Πώς επέζησα από την Μυοκαρδιοπάθεια της λοχείας
Πώς επέζησα από την Μυοκαρδιοπάθεια της λοχείας
της μαμάς Ιωάννας
Καλημέρα σας! Με λένε Ιωάννα και θα ήθελα κι εγώ να καταθέσω την ιστορία μου. Βέβαια μου πήρε καιρό ώστε να το αποφασίσω, γιατί οι αναμνήσεις με πονάνε ακόμα. Αρχίζω λοιπόν.. Έχω μια κόρη στα 11 και έναν γιο 2 ετών. Άργησε ο πιτσιρίκος μας και η χαρά μας ήταν απερίγραπτη γιατί το είχαμε σχεδόν απορρίψει πως θα έρθει! Δέκα μέρες ήμασταν στο σπίτι με το μωρό και ένιωθα πολύ ευτυχισμένη, ώσπου ένα πρωί αιμορραγώ πολύ. Πάω στη τουαλέτα και μου φεύγει (από κάτω) ένα κομμάτι σα συκώτι περίπου ενός κιλού. Πανικοβλήθηκα τσίριζα και σχεδόν λιποθύμησα. Αργότερα έμαθα πως ήταν πηγμένο αίμα. Αμέσως πήγα στη κλινική για απόξεση και μέχρι το βράδυ η αιμορραγία δε σταματούσε. Ο αιματοκρίτης έπεσε στο 16 και με μετέφεραν στο Ιπποκράτειο για μετάγγιση.
Α- η ομάδα αίματος και δεν υπήρχε πουθενά. Το 424 Στρατιωτικό νοσοκομείο μας έστειλε 4 μονάδες κι έφτασε στο 28 ο αιματοκρίτης. Ένιωθα καλά.
Έμεινα μια εβδομάδα εκεί και το τελευταίο βράδυ με έπιασε πόνος στο στήθος και δε μπορούσα να ανασάνω. Σαν να μη μου έφτανε το οξυγόνο. Το πρωί μου έκαναν καρδιογράφημα, όμως δε φάνηκε τίποτα.
Αφού γύρισα στο σπίτι ο πόνος κάθε μέρα αυξανόταν. Τώρα πονούσα και στη πλάτη. Νόμιζα πως είχα κρυώσει κι έβαζα έμπλαστρα χωρίς αποτέλεσμα.
Τη τέταρτη μέρα κι αφού ανέπνεα με το ζόρι και χωρίς να έχω κοιμηθεί πήγα σε ιδιωτική κλινική. Εκεί οι γιατροί μου πήραν αίμα από την αρτηρία και αποφάνθηκαν πνευμονική εμβολή.
Αμέσως πήγαμε στο ΑΧΕΠΑ και με έβαλαν στην εντατική χωρίς καθυστερήσεις.
Το περιβάλλον ήταν ένα δράμα! Δεν ξέρω ποια λέξη θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω ώστε να εκφραστώ σωστά. Ενα ΔΡΑΜΑ!
Οι γιατροί είπαν στον άντρα μου πως πρέπει να είναι προετοιμασμένος για όλα. Δεν υπάρχουν ελπίδες… ότι πει ο Θεός! Ήταν ένα ράκος και φαινόταν.
Δε κοιμήθηκα ούτε εκεί επί δύο μέρες, γιατί αν κοιμόμουν ίσως να σταματούσε η αναπνοή στον ύπνο μου.
Μη τα πολυλογώ…. Η καρδιά είχε μαζέψει υγρό και είχε διογκωθεί. Το καρδιογράφημα δε μπορούσε να το δείξει αλλά μόνο ο υπέρηχος. Ίσως από την αιμορραγία να πιέστηκε γιατί δεν είχε αίμα, ίσως όμως να είναι η νέα πάθηση «Μυοκαρδιοπάθεια της λοχείας«.
Είναι μια νέα «μόδα» την οποία συναντούμε κυρίως σε χώρες Λατινικής Αμερικής και στην Αφρική με ποσοστά θνησιμότητας 90%.
Οι γιατροί που με ανέλαβαν ήταν εξαιρετικοί! Ο καθηγητής και ο ειδικευόμενος γιατρός (ο οποίος καθόταν μέρες εκεί χωρίς να πάει σπίτι) ήταν δίπλα μου. Είχαν επικοινωνία με νοσοκομείο της Αμερικής ώστε να ακολουθούν τη σωστή θεραπεία.
Με τα πολλά με τα λίγα έμεινα εκεί 18 μέρες. 18 μέρες χωρίς τα παιδιά μου, ήταν ένα βασανιστήριο.
Μου φάνηκαν χρόνια… βέβαια δε βοηθούσε και το περιβάλλον και δεν απέφυγα και τη πάθηση ΣΟΚ ΤΗΣ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ.
Οι γιατροί μέρα με τη μέρα έβλεπαν σημαντική πρόοδο. Δε πίστευαν στα μάτια τους και όλο μου το έλεγαν. Εγώ όμως ήξερα…. ήθελα να γυρίσω στα παιδιά μου.
Ήθελα να πάρω αγκαλιά το λεχούδι μου. Να τον χαρώ να τον μυρίσω. Να δω τη κόρη μου να τον κρατάει αγκαλιά, να βγάλουμε τις πρώτες μας φωτογραφίες.
Μία γιατρός μάλιστα μου είπε πως αυτό που με έσωσε ήταν η θέληση. Και τους το είχα πει…μαζί μου θα σκίσετε τα πτυχία σας!
Έπειτα από ένα μήνα έκανα και στεφανιογραφία η οποία ήταν πεντακάθαρη. Όλα καλά λοιπόν! Όλα τελείωσαν!
Έπαιρνα τα φάρμακα μου επί ένα χρόνο για καρδιακή ανεπάρκεια, περιόρισα τις δραστηριότητες μου, πήγαινα συχνά για υπέρηχο καρδιάς και άκουγα προσεκτικά τις οδηγίες των γιατρών μου.
Μέχρι και σήμερα που πηγαίνω όλοι οι γιατροί μου λένε πως δε περίμεναν να ξανασηκωθώ.
Λίγο καιρό αργότερα άκουσα για δυο κοπέλες 34 και 36 ετών αντίστοιχα πως πέθαναν στον ύπνο τους από Μυοκαρδιοπάθεια της λοχείας. Ταράχτηκα και στεναχωρέθηκα. Ίσως τελικά η αιμορραγία που προέκυψε σε μένα να μου έσωσε τη ζωή. Δε ξέρω…
Αυτό που ξέρω είναι πως είμαι ευτυχισμένη! Έχω αναθεωρήσει πολλά πράγματα για τη ζωή. Κάθε βράδυ που ξαπλώνω λέω μέσα μου… Άλλη μια μέρα ζωντανή! Άλλη μια ευτυχισμένη μέρα!
Σας άγχωσα σας στεναχώρησα και ζητώ συγγνώμη.
Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γιατρούς μου Βασίλη και Κο Σταύρο.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον άντρα μου για το πόσο δυνατός στάθηκε δίπλα μου και αντλούσα από αυτόν την αγάπη του!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους μου που με στήριξαν και με στηρίζουν.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Θεό που μου έδωσε άλλη μια ευκαρία!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε σας… να είστε όλοι καλά!
Καλημέρα. Κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να δημοσιεύονται τέτοιες ιστορίες, με καλό ή κακό τέλος. Σκεφτείται ότι κάποια απεγνωσμένη μητέρα σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου διαβάζει αυτό το κείμενο. Και ενώ οι γιατροί προσπαθούν να της πουν όσα πρέπει να ξέρει και όσα μπορεί να καταλάβει, για να μείνει ψύχραιμη και να καταλάβει, με τέτοιες μαρτυρίες να γεμίζει άγχος και ανασφάλεια. Εννοείται να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας αλλά όχι για ιατρικά θέματα, που χρειάζονται εξατομίκευση.
Μακάρι να τα καταφέρω κι εγώ...φοβάμαι τόσο πολύ! Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου.
Καλή σου μέρα, να είσαι πάντα έτσι γερή και να χαίρεσαι τα παιδάκια σου!
αγαπητη ναγια συγνωμη που θα το πω αλλα ειναι ακομψο να μιλας με αυτον τον τροπο.η κοπελα δεν ηθελε να τρομοκρατησει κανεναν απλα εγραψε την ιστορια της.κανεις δεν ξερει τι ειναι γραφτο να περασει ο καθενας μας κι εγω περασα πολλα στη γεννα μου.και ειμαι κατω απο 35 ετων.αν φοβασαι η αν φοβαται κανεις καλο ειναι να μην διαβαζει για να μην επηρεαζεται ειδικα αν ειναι εγκυος.φιλικα παντα.
>Άλλη μια μέρα ζωντανή! Άλλη μια ευτυχισμένη μέρα!
κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε οι υπόλοιποι ...
>Αγαπημένη έζησες το απόλυτο Θαύμα!!!!
Να ζήσεις, σιδερένια και να σε χαρούν τα παιδάκια σου!!!Πραγματικά συγκινήθηκα πολύ με την ιστορία σου!!!
Χριστίνα
>...άλλη μια μέρα ζωντανη..
όταν φτάσεις ν αγγίξεις το θάνατο, τότε εκτιμας μια τέτοια φράση...
και δεν υπάρχει γιατί
απλά συμβαίνει
μ έκανες να κλαίω..με πήγες πίσω στο χρόνο.....
>Διαβάζοντας το παραπάνω οφείλω να ομολογήσω ότι καθησυχάστηκα λιγάκι. Μην ξεχνάμε ότι από μέρα σε μέρα περιμένουμε την κουμπαρούλα μου να γεννήσει τα διδυμάκια της!
Ιωάννα μου σου εύχομαι να απολαμβάνεις την κάθε σου μέρα μαζί με τα παιδάκια σου και να μην χάνεις ούτε μια τους στιγμή!!!!
>Σεβαστή η κάθε 'μαμαδο-ιστορία',δέ λέω,όμως όταν έχουμε να κάνουμε με μαμάδες,παιδιά,εγκύους καί λεχώνες,καλό θα ήταν να παραθέτουμε επιπλέον στοιχεία για την εκάστοτε κατάσταση,γιατί αναφέροντας απλώς την ιστορία το σίγουρο είναι ότι μόνο πανικό καί τρόμο 'κερνάμε' τις 'έρμες' τις γυναικούλες....
Σεβαστή η ιστορία της φίλης μας,αλλά γιατί πρέπει να τρομοκρατούμεθα τρόπον τινά εμείς οι υπόλοιπες,αφού δέν αναφέρει,γιατί ίσως δέ γνωρίζει, ότι:
Η συγκεκριμένη πάθηση,εμφανίζεται λόγω ΣΠΑΝΙΟΤΗΤΑΣ σε ποσοστό 0,4 σε 100.000 γεννήσεις (όταν πρόκειται για μονήρεις κυήσεις) καί σε ποσοστό 1,7 σε 100.000 (όταν πρόκειται για δίδυμες κυήσεις).
'Εχει κατά πολύ να κάνει με την ηλικία της γυναίκας,κυρίως όταν έχει ξεπεράσει το 35ο έτος της ηλικίας της καί εφόσον έχει εμφανίσει προεκλαμψία,υπέρταση κύησης,έχει προηγούμενο ιστορικό καρδιακών προβλημάτων καί συμπτώματα κατά τη διάρκεια της λοχείας όπως αυτά που μπορεί να εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης,δηλαδή δύσπνοια,αίσθηση ότι ο αέρας δέν επαρκεί,έγερση πολλές φορές μέσα στη νύχτα για να εισπνεύσει πιό βαθειά,οίδημα,κλπ.
Επίσης,αυτή η ΣΠΑΝΙΑ νόσος εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες της μαύρης φυλής.
Πρέπει λοιπόν,να μήν τρομοκρατούμεθα,γιατί όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο όπως η μυοκαρδιοπάθεια λοχείας,συντρέχουν διάφοροι λόγοι,οι οποίοι πολλές φορές δέν έχουν διαγνωστεί κατά τη διάρκεια της κύησης.
Προσωπική μου άποψη,καί λυπάμαι που το λέω,είναι ότι ίσως,άν απευθυνόταν κατευθείαν σε μία ιδιωτική κλινική, να είχε ταλαιπωρηθεί λιγότερο.Η ίδια ανέφερε ώς 'κόλαση' το δημόσιο νοσοκομείο,οπού σπάνια εώς καθόλου ψάχνουν το τί πραγματικά μπορεί να συμβαίνει όταν προκύψει ένα θέμα.Επαναλαμβάνω ότι λυπάμαι που το λέω,γιατί είμαι ελληνίδα,αλλά η αλήθεια πρέπει να λέγεται.
Ψυχραιμία,λοιπόν καί ακρίβεια στα λεγόμενά μας,γιατί κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή,με όλο το σεβασμό στην ιδιαιτερότητα της κάθε μαμαδο-ιστορίας............
Φυσικά και ειναι μια πολύ σπάνια ασθένεια αλλά, αυτό τί σημαίνει? Δεν πρέπει να αναφέρεται? Δε νομίζω πως η κοπέλα θελει να τρομοκρατίσει αλλά να ενημερώσει Είδες πουθενά να αναφέρεται σε κανένα βιβλίο εγκυμοσύνης?Οχι και είναι πολύ κακό! Γέννησα το 2014 σε μεγάλο ιδιωτικό μαιευτήριο της Αθήνας και το αστείο είναι ότι λόγω υπερτασης κύησης με παρακολουθούσε καρδιολόγος απο τον 6ο σρο ίδιο νοσοκομείο. Ενα μηνα μετά σταμάτησα ξαφνικα να περπατάω τα άκρα μου είχαν γινει σαν σαλάμια υπέφερα απο τον πόνο έπαιρνα 6 χαπια τη ημέρα για την πιεση χωρις να μπορώ να την ρυθμίσω....γέννησα με ΟΛΙΚΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ξύπνησα στην εντατική χωρίς μέχρι σήμερα να μου πουν το γιατι αν και τωρα υποπτεύομαι....5,5 μήνες μετά διαγνώστηκα με περιγεννητική μυοκαρδιοπάθεια απο έναν ειδικευμένο "γατόνι" πήγα στο δημόσιο νοσοκομείο με κλασμα εξωθησης 18!!κάνεις δεν περίμενε να τα καταφέρω και εναμιση χρόνο μετά ειμαι εδω περιμένοντας για μεταμόσχευση...και παίρνοντας 13 χαπια την ημέρα! Στην ασθένεια μας απαγορεύεται η καισαρική και η ολική αναισθησία. ..ο καλός γιατρός που εγω επελεξα φυσικά τα εκανε και τα δύο για σίγουρα αποτελέσματα!! Όλες πρέπει λοιπον να ενημερωθούν και οι γιατροι φυσικά. Αν ο γιατρός μου με ακουγε οταν του έλεγα οτι δεν είμαι καλα...σήμερα το ποσοστό θεραπείας μου θα ηταν 50% και οχι 5-10% που μου δινουν απο το μεγαλύτερο καρδιολογικο κέντρο της Αθήνας σημερα!Ενημέρωση λοιπόν! Που ολα τα έχουμε κάνει ταμπού και εικάζουμε πως σε εμας δεν θα συμβούν πότε! ! Λίγοι ξερουν πως είναι να φοβάσαι να κοιμηθείς μη και δεν ξυπνησεις και αφησεις πλισω άντρα και μωρά!
Ως παθουσα λοιπον κι εγω θα συμφωνησω με ολα....την ιδια ακριβως λοιπον αντιμετωπιση ειχα κι εγω οταν εσφιξα τα δοντια μου για να ενημερωσω κ μονο τις υπολοιπες γυναικες εγκυες ή μελλουσες.....κ με πολυ πονο ψυχης που οσες το περασαμε μπορουμε να το καταλαβουμε.....φοβος δεν ειναι να γνωριζεις κ να ενημερωνεσαι...αλλα να μη συμφιλιωνεσαι με το οτι ναι μπορει να συμβει σε ολες μας....μαυρης φυλης κ μη
>ti na pw..... mprabw sou soy eyxome mesa apo tin kardia mou oti kalutero apo edw k pera!!!! na ksereis oti mou edoses ena mathima oti yparxoun pragmatika problimata stin zwh k emeis asxoliomaste me blakies!! ygeia pano apo olla me sigkineises polu!!! mprabw k ston antra soy k sta paidia sou pou sou dosane dinamh!!
>Με γύρισες 1,5 χρόνο πίσω!!!
Η κοπέλα που ήταν δίπλα μου στην κλινική όταν γεννήσαμε τα πρώτα μας παιδιά (γίναμε πολύ φίλες στην πορεία) μετά από 1,5 χρόνο γέννησε διδυμάκια και σε μια βδομάδα δεν άντεξε (από την ίδια πάθηση κατά πάσα πιθανότητα) και έφυγε...
Μπράβο στην θέληση σου και στο κουράγιο σου, όλα να πάνε τέλεια από εδώ και πέρα για σένα, τον άντρα σου και τα παιδάκια σου. Μακάρι να είστε πάντα γεροί, ευτυχισμένοι και να τα δείτε όπως ονειρεύεστε και είναι καλύτερα γιαυτά!!!
Μαρία
>kai ego to epatha auto me thn kardia mou molis genisa thn kori mou pou eina tora 2 xonion to epatha tis 40 meres pou genisa mena apo to maio mexriton auousto sto nosokomio akoma perno xapi alla den me niazigiati eimai konta sta paidia mou petroula
>ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ! ΓΕΡΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΤΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΡΟΥΛΗ ΣΟΥ ΦΥΣΙΚΑ.ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΟΛΗ ΣΟΥ Η ΖΩΗ,ΣΑΝ ΣΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙ.ΝΑ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΟΛΟΥΣ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΛΑ!!!
>Μία γιατρός μάλιστα μου είπε πως αυτό που με έσωσε ήταν η θέληση.
Και τους το είχα πει…μαζί μου θα σκίσετε τα πτυχία σας!
Οταν το λες με καρδια και με ψυχη οτι "θα σας κανω να σκισετε τα πτυχια σας" ο Θεος ειναι υποχρεωμενος απεναντι σου ;)
Χωρις να θελω να τα πω κατι για την ιατρικη και για τον αγωνα των γιατρων και των ανθρωπων, απλα αυτη η φραση νομιζω οτι ακομα και γιατρος να μουνα θα θελα να την ακουω απο τους ασθενεις μου. Να μη σου πω οτι θα τους ενθαρρυνα να μου την λενε... φαντασου να σου πει ενας γιατρος δηλαδη "δεν τα βλεπω καλα τα πραγματα" κι εσυ αντι να καταρρευσεις, να του απαντησεις:
"κοιτα να δεις γιατρε, εγω θελω να ζησω και θα σε κανω να σκισεις τα πτυχια σου"...
RESPECT!!!
Ανεξαρτητος αποτελεσματος, εισαι νικητης...
Β.
>ΙΩΑΝΝΑ ΜΟΥ Να εισαι γερη κ να χαιρεσαι τα παιδακια σου!Ολιβιακι μπραβο για ακομα μια φορα που εγκαινιαζεις μια ακομα ομαδα!
>μηπως πρεπει να τσεκαριστουμε ολες?
>Εχεις δυναμη κ θεληση κ αυτο σε κρατησε στη ζωη κ αυτο σε κραταει εδω μαζι μας!!!
Πολλα τα εμποδια στη ζωη σου ....αλλα ειπαμε δοκιμασιες ειναι κ εμεις θα ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ.
φιλια πολλα...
>Ποσο συγκινητικη ειναι η μαμαδοιστορια σου!
Ευχομαι να εισαι παντα γερη κα να χαιρεσαι τα παιδακια σου και την οικογενεια σου!Ειναι σημαντικο να ενημερωνομαστε για προβληματα υγειας αγνωστα σε μας, ποσο μαλλον οταν εχουν αισιο τελος!
Οταν με το καλο γεννησω σε λιγες εβδομαδες θα σας γραψω και εγω τη μεγαλη περιπετεια υγειας που ειχα προ εγκυμοσυνης και παραλιγο να μου στερησει τη μητροτητα αλλα ολα πηγαν κατ' ευχην!
Καλο Πασχα σε ολες τις μανουλες, εγκυουλες και φυσικα σε ΟΛΑ τα παιδακια!Υγεια πανω απο' ολα και αγαπη στην ψυχη μας να εχουμε παιδια και ολα τα αλλα φτιαχνουν και ερχονται!
Βετα Π.