Οι «Τι θα πει ο κόσμος;»

Με θλίβει το γεγονός ότι πιάσαμε 2014 και ακόμα τόσοι άνθρωποι καθορίζουν ολόκληρη τη ζωή τους κάτω από το άγχος του «Τι θα πει ο κόσμος;». Καμιά φορά αναρωτιέμαι… Μόνο σε εμένα άλλαξε ριζικά ο τρόπος σκέψης αφού έγινα μητέρα; Μόνο εγώ και άντε λίγοι ακόμα συνειδητοποιήσαμε ότι τα λίγα αυτά χρόνια που περνάμε πατώντας πάνω στη γη χωρίς να ξέρουμε το γιατί δεν αξίζει να τα χαραμίζουμε περνώντας άσχημα; Τι είναι η ζωή για να τη χαραμίζεις για να μην πει ο κόσμος;

Θέλεις να χωρίσεις, αλλά τι θα πει ο κόσμος…

Θέλεις να μεγαλώσεις μόνη ένα παιδί, αλλά τι θα πει ο κόσμος…

Είσαι ομοφυλόφιλος και ντρέπεσαι να κυκλοφορήσεις με τον/ην αγαπημένο/η σου, για να μην πει ο κόσμος…

Ερωτεύτηκες κάποιον που μπορεί να μην εγκρίνει ο κόσμος, οπότε για να μην πει… αντίο έρωτα μου…

Θέλεις να γίνεις τραγουδίστρια, αλλά όλοι σε είχαν για δικηγόρο. Τι θα πει ο κόσμος;

Πόσο μίζερο, μίζερο, μίζερο είναι όλο αυτό. Και αν αύριο πεθάνεις από το κακό σου (δεν πιστεύω να μην πιστεύετε ότι πραγματικά ο άνθρωπος μπορεί να πεθάνει από τη στεναχώρια του), θα έχεις σπαταλήσει μια ζωή στο όνομα του κόσμου, ο οποίος πιθανότατα και πάλι θα σε κρίνει, επειδή… πέθανες!

Ποιος σκέφτηκε ότι πέρα από τους απαραίτητους κανόνες και τους νόμους για το πώς να συνυπάρχουμε οι άνθρωποι χωρίς να τρώμε ο ένας τον άλλον στη γωνία, πρέπει να υπάρχουν και άλλοι κανόνες του «σωστού», του «φυσιολογικού», του «αποδεκτού»;

Ποιος δίνει το δικαίωμα στον «κόσμο» να αποφασίζει για τις ζωές άλλων; Ακόμα και οι ίδιοι οι γονείς, πώς τολμούν να φορτώνουν τα δικά τους θέλω στα παιδιά τους; Μεγαλώνουμε παιδιά με αγάπη για να μπορούν αύριο μεθαύριο να αφήσουν το χαρούμενο αποτύπωμά τους στη γη και όχι για να ικανοποιήσουν τα δικά μας πιστεύω και απωθημένα.

Αν είχα ακούσει τι θα πει ο κόσμος, θα είχα γίνει τελικά γιατρός.

Αν είχα ακούσει τι θα πει ο κόσμος, δεν θα είχα παντρευτεί τον κατά πολλά χρόνια μεγαλύτερο σύζυγο μου.

Αν είχα ακούσει τι θα πει ο κόσμος, είμαι σίγουρη πως η ζωή μου καθόλου δεν θα έμοιαζε με αυτήν που είναι σήμερα. Δεν θέλω καν να την σκεφτώ. Δεν χρειάζεται άλλωστε. Εγώ επέλεξα και επιλέγω να γράφω το τι θα πει ο κόσμος στα παλιά μου τα παπούτσια (έχω και πολλά, κάθε εγκυμοσύνη μου ανέβαζε ένα νούμερο στο παπούτσι).

Η ζωή σου ΣΟΥ ανήκει. Ξύπνα. Πριν να είναι αργά.