Το παιδί σας έχει μαθησιακή δυσκολία! Ε, και;;;
Το παιδί σας έχει μαθησιακή δυσκολία! Ε, και;;;
μαμά Αλέκα
Τώρα που τελείωσε η σχολική χρονιά, θέλω κι εγώ να σας πω την ιστορία του γιου μου.
Ο Αλέξης – κοντά 7 χρονών σήμερα- διαγνώστηκε από το προνήπιο σχεδόν με μαθησιακή δυσκολία, διάσπαση προσοχής. Από το νήπιο κιόλας άρχισε εργοθεραπείες! Ευτυχώς τύχαμε μίας εξαιρετικής νηπιαγωγού που τον βοήθησε πολύ και πάλεψε μαζί του. Στο τέλος του νηπίου ζήτησα εγώ προσωπικά να έρθει σχολική σύμβουλος στο σχολείο για να κρίνει αν είναι έτοιμος να πάει δημοτικό ή αν θα χρειαζόταν να επαναλάβει τη χρονιά του νηπίου. Βλέπετε είμαι κι εγώ στο χώρο της εκπαίδευσης και δεν έχω ταμπού μ’ αυτά τα πράγματα! Έχω δει πόσο βασανίζονται παιδιά που τα πιέζουν για να προχωρήσουν ενώ δεν είναι έτοιμα! Και δεν ήθελα κάτι τέτοιο να συμβεί και στο γιο μου!
Και η νηπιαγωγός και η σύμβουλος και η εργοθεραπεύτριά του, συμφώνησαν πως ο Αλέξης έπρεπε να συνεχίσει στο δημοτικό γιατί ήταν οριακή η δυσκολία του πλέον κι εκείνος το πάλευε πολύ!
Κι ήρθε η ώρα να πάμε στην Α δημοτικού! Η πρώτη ατυχία, μας χτύπησε την πόρτα! Πέσαμε σε μια δασκάλα που όχι μόνο είχε άγνοια μαθησιακών δυσκολιών αλλά είχε κι άποψη! Ό,τι πιο επικίνδυνο δηλαδή! Σας παραθέτω τη πρώτη μας συζήτηση στην πρώτη ενημέρωση γονέων:
– Ο Αλέξης τα πάει καλά αλλά δυσκολεύεται λίγο!
– Ναι, το γνωρίζω! Έχει διάσπαση προσοχής και θα ήθελα τη συνεργασία σας!
– Αααα. Και γιατί δεν τον κρατήσατε στο νήπιο τότε;
– Γιατί το λέτε αυτό; Δεν «τραβάει» το παιδί;
– Μωρέ ναι! Αλλά να… με καθυστερεί!
Εκείνη τη στιγμή, ντρέπομαι που το λέω, αλλά έκανα shut down! Διέκοψα κάθε δίοδο επικοινωνίας μ’αυτή τη δασκάλα! Στα 13 χρόνια που εργάζομαι με παιδιά, δεν έχω πει ΠΟΤΕ κάτι τέτοιο σε γονιό! Φτιάχνω διαφορετικά τεστ κάθε φορά, διορθώνω με διαφορετικό τρόπο το γραπτό τους, βάζω διαφορετική ορθογραφία κάθε φορά, εξετάζω διαφορετικά αυτά τα παιδιά! Γι’ αυτό και θυμώνω πολύ με μένα!!! Θυμώνω που δεν γύρισα να της απαντήσω, θυμώνω που δεν την έβαλα στη θέση της, θυμώνω που δεν της είπα: Ε, και;;;;;;;;;;;;;;;;
Άρχισε λοιπόν μία εφιαλτική χρονιά! «Τόνους» ορθογραφίας, απαιτήσεις που απευθύνονταν σε μαθητές Αϊνστάιν και πάνω, αμέτρητες φωτοτυπίες! Κι όλα αυτά με μία δασκάλα η οποία είχε ξεκαθαρίσει πως ήταν υπέρ της δουλειάς στο σπίτι! Αρχές Οκτώβρη -σημείωση, τα μαθήματα είχαν αρχίσει 15 Σεπτεμβρίου!- είχαν ορθογραφία 18 λέξεις! Ξοδέψαμε 3,5 ώρες μέσα σ’ ένα Σαββατοκύριακο για να τις μάθουμε όσο πιο καλά μπορούσαμε!
Τη Δευτέρα το μεσημέρι, βγαίνει ο Αλέξης κλαμμένος από το σχολείο! Όταν τον ρώτησα τι συνέβη, μου έδειξε την ορθογραφία του! Είχε κάνει λάθος σε τρεις και του είχε βάλει Α με 8 ερωτηματικά από δίπλα! Έσκυψα και του είπα πόσο υπερήφανη ήμουν γι’ αυτόν κι ότι για μένα αυτό ήταν άριστα! Και δεν έλεγα ψέμματα.
Αυτό συνεχίστηκε μέχρι τα Χριστούγεννα όταν ζήτησα να μπει ο γιος μου στο τμήμα ένταξης. Για όσες δεν ξέρουν, στα δημοτικά υπάρχει δασκάλα ειδικής αγωγής που τα παίρνει δύο ώρες την εβδομάδα και τους κάνει ειδικό μάθημα! Μέσα σε 15 μέρες, το παιδί μου έμαθε να διαβάζει και να γράφει. Τόσο απλά και συνάμα τόσο δύσκολο για την κανονική του δασκάλα!
Η συμπεριφορά της συνεχίστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς! Όταν δεν είχε την κ. Όλγα, τη δασκάλα ένταξης δηλαδή, είχαμε την ίδια ορθογραφία με τα άλλα παιδιά! Μαντεύαμε να το πω καλύτερα γιατί παρόλο που ήξερε τη δυσκολία του παιδιού, αρνιόταν συστηματικά να τον βοηθήσει να σημειώσει τι είχε για την άλλη φορά! Αλλά ο Αλέξης εκεί! Δυνατός, γεμάτος πείσμα, με τεράστια υπομονή.
Το ξέρω πως δεν είναι όλοι οι εκπαιδευτικοί ίδιοι! Με στεναχωρεί όμως που αν μιλάμε για καλό εκπαιδευτικό, τότε μιλάμε για τις εξαιρέσεις! Εξαίρεση θα έπρεπε να ήταν η δική μας δασκάλα! Δεν ζήτησα να κάνει χάρη στο παιδί μου, ούτε ζήτησα να του χαριστούν πράγματα! Ζήτησα να πάρει μία αναγνώριση της προσπάθειάς του μ’ένα απλό μπράβο! Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο!
Θέλω λίγο ν’ απευθυνθώ και στις μανούλες που υποψιάζονται πως το παιδί τους μπορεί να έχει μία μαθησιακή δυσκολία. Διαβάζω καθημερινά στη σελίδα τους προβληματισμούς τους και στεναχωριέμαι. Μην αφήσετε κανέναν να σας πείσει πως το παιδί σας είναι ‘χαζό’ ή έχει ‘πρόβλημα’ επειδή μπορεί ν’ αντιμετωπίζει μία δυσκολία! Ο Αλέξης είναι ένα χαρισματικό παιδί απλά όχι τόσο στα μαθήματα. Είναι εξαιρετικός στην κολύμβηση – χτες βγήκε πρώτος στις επιδείξεις!!!- , είναι εξαιρετικά κοινωνικός κι ειλικρινά τόσο μα τόσο καλόκαρδο παιδί! Δεν με νοιάζει που το πιο πιθανό είναι ότι θα μείνει μια ζωή ανορθόγραφος! Δεν με νοιάζει αν δεν γίνει επιστήμονας τρανός και μεγάλος – αν το θέλει βέβαια ποια είμαι εγώ που θα τον εμποδίσω;;;;
Με νοιάζει που είναι μαχητής, με νοιάζει που είναι πονόψυχος!
Και δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι πιο υπερήφανη για εκείνον!!!
ΜΠΡΑΒΟ σου, αγόρι μου!!!
ΥΓ: Για να μη το ξεχάσω, αν υποψιαστείτε μαθησιακή δυσκολία ελέγξτε πρώτα τα μάτια και τα αυτιά!!!
μαμά Αλέκα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
ακριβως το ιδιο συνεβει και στον γιο μου τωρα ειναι τριτη δημοτικου ειναι αστερι μαθηματικα ιστοριαστα υπολοιπα βεβαια μονο προφορικα στα γραπτα τα χανει!!! εχουμε τελειο δασκαλο τον βοηθαει και το παλλικαρακι μου το παλευει στα διαγωνισματα εκτοςμαθηματικα ιστορια γλωσσα δεν του βαζει βαθμουςμονο μπραβο γιτι προσπαθει κανουμε ενταξη δυο φορες την εβδομαδα το προσπαθουμε με το παιδακι μου το παλευει ειναι μαχητης σαν τον δικο σου να τον χαιρεσαι τον γιοκα σου
Μπράβο μαμά έκανε,παντα να είσαι κοντά στο παιδί σου όπως είσαι...!η επιβράβευση ήδη η Αγαπη κάνει θαύματα πιστεύω! Μαργαριτα αν δεν ξεπέρασε θα το πρόβλημα που έχεις εσυ για το αν θα ξαναπάρει νήπιο το παιδί σου,θα δημιούργησεισ πρόβλημα στο ίδιο σου το παιδί.δεν το κανεις για σένα αλλα γιατι το εχει ανάγκη το παιδί σου.και να μην σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι...!μιας γνωστής μου το παιδί που ξανά πήγε νήπιο του έκανε πολύ καλό ωριμάσε το παιδι και με κάποια βοήθεια πήγε πιο έτοιμο στο δημοτικο.κοιτα το καλό του παιδιού σου και μη νιώθεις Ασχημα η' μειονεκτηκα.γραψε και αυτούς που δρν καταλαβαίνουν.πηγεντε και σε ειδικούς να δεις τι θα σου πουν.εμενα ο γιος μου ειναι 10,απο την πρώτη δημοτικού έβλεπα οτι κάτι δεν παει καλα.πηγα στο κέντρο ψυχικής υγείας μου είπαν πως ειναι χειριστηκος,να του βάλουμε όρια.πηγαμε να τρελάνουν το παιδι.μετα στην Τρίτη δημοτικού μετα απο πολύ ψυχολογική κουράσει μέσα στην καθημερινότητα για το διαβασμα ,για την συμπεριφορα του.ξανά πήγα σ'ενα παράρτημα του παίδων και μου είπαν πως εχει δεπυ.δεν νιώθω άσχημα γι'αυτο,αλλα αν υπήρχε κάποιος να μου πει κάτι στο νηπιαγωγείο δεν θα βασανίζοταν το παιδι μου.γιατι πραγματικά κουράστηκε πολύ κι εγω τον πίεζα με το διάβασμα γιατι ήξερα πως δεν εχει κάτι.ο άντρας μου δεν (θέλει) να πει στον εαυτό του πως το παιδι εχει κάτι.αλλα έρχεται μαζί μου και προσπαθεί...! Πρέπει να είμαστε δίπλα στα παιδια μας,όχι εμπόδια γι'αυτα.ευχομαι να καταλάβεις και να ήρεμησεις!!!