Μια γέννα όχι όπως την ήθελα…
Ονομάζομαι Χριστίνα, είμαι 22 ετων και έχω ενα αντρακι 3,5 μηνών! Όλα ξεκίνησαν το 2009, όταν γνώρισα τον άντρα μου, η σχέση δεν άργησε να ερθει και το 2013 τον Μάιο αρραβωνιαστηκαμε, ενώ 3 μηνες μετα κρατούσα το θετικό τεστ στο χερι!! Φυσικά και τα χάσαμε, δεν το περιμεναμε, ηταν νωρίς ακόμα, εννοείται πως κανεις μας δεν σκέφτηκε ουτε για μια στιγμη να μην κρατήσουμε το μωρο…
Και έτσι ξεκίνησε ενα μαγικό ταξιδι με εμετούς και ζαλάδες!!
Αρχές Νοεμβρίου αυχενική και η γιατρός μας λέει δειλά δειλά οτι μάλλον είναι αγόρι (μεταξύ μας εγώ το περίμενα, γιατί όλο το σοι του άντρα μου έχει αγόρια). Χαρά ο άντρας μου, το ήθελε παρα πολύ!
26 Δεκεμβρίου β’ επιπέδου οπου μας έβγαλε το λάδι γιατί δεν γυρνούσε να δουμε την καρδιά και τελικά… αγόρι!!!!
Η κοιλιτσα μου όλο και μεγάλωνε και ο μπεμπακος μου δεν καθόταν σε ησυχία!
Πητ 21/4 μέσα στο Πάσχα και μόλις μπήκα στις 37 εβδομάδες η γιατρός μου ολο και μου τα μασούσε για φυσιολογικο τοκετο, την μια ηταν μπλεγμένος, την αλλη ψηλά και την τριτη καθόλου συσπάσεις!!! Το όνειρο μου για ενα φυσιολογικό τοκετό όλο και απομακρύνεται…
Μπαίνω στις 38 εβδομάδες και ο γιατρός μου λέει το κορυφαίο «Το μωρό δεν τρέφεται σωστα«
Ηταν ίσως η χειρότερη στιγμή της ζωής μου!! Σκεφτομουν όλες τις πιθανότητες του να κανει λάθος, σκεφτόμουν πως έρχεται Πάσχα και μπορεί να το κάνει επιτηδες για να μην χασει τις διακοπές της, εξάλλου είχα ακούσει πολλές τέτοιες ιστορίες με πρωτοτοκες…
38+2 μου λέει «Πάνε κάνε ενέσεις για τα πνευμονια και αύριο στις 9 εδώ με τα πραγματα σου γεννας!!!»
Σαστισα, δεν το περίμενα και λόγω οικονομικών δεν είχα δυνατότητα να πάω για δευτερη γνώμη εξω…
Τελικά 9 Απριλίου και ωρα 17:15 ήρθε στον κοσμο το άντρακι μου, φυσικά όχι όπως αυτό επέλεξε, αλλά όπως επέλεξαν άλλοι!!! Φυσικα και χαίρομαι που είναι γέρος, δεν είμαι αχάριστη, απλα έζησα την γεννα μου όχι όπως θα την ήθελα!! Τουλαχιστον προσπαθώ να το ξεχάσω θηλαζοντας αποκλειστικά το μωρο μου, αφού δεν κατάφερα να το φέρω στον κοσμο με τον πιο φυσικο τροπο…
Απλα πολλές φορες νιώθω ενα παράπονο και μια πικρία…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Έχω 2 παιδάκια: το πρώτο είναι 2 ετών και το απέκτησα με καισαρική, το δεύτερο είναι 1 μηνός και το γέννησα φυσιολογικά (vbac). Εννοείται ότι δεν συγκρίνεται με τίποτα το μεγαλείο του φυσιολογικού τοκετού κι έχοντας και τις δύο εμπειρίες μπορώ να σου το διαβεβαιώσω. Στην Ελλάδα έχει παραγίνει το κακό με τις καισαρικές, είναι κοινό μυστικό πλέον πως ενώ σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες ένα 15% των τοκετών καταλήγει σε καισαρική τομή, στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό ξεπερνά το 70%. Είναι σαφές ότι κάτι δεν πάει καλά. Όταν η καισαρική είναι απαραίτητη, προφανώς και είναι θεμιτή και λέμε δόξα τω Θεώ που υπάρχει. Όταν όμως δεν είναι απαραίτητη, είναι έγκλημα να στερείς από μια μητέρα κι ένα παιδί την εμπειρία και τα οφέλη του κολπικού τοκετού, αντικαθιστώντας τον χωρίς λόγο με ένα πολύ σοβαρό χειρουργείο. Από όσα μας περιγράφεις είμαι κι εγώ σχεδόν βέβαιη ότι η καισαρική σου ήταν μάλλον αναίτια, όπως και η δική μου. Η συμβουλή μου είναι να βρεις έναν έμπιστο γυναικολόγο, αποδεδειγμένα υπέρ του φυσιολογικού τοκετού (και του vbac) και να πορευτείς με αυτόν στη συνέχεια.
Ενημερώνω έτσι απλά για να το γνωρίζετε μερικές, ότι ακόμα και όταν στις 38 εβδομάδες ένα παιδάκι δεν τρέφεται κανονικά και δεν συντρέχουν άλλοι λόγοι καισαρικής, όπως προβλήματα υγείας της μαμάς, ο γιατρός μπορεί να ξεκινήσει τον τοκετό με τεχνητούς πόνους και όχι να πάει απευθείας σε καισαρική.... γιατί και η καισαρική δεν είναι ότι καλύτερο πια που το θεωρείτε και ακίνδυνο... είναι χειρουργείο και μάλιστα βαρβάτο...
Όλες έχουμε κάποια εικόνα στο μυαλό μας για τον τοκετό και οι περισσότερες θα θέλαμε να γεννήσουμε όπως ονειρευόμαστε. Είναι κρίμα να μην έρχονται τα πράγματα όπως θέλαμε ή πρέπει γιατί απλά οι γιατροί πλέον δεν λειτουργούν με βάση την ηθική, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που η καισαρική είναι αναγκαία. Μπορεί όντως να χρειαζόταν, μπορεί όχι, πάντως πλέον τρόπος να το ξέρεις δεν υπάρχει. Γι'αυτό μην βασανίζεσαι γλυκειά μου. Ότι έγινε έγινε. Να χαίρεσαι το παιδάκι σου!
Αντε παλι....