Διαστολή… 1!
Η ιστορία της Χρύσας
(Η Χρύσα γέννησε φυσιολογικά με επισκληρίδιο)
Τις μέρες που πλησίαζε η BIG DAY, το άγχος μου ήταν «Πώς σπάνε τα νερά;; Πώς είναι;; Λεκιάζουν; Κι αν σπάσουν στον καναπέ; Στο κρεβάτι; Είναι καινούριο το στρώμα! Μετά;; Το πετάμε;;;» Μεγάλο άγχος! Γι’ αυτό και γέμισα όλο το σπίτι σελτεδάκια! Όπου καθόμουν μετέφερα και το σελτεδάκι μου! Και φυσικά ο άντρας μου γελούσε και με πείραζε!
Ένα ωραίο πρωί, λοιπόν, Τετάρτη 20/10/10, σηκώνομαι κατά τις 8:15 για το καθιερωμένο πιπί και εκεί που… καθόμουν ήρεμα και ωραία, τσουπ!!!! Ναααα ‘μαστεεεεε!!! Εννοείται πως δεν καταλάβαινα τι ακριβώς συμβαίνει! Νόμιζα πως απλά δεν κρατιέμαι! (καθότι και το μέρος τέτοιο) Αλλά αυτό δε σταματούσε όσο κι αν προσπαθούσα (!), οπότε λέω…»Λες;«
Πηγαίνω λοιπόν ήρεμα και ωραία και λέω στον άντρα μου: «Μάλλον γεννάμε, αλλά δεν είμαι και πολύ σίγουρη…«
Εκείνος δεν το πήρε και πολύ «ήρεμα και ωραία» φυσικά, αλλά σηκώθηκε ή μάλλον πετάχτηκε από το κρεβάτι και…»Τώρα τι κάνουμε;;;;«!
Παίρνω το γιατρό μου, καμία απάντηση – παίρνω και τη μαία και μου λέει «Σιγά-σιγά και χωρίς πανικό, έλα στο μαιευτήριο«. Πώς να κατέβεις από το Μαρούσι στο Αρεταίειο στις 9 παρά το πρωί, «σιγά-σιγά και χωρίς πανικό»;;; ΚΟΛΑΣΗ!!!
Τι σφήνες, τι κορναρίσματα!!! Λες και θα γεννούσα στο αυτοκίνητο!!! (εννοείται πως το σελτεδάκι μου το είχα ΚΑΙ στο αυτοκίνητο! Αααα!!! Όλα κι όλα!!!) Επίσης, εννοείται πως μετρούσα και τους πόνους, «ανά 12 λεπτά – όχι, όχι 11 λεπτά!!» (τρομάρα μου!!! ψιλοπονάκια περιόδου ήταν! Πού να ήξερα ποιοι είναι ΟΙ πόνοι!!!)
Φτάνουμε με τα πολλά στο μαιευτήριο, με παραλαμβάνουν, με βάζουν και στο δωμάτιο και μου λένε «Διαστολή 1«
«Τι σημαίνει αυτό ρε παιδιά;;;«
«‘Εεεεεχουμε ακόμη!!!«
«Μα εγώ έχω πόνους (τι πόνους όμως;;;) ανά 10 λεπτά!!! Έτσι λένε στο… internet!!!» «‘Εεεεεχουμε ακόμη!!!«
Οk λοιπόν!!!
Οι δε γονείς μας έρχονταν από 650km μακριά! Θα προλάβουν άραγε;;;
Πάει 12 το μεσημέρι, «διαστολή 1«, πάει 4 μετά το μεσημέρι, «διαστολή 1«, πάει 6 το απόγευμα, «διαστολή 1«!!!! Ρε μπας και δε μετράνε καλά;;;
Εγώ πάντως «κυρία», είχα τον αντρούλη μου παρέα, νοικιάσαμε και TV να δούμε και την τριφυλλάρα μου που έπαιζε Champions League εκείνο το βράδυ (!!!), άντεχα και «τους πόνους» μου (να σημειώσω πως όταν περίμενα περίοδο, έπαιρνα παυσίπονο το πρωί της μέρας εκείνης, πριν καν αρχίσω να πονάω! Τόσο πολύ αντέχω τον πόνο!!!) και περίμενα πότε θα μεγαλώσει η ριμάδα η διαστολή!
Οι δικοί μας δε, αφού βλέπανε ότι τα πράγματα πηγαίνουν «τα ζώα μου αργά«, κάνανε το ταξιδάκι τους εκδρομή (!) και η ώρα είχε φτάσει 7 και ακόμη δεν είχαν φτάσει!!! Εγώ δε, κλασικά «Διαστολή 1«!!!
Τελικά τα κατάφεραν τα συμπεθέρια και φτάσανε! Οι πόνοι όμως είχαν αρχίσει να σοβαρεύουν (για μένα!)! Ο γιατρός μου είχε πει πως αν θέλω, μπορεί να με πάει για επισκληρίδιο, αλλά εκεί θα ήμουν μόνη μου χωρίς παρέα, αλλά από την άλλη να μη φτάσω κ στο αμήν για να τη ζητήσω γιατί με όλη την προετοιμασία και μέχρι να με πιάσει θα πάρει κανένα 45λεπτο! (εννοείται πως θα έκανα γιατί όπως είπα ΔΕΝ αντέχω τον παραμικρό πόνο και πήγα με αυτήν την ψυχολογία να γεννήσω «Εγώ ΔΕ θα πονέσω!»)
Είχε αρχίσει και ο Παναθηναϊκός (21:45) και η αλήθεια είναι πως δεν μπορούσα να παρακολουθήσω – πονούσα αρκετά τώρα (τι περίεργο!). Οπότε ζήτησα λοιπόν να με πάνε πάνω. Ξαναέρχεται στις 10:15 ο γιατρός και… κλασικά «Διαστολή 1«!!!
Παρόλ’ αυτά στις 10:30 (ημίχρονο!!!) ήμουν στο φορείο και ανηφόριζα (με ένα σοβαρό άγχος μπορώ να πω).
Εκεί λοιπόν που όλοι είναι άνετοι και ωραίοι και με πάνε χαλλλλλαρά για να γεννήσω όχι πριν τις 4 τα ξημερώματα, όπως φαίνονταν τα πράγματα, η ώρα είναι 10:40 και με το που με βάζουν στον καρδιοτοκογράφο, αρχίζουν οι πόνοι!!! Ω! ΝΑΙ!!! ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΝΟΙ!!!
Σαν σφαλιάρα ξανάστροφη μου ήρθε! Εγώ, είπαμε, πήγαινα για να γεννήσω μες στην άνεσή μου, χωρίς πόνους, χωρίς παρατράγουδα!!!
Μέσα σε ένα τέταρτο η διαστολή πήγε 6-7!!!! Μόνο που μέχρι να το συνειδητοποιήσουν και οι υπόλοιποι εγώ είχα αρχίσει ήδη να φωνάζω και να τους ουρλιάζω να μου φέρουν τον αναισθησιολόγο αλλά κι αυτός ο έρμος ήταν σε άλλη ετοιμόγεννη αφού εγώ πήγαινα τόσο αργά!
Με τα πολλά, ήρθε! Ο σωτήρας μου! Εγώ να έχω απίστευτα ρίγη, να κάνω εμετούς, να μην μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου και το σώμα μου (και να ρωτάω παρόλ’ αυτα τους γιατρούς «αυτό είναι φυσιολογικό;;; Αυτό;;; Αυτό;;;» Ήθελα να ξέρω τα πάντα!! αυτός να μου λέει «μείνε ακίνητη» (και να με μαλώνει κιόλας λες και το ήθελα να τρέμω σαν το ψάρι)!
Επιτέλους μετά από κάποια ώρα που μου φάνηκε αιώνας, με έπιασε και χαλάρωσα λίγο, μέχρι να αρχίσουν οι συσπάσεις! Μάλιστα στο τέλος μου είπε ο γιατρός πως πέρασα το 80% των ωδίνων χωρίς επισκληρίδιο! Για την ακρίβεια μου είπε «Αυτοί είναι οι πόνοι της γέννας σε όλη τους την δύναμη! Απλά χωρίς επισκληρίδιο θα διαρκούσαν λίγο περισσότερο – είσαι λοιπόν από τις γυναίκες που και έκαναν επισκληρίδιο και ένιωσαν όλες τις ωδίνες«! Τι χαρά!!
Ο βοηθός του γιατρού μου και η μαία με βοήθησαν ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ!!! Μόλις δε, μου είπαν ότι φαίνεται το κεφαλάκι του, πήρα πραγματικά τα πάνω μου και κάθε φορά που καταλάβαινα ότι έρχεται σύσπαση τους φώναζα «Πάμε παιδιάαααα!!!!» χαχαχαχα!!!! Είχε πολύ γέλιο!!!!
Σε μια ωρίτσα, στη 1:20 τα ξημερώματα άκουσα το πιο όμορφο νιαουρισματάκι στον κόσμο!!! Ήταν απίστευτο!!! Γέννησα!!!! Στ’ αλήθεια!!!! Επόμενη σκέψη: «Θα το ξανάκανα;«
«Χμμμμ….ναι, αλλά θα ανέβω για επισκληρίδιο νωρίτερα!!!!«
Σε λίγα λεπτάκια μου τον φέρανε στην αγκαλιά μου!!! Χριστέ μου!!! Είμαι μαμά!!!! Είμαι ευτυχισμένη!!!!!!
Επόμενη σκέψη: «Θα το ξανάκανα;;«
ΝΑΙ!!!!!!!! χωρίς «αλλά»!!! Είμαι ευτυχισμένη!!!!!!
Θέλω να ευχαριστήσω για άλλη μια φορά τον γιατρό μου που δεν τον πολυαναφέρω – αυτός ήταν απλά εγγύηση, τον βοηθό του, επίσης γιατρό, τον Γιάννη (δε θυμάμαι επίθετο αλλά σε αυτόν αναφέρομαι σε όλη μου την περιγραφή) που όλη μέρα μου έλεγε «διαστολή 1» (γκρρρρρρ) αλλά μου κρατούσε το χέρι στα δύσκολα και πραγματικά κόντεψα να του το σπάσω και την μαία, την Ειρήνη (επίσης δε θυμάμαι επίθετο- τέτοια ώρα τέτοια λόγια), που μου ανέβαζε την ψυχολογία και μου έδινε θάρρος με τα γλυκά της λόγια όταν πραγματικά τα χρειαζόμουν!
Τώρα ο μπομπιράκος μου είναι 7 μηνών κι εγώ μια χαρούμενη μαμά-κουκουβάγια που έχει το πιο όμορφο, πιο έξυπνο, πιο…πιο…πιο…γλυκό μωρό του κόσμου!!!! (πρέπει να κλείσω εεεεε;;; ok!ok! κλείνω!!!!!)
Φιλάκια μπομπιράκο μου!!!!!!! Σ’αγαπάω τόοοοοοοοοοοοοοοοσο πολύ!!!!! 😀
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
>@thenia
Εσύ κοπελιά με είχες πρήξει να μην κάνω επισκληρίδιο για ζήσω την εμπειρία κ να δω τη γλύκα!!! Αλλά εσύ τελικά μετά το πρώτο ζόρι, έφαγες κ το 2ο χωρίς επισκληρίδιο - δε σου έφτανε η μια εμπειρία - ήθελες για επιβεβαίωση κ 2η!!! χαχαχαχα
Αντε να σε δω στο 3ο τώρα τι θα κάνεις!!!!
Εγώ η καημένη τουλάχιστον, το είχα δηλώσει ότι δεν αντέχω τους πόνους αλλά...δε μου έκατσε κ πολύ καλά...ήθελα παρέα η έρμη! (ας όψεται κ ο βάζελος!!!χαχαχαχα)
>χαχαχα, τρελλο γέλιο, τρελλή υπομονή (να μου πείς...μπορούσες να κάνεις κι αλλιώς????) Να σου ζήσει ο μπεμπάκος και να είναι πάντα ευτυχισμένος!!!
>xa xaxa xa xa poli kalo telio (kai poli klama sou lew!!) alla exw na sou pw oti afto to 20% pou glitoses apo tous ponous den exei kamia sxesh me to 80% kai na peis ton giatro sou na paei na genisei gia na exei apopsh!! min ta parw sto kranio !@#$% xa xa xa egw ean paw gia trito, 2 meres noritera tha kanw episkiridio!! den tin ksanapataw me t i p o t a . . .
kai esi sto epomenw xoris episkiridio gia na geftis kai afto to 20ari... gia na se dw meta ti tha les??
>Καταρχάς να το σας ζήηησει, να ειστε πάααντα γεμάατι αγάπη!!! Ο λόγος που με παρακίνησε να σου γράψω, είναι, γιατί πραγματικά συγκινήθηκα!!! και με πιαααάσαν τα ζουμιάαα!!! Ευχομαι ολόψυχα κάθε ευτυχία!!! Φιλάκια πολλά!
>xaxaxaxaxa! Δε χορταίνω να το διαβάζω κ να το θυμάμαι ξανά κ ξανά!!!
Ευχαριστούμε πολύ πολύ!!!
Όσο για τον Παναθηναϊκό...το πιστεύεις πως ακόμη κ τώρα δεν ενδιαφέρθηκα ποτέ για το τι έγινε σε εκείνο το παιχνίδι! Ποιος?ΕΓΩ!!!! χαχαχα
Σκέψου ότι θυμήθηκα ότι έπαιζε ο ΠΑΟ πέντε μήνες αφού γέννησα!!! xaxaxaxaxa :D
>ΤΕΛΙΚΑ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΚΕΡΔΙΣΕ?ΔΕ ΜΑΣ ΕΙΠΕΣ....
ΧΑΧΑΧΑΧΑ,ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ
>teleia afhghsh! polu xaroumenh! ;)
mpravo xrusa na sou zhsei k sto epomeno pio nwris h episklhridio xexe! egw den to riskara, stous prwtous ponous (xalarous periodou) egw fwnaza hdh gia episklhridio k to epaiksa metaksu mas k ligo parapanw drama gia na mhn to kathusterhsoun k polu xexe!
Na sou zhsei to mwraki sou!
despoina