Εγώ έσωσα το μωρό μου!
Η ιστορία της Σέβης
(Η Σέβη γέννησε με καισαρική και ραχιαία νάρκωση)
Oταν εμεινα εγκυος, πεταξα απο χαρα! Ειχα 3 μερες καθυστερηση και το καταλαβα αμεσως, αν και δεν το περιμενα. Το υποψιαστηκα γιατι ειχα αναγουλες και συχνοουρια. Ειχα μεσα μου το ενστικτο οτι ειναι κοριτσακι! Ο αντρας μου ηθελε αγορακι!
Παμε στην γυναικολογο μου και μας ρωταει αν θελουμε να μαθουμε το φυλο. Εγω ημουν σιγουρη, κριμα που δεν εβαλα στοιχημα με τον αντρα μου! Εκεινος παλι ολο κατι εβλεπε να κρεμεται (και καλα) στα ποδαρακια του εμβρυου! Μας λεει «κοριτσακι!» και πεταξαμε απο τη χαρα μας!
Τρελες αναγουλες και εμετο, αρρωστη κανονικα μεχρι τον 5ο μηνα και ταυτοχρονα μια χαρα και δημιουργικοτητα! Να μην το κουραζω αλλο, τον τελευταιο μηνα πηγαινουμε για τα προβλεπομενα. Ειχα παρει 15 μερες απο μηνα μου.
Με παρακολουθουσε ταυτοχρονα και νοσοκομειακος γιατρος, εκει που θα γεννουσα. Μου ακουει την καρδουλα, ζυγισμα, πιεση και γεια σας! Αυτο συμβαινει 1/06. Ουτε καρδιοτοκογραφο, ουτε υπερηχo, ουτε για διαστολη. Εγω να επιμενω, τιποτα αυτος!
Δεν τον πληρωσα αλλωστε, αυτο ηθελε μαλλον για να κανει το καθηκον του! Εμενα το ενστικτο μου με ετρωγε και ολο ελεγα του μωρου μου «Αγαπη μου, εσυ οτι και να συμβει θα με προειδοποιησεις!«
Τον τελευταιο μηνα περπατουσα πολυ για να νιωθω καλα, αλλα και να κατεβει το μωρο. Ειχα αρκετη ευεξια, ειχα βαλει μολις 9 κιλα. Κοινωνουσα τακτικα γιατι ειχα ενα φοβο μεσα μου!
Παιρνω την γυναικολογο που με παρακολουθουσε εξω, αρνειται να με δει. Ενημερωνω τον διευθυντη του νοσοκομειου οτι δεν εξεταστηκα οπως θα επρεπε, την παπια και αυτος! Κλαμα εγω, ο αντρας μου να προσπαθει να με ηρεμησει και να μου πει οτι ολα θα πανε καλα και ολα αυτα ειναι απλα φοβος για τοκετο που ηταν απολυτα φυσιολογικος και το μωρο ειχε ηδη θεση!
04/10 ξυπναω και βλεπω ελαχιστο αχνο ροζ, οπως αχνη ηταν και η γραμμη απο το τεστ και δεν το πιστευα. Λεω «Μπα, θα κανουνε πουλακια τα ματια μου!» Παρολο που ειχα και καποια πονακια μολις μπηκα στον μηνα μου, λεω θα περιμενω, η ιδεα μου ειναι.
Πηγαινω στην πεθερα μου, της το λεω μου λεει παρε τον γιατρο, τον ενημερωνω, μου λεει «Περιμενε μεχρι το βραδυ και αν δεις αιμα κανονικο, κανε μια εξεταση ουρων να δουμε αν οντως εχεις αιμα«.
Εγω που να περιμενω το βραδυ;;; Με ζωνανε τα φιδια!! Ξαναβλεπω λιγο ροζ, στελνω με τον αντρα μου ουρα σε ενα κοντινο μικροβιολογικο, τον παιρνω, μου λεει «Αντε ελα να σε δουμε!» ο αχρειος! Φτιαχνω μαλλια σε διπλανο κομμωτηριο, σφουγγαρισμα, τελειωνω βαλιτσα και καθε μικρη λεπτομερεια, παιρνω την ευχη απο την πεθερα μου που εκλαιγε απο συγκινηση και με αγκαλιαζε και ξεκιναμε με τον αντρουλη μου για το νοσοκομειο!
Η μικρη σαν κανονικος καπεταν Φασαριας με κλωτσουσε συνεχως οπως παντα! Εγω να της λεω «Θα συνεργαστουμε μωρακι μου, τιποτα δεν θα παθεις!» (απο την αρχη πηγαινα για φυσιολογικό τοκετό χωρις επισκληριδιο).
Φτανουμε, με βλεπει ο αχρειος, μου λεει «Δεν μπορω να σε αναλαβω εγω, ο γιατρος της εφημεριας!» Ηθελα να ηξερα τι εκανε εκει! Τελος παντων με βλεπει ο αγιος αυτος ανθρωπος, καρδιοτοκογραφος ολα καλα του λεω «Εχω πονακια πολυ λιγα!«
Με βλεπει απο κατω (πονεσα λιγακι) μου λεει «Εχεις διαστολη, αν ειναι καλος και ο πλακουντας σου θα γεννησουμε σημερα!»
Με βαζει στον υπερηχο και μου λεει «Περιφερειακη ρηξη πλακουντα! Επειγοντως στο χειρουργειο!«
Εγω παγωσα ολοκληρη, αλλα εμεινα ψυχραιμη, αφου ακουγα το μωρο να κλωτσαει. Ο αντρας με με πλατυ χαμογελο «Αγαπη μου, θα ερθει το μωρακι μας να το υποδεχθεις με γελια και χαρα οπως το περιμεναμε μεχρι τωρα! Μην στεναχωριεσαι!«
Ουτε κλισμα μου κανανε, καθετηρα και καισαρικη! Ο γιατρος εν το μεταξυ τελειωνε την βαρδια του αλλα για να μην χασουμε χρονο με την αλλαγη, με ανελαβε αυτος και δεν με ειχε δει ποτε!
Του λεω «Γιατρε, εκανα κατι εγω και επεσε ο πλακουντας;«
«Οχι«, μου λεει «γερασε και επρεπε να το ειχες δει σε υπερηχο προ 15 ημερων!«
Ελα ομως που δεν μου ειχε κανει ο αλλος! Μπαινουμε, μου κανουνε ραχιαια ναρκωση, οχι επισκληριδιο και μου μιλανε συνεχως, να παιρνω αναπνοες να βοηθησω το μωρακι μου!
«Σε λιγο θα ακουσεις το μωρακι σου, σε λιγο θα δεις το μωρακι σου!«
Ακουω ενα κλαμα που ακομα ηχει στα αυτια μου χεχε χεχε χε! Mε πιανουν τα κλαματα! Aλλα δεν μου την εδειξαν! Κλαψ!
Ανεβαινω στο δωματιο, φιλια, κακο με τον αντρα μου, αγκαλιες με τους γονεις μου! Δεν πονουσα ακομα, μετα αρχισαν οι πονοι. Το απογευμα μου την φερανε, εκλαιγε και μολις την πηρα αγκαλιτσα ξαπλωμενη γιατι δεν μπορουσα να κουνηθω σταματησε να κλαει εκεινη και αρχισα εγω!! Ηταν οτι καλυτερο μου εχει συμβει!
Την θηλαζω απο τοτε αποκλειστικα παρολο που πονουσα υπερβολικα για 1 εβδομαδα. 2 ημερες με ορους και ενεσεις παυσιπονες αλλα αξιζε και δεν εβγαζα κιχ!
Για να τελειωσω, σας κουρασα, ο γιατρος οταν του ειπα «Ευχαριστω!«, μου ειπε «Εσυ εσωσες το μωρο σου. Αν ερχοσουν εστω και μιση ωρα αργοτερα, με το αιματωμα που ειχες και την ρηξη πλακουντα ισως…….«
Αλλα δεν θελω να το σκεφτομαι αυτο το ισως, με ποναει πολυ και ειμαι ακομη πληγωμενη και φοβισμενη! Το μικρο μου ομως βγηκε υγειεστατο και δραστηριο πολυ! Την λατρευω!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
den katalava giati o idiwths giatros arnh8hke na se dei... kai gia pio logo phgaines se duo giatrous, episis den katalava... kai se nosokomeio, sun8ws se eksetazei o giatros pou einai ekeinh th stigmh. pws esu katafernes kai se ka8e eksetash sto nosokomeio eixes ton idio giatro? pali kala pou phgan ola kala kai to mhtriko enstikto bghke alan8asto;) e
Αν σε αναλαβει γιατρος του νοσοκομειου σε παρακολουθει ο ιδιος καθε μηνα και οχι διαφορετικος.
Η Αγωνια αγωνια, αλλα το κομμωτηριο κωμμοτηριο...Τα θελετε και τα γραφετε αυτα βρε;;;;;;;;;;;Ημαρτοννννννννννν
Τώρα αυτό είναι σχόλιο???!!πόση κακια σε λιγες λέξεις για να πεις...τι?! Τι σε νοιαζει και μακιγιάζ να έκανε?!μια ευχή για το μωρο δεν θα έβλαπτε.. Αλλα όχι..ας ρίξουμε και λίγο δηλητήριο μήπως βγούμε και καλύτερες!!!
Ντροπή του γιατί έχει δώσει και όρκο!! Να καταγγείλεις εγγράφως με αριθμό πρωτοκόλλου το περιστατικό και τι σου είπε η "δ/νση" του νοσοκομείο! Να χαίρεστε πάντα την κορούλα σας!!!
>Να σας ζήσει, να τη χαίρεστε και να την καμαρώνετε πάντα!!!