Το ζουζουνάκι μας ήρθε στον κόσμο εύκολα και γρήγορα!

20/04/2011

Η ιστορία της Μίνας

(Η Μίνα γέννησε με καισαρική και επισκληρίδιο)

18 Αυγουστου του 2007 παντρευτηκα και ολοι απορουσαν που πηραμε τη μεγαλη αποφαση χωρις να ειμαι εγκυος. Βλεπετε η σειρα εχει αλλαξει τωρα κι εγω ημουν μονο 24 χρονων. Ακριβως ενα χρονο αργοτερα, στις 18 Αυγουστου του 2008 κρατουσαμε στα χερια μας τον πρωτο υπερηχο απο το φασολακι μας! Οι δικοι μας πιστευαν πως ειχαμε βγει να γιορτασουμε την πρωτη μας επετειο ενω εμεις ειχαμε κανει την πρωτη μας επισκεψη στο γυναικολογο για να πιστοποιησουμε το αποτελεσμα του τεστ που ειχα κανει λιγες μερες νωριτερα. Την επομενη μερα ανακοινωσαμε τα νεα στις οικογενειες μας και ολοι χαρηκαν για το εγγονακι που ερχοταν.

Αν εξαιρεσει κανεις λιγες αναγουλες που ειχα στο πρωτο τριμηνο και την οσφρηση λαγωνικου που μετετρεπε ολες τις μυρωδιες σε ασχημες, ειχα μια πολυ καλη εγκυμοσυνη. Απο τη δευτερη κιολας επισκεψη ξεκαθαρισα στο γιατρο μου οτι ηθελα φυσιολογικο τοκετο και κεινος σαν να ηξερε το μελλον μου ειπε : «ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΣΕΙΣ ΕΣΥ Η ΤΟΜΩΡΟ!»

Μαλλον εκει ψηλα καποιος ακουγε τη συζητηση και γελαγε μαζι μου!

Οι μηνες περασαν ομορφα και αν εξαιρεσει κανεις τις πεινες που ενιωθα και τα κιλα που πηρα, ολα ηταν αψογα. Βεβαια σε καθε επισκεψη φοβομουν ν’ ανεβω στη ζυγαρια! Ο γιατρος τσιριζε που επαιρνα τα κιλα τρια τρια.!! Απο 58 εφτασα, χωρις να το καταλαβω, τα 78 και ειχα μια τεραστια κοιλια, τοσο που ορθια δεν εβλεπα τα δαχτυλα των ποδιων μου!!!

Σε μια απο τις επισκεψεις μας για υπερηχο κι ενω κοιταζαμε αποροφημενοι το μικρουλι μας στην οθονη ακουμε το γιατρο να λεει: «ΕΛΑ, ΝΑ ΤΟΣ Ο ΑΝΤΡΑΣ!!! ΚΟΙΤΑ ΤΟΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΑ ΜΠΑΛΑΚΙΑ ΤΟΥ!!!» Κοκκαλο εμεις! Ημασταν περιεργοι για το φυλο του μωρου αλλα στη χαρα μας ξεχασαμε να ρωτησουμε. Mας προλαβε ο γιατρος! Εγω χαρηκα γιατι πραγματικα δεν με ενοιαζε . Γερο μωρο ηθελα! Ο αντρας μου ομως που ηταν σιγουρος οτι ειχαμε κορη επαθε φρικη!!! Ρωτουσε συνεχεια το γιατρο μηπως εκανε λαθος και περιμενε μεχρι τη μερα που γεννησα να βγαλει το γιατρο ψευτη! Τελικα βεβαια, ο γιατρος ηξερε τι ελεγε.

Ειχα ΠΗΤ 13/04, στις 26 Φλεβαρη 2009 βλεπουμε στον υπερηχο οτι ο μικρος μας ειναι κυριολεκτικα αγυριστο κεφαλι αφου δεν εχει παρει θεση. Ο γιατρος μας λεει οτι ακομα εχει περιθωριο να γυρισει αλλα επειδη ηταν μεγαλουτσικος υπηρχε και η πιθανοτητα καισαρικης! Τα εχασα λιγο αλλα σκεφτηκα οτι ειχαμε ακομα καιρο. Εκεινη τη μερα τη θυμαμαι και για εναν ακομη λογο. Ασχημο δυστυχως! Εφυγε τελειως ξαφνικα απο κοντα μας η αγαπημενη μου γιαγια, η μαμα της μαμας μου! Της ειχα και μου ειχε μεγαλη αδυναμια και περιμενε πως και πως το δισεγγονο της. Δυστυχως δεν προλαβε!

Περασε ο καιρος και 26 μαρτιου εχοντας ηδη μπει στο μηνα μου παω για προγραμματισμενη επισκεψη στο γιατρο. Ο μικρος ηταν ακομα ορθιος. «Τριτη πρωι, 31 του μηνα να εισαι με τη βαλιτσα σου στο μαιευτηριο«, μου λεει ο γιατρος «Παμε προγραμματισμενα για καισαρικη. Μενεις μακρια και αν σου σπασουν τα νερα θα εχουμε προβλημα«

Δουλευα μεχρι και Δευτερα βραδυ. Τριτη πρωι ξεκιναω με τον αντρα και τους γονεις μου για την κλινικη. Φτανοντας καναμε τα γραφειοκρατικα και μετα ετοιμαστηκα για τον τοκετο. Ειχα ηδη φροντισει το ξυρισμα και προς μεγαλη μου χαρα, λογω του οτι το παιδι ηταν ισχιακο, γλυτωσα το κλυσμα! Γελασα πολυ οταν μια μαια προσπαθωντας ματαια να βρει τον παλμο του παιδιου στο κατω μερος της κοιλιας, κιτρινισε γιατι δεν ακουγε τιποτα. Της ειπα οτι εψαχνε σε λαθος σημειο γιατι ο κυριος ηταν ορθιος και συνηλθε .

Γυρω στη 1 ηρθε ο γιατρος μου και αφου ειδε οτι ολα ηταν καλα, μου ειπε οτι παμε στο χειρουργειο. Περπατησα μεχρι το χειρουργειο, ανεβηκα στο κρεβατι και ενας καταπληκτικος αναισθησιολογος μου εκανε την επισκληριδιο χωρις να καταλαβω τιποτα. Περιμενοντας να δρασει η αναισθησια μου εξηγουσε πως ειναι η διαδικασια και μου ελεγε αστεια για την καταγωγη του ( ηταν Περσης! ).

Μετα απο λιγο ηρθε ο γιατρος μου μαζι με καποιον συναδελφο του. Χαμογελαστοι αρχισαν να μου μιλανε κι εγω μη νιωθωντας τιποτα δεν καταλαβα οτι ειχαν ηδη ξεκινησει το κοψιμο. Ο αναισθησιολογος διπλα μου μου χαιδευε τα μαλλια και μου μιλουσε για να χαλαρωσω. Νιωθω μια πιεση στην κοιλια και πριν καλα καλα το καταλαβω ακουω το κλαμα του Θανου. Ενιωσα απιστευτη συγκινηση, πριν καν τον δω ρωτησα τρεμαμενη «Γιατρε, ειναι καλα;»

«Παιδαρος!«, μου λεει, και μου τον φερνει τυλιγμενο με μια πανα στην αγκαλια! Ηταν απιστευτο συναισθημα. Μετα τον πηραν για καθαρισμα και εξεταση. Τοτε κι εγω χαλαρωσα, εκλεισα τα ματια και περιμενα να με ραψουν.

Ετσι ευκολα και ηρεμα ηρθε στον κοσμο το ζουζουνακι μας την Τριτη 31 Μαρτιου 2010 στις 1:45 το μεσημερι, 3,550 κιλα και 51 ποντους.

Αξιζει να πω οτι ο καημενος ο αντρας μου ειχε ετοιμαστει να μπει στην αιθουσα τοκετου αλλα ξεχασαν να τον φωναξουν κι οταν το θυμηθηκαν το μωρο ειχε ηδη γεννηθει και το καθαριζαν. Ο δυστυχος αντι να παει εκει που ηταν το μωρο μπηκε στην αιθουσα που ημουν εγω την ωρα που ταχτοποιουσαν τα εντερα μου και παραλιγο να λιποθυμησει! Ευτυχως τον ειδε μια νοσοκομα και τον βοηθησε!

Αυτη ηταν η ιστορια μας και παροτι καισαρικη δεν ταλαιπωρηθηκαμε καθολου, ουτε εγω ουτε το μωρο. Να ειναι καλα ο γιατρος μου και οι μαιες της κλινικης που τοσο μας βοηθησαν. Ελπιζω και η μπεμπα μας που ερχεται να μην μας ταλαιπωρησει κι αυτη!

—

Έχεις μια ιστορία να μας πεις;

Ανυπομονούμε να τη διαβάσουμε!

Την περιμένουμε στο eimaimama@gmail.com

18shares

Το ζουζουνάκι μας ήρθε στον κόσμο εύκολα και γρήγορα!

eimaimama

Σχόλια

Ανάρτηση Απάντησης

Το ζουζουνάκι μας ήρθε στον κόσμο εύκολα και γρήγορα!

eimaimama

Παρόμοια άρθρα από Σχετικές Κατηγορίες

«Είμαστε οριακά! Ή εσύ ή το παιδί!»

Η γέννηση της μονάκριβής μου!

Τελικά… δεν πήγα στο ρεβεγιόν!

19 συγκινητικά όμορφες φωτογραφίες τοκετού του 2016!

Σχόλια

Ανάρτηση Απάντησης

Πατήστε εδώ για να ακυρώσετε το σχόλιο.

Φορτώνεται, παρακαλώ περιμένετε!