πρόβλημα. Είναι ευτυχισμένος με αυτές τις αλλαγές και το κάνει απο 10 μηνών μέχρι και σήμερα που είναι 2. Πραγματικά δεν το κάνω μόνο για μένα. Θα έλεγα ότι το κάνω περισσότερο για τον μικρό
Θέλω να είναι ευτυχισμενος και οτιδήποτε τον κάνει ευτυχισμένο εγώ θα του το δίνω απλόχερα και χωρίς εγωισμούς, όσο και να μου λείπει.
Τι καλύτερο απο το να παίρνει αγάπη απο παντού και να νοιώθει και ένα δεύτερο σπίτι σαν το σπίτι του. Το τι κράξημο έφαγα απο όλο το χωριό της μαμάς μου που το στέλνω δεν λέγεται. Νομίζουν ότι το κάνω για την δική μου καλοπαίραση αλλά δεν με νοιάζει. Κάνω ότι καλύτερο για τον γιό μου και μετά για εμένα
mamadimi
>Δεν έχω μωρό ακόμα αλλά διάβασα τα σχόλια όλων. Πολύ περίεργα μου φάνηκαν κάποια. Βέβαια, πολλές θα πείτε ότι δεν μπορώ να έχω άποψη γιατί δεν είμαι μάνα ακόμα. Θα συμφωνήσω εν μέρει αλλά βρε κορίτσια πως κάνετε έτσι;; Δηλαδή θέλετε τα παιδιά σας κολλημένα επάνω σας;; Πρόσφατα ήρθα σε επαφή με ένα κοριτσάκι 3 χρόνων το όποιο δεν έχει μείνει ποτέ χωρίς του γονείς του. Αυτό το κοριτσάκι λοιπόν όπου και αν πηγαίνει δεν ξεκολλάει από την μητέρα του και όταν λείπει η μητέρα του δεν ξεκολλάει απ' τον πατέρα του. Όταν πας να του μιλήσεις γυρίζει το κεφάλι του αλλού, εγώ απορώ με τους γονείς του που δεν προβληματίζονται με αυτή την κατάσταση. Δεν είπαμε να φερόμαστε στα παιδιά μας λες και είναι ενήλικες(κάποιοι το κάνουν και αυτό και δεν συμφωνώ)αλλά και αυτό το πράγμα είναι αλλόκοτο. Φυσικά μπορεί μόλις αποκτήσω μωρό και εγώ να μην το αφήνω να φύγει από κοντά μου.
Τέλος πάντων, απλώς αναφέρομαι στο πως νιώθω τώρα σαν ένα τρίτο άτομο που βλέπω ένα παιδί και από μέσα μου λέω ότι το παιδί μου δεν θέλω να είναι έτσι. :-)
Πάντως, όσο ήμουν μικρή ζούσα στο ίδιο σπίτι με τους γονείς του πατέρα μου και όπως καταλαβαίνετε περνούσα πολλές ώρες μαζί τους και πολλά σαββατοκύριακο τα περνούσα στο σπίτι των γονιών της μητέρας μου. Την γιαγιά μου(που ζούσε μαζί μας) την φώναζα Μάνα-Γιαγιά, δεν ξέρω αν αυτό είναι κάτι καλό αλλά δεν νομίζω να μου δημιούργήσε και κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα. Εκτός του ότι στα 28 μου πέθανε ο παππούς μου όλοι ξαφνιάστηκαν με το πόσο έντονα έκλαιγα στην κηδεία του, ε, μια ζωή στο ίδιο σπίτι ήταν αυτή!
AAAA!! Συγγνώμη για το σεντόνι!!
Μαργαρίτα.
>Δεν τον έχω αφήσει ένα χρόνο τώρα να κοιμηθεί αλλού και μάλλον δεν θα το κάνω για καιρό ακόμα....
>@Nana Kor
για μενα το "Νανα Κορ" είναι το ιδιο ανώνυμο με το δικο μου που ειναι ενα απλο "Β." στο τελος όπως και το σκέτο "ανώνυμος".
Δηλαδη αν σου ελεγα "Βιολέτα" ας πούμε, θα αλλαζε κάτι;
Δεν μου φανηκε μια απλη παραθεση γνωμης, αλλα κριτικη, όπως και η δευτερη σου διευκρίνιση.
Κάθισα και τα ξαναδιάβασα πάλι και το ιδιο πιστεύω.
Ένα "λέω την γνωμη μου" ή "εγω δεν αθ το κανα" δεν απαλασσει ενα σχολιο απο τον κριτικο του τόνο.
Τώρα αν το πηρα στραβα, συγνώμη, αλλα εγω αυτο καταλαβα.
Απο κει και περα, επικρότησα τον τρόπο που το χειρίστηκε η Ελεν γιατι ήταν και ο πιο ψυχραιμος και ο πιο λογικος.
Αν αντιδρουσα χωρις δευτερη σκέψη, το πιο πιθανο να κανα κι εγω αυτό που με ενόχλησε. Να κριτικαρα εσενα που κατά την γνωμη μου έκανες κριτικη και να μην τελειωναμε ποτέ. Αυτό το εργο έχει παιχτει απειρες φορές, όχι απο σενα και μενα, απο άλλους.
Σ' αυτο το ποστ της Ολίβια και στο τι ειπωθηκε στα σχόλια ήταν που κατεληξα στο εξης συμπέρασμα:
Τελικά η κάθε μαμα κάνει αυτό που της ταιριάζει απλά τη σημερον ημερα στα ίντερνετσ μπορεί να βρει κι ενα καρο επιχειρηματα από διάφορους επιστημονικούς κλάδους που να δικαιώνουν την επιλογή της περα του "ετσι έμαθα, έτσι θέλω, έτσι γουσταρω, έτσι αισθανομαι καλύτερα" . Δηλαδή, θέλει να κοιμάται μαζι με τα παιδια της;; ενα καρο λινκς περί αυτου, δεν θέλει, άλλα τόσα... μπορούμε στην επομενη δε διαφωνία να ανταλάσσουμε και λινκς, να μην κουραζομαστε να γράφουμε.
Και τελικά έτσι δεν γινόταν πάντα;
Και δεν ειναι και το ζητούμενο;
Να κανει ο καθενας αυτό που θέλει;
Από τα σωστά και τα λάθη του που μόνο εκ του αποτελέσματος φαίνονται, μαθαίνει ο καθενας μας.
Προφανως για το παιδακι σου κάνεις αυτό που θεωρείς ότι είναισωστό, για το δικο μου θεωρώ οτι είναι το αλλο κι εχει να κανει καθαρά απο το τι ειναι ο καθένας μας και την πορεία που επιλέγει να ακολουθήσει.
Το αποτελεσμα θα μας δειξει αν ηταν αυτό που επρεπε να γίνει τελικά ή οχι και αφορά προσωπικα εμάς και κανεναν αλλον.
Μακάρι να χουμε καθαρό μυαλο να το δουμε.
Β.
>εγω παντως θαυμαζω τους γονεις που μπορουν και τα αφηνουν τα παιδια τους στους γονεις τους...
εχω ενα γιο 16 μηνων και δε μπορω να τον αποχωριστω με τιποτα.εχω επιλεξει να μη δουλευω για να ειμαι μαζι του(με ενοχλησε πολυ καποια που εγραψε οτι κακως δε δουλευουμε και να βρουμε καμμια δουλεια-ο καθενας επιλεγει τι θα κανει)τωρα που ειμαι εγκυος στο δευτερο προσπαθω να τον αφηνω για λιγο στους γονεις μου αλλα ειναι πολυ κακοκεφος οσο ειναι εκει,ολο αναστεναζει και δε μιλαει καθολου
δεν τρωει αν δεν τον ταισω εγω(ουτε καν απο τον αντρα μου)
ελπιζω μεχρι να γεννησω που θα πλησιαζει τα δυο να το εχει ξεπερασει
Η Ολιβια καλα εκανε και εστειλε στους γονεις της,αφου νιωθει καλα...
μακαρι να το καταφερω κι εγω καποια μερα να το κανω...
>Αυτό το μηνυμα προοριζετε για έναν Ανώνυμο που εγραψε “ @Helen, ευχαριστω που εθεσες εσυ τοσο ευγενικα και ψυχραιμα την ερωτηση γιατί εγω δεν θα μπορούσα... ” .
Δεν ξερω αν εννοεις την ερωτηση που εκανε η Helen σε εμενα αλλα κοιτα να ηρεμησεις λιγο γιατι εδώ περα η κάθε κοπελα γραφει ΜΟΝΟ την ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ. Και για να μιλησω για εμενα προσωπικα, δεν με νοιαζει αν συμφωνεις ή διαφωνεις μαζι μου… Μου είναι παντελως αδιαφορο … Εγω ειπα την γνωμη ΜΟΥ, στην κινηση που εκανε η Ολιβ . Δεν κρινω την κινηση, εννοειται πως είναι δικαιωμα της, απλα ειπα την γνωμη μου όπως και εσυ …. Αυτααααααααααααααααααααααααααααα!Και αν θελεις βγες απο την ανωνυμια για να ξερω με ποια μιλαω.....
>Helen, ναι, ειμαι κατα στο να μενει ενα μωρο ( και τονιζω την λεξη μωρο ) μακρια απο τους γονεις του... Να φτασει σε μια ηλικια που να το ζητησει το ιδιο, τοτε αλλαζει ... Αλλα με τιποτα δεν θα εστελνα ενα μωρο ενος ετους 600 χιλιομετρα μακρια μου ... Και εγω χρειαστηκε να παω καποια στιγμη στον γιατρο οταν το μωρο μου ηταν 9 μηνων και φωναξα την πεθερα μου να ερθει στο σπιτι για να το προσεξει! Μου αρεσει τα παιδια να ειναι στον χωρο τους με τα πραγματα τους και να κοιμουνται στα κρεβατια τους ... Και διακοπες μαζι με τα μωρα παω και για φαγητο μαζι τους παω και οπουδηποτε ... Νομιζω οτι δεν γινετε με την αφιξη ενος μωρου να κανουμε την ζωη που καναμε οταν ειμασταν ελευθερες! Να πηγαινουμε διακοπες το καλοκαιρι μονοι μας, να βγαινουμε καθε 3 και λιγο στα μπουζουκια και αλλα πολλα τετοια ... Καλα κανουν οσες τα κανουν! Επιλογη τους ειναι .... Απλα, θα σου ξαναπω οτι αυτη ειναι η γνωμη ΜΟΥ!
>εγω πιστευω οτι εξαρταται σε ποιον αφηνεις το παιδι.αν οι παππουδες και οι γιαγιαδες ειναι καλοι και αγαπανε το παιδι γιατι να μην το αφηνεις και λιγο καιρο μαζι τους;απο προσωπικη εμπειρια που ειχα οταν ημουν μικρη θα αναφερω το εξης:επειδη εμενα σε ενα πολυ μικρο χωριο και δεν ειχε δημοτικο,οι γονεις μου με πηγαιναν σχολειο στο διπλανο χωριο οπου εμενε και η γιαγια μου.πολλες φορες δεν ερχοντουσαν να με παρουν γιατι ειχαν δουλειες και αναγκαστικα εμενα στη γιαγια μου,μπορει κ ολη την εβδομαδα.δυστυχως ομως η γιαγια μου ηταν μια πολυ σκληρη γυναικα με αποτελεσμα να μου φαιρεται ασχημα και να με μειωνει καθημερινα!πριν ενα χρονο που αντιμετωπιζα προβλημα καταθλιψης και αναγκαστηκα να κανω ψυχαναλυση,με μια αναδρομη στο παρελθον που μου εκανε η ψυχολογος μου,διαπιστωσε οτι τα περισσοτερα προβληματα που αντιμετωπιζω σημερα(στα 36 μου)οφειλονται σ'αυτην την γυναικα.χρειαστηκαν 6 μηνες ψυχαναλυσης για να ξεπερασω αυτα τα 6 βασανιστικα χρονια της παιδικης μου ηλικιας!στους γονεις μου δεν ελεγα τιποτα γιαυτα που περνουσα ειτε επειδη τα παιδια δεν μιλανε ευκολα γιαυτα που περνανε ,ειτε επειδη οι γονεις μου δεν ηταν αρκετα κοντα σε μενα ετσι ωστε να με κανουν να τους μιλησω.ευτυχως τα δικα μου παιδια ειναι πολυ τυχερα γιατι και οι γιαγιαδες και οι παππουδες τα λατρευουν!καρατσεκαρισμενο!(γιατι οπως λεει ο σοφος λαος,οταν καεις με το χυλο, φυσας και το γιαουρτι).οταν παρουσιαστει αναγκη τα αφηνω και το καλοκαιρι στελνω τη μεγαλη μου κορη στο χωριο για διακοπες αν θελει για καμια εβδομαδα.ολα καλα!
>θα μιλήσω ως ανώνυμη (αν και δε μου αρέσει καθόλου) αλλά διαβάζοντας θα καταλάβετε το γιατί. ήμουν 7 χρονών όταν με άφησαν οι γονείς μου για λίγες μέρες στο χωριό με το παππού (;) και τη γιαγιά(;). Εκεί ο παππούς (ο θεός να τον κάνει) προσπάθησε να με βιάσει αλλά ευτυχώς για εμένα κατάφερα να ξεφύγω. Ο πατέρας μου δεν είχε και δεν έχει ιδέα για το τι έγινε και βέβαια δε μπορούσε να του περάσει ποτέ από το μυαλό ότι ο πατέρας του θα έκανε κάτι τέτοιο. θα μου πείτε βέβαια ότι δε μπορεί κάτι θα είχε δήξει πιο πριν και όμως δεν είχε δήξει τίποτα, ούτε μετά. Μόνο στις τελευταίες μέρες της ζωής της η γιαγιά μου ,είπε στον πατέρα μου ότι ο παππούς τη βίαζε. Βέβαια μετά από αυτά που έχω ζήσει δεν πρόκειται να αφήσω ποτέ το παιδί μου σε καμιά γιαγιά και κανένα παππού. Για μια πολύ κακή εκδοχή για το τι μπορέί να συμβεί στον παππού και τη γιαγιά.
>Ολιβια το "θαρρος " (δεν βρηκα πιο καταλληλη λεξη εχει φτωχυνει το λεξιλογιο μου) το εγραψα για εσυ αναφερες για την φιλη που σε πηρε τηλ και ηταν "βαλσαμο τα λογια της".
Διαβασα πολλα , θα ηθελα να απαντησω σε πολλα αλλα δεν νομιζω οτι προσφερετε ενα μπλογκ για κατι τετοιο .
>Διαβασα σχεδον ολα τα σχολια των μαμαδων! Οσα κι αν διαβασα το μυαλο μου εμεινε κολλημενο σε ενα απο αυτα, που μου εσφιξε την καρδια και με εκανε να αισθανθω ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΘΥΜΟ. Καποια ειπε οτι οι μητερες που θηλαζουν ειναι "αλλου τυπου μαμαδες" κι ισως πιο καλες!!! Σε θεωρω ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ πραγματικα, γιατι δεν ξερεις τι εχει περασει η καθε μανουλα! Προσπαθησα και δεν τα καταφερα, πραγμα που δεν μπορω να ξεπερασω ακομη και τωρα που ο γιος μου χρονιζει. Εβλεπα το γαλα να τρεχει κι εγω δεν μπορουσα να το δωσω στο γιο μου.
Τελικα πως τα συνδεεις αυτα τα δυο πες μου το να το καταλαβω! Οποια θηλαζει ειναι καλη μαμα κι όποια δε θηλάζει τι είναι?????? Απ'αυτό φαίνεται??????
Όσο για σας Ολίβια πολύ καλά κάνατε αφοά έτσι νιώθατε! Τον έχω αφήσει κι εγώ το γιο μου, όταν ήταν 8 μηνών με τη γιαγιά και τον παππού, γιατί χρειαζόμουν διακοπές μετά απο δύο πολύ δύσκολα χρόνια! Το θέμα είναι να νιώθουμε καλά με ό,τι κάνουμε.
>Η παρουσια των παππουδων στη ζωη των παιδιων ειναι δωρο!Δεν ειναι αυτονοητη η παρουσια τους και γιαυτο σε οσους υπαρχει η δυνατοτητα να τους εχουν να το απολαμβανουν χωρις ενοχες...Αν ξεπερασουμε την ανασφαλεια και των εγωισμο μας ως γονεις... θα καταφερουμε να χαμογελασουμε τρυφερα με την ταση των παππουδων να τα ''κακομαθαινουν '' και να ξερουν αυτοι ''καλυτερα''.Θεωρω οτι η παρουσια τους και ενεργη συμετοχη τους, μονο κερδος προσφερουν στη ζωη και ψυχικη αναπτυξη των παιδιων μου.Δε μπερδευουμε τους ρολους μας ,μια και υπευθυνοι για τη ανατροφη τους και τις αποφασεις για το μεγαλωμα τους ειναι οι γονεις.Δικαιουντε ομως να εχουν και οι παππουδες μια τρυφερη σχεση με τα εγγονια τους.Ας επιτρεψουν και ενα γλυκο παραπανω κιας μη μαθουμε τη ''ζαβολια'' που εκαναν μαζι...Ειναι μια αγαπη χωρις ανταλαγμα και οταν υπαρχουν ανθρωποι που την προσφερουν τοσο απλοχερα ας τους λεμε ενα μεγαλο''ευχαριστω''....
Αφηνω τα παιδια μου με μετρο παντα στους παππουδες και αυτα το απολαμβανουν.
Χαρηκα πολυ που κανατε ενα τοσο υπεροχο δωρο στη μικρη σας Ολιβ.
>ΚΑΘΗΣΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΑΝΑΦΕΡΘΕΙ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ ΤΟ ΑΝ ΑΠΟΧΩΡΙΣΤΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ Ή ΟΧΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟ. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΙ ΟΛΙΒΙΑ ΜΟΥ ΑΝ ΕΚΑΝΕΣ ΛΑΘΟΣ Ή ΟΧΙ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΜΙΚΡΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΣΕΙΣ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ. ΤΟ ΚΑΚΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΕΣΤΕΛΝΕΣ ΕΝΩ Η ΜΙΚΡΗ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΣΑΣ ΑΠΟΧΩΡΙΣΤΕΙ!!!!
ΟΥΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΠΕΙΔΗ ΠΗΓΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΟΥΣ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΤΟΥ.ΕΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΞΕΡΕΤΕ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΕΣΑΣ!!!!
ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΙΣΤΩ ΤΟ ΦΑΣΟΛΑΚΙ ΜΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ 9 ΜΗΝΩΝ. ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ. ΟΣΟ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΕΥΡΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ. ΠΑΝΤΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ. ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΛΛΕΣ ΜΑΝΑΔΕΣ ΞΕΣΠΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΤΟΥΣ,ΤΟΤΕ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟ ΝΑ ΤΑ ΕΣΤΕΛΝΑΝ ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΛΙΓΟ, ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΟΥΝ!
ΝΕΛΛΥ
>να προσθεσω κατι ακομα,αλλο ενα παιδι 40 ημερων,αλλο 2 μηνων αλλο 1 ετους...μην τα κανουμε ολα ισιωμα...
>που χρειαζεται ολη αυτη η θεωρια πισω απο μια αποφαση..?Το αφηνεις το παιδακι στους παππουδες,οι λογοι ειναι προφανεις,οποιος μεγαλωνει παιδι τελοσπαντων καταλαβαινει τους λογους.Δεν το αφηνεις?ΟΚ παλι.Ολο αυτο περι ανεξαρτησιας του παιδιου (τι λυσσα κι αυτη πια να ειναι ανεξαρτητα τα μωρα??!!βαρεθηκα να το ακουω ...) ή τα "δεν εχω αναγκη κανεναν" (αυτο δεν ειναι ανεξαρτησια...ο ανθρωπος εχει αναγκη την συντροφικοτητα,ειναι η φυση του αυτη..) τελικα που μας βοηθουν? Να πεισουμε τον εαυτο μας οτι ειμαστε σωστοι,οτι οι αλλοι ειναι λαθος (αρα παλι ειμαστε εμεις σωστοι)?
Καποιος ασπαζεται την θεωρια που του ταιριαζει,δεν κανει οτι κανουν οι πολλοι ή οι λιγοι,αν σου παει ειναι το θεμα.Στο τελος στους παππουδες του πηγε το παιδι οχι σε στρατιωτικη ακαδημια κ για αν το αφησει η μανα του να παει ειναι σιγουρη γι αυτο που κανει.
Δεν τα εχω αποχωριστει ακομα τα δικα μου,δεν θα τα αποχωριζομουν μεχρι τα 3 τουλαχιστον...αλλα δεν εχω κ που να τα αφησω η ερμη η μανα,ουτε για ενα 2ωρο ,που να σκεφτω δλδ να λειψουν εβδομαδα... ://
>Αχ ρε κοριτσια, εγω δουλευω τα πρωινα και ετσι μενει με τους γονεις μου. Οι γονεις μου βεβαια κρατανε και τα υπολοιπα 3 εγγονια τους (απο τις αδερφες μου - συνολο δηλαδη 4) και ετσι μεσα στο σπιτι γινεται χαμος απο παιδια ! Το καλοκαιρι που μας περασε λοιπον οπως καθε χρονο οι γονεις μου θα εφευγαν για το εξοχικο μας και θα επαιρναν και τα 4 εγγονια (ο Θεος μαζι τους) για να κανουν τα μπανακια τους. Οι αδερφες μου μες στην καλη χαρα που τα παιδια τους θα "ξεδιναν" και θα εκαναν τα μπανακια τους.....εγω εκλαιγα ολη μερα και παρακαλαγα την μητερα μου να μην φυγει και να παρατεινει λιγο την αναχωρηση ετσι ωστε να επαιρνα την αδεια μου και να πηγαινα και εγω μαζι. ....
Εφυγαν βεβαια.....και αναγκαστικα πηγα και τον γιο μου.... μολις 7 μηνων....
η αποχωρηση ηταν θεικη............
και κλααααααααααααααααααααμα η κυρια !!
γυρισαμε σπιτι μας χωρις τον "σβουρα μας"...
το πρωτο βραδυ κοριτσια νομιζα οτι δεν θα περναγε ποτε !!!! ομως ποτε !!!! ειχα παρει ενα φανελακι του στο κρεβατι μου για να το μυριζω (μην γελατε....αληθεια !) Την άλλη μερα το πρωι η πρωτη μου δουλεια να παρω τηλεφωνο την μαμα μου...ολα καλα πηγαν !
Βεβαια με το που σχολαγα καθε μερα επι τουλαχιστον 2 εβδομαδες πηγαινα στον γιο μου....περναγαμε μαζι ολο το απογευμα, τον εβαζα για υπνο και μετα μαζευομουνα στον αντρα μου που ο καημενος με περιμενε καθε βραδυ να του πω τι καινουριο εκανε ο σβουρας μας. Με λιγα λογια ηταν 2 εβδομαδες πολυ κουραστικες γιατι επειδη δεν μπορουσα με τιποτα να τον αποχωριστω ετρεχα σαν την τρελη , δουλεια - εξοχικο -- σπιτι και ξανα παλι !
Σε ολες μας λειπουν τα παιδια μας αλλα η καθε μια μας εχει διαφορετικη "δυναμη" να το αντεμετωπισει !εγω δεν μπορουσα. Καθε μερα ελεγα...σημερα δεν θα παω, θα γυρισω σπιτι μου , να μεινω με τον αντρα μου και να χαλαρωσουμε......οταν εφτανε η ωρα να σχολασω υπολογιζα την ωρα αν θα προλαβω να παω να τον ταισω εγω και ετρεχα σαν τρελη να προλαβω μην τον ταισει η μαμα μου!
Αυτα κοριτσια απο εμενα. Εκ τοτε δεν τον εχω αποχωριστει (εκτος τις ωρες που δουλευω)
βεβαια απο τωρα σκεφτομαι αυτο το καλοκαιρι που θα μας ερθει και θα φυγουν οι γονεις μου παλι.....παπαπαπα !
ΑΑΑ ! ξεχασα να πω οτι ο σβουρας μου περναγε ΖΑΧΑΡΗ εκει !! ηταν η μασκοτ της παραλιας...ολοι επαιζαν μαζι του και ηταν στα καλυτερα του !! Αλιμονο στην μανα του την καημενη που την εφαγε ο καυσωνας !!!! Κωνσταντινα
>οποιος εχει αντιθετη αποψη απο μας δεν ειναι απαραιτητα και λαθος, ισα-ισα αυτο ειναι απολυτα υγιες! Ας μαθουμε πια να το σεβομαστε αυτο, γιατι παρατηρω εδω μεσα ορισμενα ατομα που περιμενουν να πιαστουν απο το τιποτα για να δημιουργησουν θεμα, χαλαρωστε πια! επι του θεματος τωρα, ο μικρος μου δεν εχει παππουδογιαγιαδες οποτε για μας αυτο ειναι μια πολυτελεια, αν το δειτε απο τη δικη μου σκοπια ισως μπορεσετε να κρινετε αντικειμενικα..
σε λιγους μηνες γενναω το δευτερο μωρακι μου κι απο τωρα σκεφτομαι ποιος θα κρατησει το γιο μου.
τα συμπερασματα δικα σας...
>Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι λέγανε....ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ... ούτε να παρατάς συνέχεια το παιδί σου είναι υγιές ούτε και να είσαι ΣΥΝΕΧΕΙΑ μαζί του είναι κάλο....είμαι 27 χρονών μόνο 4 χρόνια με τον άντρα μου εκ των οποίων τα 2 έχουμε το μικρό μας....ε λοιπόν δεν τον έχω χορτάσει τον αντρούλη μου και θέλω και κάποια σαββατοκύριακα να είμαστε και πάλι ζευγάρι..όχι μόνο μαμά και μπαμπάς....μια ψυχολόγος είχε πει κάποτε στη μητέρα μου ότι το ζευγάρι πρέπει τουλάχιστον μια Κυριακή το μήνα να ξυπνάει μόνο του.. δηλαδή χωρίς παιδιά μέσα στο σπίτι...και συμφωνώ απόλυτα....ακόμα και τη περίοδο που θήλαζα,έβγαζα το γαλατάκι του,το φύλαγα στη κατάψυξη και όταν χρειαζόταν να φύγουμε ή να βγούμε δεν είχα κανένα θέμα...ο μικρός είναι τωρα 2 χρονών και είναι ένα χαρούμε και ανεξάρτητο παιδί και εγώ μια ήρεμη μαμά....δουλεύω,τα απογεύματα και τα Σ/Κ είναι αφιερωμένα στο μικρό μου και μια φορά το μήνα πάει στη γιαγιά του και περνάει σούπερ!!!!!!!δε νομίζω πως του δημιουργώ κανένα ψυχολογικό....
φιλακιάάάάάάάά
Μαρδίκη Αγάπη
>ετσι ειναι βρε κοριτσια!πρωτα πρεπει να ειμαστε εμεις οι μαμαδες καλα μεσα μας και ετσι μετα θα εχουμε περισσοτερα να δωσουμε στο παιδι μας!βεβαια αν δουμε οτι υπαρχει προβλημα εννοειται οτι δεν θα αναγκασουμε το παιδι να κανει κατι που δεν αντεχει!ειναι καλο να συνηθιζει ενα παιδι σε διαφορες καταστασεις γιατι καποια στιγμη θα αναγκστειτε για καποιο λογο να μεινετε μακρια απο αυτο και τοτε τι θα κανετε ε?θα ειναι χειροτερα και για εσας και για αυτα!δεν ξερω καλα ειναι να υπαρχουν ισοροπιες,οπως νιωθει ο καθενας!και εγω πονουσα που ημουν μακρια της αλλα οταν καταλαβαινα ποσο καλο της εκανε η παραμονη της στους παππουδες της,τα ξεχνουσα ολα!
ΜΑΡΙΑ
>δεν θα πω για την μικρη μου,ειναι μονο 4 μηνων και την θυλαζω οποτε μου ειναι δυσκολο να την αφησω προς το παρων παρα μονο για λιγες ωρες!
θα πω για μενα!οταν ημουν παιδακι με αφηναν στις γιαγιαδες και τους παππουδες!λοιπων την μια μου γιαγια δεν την ηθελα καθολου!ερχοντουσαν οι γονεις μου ξημερωματα να με παρουν ενω η αδερφη μου την λατρευε!
ας εμπιστευτουμε τα παιδια μας!ας τους δωσουμε να δοκιμασουν και ας αποφασισουν απο μονα τους...
>την μικρή μου την άφησα πρώτη φορά για 5 μέρες όταν ήταν 9 μηνών και πήγα μόνη μου στο Λονδίνο. Αυτη η πόλη είναι η ψυχοθεραπεία μου και το είχα ανάγκη. Επερνα μία άντε 2 φορές τηλέφωνο και αυτό ήταν όλο. Είναι καλύτερα να είναι η μαμά μεσα στην κούραση και στα νεύρα; Οταν γύρισα ήμουν πιο καλά από ποτέ και έχω κλείσει πάλι εισιτήρια για τον Μάιο όταν ο νέος μας μπέμπης θα είναι 4 μηνών. Αν κάνω ποτέ τρίτο παιδι θα φυγω στον μηνα ;)) και φυσικα περιμένω πως και πως να μεγαλώσουν λίγο να τα παίρνω μαζί μου!!!
>πρωτη φορα την αφησα τον σεπτεμβριο,ταν 2 μηνων και 4 μερες πηγαμε διακοπες με τον αντρα μου σε ενα ξενοδοχειο all inclusive μονο μπανιο στη θαλασσα υπνο και φαγητο,τν αφησα στν κουνιαδα μου. δεν ειχα τυψεις γιατι ειχα πραγματικα μεγαλη αναγκη να ερθω στα ισια μου,ενιωσα πολυ μονη και κλεισμενη μεχρι να σαραντισω και ηταν περιοδοςπου την ειχαν κοπανισει ολοι... μου ελειπε αλλα τη βλεπαμε απο 3G τηλεφωνο...τωρα θα την ξανααφησω αλλες 4 μερες παλι στην κουνιαδα μου να παμε λιμνη πλαστηρα. πιστευω οτι χρειαζονται οι ισοροπιες,δεν πρεπει να ξεχναμε οτι εχουμε αναγκη να βρεθουμε σαν ζευγαρι τωρα που καναμε παιδι και δε θελω να παθω ψυχωση με το παιδακι μου αν και τη λατρευω..
>κ βεβαια θα αντεξετε!δεν εχω διαβασει τα παραπανω μνμ για να δω τι λενε οι υπολοιποιο!
εχω να σου πω οτι θα τις κανει παρα πολυ καλο που πηγε εκδρομουλα θα γυρισει "ανανεωμενη"θα εχει δει κ αλλες εικονες!τα παιδακια χρειαζονται κ τους παπουδες!κ να τα κακομαθουν κ να τους κανουν τα χατιρια!μπραβο που το αποφασισατε!
για σας θα ναι δυσκολο την πρωτη νυχτα!
εμεις τον ειχαμε αφησει οταν ηταν 10μηνων κ πηγαμε ενα σ/κ στη χιο αρκετα μακρια του!μια χαρα περασαμε!
αλλωστε χρειαζομαστε κ μεις λιγη ξεκουραση!!!!!
(κ οπως ειπες να κατι σας ενοχλει να που ειναι η σαλονικη δεν πηγε δα κ στην ακρη του κοσμου)!!!
φιλια!!!
>Το πρώτο βραδυ ηταν δύσκολο που την αφήσαμε.
ΑΝ κοιμηθηκε, τι εκανε, κλπ.
μετα δοκιμασαμε για μια ημερα ολοκληρη, επειτα απο το βραδυ μεχρι την αλλη μερα το απογευμα.
Δεν χρειαστηκε να μεινει παραπανω αλλα τωρα που θα γεννησω θα μεινει λιγο χωρια μου με τις γιαγιαδες για 3 μερες τουλαχιστον.
Αργοτερα, οταν θα χρειαζομαστε (ειτε για κατι επειγον ειτε ως ζευγαρι) να λειπουμε ειμαι σιγουρη οτι μια χαρα θα μπορουν να περνουν λιγες μερες χωρις εμας! Ακομη θυμαμαι την δικη μου παιδικη ηλικια ποσο μου αρεσε που βρισκομουν σε εκδρομη χωρις τους δικους μου.
>Εγω καποια στιγμη ενοιωθα τυψεις γιατι διαβαζα λογο του οτι δεν ειχα παρει ακομα πτυχιο πριν κανω το μωρο μου. Διαβαζα, εκανα εργασιες, τον αφηνα στην καλαθουνα διπλα μου απλως να με κοιταει. Το καημενο, θα θελει αγκαλιτσες και χαδακια τωρα κι εγω δεν μπορω να του τα δωσω...Τυψεις τυψεις τυψεις...
Ομως μια αλλη μαμα μου ειπε οτι εμεις νοιωθουμε ετσι, τα μωρα ακομα καλα καλα δεν ξερουν αν ειναι μερα ή νυχτα...
Τωρα που ειναι 2,5 ετων ομως, πρεπει να του εξηγω ακριβως που ειμαι και ποτε θα ερθω. Δεν μπορω να πω ψεματα. αν του πω η μαμα ειναι στη δουλεια και θα ερθει το μεσημερι να κανουμε μαζι νανι, πρεπει αν το κανω. Ετσι νοιωθει ασφαλεια.
Τωρα 1ετους...σορρυ αλλα μια χαρα περναει! Ακομα δεν εχει νοιωσει το αισθημα της εγκαταληψεις.
Ειρηνη
>Σαν μωρο και σαν παιδι δεν έμεινα ποτέ σε γιαγιά και παππού, ούτε εμένα μου άρεσε αλλά ούτε οι γονείς μου το άντεχαν... απόδειξη μία και μοναδική φορά που με άφησαν στη γιαγιά (μαμά της μαμάς μου) σε απόσταση 50χμ και ήρθαν κακήν κακώς τα μεσάνυχτα και με πήραν...λάθος ή σωστό δεν θα το κρίνω...Σαν μητέρα πια θα ήθελα πάρα πολύ να καταφέρω να αφήσω τον γιο μου (15 μηνών) στην πεθερά μου (οι σχέσεις μας είναι άψογες)που είναι μακριά...δεν το έχω κάνει, μην ρωτήσετε γιατί,δεν ξέρω,άλλα ούτε μπορώ.Η μητέρα μου μένει κάτω από εμένα, έχει τον μικρό πολλές ώρες όταν δουλεύω...άλλα δεν μπορώ εύκολα να τον αφήσω να κοιμηθεί εκεί βράδυ...δεν υπάρχει και λόγος, τον χαίρονται την ημέρα.Παρατηρώ λοιπόν πως η αλλαγή αυτή του πάνω-κάτω κάνει πολύ καλό στον μικρό.Του αρέσει...το ίδιο φαντάζομαι και στην Αθηνά της Ολίβιας.Αφού δεν έχουν την τύχη τόσο εκείνη όσο και ο παππούς και η γιαγιά της να είναι συχνά μαζί την θεωρώ απόλυτα φυσιολογική αυτή την "εκδρομη"!!! Είναι το παιδί του παδιού τους και αυτές της ημέρες θα του δώσουν όση τρυφερότητα υπάρχει μέσα τους κι ακόμα περισσότερη από αυτήν που πήρε η Ολίβια από αυτούς.Θέλω κι εγώ μια μέρα να τα καταφέρω!
Κατερίνα Παπαδάκη.
>Kalimera k apo mena!!! Den tgewrw oti exei na kanei me swsto i lathos! An thelw na afisw to mwro sti giagia tha to kanw epeidi to thewrw egw swsto! Fusika k den tha pathei tipota afou paei kapou pou to agapane alla k na min thelw na to afisw pali tha to apofasisw egw!Sigoura kalo einai na mporoume na exoume kapoion na empisteutoume me ta paidia mas giati anthrwpoi eimaste mporei na xreiastei!O kathenas epilegei auto pou thewrei kalutero k den tithetai thema katakrisis!Apla me enoxlise i Tesa me to sxolio pou ekane gia tin douleia! As min apaksiwnoume k tis manoules pou exoun den douleia ektos spitiou k to spiti k to megalwma tou paidiou einai douleia k malista spoudaia!
Maria L. Noli
>Ανωνυμη Δ. η αθηνα δεν θα εχει κανενα ψυχολογικο προβλημα που παει στον παππου και την γιαγια γιατι δεν παει ξαφνικα καπου μονη της, στο σπιτι εκεινο εχει παει, εχει μεινει για μερες εχει κοιμηθει εχει παιξει και εχει μεινει μαζι τους για ενα μηνα σχεδον απλα ηταν μαζι και η ολιβια, δεν της ειναι αγνωστο λοιπον το μερος εχει μεινει εκει ενα μεγαλο διαστημα, απλα αυτη την φορα θα ειναι μονο με την γιαγια και τον παππου για ενα μικρο διαστημα, ολιβιακι καλα εκανες το αυτοκολητο δεν κανει και καλο πρεπει να βρουν και την ανεξαρτησια τους τα παιδια και να πατησουν στα ποδια τους, δεν μας ανηκουν τα παιδια τα φεραμε στον κοσμο να τα αφησουμε ελευθερα, εμεις απλα πρεπει να τους δωσουμε οτι καλυτερο μπορουμε για να τα βγαλουν περα και ενα σημαντικο κοματι ειναι να πιστευουν οτι μπορουν μονα τους να αντιμετωπισουν πολλα. Και ναι μπορει η αθηνουλα να ειναι ενος ετους αλλα απο μικρα ξεκιναει αυτο, δεν το εγκατελειψε το παιδι, ελεος δηλ οποτε δεν νιωσει καλα το ειπε θα παει αμεσως να το παρει.
>eleos koritsia xalarwste!!!!telika oi ellhnides manes einai ysterikes me ta paidia toys!!!!!!!kai meta mas kanei entypwsh poy ta paidia exoyn ftasei 30 kai bale kai menoyn akoma me th mama kai ton mpampa!!!!egw pantws kai ta dyo moy paidia ta exw megalwsei na einai aneksarthta apo mwra..... apo 40 hmerwn ta afhna stis giagiades giati etsi prepei!to zeygari prepei na menei kai ligo mono toy ......ante dhladh epeidh kaname mwro teleiwse h zwh mas kai poso malon h sxesh mas me ton antra mas?????mhn trela8oyme dhladh kai opws leei kai mia paroimia allos paidi den ekane mono h mariw to giannh!!!!!!
>megalwsa se mia oikogeneia opou o pateras mou itan nautikos. i mitera mou loipon megalwse moni tis 3 paidia dioti o pateras mou erxotan gia 2 mines to xrono. alla paidia afine otan efeuge k alla evriske otan gyrnouse. den ton katigorw fysika gia to epagelma tou gia onoma tou theou, thalassopnigotan gia na min mas leipsei tipota (ektos apo ton idio vevaia). an i mitera mou pou kai pou den mas afine ligo stous pappoudes opou pernousame thaumasia, tote twra tha tis pigainame fagito sto plisiesterio psyxiatriko nosokomeio. eidika egw pou eimai to prwto stin oikogeneia, borw na pw oti perasa perissotero xrono apo oti ta adelfia mou makria apo tous goneis mou kathoti oi goneis mou itan sta ntouzenia tous kai ithelan auto to elaxisto diastima pou itan mazi na einai k ligo monoi. simera pou eimai 33 exw pia poly kathari tin eikona tou poso aneksartiti imoun kai eimai apo arketa mikri ilikia kai poso den exw anagi kanenan kai tipota kai eimai 100% oti borw na kataferw sxedon ta panta moni mou. den eniwsa pote oti mou eleipse h frontida kai h agapi, den eniwsa egataleipsi kai simera xarizw aploxera tin agapi gyrw mou giati mou perisseuei............ola me metro theloun. kai oi paidopsyxologoi kai oi ereunites kai oi giatroi borei na gnwrizoun pragmata alla den einai theoi k den ta xeroun ola akoma k autoi psaxnoun.
froso
>ωραιο θεμα αυτο..η πρωτη φορα ειναι δυσκολη!δεν θα ξεχασω την πρωτη φορα που την αφησα στα πεθερικα μου για 2-3 μερες στο χωριο,κι ηταν 1,5 χρονων..σκεφτομουν τα χειροτερα,ηθελα να παω να την παρω παλι πισω..αλλα τελικα περασε τελεια,κι εγω ξεκουραστηκα,και κοιμηθηκα και μερικα βραδυα σαν τον ανθρωπο..απο τοτε την αφηνω πιο συχνα,και ξερω πως της κανει καλο,κι εκεινης κι εμενα!
>'Ισως μιλάω εκ του ασφαλούς γιατί είμαι ακόμα έγκυος,αλλά....Ολίβια,να είσαι σίγουρη ότι μάλλον εσείς προβληματίζεστε,η Αθηνά 'την περνάει ζάχαρη'!!!!Καλό είναι το παιδί ν'αλλάζει λίγο περιβάλλον καί να εξοικιώνεται καί με άλλα άτομα,πόσο μάλλον όταν αυτά τα άτομα είναι δικοί σου άνθρωποι,που μπορείς να εμπιστευτείς.Ευχαριστήσου τις στιγμές με τον άντρα σου καί να είσαι σίγουρη ότι καί το παιδί διαισθάνεται ότι παρνάς καλά καί ότι θα γυρίσεις πιό ορεξάτη καί έτοιμη για νέες ανακαλύψεις μαζί της!Καλά να περνάτε,παιδιά!
>παντως αυτα που εγραψα εγω προσωπικα....τα εγραψα απο εμπειρια και μονο!!! στην κορη μου..αναγκάστικα να την αφησω απο 2,5 μηνων στις γιαγιαδες λογω που πηγα στη δουλεια!! εμενε απο λιγες ωρες μεχρι και 2 μερες(αν χρειαζοταν..) To ιδιο θα γινει και με τον γιο!
σε αυτη την ηλικια (της Αθηνουλας) οπως λενε και αλλες μαμαδες το "ζορι" το τραβαμε οι μαμαδες και οχι το μωρο..(οχι οτι δεν καταλαβαινουν..) αλλα ειναι πιο ανωδυνο,ας πουμε για εκεινα..... αν λοιπον δεν εχει τυχει σε καποια μανουλα να το βιωσει αυτο -για τον οποιο λογο- αν δεν το εχει ΖΗΣΕΙ καλο ειναι να μενει στο τι θα εκανε ή κανει.....και οχι να ¨κρινει" ή "κατακρινει" τις υπολοιπες!!!
ευχαριστω!!
ΚΑΛΟ ΜΑς ΜΗΝΑ!! :-)
>Η κορη μου ειναι 14 μηνων!Μεχρι τωρα την αποχωριζομαι για να παω για δουλεια κ αυτι για το πολυ 4 ωρες ημερησιως...δεν νιωθω την αναγκη να βγω μονη με τον αντρα μου αλλα ουτε κ ετοιμη να την αποχωριστω καθολου...Δεν ειμαι ετοιμη δεν θελω δεν βρισκω το λογο να το κανω!Ομως καταλαβαινω εκεινες που το κανουν..Οπως λεει κ η Ολιβια " Καταλαβαίνω τη μαμά που δεν αισθάνεται άνετα με το να αποχωριστεί το παιδάκι της για περισσότερο από λίγες ώρες, καταλαβαίνω, όμως, ακόμα και αυτή που θέλει απλά λίγες μέρες για να ξεκουραστεί" ομως εγω δεν ξερω αν θα το κανω καποτε η ποτε!Νιωθω οτι χωρις τη κορη μου εζησα 28-29 χρονια κ οτι τωρα θελω να ειμαι μαζι της!Κ οταν με το καλο θα ερθει κ αλλο παιδακι το ιδιο κ με το επομενο!Δεν ξερω αν με καταλαβαινεται...
>Μα ειναι απόλυτα φυσιολογικο. Και μην ξεχνάμε οτι έτσι δίνουμε μεγάλη χαρά στους γονεις μας. Ξανανιώνουν!
Η κορούλα μου ειναι 8 μηνών και έχει μείνει ήδη αρκετές φορές και στη μαμά μου και στην πεθερά μου. Το κοριτσάκι μου το καταευχαριστήθηκε (μην ξεχνάμε ότι παπούδες και γιαγιάδες εχουν ΠΟΛΥ πιο πολυ ελευθερο χρόνο απο μας και ασχολούνται συνέχεια με τα εγγονάκια τους) και εμεις ήμασταν ησυχοι πως ειναι σε καλά χερια.
Φυσικά κάθε μέρα ήμασταν στο skype κι εμεις για να τη βλέπουμε :) Και κάθε φορά που επέστρεφε χαζοχαιρόμασταν και αγκαλιαζόμασταν ασταμάτητα.
Νομίζω πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά (όσο κι αν μας "κακοφαίνεται" τις πρώτες μέρες) απο το να βλέπεις τους γονείς σου να χαιρονται αγκαλιτσα με το εγγονάκι τους :) Και να νιώθουν πως τους εμπιστευεσαι και τους χρειάζεσαι ακομα ;)
Αννέτα.
>@Helen, ευχαριστω που εθεσες εσυ τοσο ευγενικα και ψυχραιμα την ερωτηση γιατί εγω δεν θα μπορούσα...
Ανήκω στην κατηγορία παιδιού αλλα και μαμας που ζουν την ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΛΟΓΙΑ να έχουν "χωριο" με παπουδογιαγιαδες και μεγάλο σόι. Θυμαστε το "καπλανι της βιτρίνας";; ε καπως ετσι...
Δηλώνω ευθαρσώς ότι κανένα ψυχολογικό πρόβλημα δεν μου δημιούργησε το να περνω κάποιο χρόνο μακρυά από τους γονεις μου, κανενα στρες αποχωρισμού και κανένα "κενο". Το αντίθετο μάλιστα... θεωρώ από ενα σημείο και μετά μεγαλώνοντας απέτρεψε πολλά "εγκλήματα".
Και μακάρι όλα τα παιδακια να 'χουν αυτη την τυχη.
Σε κάποιο μαμαδομπλογκ διαβασα, στης yogamanas υποθετω, ότι "χρειαζεται ένα χωριο για να μεγαλώσει ενα παιδι" και κρίνοντας απο την δικη μου παιδικη ηλικια δεν θα διαφωνήσω. Αρκεί βεβαια οι γονείς να εχουν κάνει δουλεια με το παιδί τους ώστε να ξέρει ποιο είναι το "σημειο αναφοράς του". Και απ'όσο διαισθάνομαι η μικρή Αθηνά δεν εχει τετοιο είδους θέμα :) .
Εμένα ξέρετε τι με αγχώνει; να γραψει καποια μερα η κόρη μου κανα ποστ σαν αυτο:
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=5542
αλλά μετά σκέφτομαι ότι με την σειρα μου, πρώτα ο Θεος, θα γίνω κι εγω γιαγιά και θα πάρω την "εκδίκηση" μου... ΧΑ!!!
Β.
>Προσωπικά το επικροτώ αυτό που κάνατε και ειλικρινά αν είχα τη δυνατότητα θα το έκανα κι εγώ!!
Στο κάτω κατω εκδρομούλα πήγε, σε ενα οικειο περιβάλλον, με οικείους ανθρώπους που την αγαπούν πολύ! Σίγουρα θα καλοπεράσει!!!
Αλλωστε όπως σου έχω ξαναπεί κανεις δε ξέρει καλύτερα το καλό του δικού ΣΑΣ παιδιού, παρα μονο ΕΣΕΙΣ οι ίδιοι!!!!
Φιλάκια πολλά και να περάσετε σούπερ ως ντουέτο!
>Αχ είπα δεν θα γράψω αλλά δεν κρατιέμαι... Συμφωνώ ότι αν αυτό που επιλέγουν οι γονείς τους κάνει χαρούμενους, πιθανότατα κάνει σε βάθος χρόνου καλό και στο μωρό. Ώστόσο όσες από εμάς έχουμε την πρόσβαση σε ενημέρωση από ειδικούς πχ παιδοψυχολόγους, καλό θα ήταν να κάναμε μια ερώτηση για το τι σημαίνει για ένα μωρό ενός έτους να αποχωριστεί ξαφνικά τους γονείς του. Αν μετά την απάντηση ο αποχωρισμός εξακολουθεί να φαίνεται καλός στους γονείς, τότε καλά κάνουν και μπράβο τους.
Φαντάζομαι όσες από εσάς έχετε αφήσει τα παιδιά σας (μιλάω για κάτω των 2 ετών) κάπου έχετε διαπιστώσει ότι η πρώτη νύχτα είναι δύσκολη για αυτά. Την δεύτερη συνηθίζουν. Δεν συνηθίζουν όμως, απλά νομίζουν ότι τα εγκαταλείψατε και προσκολλόνται στο άτομο που τα φροντίζει για να επιβιώσουν.
Επίσης για να ανάψει και λίγο η συζήτηση (ξερω ότι είστε ήδη έτοιμες να με βρίσετε) δεν μπορώ να μην πω ότι μια μαμά που θηλάζει δεν θα διανοηθεί να αφήσει το μωρό για αυτές τις λίγες μέρες, άρα πάλι θέλοντας και μη καταλήγω ότι η θηλάζουσα είναι μια άλλου τύπου μαμά, δεν λέω καλύτερη, ίσως είναι χειρότερη και μεγαλώνει εξαρτημένα - και όχι ανεξάρτητα όπως λέτε- νήπια, αλλά πάντως σίγουρα άλλου τύπου.
Δ.
>Νομίζω ότι όταν αυτό γίνεται με σύναιση και εξασφαλίζοντας τις καλύτερες δυνατές συνθήκες πχ. γιαγια/παππούς θεωρώ ότι και το παιδί κερδίζει από αυτό και εμείς, άλλωστε πιεσμένοι κουρασμένοι αγχωμένοι γονείς δεν έχουν και πολλά να προσφέρουν στο παιδί.
Επίσης θεωρώ σημαντικό να ενημερώνουμε όσο μικρό και να είναι το παιδί ότι πρόκειται να μείνει λίγο με την γιαγιά και ότι θα ξαναγυρίσουμε.
Την πρώτη φορά που την άφησα ήταν ενός έτους και ομολογώ ότι είχα φοβερούς ενδοιασμούς,αν και ήξερα ότι πρακτικά θα περνούσε μια χαρά. Το παιδί μας όταν γυρίσαμε μας έκανε διάφορα τρελά όπως πχ. άρχισε να ξυπνάει τα βράδια κτλ μετά βέβαια από ένα εντατικό τριήμερο μαζί της όλα βρήκαν τον παλιό τους ρυθμό αφήστε που έμαθε και να τρώει την φρουτόκρεμα της!!! Νομίζω οτί οι διακοπές λίγο μαζί με το παιδί και λίγο χώρια είναι ιδανικός συνδυασμός.
Όπως και στο αεροπλάνο πρέπει να βάλεις πρώτα την δική σου μάσκα οξυγόνου για να μπορέσεις μετά να την φορέσεις και στο παιδί σου έτσι και στην πραγματικότητα όταν γεμίσεις τις μπαταρίες σου /μας τότε μπορείς να δώσεις πολλά και στο παιδί σου.
>Καλέ κορίτσια χαλαρώστε! Μάλλον οι περισσότερες δεν δουλεύεται (πολύ κακώς) γιαυτό έχετε τόσο μεγάλο πρόβλημα. Εγώ που αναγκαστικά λείπω πολλές ώρες δεν το βλέπω έτσι το θέμα του αποχωρισμού και βέβαια λατρεύω την 3χρονη κορούλα μου. Διαβάστε το κομμάτι απο τον Χαλίλ Γκριμπράν που λέει για τα παιδιά, η απάντηση είναι εκεί. Αφήστε τα παιδιά να κάνουν την προετοιμασία για να μπούν στον δρόμο των υγιών ενηλίκων και εσείς βρείτε καμμιά δουλίτσα εεεεε?
Τέσα Δριμή.
>Γεια σας κορίτσια ,
περί του θέματος, πιστεύω πως είναι ότι πιο υγιές να μένει το ζευγάρι λίγο μόνο του και η μανούλα να ξεκουράζεται όχι σωματικά τόσο όσο ψυχολογικά.. Επίσης θεωρώ πως τα παιδιά μας από μωρά έχουν το δικαίωμα να αναπτύξουν την "ανεξαρτησία" τους και να μπορούν να υπάρχουν για λίγες ώρες ή μέρες και μακρυά από τους γονείς τους..τους κάνει καλό πιστεύω..Θα ήθελα και εγώ όπως αναφέρει και η Helen παραπάνω να μάθω το σκεπτικό των NAna Kor και Ανώνυμου.. Καλό βράδυ..
>Μιά χαρά θα περάσει η Αθηνούλα με τη γιαγιά και τον παππού να είστε σίγουροι!!!!!! Χθές έφυγε και το δικό μου εγκονάκι που το είχα παρεούλα 10 μερούλες γεμάτες ευτυχία και χαρά!!!
>προς ανωνυμη!
εγω παντα την ρωτουσα αν θελει!δεν την εστειλα με το ζορι!της αρεσει!αν υπηρχε προβλημα και δεν αντεχε εννοειται οτι δεν θα το εκανα!ειναι καλο να ξεκολλανε απο εμας οσο πιο γρηγορα γινεται!ειδα και αλλα παιδια που πηγανε για πρωτη φορα σχολειο και δεν ειχαν συνηθισει και κλαιγανε καθε μερα γιατι δεν μπορουσαν να συνηθισουν χωρις την μαμα τους!αρα καλυτερα απο μικρα γιατι θα στεναχωριεσαι και εσυ μετα πολυ οταν περασεις κατι αναλογο!και εγω μεγαλωσα πηγαινοντας στις γιαγιαδες μου και μια χαρα αναμνησεις εχω!αλλα ενταξει ο καθενας εχει την αποψη του και ειναι σεβαστη αρκει να μην προσβαλλει!
ΜΑΡΙΑ
>In Skype we trust!!!!!!!!!!!!!!!!
>Και μια ερωτηση στη Nana Kor και στον ανωνυμο (28/02/2010, 10:43). Με ποιο σκεπτικο ειστε τοσο καθετοι στο να μην αποχωριζονται οι γονεις τα παιδια? Θα ειχε ενδιαφερον να το μοιραζοσασταν μαζι μας!
>Και εγω ειμαι απο αυτους που συμφωνουν με την σκεψη-πραξη. Με μια παραλλαγη ομως.. Στην περιπτωση σου (αυτοκολλητες για ενα χρονο) ισως να επρεπε να υπαρξει ενα μεταβατικο σταδιο. Δηλαδη, οχι μπαμ και εξω πληρης "αποκολληση". Ισως μερικες ωρες στην αρχη -αρκετες βεβαια, οχι κανα δυο μονο- και σιγα σιγα στη μεταβαση. Τωρα θα μου πεις αυτο μπορει να ειναι πρακτικα δυσκολο στην περιπτωση σας λογω αποστασης. Ισως απ την αλλη και να το εχετε κανει ηδη..
>ΔΙΑΒΑΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ "ΤΙ ΤΡΑΒΑΜΕ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΝΕΣ" ΟΤΙ Η ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΑΣΘΕΝΕΙΑ.ΟΣΟ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΛΕΣ ΑΧ ΤΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΝΑ ΚΑΠΟΥ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΩ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΑΦΗΝΕΙΣ ΛΕΣ ΘΕΛΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥΥΥΥΥ, ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ!!!
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙΟΛΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ.ΚΑΙ Η ΜΑΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΡΤΙΖΟΥΝ ΜΠΑΤΑΡΙΕΣ
>Λοιπόν... τώρα που κοιτάω καλύτερα τη φωτογραφία...
Ο Μάνος έχει το ύφος... "Βάι βάι βαί που πήγες κόρη μου και μας άφησες τους γονείς σου μπακούρια... Γύρνα πίσω γρήγορα..."
Ολίβια εσένα το μαλλί σου έχει σταθεί κάγκελο από τη στέρηση και...
η Αθηνά ξάνθυνε βρε!!! Τι έκανε η γιαγιά? Την πήγε κομμωτήριο για βαφή?
>Ρε το Αθηνάκι που ξεπόρτισε και άφησε μαμά και μπαμπά στην Αθήνα και κάνει διακοπές στη Σαλονίκη!!! Αλάνι από τώρα το Αθηνάκι!!! Μπράβο του!!! lol
@Ανώνυμος
Σου φαίνεται να χρειάζεται θάρρος η Ολίβια?
Ή μήπως παρηγοριά μιας και το "τόλμησε" και αποχωρίστηκε την Αθηνά.. Από το κείμενό της αυτό συμπραίνεις?
Ολίβια τα έχουμε πει... Κουλ στα όλα σου είσαι! Ακόμα και στον "προσωρινό αποχωρισμό"!!!
>Έχουμε και μεις τους παππούδες μακριά και τον αφήνουμε μερικές μέρες..Ανανεώνεται και αυτός και εμείς και συναντιόμαστε με περισσότερη λαχτάρα. Νομίζω ότι κάνει καλό σε όλους ένα μικρό διάλειμμα!
>@Ανώνυμος
το πώς επιλέγει ο καθένας να μεγαλώσει το παιδί του είναι προσωπικό θέμα, το έχουμε συζητήσει πολλές φορές.
Όσο για το "θάρρος" ούτε το χρειάζομαι, ούτε το ζήτησα. Όπως θα δεις δεν είμαστε οι μόνοι που πήραμε μια τέτοια απόφαση. :)
>Η κορη μου πλησιάζει τα 3 και δεν την εχω αφησει ποτε και ουτε προκειτε μεχρι να το ζητήσει μονη της .
Δεν θελω να κρινω κανεναν για το πως μεγαλωνει το παιδι του και πως ιεραρχει τις αναγκες του αλλα απορω με αυτα που γραφουν οι αλλες μητέρες πιθανον βεβαια για να σου δωσουν "θαρρος" Ολιβια.
>την πρωτη φορα που αποχωριστηκα τη μαρκελλα ηταν για εναν ολοκληρο μηνα που οι παππουδες εφυγαν για διακοπες και την πηραν μαζι. εχω εμπιστοσυνη στους γονεις μου και το μονο που ενιωθα ηταν να μου λειπει,χωρις ομως να νιωθω ανασφαλεια,ξερω πως της φερονται!
>Βρε κορίτσια, εάν είναι το μωρό στους παπουδες, θείους (σε δικούς του ανθρώπους), μια χαρά ζάχαρη τα περνάει!!!! Οι μαμάδες παθαίνουν σύνδρομο στέρησης !!!!
>ολιβια σε χρονομετρω απο τωρα να δω ποσο θα αντεξεις!!!σε βλεπω πρωι πρωι να αναχωρεις για θεσσαλονικη!!!ειναι σαν να σου ξεριζωσανε την καρδουλα σου......τα εχω περασει κ εγω ιουλια δ.
>Με κάλυψε η Ευαγγελία! Η Αθηνουλα ειναι στα καλυτερα χερια!
Καλα να περάσει λοιπον και καλα να περασετε και εσεις!
dimitroula
>egw thn mikrh mou thn afhsa prwth fora stous pappoudes otan htan 7 mhnwn phgame mia evdomada diakopes.tis 3 prwtes meres eklaiga opote to anaferame.twra eksakolouthw na thn stelnw gia 1-2 meres alla oxi parapanw.sigoura einai dyskola alla doulevw prwi apogevma kai prepei na ksekourazw ligo kai thn mhtera mou pou thn krataei apo tote pou egine 30 hmerwn.ara merikes fores den exeis allh epilogh....evi.d
>Ολιβιάκι μη μασάς. Εμείς τον αφήσαμε να κοιμηθεί στη γιαγιά πρώτη φορά φέτος τα χριστουγεννα που ήταν 23 μηνών. Κάθε τρεις και λίγο σηκωνόμουν μες τη νύχτα και κοιτούσα το ρολοι ποτε θα ξημερώσει να πάω να τον πάρω.
Το πρώι που ξυπνήσαμε και δεν ήταν εκεί μιλούσαμε με τον άντρα μου με τις ατάκες που λέει ο μικρός. Κάναμε λες και ειχαμε να τον δούμε μήνες!! Αφού πήρα το βάφτισμα του πυρός καθιερώθηκε μια φορά τη βδομάδα να κοιμάται εκεί.
Απολαμβάνω και γω την ηρεμία μου και ο μικρός ξεσσαλώνει με παιχνίδια και αγκαλιές από τους παππούδες.
Αν η Αθηνά περνάει καλά και δε δείχνει μελαγχολική τότε μην πας να την πάρεις. Κάνε λίγο ζωή και συ με τον άντρουλη σου και άσε τους έρμους τους παππούδες να τη χαρούν.
>σε σκέφτομαι συνέχεια.... νομίζω οτι μετά την 3η μέρα αρχίζουν οι φρίκες αν έχεις προλάβει να ξεκουραστείς :) οποτε εσύ δε θα το ζήσεις :) :)
Οι γονείς σου είναι πολύ καλή περίπτωση και πρέπει να το "εκμεταλεύεσαι". Της κάνει καλό της Αθηνάς που συναντάει και άλλο κόσμο και συναναστρεφεται με τη γιαγιά και τον παπού!! και σκέφτομαι και τη χαρά της μαμάς σου!!! καλά έκανες!! μην είσαι όμως μίρλα..!! ΓΛΕΝΤΑ ΤΟ!
>εχει δικιο η μωρουδοκοσμος!η σχεση του παιδιου με τους παππουδες του ειναι πολυ ιδιαιτερη!ειναι και αυτη σχεση μοναδικη!εδω τις προαλλες η δασκαλα του σχολειου μας μας ειπε: ευχαριστιεμαι τοσο πολυ οταν βλεπω τους παππουδες να παρουν τα εγγονια τους,ειναι ωραιο θεαμα και την ρωτησα γιατι;και μου λεει οι γονεις ειναι μες στο αγχος!οντως οι γονεις φερομαστε πολυ διαφορετικα στα παιδια μας απο οτι οι παππουδες!αυτοι εχουν πιο πολυ υπομονη απο εμας και πολλα αλλα καλα!ευτυχως με τους δικους μου συμφωνουμε στο πως πρεπει να μεγαλωσει ενα παιδι,ετσι δεν την κακομαθαινουν καθολου και τους εχω απολυτη εμπιστοσυνη!
ελπιζω να περασετε και οι δυο μεριες το ιδιο καλα!!
ΜΑΡΙΑ
>Εγω δεν θα το εκανα ποτε αυτο και ειδικα σε ενα μωρο αυτης την ηλικιας... Να στειλω το μωρο μου ΜΟΝΟ του? Α, πα πα πα ! Να παω και εγω μαζι, ναι ... Συμφωνω . Αλλα μονο του ? Δεν παιζει κατι τετοιο και δεν προκειται να παιξει ... Και εγω ειμαι μακρια απο τους δικους μου αλλα ουτε που μου περασε απο το μυαλο να στειλω τα μωρα ... Οποτε Ολιβ μου, εμενα δεν με βρισκεις συμφωνη ... Sorry, αν σε στεναχωρησα αλλα αυτη ειναι η γνωμη μου ...
>Ολίβια νομίζω ότι το να αφήσετε το παιδί σας στα πιο εμπιστα χέρια μετά από τα δικά σας, είναι ότι πιο υγιές! Άσχετα από το θέα της ξεκούρασης, είμαι της άποψης ότι κάνει λίγος χρόνος prive για το ζευγαρι δεν είναι καθόλου κακό! Το άδειο σπίτι βέβαια στην αρχή δύσκολα συνηθείζεται!
>κατα τη γνωμη μου ειναι οτι καλυτερο για ενα παιδι να περναει χρονο με τους παππουδες!αφηνω τα παιδια μου (με μετρο παντα) και βλεπω ποσο καλο τους κανει...κανατε πολυ καλα και νομιζω πως θα ειναι ενα πολυ ευχαριστο διαλειμα για ολους σας...
>Εγω ειχα μεγαλο προβλημα με τον αποχωρισμο!!καποια στιγμη λιγο πριν χρονισει ο μικρος μου η ξαδερφη μου οντας μανουλα 2 παιδιων με εκραξε με την καλη εννοια παντα!!Μου ειπε πως πρεπει να ξεκουραστω λιγακι να βγω εξω μια βολτα με τον αντρα μου κ να καταφερω να κανω μια συζητηση που δεν θα περιεχει λεξεις¨οπως πανα γαλα μωρο υπνος και τα συναφη!!Επισης εγω τοτε ημουν εγκυος και μου ειπε πως οταν ερθει η ωρα να παω να γεννησω το παιδι θα εχει μεγαλο προβλημα αν δεν μαθει σιγα σιγα να μενει και με τους παππουδες!!!Αυτο ηταν που με ταρακουνησε για τα καλα!!!Σκεφτηκα οτι με δυο μωρα στο σπιτι ισως χρειαστει ο Παναγιωτακης μου να μεινει καποιες μερες στη γιαγια και δεν ηθελα οταν υπαρξει αναγκη να βρεθει εκει και εξαιτιας μου να ειναι δυστυχισμενος και φοβισμενος με το αγνωστο!!Ετσι πηρα την μεγαλη αποφαση!!Λιγα κλαμματα το βραδυ απειρες εξοδους ολη μερα και οι μερες περασαν...Οταν πηγα να τον παρω μου φανηκε οτι ειχε μεγαλωσει παρα πολυ...ηταν τρισευτυχισμενος και με μαγουλακια φουσκομενα απο τις πιτες της γιαγιας!!Δεν κρυβω οτι ζηλεψα την αδυναμια που εδειχνε στους παππουδες....ειχε περασει τελεια!!Ειχε γνωρισει σε λιγες μερες ολους τους γειτονες και ολα τα σκυλακια της γειτονιας...Πλεον ειναι η μασκοτ της γειτονιας και ζηταει μονος του να παει εκει!!!Αν ειναι αυτος καλα ειμαι και εγω...Α!!ειναι και ο ΟΤΕ που οσες μερες λειπει ειμαι ο καλητερος πελατης του.....
Δεσποινα!
>Θα συμφωνήσω απόλυτα με την Ειρήνη. Κάπως έτσι έζησα και εγώ την "πρώτη μου φορά". Και φυσικά μαζί σου Όλιβ όταν κοιτάζοντας το ψυγείο ανακάλυψα ότι έχουν τελειώσει τα γιαούρτια και ξεκίνησα να πάω να πάρω χαχαχα!
Τελικά για όλες το ίδιο είναι.
Σημασία έχει ότι μετά την 1η - 2η μέρα ηρεμείς. Στο κάτω κάτω δεν έστειλες το χρονιάρικο μωράκι σου σε κατασκήνωση βρεφών. Στην πιο τρυφερή αγκαλιά το έστειλες και σίγουρα έδωσες και στους γονείς σου μεγάλη χαρά!
Η γνώμη μου είναι ότι και το μωρό οφελείται, γιατί η σχέση με τους γιαγιαδοπαπούδες είναι σημαντική για την ανάπτυξη του παιδιού, αλλά και οι γονείς φορτίζουν μπαταρίες που είναι ευεργετικό για το ζευγάρι.
Εύχομαι μετά το διήμερο προσαρμογής να το απολαύσετε!!!!
>επισης πιστευω οτι ολες καποια στιγμη θα δυσκολευτουμε να τα αποχωριστουμε!εγω την πρωτη φορα που την αποχωριστηκα ηταν οταν πηγε αναγκαστικα παιδικο γιατι επρεπε να ξεκινησω δουλεια!πωωω τι τυψεις ενιωθα!ενιωθα οτι της εκανα κατι κακο!ενιωσα απαισια!μετα σιγα σιγα ειδα οτι της εκανε καλο!ευτυχως συνηθισε και ευκολα μεσα σε τρεις τεσσερις μερες ηταν ολα ενταξει!
παντως τωρα οταν δουλευω προτιμω να την στελνω στους δικους μου παρα να πληρωσω νταντα!περναει πολυ καλυτερα!
ΜΑΡΙΑ
>Μην αγχώνεσε καθόλου! Θα περάσει ζάχαρη! Ο δικός μου μια εβδομάδα τον μήνα ειναι στην Αθήνα και το καλοκαίρι η γιαγιά τον είχε 2 μήνες! Έτσι θα ξεκουραστείς και εσύ και όταν γυρίσει και είναι ακόμα καλύτερα και για σένα και για αυτήν! Καλά να περάσετε με τον Μάνο
>θα δεις πως,οταν γυρισει το παιδακι σου, θα εχεις γεμισει μπαταριες και θα εισαι σιγουρα ειναι πολυ δυσκολο, γιατι επι 1 ολοκληρο χρονο ησασταν αυτοκολλητακια!!! ειπαμε πως ειναι πολυυυυ καλα και για το μωρο σας μα και για σας!!!! εχετε αναγκη (κι ας μην το εχετε παραδεχτει "φωναχτα") να μεινετε οι δυο σας μα.....και ο καθενας μονος του..!!! εχετε ζησει μαγαλα-σπουδαια γεγονοτα απο τη μερα που ηρθε στον κοσμο το μωρο σας.....!!
πιο "ξεκουραστη" να αντιμετωπισεις τα καλυτερα που ερχονται!!!! :-))))
>εγω επειδη και μενα οι δικοι μου ειναι πολυ μακρια και επειδη το καλοκαιρι δουλευω την στελνω καθε καλοκαιρι στους δικους μου!βεβαια αισθανομαι δυσκολα αλλα απο την αλλη ειμαι πολυ χαρουμενη γιατι ειναι κοντα στην φυση,εχει απλα(εχουμε μεγαλη αυλη)δεν υπαρχουν αυτοκινητα να κινδυνευει,εχει τους φιλους της και πιο πολυ απο ολα ξερω οτι ειναι σε καλα χερια και οι δικοι μου την ευχαριστιουνται!αντιθετα αν εμενε μαζι μου δεν θα περνουσε τοσο καλα,ειμαι τοσο κουρασμενη που δεν μπορω να κανω μαζι της πολλα πραγματα!βεβαια δεν ξερω για φετος τι θα κανω,το σκεφτεται η μικρη για φετος!αλλα επι τρια χρονια αυτο εκανα!ειναι καλο να αλλαζουν περιβαλλον τα παιδια και ποσο μαλλον οταν φευγουν απο την πολη και πανε στην εξοχη!
ΜΑΡΙΑ
>Καμιά φορά χρειάζονται και οι μανούλες λίγη ξεκούραση! Κι εφόσον ξέρεις ότι το παιδάκι σου είναι σε σωστά χέρια, δεν βλάπτει να αλλάξει και λίγο παραστάσεις το ζουζουνάκι! Καλά να περάσετε!!
Λέτα.
>Πρωτη φορα τον αφησαμε για 4 μερες και πηγαμε στο Πηλιο...δεν γινοταν να ερθει αλλα δεν ζοριστηκα και να τον αφησω. Την πρωτη μερα εισαι καπως...εφαγε? κοιμηθηκε? μηπως του λειπω?
Το βραδυ ξυπνας εντρομη και λες: ωχ το παιδι δεν ξυπνησε να φαει! Μετα απο 2 μερες χαλαρωνεις και απολαμβανεις τις "διακοπες" σου :)
Και οχι τυψεις δεν χρειαζεται να νοιωθουμε! Αλλωστε για να παιρναει το παιδι καλα πρεπει κι εμεις να ειμαστε καλα :) Βεβαια οταν γυρνας το λιωνεις στις αγκαλιες και τα φιλια!
Ειρήνη