Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
>ολιβια να τους το δειχνεις ομως.Με τηλεφωνα,επισκεψεις γενικα με συχνη επαφη.Σιγουρα το ξερουν αλλα σημασια εχει να το εκφραζεις.Δεν το λεω μονο για σενα αλλα για ολες μας!:)))
>Υπάρχουν βέβαια και οι άνθρωποι που ακόμα και όταν αποκτούν σύζυγο και παιδί, συνεχίζουν να είναι κολλημένοι με τους γονείς τους και τα αδέρφια τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις τουλάχιστον ο/η σύζυγος ό,τι και να κάνει δεν καταφέρνει ποτέ να έρθει στο ίδιο επίπεδο με τους γονείς και τα αδέρφια πόσο μάλλον να τους προσπεράσει. Εγώ προσωπικά γνωρίζω μερικούς τέτοιους ανθρώπους και κατά έναν περίεργο τρόπο, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, είναι όλοι άντρες.
Είναι κάπως λυπηρό αλλά υπάρχει και αυτό, όλα μέσα στην ζωή είναι τελικά!
Γωγώ
>Μετα τα πολυ συγκινητικα λογια της Ολιβιας, θα ηθελα κι εγω να πω ενα πολυ μεγαλο ευχαριστω στο μπαμπα μου που μεχρι σημερα ειναι διπλα σ'εμενα και στην κορη μου σαν φυλακας αγγελος για να ξεπερασουμε καποια πολυ δυσκολα προβληματα στη ζωη μας και στη μανουλα μου που εφυγε νωρις απο κοντα μας αλλα μας αφησε τοοοοοοοοοση μεγαλη αγαπη για να μπορω κι εγω σημερα γεματη, να χαριζω απεραντη αγαπη στο δικο μου αγγελουδι. Καλο Πασχα σε ολους και μπραβο Ολιβια για αλλη μια φορά. Σοφια Μ.
>Βλέπω τη μαμά μου να καμαρώνει για το εγγονάκι της αλλά κρυφοκαμαρώνει και που η κόρη της έγινε μαμά!
Για φανταστείται λίγο ότι αυτά τα πιτσικοκάκια που μεγαλώνουμε κάποια στιγμή θα κρατήσουν ένα μωράκι στην αγκαλίτσα τους!
Φλώρα
>Ολίβια η μικρή είναι ίδια στο προφίλ με τον μπαμπά σου!
>Μου δινεις την ευκαιρια να ευχαριστησω και εγω τους γονεις μου και σε ευχαριστω πολυ γι'αυτο!! Συμφωνω Α Π Ο Λ Υ Τ Α λεξη προς λεξη σε ολα αυτα που γραφεις πιο πανω !! Δεν πίστευα ποτε οτι οι γονεις μου δε θα κατεχουν πια τον θρόνο της καρδιας μου, κατεχουν βεβαια το πιο σημαντικο μερος της ζωης μου όμως έχει έρθει ο γιος μου για τον οποιο ζω και αναπνεω, ζηταω συγνωμη απο τον αντρα μου τον Νικητα ομως ο γιος μου είναι στον θρόνο της ψηχης μου, της καρδιας μου ...ειναι ολη μου η ζωη !!! Ευχαριστω τους γονεις μου που που έχουν δώσει τις γνωσεις τους και με βοηθησαν και ακομα με βοηθουν να στεκομαι και να παλευω !! Σε εκεινους οφειλω οτι ειμαι σημερα και τους λατρευω !! Σας αγαπω πολυ μαμα και μπαμαπα !!! Κωνσταντίνα