Τα μωρά τα φέρνει ο Άγιος Βασίλης!

Τα μωρά τα φέρνει ο Άγιος Βασίλης!

μαμά Μ.

Γλυκιές ΜΑΝΟΥΛΕΣ είμαι η Μ. και ήρθε η ώρα να πω και εγώ   τη δική μου ιστορία.

Έχω δύο υπέροχους Γιούς… 5,5 χρονών και 1 χρονών!!!

Καθώς ζούμε  όλη αυτή την όμορφη και υπέροχη διάθεση των γιορτών, μου έρχονται στο μυαλό μου όλα αυτά που έζησα πέρυσι τέτοια εποχή, καθώς περίμενα να φέρω στον κόσμο το 2 παιδάκι μου… αναμνήσεις μοναδικές, ανεπανάληπτες, γλυκές !!!!

Όλα ξεκίνησαν στις 03/05/11 όπου ήταν και η πρώτη μέρα της καθυστέρησης μου. Δεν περίμενα πολύ… αγόρασα τεστ εγκυμοσύνης και ΝΑΙ ήταν ΘΕΤΙΚΟ… Ένας γρήγορος υπολογισμός και ΠΗΤ 07/01/12…. Οι μήνες περνούσαν και εμείς ανυπομονούσαμε να φτάσει ο καιρός που θα κρατήσουμε αγκαλιά τον μωράκι μας!!! Όσο πλησίαζε ο καιρός και φτάναμε στις γιορτές, όποιος με ρωτούσε πότε είναι να γεννήσω του έλεγα χαριτολογώντας «ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ… θα κάνω το πρώτο μωρό!!!«

Ήρθαν λοιπόν τα Χριστούγεννα στολίσαμε το σπίτι μας και ήμασταν έτοιμοι να υποδεχτούμε το νινάκι μας…

Στις 29/12 πάω για υπέρηχο και κορδέλα και όλα καλά και ήρεμα το μωρό ακόμη ψηλά και δεν είχαμε καμία ένδειξη για τοκετό… Ο γιατρός μου όμως έφευγε με άδεια και θα επέστρεφε στις 04/01/12. Ε και του λέω… «Εγώ θα σε περιμένω να γυρίσεις«

Λέξεις που και πολύ δεν πίστευα μιας και μου είχε καρφωθεί στο μυαλό πως μέχρι την Πρωτοχρονιά θα έχω γεννήσει…

Κάνουμε τις βόλτες μας, πίνουμε το καφεδάκι μας, ετοιμαζόμαστε για το ρεβεγιόν… Όπως κάθε χρόνο κάνουμε ρεβεγιόν  στο σπίτι μας μαζί με τους γονείς μας και τα αδέρφισα μας…. 31/12 και  όλα έτοιμα για το ρεβεγιόν !!!

Το μεσημεράκι όμως  ο Νικόλας μου έδωσε τα πρώτα σημάδια της επικείμενης άφιξής του αλλά εγώ ακάθεκτη…

Έτοιμη να εκραγώ, με την τεραστια κοιλιά περίμενα τη αλλαγή του χρόνου!!!

Μαζευτήκαμε λοιπόν όλοι παρεούλα, φάγαμε, ήπιαμε περάσαμε τέλεια…. Μπήκε το Νέο Έτος !!!! Και μου λένε όλοι «Άντε τώρα που μπήκε το Νέο Έτος μπορείς να γεννήσεις«

Ταχτοποιούμε το σπίτι και  πάμε για ύπνο περίπου  03:00. Οι γονείς μου κοιμούνται στον ξενώνα, εγώ με τον γιόκα μου κοιμόμαστε αγκαλίτσα γιατί έλειπε διακοπές μέρες στις γιαγιάδες και μου είχε λείψει και ο αντρούλης μου στο παιδικό….

Ως που γύρω στις 04:30 ξύπνησα από έναν έντονο πόνο σαν κράμπα στην κοιλιά…Ταράζομαι και σκέφτομαι «Βρε λες;«

Κάνω τις αναπνοές μου και στις 5 αναπνοές περνά ο πρώτος πόνος…. σηκώνομαι, πάω και παίρνω  το κινητό μου και περιμένω μήπως και ξαναπέσω… στα 10΄ ξαναεμφανίζετε πάλι ένας ακόμη πιο δυνατός πόνος, τον χρονομετρώ και ήταν 55΄΄ τότε βεβαιώθηκα πως το νινάκι μας είχε ξεκινήσει το ταξίδι που θα τον έφερνε στην αγκαλιά μας….

Δεν ξυπνώ κανέναν. Περνώ τους πόνους στο κρεβάτι με αναπνοές… ως έμπειρη δευτερομάνα (τρομάρα μου) και ακολουθώντας τις οδηγίες που μας είχε δώσει η μαία από τα μαθήματα τοκετού.

Στις 08:0 ακούω το ξυπνητήρι του άντρα μου να κτυπάει και πάω και του λέω με ένα τεράστιο χαμόγελο «Έχω κάτι πονάκια και μάλλον πρέπει να ετοιμαζόμαστε σιγά-σιγά«

Εκείνος τρελάθηκε! Ξαπλώνω στον καναπέ στο σαλόνι και χρονομετρώ τους πόνους μου όπου στις 9:00 εμφανίζονται κάθε 8’.

Σε λίγο ξυπνάνε και οι γονείς μου και μας βλέπουν που είχα είδη ξυπνήσει τόσο νωρίς μετά το ρεβεγιόν και απορούν τους ενημερώνω πως έχει ξεκινήσει ο τοκετός και ότι τα πονάκια μου είχαν γίνει στο 8’.

Γυρνά και μου λέει ο μπαμπάς μου αγχωμένος «Σήκω παιδί μου θα το γεννήσεις στον δρόμο«

Ξυπνάει  και το παιδάκι μου το παίρνω αγκαλίτσα και του λέω πως «Έφτασε η στιγμή που περιμέναμε τόσο καιρό!!!!ο Άγιος Βασίλης θα σου φέρει τον αδελφό σου!!«

Με αγκαλιάζει σφιχτά και μου λέει «Αληθεια; Όταν γεννηθεί ο αδελφός μου πάρε μου τηλέφωνο να ρω γρήγορα  να τον δω«

Στις 10:00 φεύγουμε για νοσοκομείο φτάνουμε εκεί περίπου στις 10:20 και με το που ανοίγει την πόρτα  και  με βλέπει η Μαία που εφημέρευε μου λέει «Αντε θα είναι και το πρώτο μωρό της χρονιάς στον Νομό μας…δεν έχει γεννήσει άλλη κοπέλα μέχρι τώρα«

Μου το λέει και μένω με το στόμα ανοιχτό… Τόσο καιρό το έλεγα πως θα κάνω το πρώτο μωρό της Χρόνιας  και τελικά λες να γίνει;

Με βλέπει και ο Ειδικευόμενος Γιατρός  που εφημέρευε και λέει στον άντρα μου «Θα αναλάβουμε την γυναίκα σας αν και η όψη της δεν δείχνει γυναίκα που πονάει για να γεννήσει«

Βρε λες τόσος πόνος να μην είναι τίποτα και να είναι προπαρασκευάστηκα πονάκια? Μήπως έπρεπε να χτυπιέμαι κάτω από τους πόνους να γίνω πειστική? Τέλος πάντων…

Περιμένω κανένα 10’ μπαίνω μέσα με εξετάζουν και είχα 5 διαστολή… Άρχισα να κλαίω ασυναίσθητα και μου λέει η Μαια «Γιατί κλαις; Φοβάσαι;«

«Όχι !!! Χαίρομαι επιτέλους που ήρθε η στιγμή που θα γεννήσω το παιδάκι μου»

Βγαίνει έξω στον άντρα μου ο Γιατρός και του δίνει τα φιαλίδια με το αίμα και του λεει «Γρήγορα γιατί σε λίγο γεννάτε«

Στις11:00 έρχονται  η Μαία μου και ο Αναισθησιολόγος μου και μου λένε χαριτολογώντας «Ως τις 1 θα έχεις γεννήσει γιατί μας περιμένουν για Πρωτοχρονιάτικο γεύμα!!!» και με 6 διαστολή λοιπόν ξεκινάμε τον τοκετό στις 11:30  όπου στις 12:45 και με 3 εξωθήσεις ακούω ένα δυνατό κλάμα και δυο καστανά ματάκια να με κοιτάν !!!

Ήταν ο ΓΙΟΣ μου!!!

Γεννήθηκε ένας παίδαρος 3800 kg και 53 πόντους !!!!

Ένας παίδαρος που μας τον έφερε ο Άγιος Βασίλης !!!!

Ήσουν το Δώρο μου.. Ήσουν το Δώρο μας .Το καλύτερο Δώρο  πήραμε  ποτέ!!!

Ένα χρόνο μετά Ζω την κάθε του στιγμή!!!

ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ ΟΜΟΡΦΑ ΖΟΥΖΟΥΝΙΑΡΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΝΙΚΟΛΑ ΜΟΥ!!!!

ΖΩ για τα παιδιά μου!!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com