Η Αθηνά και το κινέζικο παιχνίδι (Ισχύει στα παιχνίδια το «Ότι δίνεις, παίρνεις;»)
 |
| 16.000 παιχνίδια Made in China στους τοίχους ενός χώρου 45 τ.μ. Το «The Real Toy Story», η εικαστική παρέμβαση του Michael Wolf Διαβάστε την ενδιαφέρουσα ιστορία και ιδεά του εδώ! |
Μου αρέσουν πάρα πολύ τα ξύλινα και υφασμάτινα παιχνίδια. Ιδανικά θα είχαμε μόνο τέτοια στο σπίτι. Αλλά αυτό είναι αδύνατο. Έχουμε λάβει πολλά δώρα από αγαπημένους φίλους, η ελληνική αγορά έχει πληθώρα πλαστικών παιχνιδιών, τα «ποιοτικά» είναι συνήθως και αρκετά ακριβά και εντάξει… μερικά πλαστικά παιχνίδια αρέσουν πραγματικά στη μικρή, όπως και σε κάθε μικρό, λόγω των φωτακίων και γκλαμπατζίμπαλων ήχων. Πολλά βέβαια την αφήνουν αδιάφορη.
Θα ήμουν άδικη αν έβαζα όλα τα πλαστικά παιχνίδια στην ίδια μοίρα. Κάποια τα συμπαθώ ιδιαιτέρως, ας πούμε τα Playmobil ή τα Tolo για τα οποία σας είχα γράψει πριν λίγες μέρες ή μερικά κομμάτια της Fisher Price.
Ας έρθω όμως στο θέμα μου. Σήμερα πήγαμε με το Αθηνάκι στο παιχνιδάδικο της γειτονιάς μας για να πάρουμε μερικά πασχαλινά στολιδάκια για το σπίτι. Γινόταν ο κακός χαμός! Πρώτη φορά στη ζωή μου παρατήρησα ΠΟΣΕΣ ΠΟΛΛΕΣ λαμπάδες μπορούν να χωρέσουν σε ένα μαγαζί, αλλά και πόσα δωροπακέτα υπάρχουν (παιχνίδι+λαμπάδα, όλα σε ένα πακέτο νοικοκυρεμένα)
Χαζέψαμε από δω, χαζέψαμε από εκεί και ξαφνικά βρεθήκαμε μπροστά σε 3 παιχνίδια που γυρνάνε γύρω γύρω και παίζουν μουσική. Τα είχαν πάνω σε τραπεζάκια και γυρνούσαν χωρίς σταματημό.
Η Αθηνά εστίασε σε ένα αυτοκινητάκι. Γενικά από πολύ νωρίς, της ζητάω την γνώμη της και πάντα την υπολογίζω (και ας με πείτε τρελή, εγώ το κάνω). Για παράδειγμα, αν είμαι ανάμεσα σε δύο φορέματα, τη ρωτάω ποιο από τα δυο της αρέσει πιο πολύ. Αυτό που θα πιάσει με λαχτάρα στα χεράκια της, αυτό θα της πάρω.
Σήμερα λοιπόν, την πάτησα. Η Αθηνά στάμπαρε το αυτοκινητάκι με το μαιμουδάκι που έτρεχε σαν τρελό. Πήγα δεξιά και γύρισε να το ξανακοιτάξει. Πήγα αριστερά, το ίδιο. Μόνο που δεν στραβολαίμιασε για να μην το χάσει από τα μάτια της.
Τι στο καλό, σκέφτομαι… Ας το πάρω. 5 Ευρώ είχε -μπαταρίες εξτρά-, ήταν made in China και δεν του έδινα πάνω από λίγες μέρες ζωής. Αλλά στα κομμάτια, θα το έπαιρνα και θα το κοιτούσε από μακριά να κάνει τα τρελά του (γιατί ήταν για μεγαλύτερα παιδάκια λόγω των μικρών κομματιών, όπως έγραφε η συσκευασία).
Πάμε σπίτι. Ανοίγουμε το κουτί. Φωνάζω τον Μάνο να φέρει κατσαβιδάκι να βάλουμε τις μπαταρίες. Η βίδα είχε τα κακά της χάλια, ήταν στραπατσαρισμένη και δεν ξεβίδωνε με ΤΙΠΟΤΑ. Στο τέλος ο Μάνος αποφάσισε να το σπάσει. Με το που έβαλε τις μπαταρίες, άρχισε να φωνάζει και να τρέχει σαν δαιμονισμένο.
Καλέ πού ήταν το off; Θεωρητικά έπρεπε να πατάς τον επιβάτη-μαιμουδάκι και να σταματάει. Τζίφος. Βγάζουμε μπαταρίες, ξαναβάζουμε, βγάζουμε την μαιμού, την ξαναβάζουμε.
Στο μεταξύ η Αθηνά το κοιτούσε με ορθάνοιχτα μάτια, μέχρι που άρχισε να… κλαίει. Έκλαιγε μέχρι που του ξερίζωσα τις μπαταρίες να… σκάσει και το έκρυψα σε μια σακούλα.
Συνειδητοποίησα ότι η Αθηνά στο κατάστημα μάλλον το κοιτούσε γιατί το… φοβόταν. Δεν έκλαιγε, γιατί την είχα στο sling, άρα στην αγκαλιά μου και ένιωθε μια κάποια ασφάλεια.
Αφήστε που με τόσο κόσμο, ούτε ο ήχος του ακουγόταν τόσο πολύ, ούτε τα φώτα του μπορούσες να ξεχωρίσεις καλά, οπότε στο σπίτι, βλέποντάς το σε όλο του το μεγαλείο, τρόμαξε πραγματικά το παιδί.
Και τότε μου ήρθε η σκηνή από τα Χριστούγεννα: ο Μάνος γυρίζει ένα μεσημέρι στο σπίτι περιχαρής. Είχε αγοράσει από μια Κινέζα σε τιμή ευκαιρίας -μιλάμε για κλέψιμο κανονικό, αλλά τόσο ξέρει!!- έναν Άγιο Βασίλη και έναν γορίλα που έκανε σχοινάκι με… μπανάνες.
Μιλάμε δεν έχω δει πιο αποκρουστικό παιχνίδι. Έπαιζε και τέκνο μουσική. Για δυο στιγμές τον κοίταξα απορημένη και μου ήρθε να ρωτήσω «Ποιος είσαι και τι έκανες στον άντρα μου;«
Μα πώς του είχε έρθει και πήρε αυτό το φρικουλέ πλάσμα και μάλιστα από πλανόδιο πωλητή και μάλιστα για το ΜΩΡΟ; Μετά το απέδωσα στη χαζομπαμπακίασή του και στο γεγονός ότι ήταν τα πρώτα μας Χριστούγεννα ως γονείς. Παρασύρθηκε ο άνθρωπος.
Ε λοιπόν, η Αθηνά -με το δίκιο της!- ούτε να τον δει τον γορίλλα… Αναγκαστήκαμε και τον σαβουρντήξαμε, γιατί ειλικρινά δεν ήταν και να τον δώσεις σε ΚΑΝΕΝΑ παιδάκι. Κανένα παιδάκι δεν αξίζει να πάρει στα χέρια του αυτό το ηλίθιο παιχνιδάκι.
Αυτό που πήραμε σήμερα ήταν σαφώς πιο… γλυκούλι, αλλά και πάλι αναρωτιέμαι… όλα αυτά τα φώτα που αναβοσβήνουν με τρελή συχνότητα και η μουσική που έχουν αυτά τα πλαστικά φτηνά παιχνίδια, δεν είναι τελείως ακατάλληλα για παιδιά; Ακόμα και για άνω των 3 ετών;
Τελικά μήπως στο παιχνίδι ισχύει τις περισσότερες φορές το «Ότι δίνεις, παίρνεις«;
Και μην μένετε στον τόπο παραγωγής των παιχνιδιών αυτών. Δεν είναι η Κίνα το θέμα μας. Άλλωστε ακόμα και τα παιχνίδια των μεγαλύτερων εταιρειών, made in China είναι (αυτό ίσως το συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή).
Ένα παιχνίδι είναι πολλά περισσότερα από… απλά να το φτιάξεις. Θέλει μελέτη! Είναι επιστήμη κανονική!
Σίγουρα υπάρχουν ακριβά παιχνίδια που αποδεικνύονται μπαρούφες… Ή όταν παίρνεις ένα φτηνό, περιμένεις εκ των προτέρων ότι δεν θα έχει τεράστια διάρκεια ζωής (μπορεί και να έχει!).
Δεν ξέρω… Εσείς ποιας «σχολής» είστε;
Των λίγων και «καλών» ή των πολλών και οικονομικότερων;
Λίγα και προσεκτικά επιλεγμένα ή περισσότερα και συχνότερα γιατί ούτως ή άλλως τα παιδιά σήμερα βαριούνται γρήγορα το ίδιο παιχνίδι;
Ελάτε να το συζητήσουμε!
εγω ειμαι της αποψης λιγα κ καλα στη τελικη επειδη τα παιδακια βαριουντε ευκολα κρυβεις κανα δυο παιχνιδακια τα εμφανιζεις μετα απο λιγες μερες κ μετα κρυβεις αλλα κ τα ξαναεμφανιζεις παντα ενθουσιαζοντε με αυτη τη διαδικασια.Δεν επενδυω στα φτηνιαρικα μπορει να σου στοιχισουν ακομα κ τη ζωη του παιδιου σου οπως ειχε παθει θεια μου με τη κορη της.της πηρε ενα φθηνουλη κλαπατσιμπανο ξεκολλησε ενα κομματακι το βαλε η μικρη στο στομα μπλαβιασε κ ας ειναι καλα ο συγχωρεμενος ο παππους μας καλη του ωρα κ τη προλαβε στο παρα πεντε της ανοιξε το στομα τη γυρισε αναποδα κ το εξφεντονισε απο το λαιμο της που ειχε κολλησει.δε λεω οτι παιχνιδια με μια Α ποιοτητα δε μπορει να συμβει αλλα τουλαχιστον ειναι σε μικροτερο βαθμο αυτα τα συμβαντα!
Κοριτσια οτι δινεις παιρνεις καλυτερα λιγα παιχνιδια και καλα να πιασουν τοπο και τα χρηματα μας. Επισης δεν πρεπει να ξεχναμε οτι αυτη η παιχνιδομανια πηγαζει και απο τη νοοτροπια "τι θα μου φερει ο μπαμπας οταν γυρισει απο τη δουλεια". Αν δε βαλουμε ποτε τα παιδια μας σε αυτο το τριπακι δεν θα ζητανε καθε βραδυ καινουριο αμαξακι-γοριλακι-αγιοβασιλακι. Ολα ειναι θεμα του μυαλου τελικα.
persi sta goodies dinane doro gia ta paidia daimona.to gyrisame piso me skopo na mas dosoyn mia pio oraia fatsoyla kai mas dosane ton eosforo!o gios moy einai 2.5 alla kai 5 na htan den tha toy to edina , pane kala? epeita apo kairo, meta apo ayta ta aparadekta dora dinane playmobil.
>Την ιδια βλακεια αγορασε και η πεθερα μου τα χριστουγεννα,ο μικρος ειναι ενα μηνα μικροτερος απο την αθηνα,και φυσικα το φοβοταν και εκλαιγε.Το κακο ειναι οτι μου κουβαλαει συχνα παρομοιες βλακειες οι οποιες καταληγουν στα σκουπιδια και μενα με πιανουν τα νευρα μου!!!!!!!
>Τελικά από τη μικρή μου εμπειρία(ο γιος μου είναι 9 μηνών)έχω καταλάβει ότι σχετικά με τα παιχνίδια παίζει ρόλο η ποιότητα,και όχι η τιμή.Ο γιος μας "κληρονόμησε" το δικό μας κόλλημα με τα παιχνίδια Lamaze,τα οποία δεν τα αποχωρίζεται.Αδυναμία όμως έχει και σε πάνινα βιβλία,τα οποία είναι εξίσου ποιοτικά,αλλα σαφώς οικονομικότερα! 'Εχουμε αρκετά παιχνίδια,όχι όμως πολλά!Έβαλα φρένο σε φίλους,συγγενείς και κυρίως στον άντρα μου που κάθε βδομάδα κουβάλαγε 2-3!Κατά καιρούς εξαφανίζω και μερικά και τα ξαναδίνω μετά από λίγο καιρό.Και εννοείται ότι κάποια τα χαίρονται πλεον άλλα παιδακια!
Καλλιόπη