Το σπανακόρυζο και οι τρελές μου σκέψεις!
Η Αθηνά λατρεύει το σπανακόρυζο. Και μια κατσαρόλα να της αφήσω μπροστά της, πιστεύω πως θα τη χλαπακιάσει όλη. Λατρεύει και άλλα φαγητά που εγώ μικρή ούτε να τα δω: φακές, φασόλια, ψάρι, ψαρόσουπα, χορτόσουπες…
Όταν τρώει το μεσημεριανό της, τη ρωτάω «Πόσο μεγάλη θα γίνεις;«
«Τοοοοοοοόσο μεγάλη» μου δείχνει με το χέρι σηκωμένο στον ουρανό.
Λατρεύει το ψωμάκι με μέλι, τα ακτινίδια και τα δαμάσκηνα! Μόλις με βλέπει με το κουτί με τα δαμάσκηνα στο χέρι κάνει «Μαμ, μαμ, μαμ, μαμ!» σαν του γλάρους στο «Ψάχνοντας τον Νέμο«, χαχαχα
Δεν της άρεσαν ποτέ οι κρέμες σε σκόνη, ενώ ακόμα και αν δοκιμάσει λίγο κεκάκι από εμάς, ποτέ δεν θα ζητήσει και άλλο. Με τα δαμάσκηνα όμως «Μαμ, μαμ, μαμ» τρελαίνεται μέχρι να βγάλω τη φλούδα, έτοιμη είναι να μου δαγκώσει το χέρι.
Τρώει με πάθος κολοκυθάκια βραστά! Jesus!
Σκέφτομαι, λοιπόν, καθώς την παρατηρώ να μεγαλώνει και να τρελαίνεται τόσο για όλα αυτά τα ωραία και «καλά» φαγητά, πόσο υπέροχο θα ήταν να μπορούσα να διατηρήσω για όσο το δυνατόν περισσότερο αυτό τον υγιεινό τρόπο διατροφής…
Δεν είμαι μαμά που παθαίνει μαμαδο-υστερίες και σκανάρει συστατικά και θερμίδες και παρ’ ότι το νινί μου είναι πολύ αδύνατο, δεν μπήκα ποτέ στον πειρασμό να την μπουκώσω με φαγητό. Όμως αλήθεια, σκέφτομαι πόσο «αγνοί» είμαστε όταν γεννιόμαστε, πόσο απολαμβάνουμε τις απλές τροφές που οι περισσότεροι από εμάς στην πορεία της ζωής μας απαρνιόμαστε για χάρη του πιο… σύνθετου και παχυντικού και τίγκα στα συντηρητικά φαγητού.
Ούτε το κρέας της αρέσει πολύ… Τρώει κοτοπουλάκι, αλλά μοσχαρίσιο κρέας μας κάνει τη χάρη να φάει μόνο μια φορά την εβδομάδα. Λέτε μεγαλώνοντας να με παρακαλάει για burger και σνιτσελούμπες;
Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ. Κάποια στιγμή π.χ. θα φάει και μια πλάκα σοκολάτα ή πίτσα. Δεν θα φάει; Δεν μπορώ να γίνω η μαμά που δεν θα αφήνει το παιδάκι της να φάει γλυκό σε ένα πάρτυ. Κυρίως γιατί πιστεύω ότι στερώντας από ένα παιδί κάτι που έχουν τα υπόλοιπα (εφόσον δεν συντρέχει λόγος υγείας), ίσως το μόνο που καταφέρνεις είναι όταν μεγαλώσει να τρώει τις σοκολάτες με τα κιλά, χαχα (Θυμάστε την ιστορία του Willi Wonka στο «Ο Τσάρλυ και το εργοστάσιο σοκολάτας»; Που ο μπαμπάς του δεν τον άφηνε να τρώει σοκολάτες όταν ήταν μικρός και ξέσπασε μεγαλώνοντας;)
Το παιδάκι μου με βοήθησε να επανεκτιμήσω γεύσεις που είχα ξεχάσει… Ή να αγαπήσω γεύσεις που νόμιζα ότι δεν ήθελα… Ξαφνικά θυμήθηκα πως μια φέτα με βούτυρο και μέλι μπορεί να είναι εξίσου υπέροχη με μία σοκολάτα, ενώ οι φακές δεν είναι και τόσο άσχημες τελικά…
Κάτι μέσα μου με τρώει να βρω το μυστικό της… επιτυχίας… Να τη βοηθήσω γουστάρει να τρώει μια ζωή σωστά όπως τώρα, χωρίς όμως να γίνω η θεά της φακής…
Γίνεται; Και αν ναι, πώς;
>Ίσως η Λίνα έχει δίκιο... Τα μικρά μας αντιγράφουν σε όλα γιατί όχι και στη διατροφή;
Ο μεγάλος μου είναι τριών και θεωρώ ότι η διατροφή του είναι αρκετά καλη. Φροντίζω να παίρνει όλα όσα χρειάζεται χωρίς όμως να με πιάσει υστερία αν μια μέρα τύχει να φάει π.χ. τηγανιτό ή γλυκό. Ακόμα του φτιάχνω φρουτόκρεμα, όποτε έχω την ευχέρεια, γιατί είναι αδύνατον διαφορετικά να φάει τόσα φρούτα(μήλο, αχλάδι, πορτοκάλι, μπανάνα)-ούτε εγώ δεν μπορω! Σοκολάτα δοκίμασε πρώτη φορά 20 μηνών, στους παππουδογιαγιαδες που λέει και η Νίνα, και από τότε τη ζητάει συνέχεια... Δεν έλεγα να μη δοκιμάσει καθόλου, απλά έλεγα όσο πιο αργά τόσο πιο καλά... Τώρα του δίνω από μια μπάρα kinder 1-2 φορές την εβδομάδα. Νομίζω ότι μπορούμε να τους προσφέρουμε μια σωστή διατροφή αρκεί να έχουμε θέληση και χρόνο.
>τι ωραια που τα λες ολιβια..
εγω δυστυχως δεν τα καταφερα..
και δεν εννοω οτι δεν τα καταφερα με την μικρη..εννοω δεν τα καταφερα με τους.."παππουδογιαγιαδες και λοιπο σοι"..
βαρεθηκα να μαλωνω..βαρεθηκα να πεταω οτι γλυκα εβρισκα μπροστα μου στο σπιτι..βαρεθηκα να φωναζω και να τους παρακαλαω να μην κανουν τετοια ζημια στο παιδι μου..
κανενος το αυτί δεν ιδρωσε..
γινονται αρεστοι με το να την καλοπιανουν και να την κανακευουν προσφεροντας της γλυκα συνεχως..
δυστυχως εργαζομαι και ετσι δεν μπορω να "αστυνομευσω" την κατασταση..εχει ξεφυγει απο τα χερια μου και πλεον η μικρη εχει παθος με τα γλυκα/γαριδακια/μαστιχες/οτι αλλη τετοια βλακεια της δωσουν...
εγω απλα ειμαι η κακια/σκληρη μανα που δεν τις δινω γλυκα οταν ειμαι μαζι της.. :(
Νινα
>Euxaristw polu Olivia! Asfalws tha rwthsw ton paidiatro mas! apla ithela na mathw peripou pote ta ksekiname ola auta giati tha ithela polu k egw na sunithisw ton mpempi sta ugieina! alla eimaste akoma mikroulides, 7 mhnwn! ;)
ksexasa prin na valw k to onoma mou!
filia
despoina
>@Ανώνυμος
Για όλα αυτά ο παιδίατρος θα σας πει την άποψή του.
Όσπρια δώσαμε γύρω στους 11 μήνες, ξέρω μωράκια που έφαγαν και πιο νωρίς
Σπανακόρυζο έτρωγε επίσης από σχετικά νωρίς
Μέλι σίγουρα ΜΕΤΑ τον χρόνο.
Δαμάσκηνα κανονικά έτρωγε γύρω στους 7 μήνες στη φρουτόκρεμα ενώ αποξηραμένα (τη σάρκα που είναι μαλακή) μετά το χρόνο!
>Εγώ θα ήθελα να ρωτήσω από πότε δίνουμε όλα αυτά τα υγιεινά όπως όσπρια σπανακόρυζο μέλι δαμάσκηνα κτλ;
>νομιζω γινετε! αν ολη η οικογενεια τρεφεται σωστα! τουλαχιστον με τους δικους μου γιους 3,5 και 10,5 ετων αντιστοιχα, επιασε. Αλλα επαναλαμβανω τρωμε ολοι πια ετσι-καλο μας κανει ετσι και αλλιως- :)
>μιά χαρά τα λες όμως δεν ξέρω πως θα το πετύχεις αυτό,εγω γιά παράδειγμα δεν τις έπεισα μέχρι τώρα που κοντεύει να τριανταρίσει και η μικρή να φάνε τπτ από αυτά που δεν τους άρεσαν πόσο μάλλον αυτά που δεν άρεσαν σ'εμένα!!!!