Σας ευχαριστώ!

Σας ευχαριστώ!

μαμά Έφη

Καλησπέρα σας και από εμένα μανούλες!!

Διαβάζω τις ιστορίες σας εδώ και καιρό και θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας. Είναι πράγματα που σίγουρα όλοι τα έχουμε σκεφτεί -λίγο ή πολύ- στη ζωή μας…

Καταρχήν, θα ήθελα να πω ότι είμαι μια υπερήφανη χαζομαμά ενός υπέροχου κορίτσαρου 15 μηνών!!

Με τον άντρα μου γνωριστήκαμε και πραγματικά κεραυνοβοληθήκαμε πριν από περίπου 2 χρόνια… όλα κυλούσαν όμορφα μέχρι που… στους 4 μήνες σχέσης μένω έγκυος! Δεν υπήρξε στιγμή η σκέψη να μην κρατήσουμε το μωρό και έτσι, αποφασίζουμε να ανακοινώσουμε την εγκυμοσύνη και να αρχίσουμε να κάνουμε δειλά δειλά τα σχέδια για το γάμο μας!!

Και εδώ ξεκινά το θέμα που θέλω να θίξω… οι ανθρώπινες σχέσεις και πώς αυτές εξελίσσονται μέσα από τη χαρά δυο νέων ανθρώπων που αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους (το αν ήταν νωρίς ή όχι το αφήνω στην άκρη – είναι τελείως υποκειμενικό θέμα!).

Ήξερα ότι θα είχα ένα μικρό πρόβλημα με τον πατέρα μου γιατί ήταν πάντα αυστηρών αρχών… έτσι, δεν δέχτηκε με πολύ μεγάλη χαρά το νέο… δυο μέρες μετά και αφού αποφάσισα να μετακομίσω στην επαρχία όπου ήταν το σπίτι του άντρα μου, οι γονείς μου με πήραν τηλέφωνο να πάμε στο πατρικό μου να μιλήσουμε… και τσουπ… κανονίζουμε τον αρραβώνα και την ημερομηνία του γάμου!!

Συμπέρασμα πρώτο: όποιος και αν είναι ο χαρακτήρας τους (δύσκολος, ιδιότροπος, πείτε το όπως θέλετε), οι γονείς μας είναι από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μας και ναι, πλην ελαχίστων κακών εξειρέσεων, δεν στέκονται εμπόδιο στην ευτυχία μας (άσχετα αν ο δικός μας ορισμός της ευτυχίας διαφέρει από το δικό τους).

Φυσικά, το νέο άρχισε να διαδίδεται με ταχύτητα φωτός σε φίλους και συγγενείς… και εδώ είναι που παθαίνεις ένα σοκ. Άνθρωποι που δεν περίμενες ποτέ να ενδιαφερθούν, δέχονται το καλό νέο με μεγάλη χαρά ενώ, άλλοι, που περίμενες να χαρούν μουδιάζουν και αρχίζουν τα κακοπροαίρετα σχόλια του τύπου «Γιατί να παντρευτούν τόσο νωρίς;»  και «Ε, δεν πειράζει που έμεινε έγκυος το κορίτσι, συμβαίνουν αυτά«. Για να είμαι ειλικρινής, έκανα εκείνη την εποχή ένα πολύ μεγάλο ξεσκαρτάρισμα, καθότι κατάλαβα ποιοι χαίρονταν πραγματικά για μένα και ποιοι ήταν απλά «γλάστρες» στο σκηνικό της ζωής μου.

Σ’ αυτό το σημείο, θα ήθελα να ξεχωρίσω τις δυο κουμπάρες μου που ήταν οι πρώτες που έμαθαν το νέο της εγκυμοσύνης και προσφέρθηκαν να μας παντρέψουν πριν ακόμα κλείσουμε ημερομηνία!! Να φανταστείτε ότι ακόμα και η κοπέλα που μας γνώρισε με τον άντρα μου έκανε απελπισμένες προσπάθειες να μας χωρίσει όταν έμαθε ότι η σχέση παει σοβαρά. Συμπέρασμα δεύτερο: όσο καλά και αν σου φέρονται κάποιοι άνθρωποι, όταν τους χαλάει η ευτυχία σου, δεν είναι άξιοι για να μένουν κοντά σου… απλά σου αποδεικνύουν ότι δεν ήταν πραγματικοί φίλοι.

Και για να μη σας κουράσω άλλο, ξέρω ότι η ζωή όλων μας αλλάζει με τον ερχομό ενός παιδιού. Το πιο φυσιολογικό ήταν να αλλάξει και η δική μας… προς το καλύτερο!!! Η γέννηση της πριγκήπισας μας με έκανε να καταλάβω τι πραγματικά έχει αξία στη ζωή και να μην αναλώνομαι σε ανόητες καταστάσεις όπως και να μην ασχολούμαι με κενούς ανθρώπους… πράγματα που παλιά με ενοχλούσαν τώρα δεν με απασχολούν καν… γιατί είναι κοντά μου το νόημα της ζωής μου…!!!

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε… θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Άννα Μαρία μου που φώτισε τη ζωή μου, στον άντρα μου που δεν έκανε πίσω ούτε στιγμή σε τίποτα, στην αδερφή μου που έγινε νονά της κόρης μου και την αγαπάει καλύτερα κι από παιδί της, στους γονείς μου που δεν έπαψαν στιγμή να με βοηθούν και να νοιάζονται για μένα (με το δικό τους τρόπο) και στους λιγοστούς αλλά πραγματικούς μου φίλους που είναι δίπλα σε μένα και στην οικογένειά μου και μας αγαπούν όπως είμαστε!!!!

ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ!!!