Το δύσκολο ταξίδι για την υιοθεσία!
Η Becky και ο Kipp Fawcett είναι το ζευγάρι πίσω από το helpusadopt.org που παρέχει βοήθεια σε ζευγάρια που θέλουν να υιοθετήσουν ένα παιδί, αλλά -κυρίως- τα οικονομικά τους δεν το επιτρέπουν. Στον αγώνα τους βοηθούν και άλλοι πολλοί, μεταξύ τους και η Nia Vardalos. Διαβάζοντας την ιστορία τους, θα καταλάβετε πώς πήραν αυτή την απόφαση! Και όπως και οι ίδιοι λένε, η δική τους περίπτωση ήταν από τις σχετικά εύκολες!
(μετάφραση: Θωμάς Μικρούλης)
Αυτό το οποίο θα διαβάσετε είναι μία λεπτομερής περιγραφή όλων όσων περάσαμε για να αποκτήσουμε ένα παιδί και για το πως δημιουργήσαμε το helpusadopt.org. Μπορεί να σας φανεί λυπηρό σε σημεία και αφόρητο σε άλλα. Η ιστορία μας δεν είναι ασυνήθιστη αλλά το αποτέλεσμα σίγουρα είναι ασυνήθιστο και η διαδρομή ήταν αναμφισβήτητα δύσκολη. Χιλιάδες οικογένειες βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις κάθε χρόνο, αλλά χωρίς τα οικονομικά αποθέματα, το τελικό αποτέλεσμα είναι τελείως διαφορετικό. Το να χτίσεις μια οικογένεια μέσω της υιοθεσίας είναι ένα προνόμιο, όχι δικαίωμα και φέρει μαζί του όπως φαίνεται ανυπέρβλητες οικονομικές δοκιμασίες. Πολλές οικογένειες καταστρέφονται οικονομικά και άλλες απλά δε δύνανται να πληρώσουν γι’ αυτή τη διαδικασία. Ως αποτέλεσμα, ζουν μία ζωή χωρίς παιδί.
Η εμπειρία μας κατέστησε αδύνατο το να αγνοήσουμε κάτι τέτοιο. Το ταξίδι των συναισθημάτων ως την απόκτηση του γιου μας μάς έδωσε μια βιαστική ματιά στο «πώς θα ήταν χωρίς αυτόν» και τώρα, χρησιμοποιούμε τη γνώση αυτή για να βοηθήσουμε άλλους να ξεπεράσουν τα οικονομικά εμπόδια που βρίσκουν στην πορεία τους να υιοθετήσουν ένα παιδί. Το helpusadopt.org θα αρχίσει να προσφέρει μία οικονομική λύση σ’ αυτόν το διεθνή αγώνα.
2002
Μετά από ένα χρόνο προσπάθειας να μείνω έγκυος στα 32 μου, ρώτησα το γυναικολόγο αν θα έπρεπε να πάω να δω έναν ειδικό σε θέματα γονιμότητας. Η απάντησή του ήταν όχι. «Απλά χαλάρωσε και δώσε του χρόνο, ίσως σε κανένα χρόνο αν δε γίνει τίποτα,» είπε. Πήγα στον ειδικό έτσι κι αλλιώς και καλά που το έκανα. Τα προβλήματα γονιμότητας που είχαμε ήταν τόσο περίπλοκα που αφήσαμε τη χρήση δια στόματος φαρμάκων και τις σπερματεγχύσεις και περάσαμε κατευθείαν στην εξωσωματική. Επιλέξαμε το γιατρό μας με βάση τη φήμη του. Ακούσαμε πως ήταν πολύ επιθετικός στις τεχνικές του και είχε ένα υψηλό ποσοστό εγκυμοσύνης. Το γεγονός ότι το γραφείο του βρισκόταν δύο μίλια μακριά αποδείχτηκε βολικό όταν ξεκίνησα να κάνω καθημερινά ραντεβού/εξετάσεις αίματος/υπέρηχους, μερικές φορές πέντε μέρες στη σειρά.
2003
1ος κύκλος
Ο πρώτος κύκλος στοίχισε $16,500 (Αμοιβή γιατρού $7,500, Εργαστηριακή αμοιβή $4,000, Φάρμακα $5,000). Η ασφάλειά μας δεν κάλυπτε τίποτα. Τα φάρμακα (ορμόνες και διεγερτικά) μου προκάλεσαν κρίσεις πανικού. Οι μικρές ενέσεις (τις οποίες μου έκανε ο Κιππ) στο μηρό μου δημιούργησαν μελανιές. Οι μεγάλες ενέσεις (που μου έκανε ο Κιππ) στο πίσω μέρος των γοφών μου έκαναν δύσκολο το να μετακινηθώ και το να κάτσω ακίνητη. Οι επισκέψεις στο γιατρό, οι υπέρηχοι και οι αναλύσεις αίματος ήταν αμέτρητες.
Μια φορά «διεγέρθηκα» και κατέβασα αρκετά ωάρια και μου έγινε «ανάκτηση ωαρίων», μία χειρουργική επέμβαση. Τα ωάρια έπειτα γονιμοποιήθηκαν και παρακολουθούνταν στο εργαστήριο. Δεν επιζούν όλα τα γονιμοποιημένα αυγά – αυτά που τα καταφέρνουν μεταφέρονται ξανά μέσα. Με έστειλαν σπίτι για να ξεκουραστώ 24 ώρες στο κρεβάτι. Δύο βδομάδες αργότερα: Θετικό τεστ εγκυμοσύνης. Την επόμενη βδομάδα είχαμε υπέρηχο και ημερομηνία γέννησης. Μερικές βδομάδες αργότερα είχαμε χτύπο καρδιάς. Στις 12 εβδομάδες θεωρούμουν μια «κανονική έγκυος γυναίκα». Στις 14 εβδομάδες απέβαλα. Όλοι το γνώριζαν.
2ος κύκλος
Προσπαθήσαμε ξανά 6 εβδομάδες αργότερα. Με το ίδιο κόστος. Ακολουθήσαμε το ίδιο πρωτόκολλο με φάρμακα/ενέσεις. Υπήρξε ανάκτηση και μεταφορά, όπως πριν. Δύο βδομάδες αργότερα: Αρνητικό τεστ εγκυμοσύνης.
3ος κύκλος
Δώσαμε λίγο χρόνο να ξεκουραστούμε και προσπαθήσαμε ξανά μερικούς μήνες αργότερα. Με το ίδιο κόστος. Ακολουθήσαμε το ίδιο πρωτόκολλο με φάρμακα/ενέσεις. Υπήρξε ανάκτηση και μεταφορά, όπως πριν. Δύο βδομάδες αργότερα: Θετικό τεστ εγκυμοσύνης. Ήμουν έγκυος και η ημερομηνία γέννησης ήταν τα γενέθλια του πατέρα μου. Απέβαλα στις 12 εβδομάδες, μια μέρα πριν τα 35α γενέθλια μου.
2004
4ος κύκλος
Πληρώσαμε τα ίδια λεφτά συν $4,000 για βελονισμό. Ακολουθήσαμε το ίδιο πρωτόκολλο με φάρμακα/ενέσεις. Υπήρξε ανάκτηση και μεταφορά, όπως πριν. Δύο εβδομάδες μετά: Αρνητικό τεστ εγκυμοσύνης.
Νέα εξέλιξη: Δημιούργησα αρκετά καλά γονιμοποιημένα ωάρια για ένα κύκλο με κατεψυγμένα έμβρυα.
5ος κύκλος
Συνέχισα με βελονισμό αξίας $4,000. Ακολουθώντας κύκλο με κατεψυγμένα έμβρυα γλιτώνεις κάποια χρήματα σε έξοδα γιατρού, εργαστηριακές χρεώσεις και φάρμακα. Αυτή τη φορά το κόστος ήταν μόλις $8,000 και η διαδικασία λιγότερο επιθετική. Δε χρειάστηκε ανάκτηση. Μόνο μεταφορά. Δύο βδομάδες μετά: Θετικό τεστ εγκυμοσύνης. Απέβαλα στις 10 εβδομάδες. 23 Δεκεμβρίου 2004.
Συνολικό κόστος: $82,000 (μετά το φόρο)
Εξαντλήσαμε τις καταθέσεις μας.
Είχαμε απλά αρκετά λεφτά για μια υιοθεσία.
Ιανουάριος 2005
Ήταν καιρός για το σχέδιο Β. Πήραμε τρεις συστατικές και συναντηθήκαμε με τρεις δικηγόρους υιοθεσίας ως τις 17 Ιανουαρίου. Τρομοκρατηθήκαμε. Νιώθαμε τόσο μόνοι. Ακόμη κι αυτοί που μας αγαπούσαν πολύ δε μπορούσαν να μας βοηθήσουν ή να το κάνουν ευκολότερο όλο αυτό. Υπήρχαν τόσες αβεβαιότητες και καμία εγγύηση. Μπορούσαμε να αισθανόμαστε ασφαλείς μόνο γνωρίζοντας πως ο δικηγόρος που επιλέξαμε ήταν αρκετά ικανός, γονιός από υιοθεσία και ο ίδιος και το έκανε αυτό πάνω από 20 χρόνια. Επιλέξαμε το δικηγόρο και υπογράψαμε τα χαρτιά στις 18 Ιανουαρίου 2005.
Η υιοθεσία μας θα κόστιζε περίπου $40,000 (μετά φόρου).
Έξοδα:
Ο δικηγόρος μας, μελέτη για το σπίτι, επισκέψεις κοινωνικού λειτουργού, ο δικηγόρος της βιολογικής μητέρας, τα μηνιαία έξοδα της βιολογικής μητέρας, τα ιατρικά έξοδα της βιολογικής μητέρας, η συμβουλευτική θεραπεία της βιολογικής μητέρας, αεροπορικά εισιτήρια (της τελευταίας στιγμής), ξενοδοχείο, ενοικίαση αυτοκινήτου.
Περάσαμε τις υπόλοιπες 75 μέρες με χαρτιά: οικονομικά, έλεγχος ποινικού μητρώου, άδεια πως δε κακοποιούμε παιδιά, ένα ολοήμερο σεμινάριο με ομάδα μελέτης στο σπίτι, κοινωνικός λειτουργός επισκέφτηκε το σπίτι μας πολλές φορές, ιατρικές εξετάσεις και για τους δυο μας, ώσπου συνθέσαμε το «βιβλίο» μας για να το στείλουμε στις μέλλουσες μητέρες.
1η Απριλίου ξεκίνησαν να στέλνουν το βιβλίο μας.
Μία εβδομάδα χωρίς καθόλου τηλέφωνα.
Δύο εβδομάδες περνούν χωρίς τηλέφωνα, τρεις, τέσσερεις, πέντε, έξι…
Κάθε φορά που χτυπούσε το τηλέφωνο τρελαινόμασταν.
Στις εννέα εβδομάδες η μέλλουσα μαμά μας επέλεξε. Κάναμε μία τηλεδιάσκεψη. Μας άρεσε και μας. Αποφασίσαμε να προχωρήσουμε με το ταίριασμα αυτό. Πήγε στο γιατρό, άκουσε τον ήχο της καρδιάς του μωρού της ξανά και άλλαξε γνώμη.
Δύο εβδομάδες αργότερα μία άλλη μέλλουσα μαμά μας επέλεξε. Κάναμε μία τηλεδιάσκεψη. Αποφασίσαμε να προχωρήσουμε. Μετά μας δόθηκαν κάποιες νέες πληροφορίες σχετικές με την κατάσταση και αποφασίσαμε να μην κυνηγήσουμε αυτή την υπόθεση.
Συνεχίσαμε να περιμένουμε. Στις 14 Σεπτεμβρίου πήραμε το τηλεφώνημα. «Σας επέλεξαν και η ημερομηνία γέννησης είναι 7 Νοεμβρίου» –τα γενέθλια του Κιππ. Το σημάδι που αναζητούσαμε. Θα έκανε ένα αγοράκι και θα γεννούσε σε 6 εβδομάδες.
Κάναμε την τηλεδιάσκεψη.
Κανονίσαμε να πάμε να γνωρίσουμε τη βιολογική μητέρα δύο εβδομάδες αργότερα.
Τη γνωρίσαμε.
Μας άρεσε. Της αρέσαμε κι εμείς.
Δημιουργήσαμε ένα βρεφικό δωμάτιο.
Βρήκαμε νοσοκόμες για όταν γυρίζαμε σπίτι (κανείς μας δεν είχε πάρει άδεια μητρότητας/πατρότητας μιας και λείπαμε για τρεις εβδομάδες).
Μείναμε σε επαφή με τη βιολογική μητέρα.
Πακετάραμε τις βαλίτσες μας.
Λάβαμε το τηλεφώνημα το πρωί της 29ης Οκτωβρίου.
Καταφέραμε να βρούμε πτήση που έφευγε από τη Φιλαδέλφια σε 2.5 ώρες.
Ένας φίλος μας πήγε στο αεροδρόμιο.
Φτάσαμε και νοικιάσαμε αυτοκίνητο.
Οδηγήσαμε μία ώρα ως το νοσοκομείο.
Βρισκόμουν στην αίθουσα τοκετών.
Ο γιος μας γεννήθηκε.
Τηλεφωνήσαμε στο κατάστημα με τα βρεφικά και τους είπαμε να μας στείλουν κάθισμα αυτοκινήτου και ένα φορητό λίκνο — η σκέψη να οδηγούμε μ’ αυτά τα πράγματα και χωρίς μωρό ακόμη ήταν κάτι που δεν αντέχαμε να σκεφτούμε.
Μείναμε στο νοσοκομείο δύο νύχτες.
Η βιολογική μητέρα είχε 48 ώρες μετά τη γέννα να αλλάξει γνώμη.
Πήραμε όλοι εξιτήριο και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο με τον Τζέηκ.
Μείναμε στο ξενοδοχείο για τρεις βδομάδες ώσπου να ολοκληρωθούν οι εργασίες του δικηγόρου για το Μέην και τη Φιλαδέλφια.
Δε μπορούσαμε να φύγουμε από την πολιτεία για τρεις βδομάδες.
Νοικιάζαμε το αυτοκίνητο για τρεις βδομάδες.
Είχαμε κάποιον να προσέχει το σκύλο μας στο σπίτι για τρεις βδομάδες.
Πλέναμε τα ρούχα μας σε κοινά πλυντήρια ρούχων από κείνα που δουλεύουν με νόμισμα για τρεις βδομάδες.
Η εταιρεία του Κιππ του έδωσε τρεις βδομάδες άδεια μετ’ αποδοχών.
Εγώ έχω τη δική μου επιχείρηση. Οι πελάτες μου ήταν πολύ ευγενικοί όσο έλειπα.
Πήραμε το τηλεφώνημα το απόγευμα του Νοέμβρη που μας έλεγε πως μπορούσαμε να επιστρέψουμε σπίτι.
Καλέσαμε την αεροπορική και βρεθήκαμε στην πτήση 1,5 ώρα αργότερα.
Πετάξαμε πίσω στη Φιλαδέλφια και ήμασταν σπίτι.
Μας πήρε 46 μήνες να αποκτήσουμε το πρώτο μας παιδί.
Η διαδικασία υιοθεσίας για μας ήταν ασυνήθιστα γρήγορη, παρόλο που δε φαινόταν γρήγορη όσο την περνούσαμε. Η υιοθεσία του Τζέηκ ολοκληρώθηκε στην Πενσυλβάνια στις 12 Οκτωβρίου 2006 (σχεδόν ένα χρόνο μετά) και έπειτα έπρεπε να κάνουμε αίτηση για ένα διορθωμένο πιστοποιητικό γεννήσεως από το Μέην (τρεις μήνες αναμονής) και μόλις το είχαμε αυτό, θα μπορούσαμε να κάνουμε αίτηση για αριθμό κοινωνικής ασφάλισης (δύο μήνες αναμονής).
Σε κάθε κρίσιμη στιγμή της ζωής μας μετρούσαμε το πόσο ευλογημένοι ήμασταν και καταφέραμε εξωσωματική και υιοθεσία με τους δικούς μας όρους. Ήμασταν και συνεχίζουμε να είμαστε, πολύ τυχεροί. Ρωτήσαμε το δικηγόρο υιοθεσίας μας τι θα μπορούσαμε να κάνουμε εάν δεν είχαμε τα χρήματα να πληρώσουμε για όλο αυτό. Η απάντησή του ήταν απαράδεκτη. Οι επιλογές: να καταστραφούμε οικονομικά ή να μην αποκτήσουμε παιδί. Κοιταχτήκαμε με τον άντρα μου και ξέραμε στη στιγμή πως όταν ο καιρός ήταν κατάλληλος θα αλλάζαμε αυτές τις επιλογές. Θα κάναμε κάτι να βοηθήσουμε.
Το helpusadopt.org είναι αφιερωμένο στους αναρίθμητους γονείς που περιμένουν να υιοθετήσουν και στους χιλιάδες βιολογικού γονείς που ανιδιοτελώς δίνουν τα παιδιά τους για υιοθεσία. Και φυσικά στο γιο μας το Τζέηκ και μια ξεχωριστή γυναίκα της οποίας η καλοσύνη δε θα ξεχαστεί ποτέ.
>ΕΓΩ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΜΑΙ ΓΙΑ ΟΛΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΚΑΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ.ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΑ ΥΙΟΘΕΤΗΣΩ ΟΛΛΑ ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΑ.ΤΑ ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΙ ΠΟΝΑΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣ ΓΟΝΕΙΣ Η ΜΕ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΚΟΠΟΙΟΥΝ.
ΣΤΕΛΛΑ
>γιατι να υπαρχουν τοσα πολλα παιδια σε ιδρυματα και τοσα ζευγαρια που θελουν πολυ ενα παιδι αλλα δεν μπορουν..... για οχτω χρονια προσπαθουσα να κανω παιδι,μετα απο πολλες εξωσωματικες και μετα απο πολλα εμποδια και παρα πολλα εξοδα καταφερα να κανω ενα παιδι και φυσικα χαιρομαι γιααυτο. αλλα ειληκρηνα αν ηταν πιο ευκολη η υοθεσια θα προχωρουσα αμεσως και δεν θα περιμενα να γινω 38 χρονων για να αποκτησω παιδι!!
>Πολύ συγκινητική ιστορία. Να τους ζήσει το μωράκι.