Ευχαριστώ τη μαμά μου, τον γιατρό μου και το Θεό!
Η ιστορία της Ιωάννας
(Η Ιωάννα γέννησε με καισαρική και ολική νάρκωση)
Καλημέρα! Είμαι η Ιωάννα και τώρα σχεδόν 4 μήνες μετά, νομίζω πως είμαι έτοιμη να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου ιστορία. Με τον άντρα μου παντρευτήκαμε στις 19/07/2008 και αποφασίσαμε πως θέλαμε να κάνουμε αμέσως ένα μωρό. Εξάλλου είμαστε μαζί από το 2002.
Καλοκαίρι λοιπόν με πολύ κούραση από ένα γάμο και μια μετάθεση (είμαστε στρατιωτικοί) αλλά και πολλή ευτυχία για τη νέα μας ζωή. Ο καιρός περνούσε και κάθε μήνα ανυπομονούσα να αντικρίσω ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης γιατί καθυστέρηση είχα πάντα! Κάθε μήνα όμως απογοητευόμουν.
Κάποια στιγμή αποφασίζω να το συζητήσω με το γιατρό που με παρακολουθούσε τότε (ο οποίος αποδειχθηκε απαράδεκτος!!!) και μου ξεκίνησε θεραπεία για πρόκληση ωορρηξίας. Για 12 μήνες έπαιρνα συνεχόμενα φάρμακα, ειχα προβλήματα στη δουλειά μου λόγω των ενέσεων, είχα απίστευτα νεύρα και κανένα αποτέλεσμα!!!
Δεν άντεξα και του πρότεινα μα αλλάξουμε φάρμακα ή να κάνουμε μια διακοπή να ξεκουραστώ! Μου άλλαξε φάρμακα και μου είπε ότι απο την 8η ημέρα του κύκλου πρέπει να είμαι στην Αθήνα (γιατί μένουμε σε νησί) για στενή παρακολούθηση. Έτσι ξεκινάω την αγωγή που μού έδωσε, τον παίρνω τηλέφωνο να πάω να με δει όπως μου είχε πει εκείνος και μου λεεί «Κυρία μου εγώ Τρίτη δεν έχω ιατρείο!!! Πηγαίνετε κάπου αλλού να κανετε υπέρηχο!!!» Απαράδεκτος!!! Εκνευρισμένη και πολύ φοβισμένη γιατί μου είχε πει ότι μπορούσα και να πεθάνω απο τις ενέσεις αυτές, αποφασίζω να αλλάξω γιατρό.
Πήγα με επιφύλαξη στην αρχή και τώρα μετανιώνω που δεν είχα πάει απο την αρχή σε αυτόν μιας και τον ήξερα!!! Μου σταματησε τις ενέσεις αυτές και τον επόμενο μήνα με τη δική του αγωγή και μια σπερματέγχυση (που ο αλλος θεωρούσε αποτυχημένη και μου έλεγε ότι μόνο με εξωσωματική είχα ελπίδες) κρατούσα στα χέρια μου ένα θετικό τεστ. 15/03/2010 έμαθα ότι επιτέλους θα γίνω μανούλα!!! Πήγα ξανά Αθήνα, κάναμε υπέρηχο, ακούσαμε την καρδούλα του μωρού μας και ήμασταν απίστευτα ευτυχισμένοι.
Στις 20/04 έκανα τις κλασσικές εξετάσεις και το σακχαρο ήταν οριακό. Ο γιατρός μου, μου ζήτησε να έρθω πάλι Αθήνα για ενδοκρινολόγο, έτσι προληπτικα. Στις 26/04 έμπαινα στον 3 μήνα και στις 29 είχα ραντεβου με τον ενδοκρινολόγο.
Περιμένοντας να με δει (για καλή μου τύχη μέσα στο Μητέρα) αισθάνθηκα υγρασία. Παω στην τουαλέτα και τι να δω; Ειχα πλημμυρίσει στο αίμα! Φωνάζω το γιατρό μου, με ανεβάζει επάνω και να προσπαθεί να με ηρεμήσει και να σταματήσει την αιμορραγία. Είχα πάθει την 1η αποκόλληση.
Νοσηλεύτηκα στο Μητέρα και έφυγα για το σπίτι όπου με περίμεναν 2,5 μήνες σε πλήρη ακινησία (δεν σηκωνομουν ούτε για τουαλέτα) και αντιπηκτική αγωγή μεχρι το τέλος. Έπαθα άλλες 3 αποκολλήσεις. Οι 2 νύχτα την ώρα που κοιμόμουν. Κάθε μέρα παρακαλούσα την Παναγία να με βοήθήσει και να κρατηθεί αυτό το μωρό.
Ο καιρός περνούσε και σιγά σιγά μπορούσα να σηκώνομαι λίγο μέσα στο σπίτι. Φτασαμε 01/11/10 και πήγα για το καθιερωμένο ραντεβού στο γιατρό μου με μια σιγουριά ότι θα γεννήσω. Είχα ζητήσει να γεννήσω με καισαρική γιατί είχα κουραστεί πολύ όλο αυτό το διάστημα. Με είδε και μου είπε οτι δεν ήρθε ακόμη η ώρα αλλά θα πηγαίναμε στις 11/11(είχα ΠΗΤ 26/11).
Την επόμενη ημέρα είπα στον άντρα μου να πάρει αεροπλάνο και να έρθει γιατί γεννάω και μου είπε οτι λέω βλακείες μια και το προηγούμενο απόγευμα με είδε ο γιατρός. Δε με ακουσε!!! Στις 4 το απόγευμα άρχισαν κάτι ψιλοπονάκια!
Πηρα το γιατρό μου και μου είπε να μείνω ξαπλωμένη και να ξαναμιλήσουμε αν συνέχιζαν οι πόνοι. Κατά τις 7 μου είπε να πάω απο το μαιευτήριο να με δουν χωρίς να μου πει οτι γεννάω! Είχα πλέον πιστέψει ότι δε γεννάω ακόμη!!! Έφτασα περίπου στις 20:00 με τους γονείς μου και ήρθε και ο γιατρός μου.
Προσπαθούσε να με πείσει να γεννήσω φυσιολογικά αλλά ένιωθα ότι δεν θα τα κατάφερνα γιατί δεν μπορούσαν να μου κάνουν επισκληρίδιο αν δεν περνούσαν 24 ώρες απο τη τελευταία ένεση που είχα κάνει. Επέμενα και παράλληλα έκλαιγα γιατί δεν ήταν κοντά μου ο άντρας μου γιατί το βράδυ δεν υπήρχε αεροπλάνο να έρθει.
Τελικά στις 00:00 με έβαλαν στο χειρουργείο και με ολική νάρκωση στις 03/11 και ωρα 00:10 γεννήθηκε ο γιός μου. Τον ειδα μισή ώρα αργότερα, έκλαιγε και μόλις τον έβαλαν στην αγκαλιά μου σταμάτησε λες και γνωριζόμασταν καιρό. Ο άντρας μου ήρθε την επόμενη μέρα τοι πρωί. Είχαμεια το δικό μας αγγελούδι στην αγκαλιά μας.Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη μαμάμου που με φρόντιζε όλους τους μήνες που ήμουν στο κρεβάτι. Αν δεν είχα τη δική της βοήθεια θα είχα χάσει το μωρό.
Θέλω όμως να ευχαριστήσω και το γιατρό μου, τον κύριο Λιάτσο, γιατί όλους αυτούς τους μήνες ήταν δίπλα μου σε όλα. Απο την αρχή ως το τέλος. Τον ξυπνούσα νύχτα με αιμιρραγίες, τον έπαιρνα διαρκώς τηλέφωνο σε κάθε μου απορία-ανησυχία και αυτός πάντα με ηρεμούσε και με βοηθούσε. Όλοι θεωρούσαν πως αυτό το παιδί θα χαθεί με τόσα προβλήματα και ομως το έσωσε και ήρθε στον κόσμο.
Πάνω από όλους όμως, ευχαριστώ το Θεό που αν και δύσκολα κατάφερα να αποκτήσω το αγγελούδι μου.
Όσο για το σάκχαρο… ο ενδοκρινολόγος δεν κατάφερε να με δει ποτέ γιατί κάθε φορά που έκλεινα ραντεβού πάθαινα το προηγούμενο βράδυ αιμορραγία και το ρύθμισα μόνη μου ως το τέλος άριστα!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Sugxaritiria pou ta kataferes k euxomai panta ugeia se sena k to mpempaki sou!!! Telika to na vreis kalo iatro kanei tin diafora nomizw!!! K to oti legetai to onoma enos kalou iatrou edw sto blog polu kalo gia tis mellouses manoules pou psaxnoun gunaikologo!!
Ti na kaneis ka8e egimosinh exei kai ta deiskolatis ti na kaneis pantos aoo ola auta deike kati kalo to mikro mpoumpoukaki sas na sas susei kai na einai panta eutixhsmenis
>ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ!!! ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΣΕ ΟΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ!!! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΓΙΑΤΡΟ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!!!!
ΟΛΙΒΙΑΚΙ Η ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΟΥ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΡΙΝ ΕΒΓΑΙΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΗ...
>ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΓΙΑΤΡΟ. ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΛΛΑΖΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. ΠΗΓΑ Σ'ΑΥΤΟΝ ΚΑΘΑΡΑ ΑΠΟ ΤΥΧΗ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΣΥΜΒΕΒΛΗΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΝΙΩΣΑ ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΘΑ ΜΕΙΝΩ. ΟΤΑΝ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΛΙΓΟ ΑΓΧΩΜΕΝΗ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΜΕ ΗΡΕΜΗΣΕΙ. ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΗΣΥΧΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΟΥΡΕΣ. ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟΝ ΧΡΕΙΑΣΤΩ. ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟ....
>ΝΑΙ!!! ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΡΥΦΗ!!! ΣΕ ΜΙΑ ΕΥΚΟΛΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΥΝΝΑΙΚΟΛΟΓΟΙ ΚΑΛΟΙ ΕΙΝΑΙ!!! Ο ΚΑΛΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ΜΕΓΑΛΟ ΑΣΤΕΡΙ!!!
>να σου ζησει . να ειναι γερο και τυχερο. να σε ρωτησω και κατι; μηπως το γιατρο σου τον λενε κωνσταντινο;
>na sou zisei kai na eiste panta geroi kai dunatoi!
>ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΜΑΡΩΣΕΙΣ ΟΠΩς ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ!ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΥΝΤΟΜΑ!
ΒΕΤΑ Π.