Το μωρό μου δεν περπατάει
Είναι 15 μηνών, έχει φτάσει τα 80 εκατοστά και ζυγίζει 8 κιλά και 250 γραμμάρια. Είναι υγιέστατη, συνεργάσιμη, καταλαβαίνει, τρώει μόνη της με τα χεράκια της, πίνει το γάλα από ποτήρι με καλαμάκι, ξέρει να κάνει ένα σωρό πράγματα που δεν σας τα γράφω γιατί σιχαίνομαι να κουκουβαγίζω. Όμως… δεν περπατάει.
Δηλαδή περπατάει, αλλά πάντα πιασμένη. Άργησε να μπουσουλήσει κανονικά, άργησε να πιαστεί και να σηκωθεί, άργησε να μάθει να ανακάθεται από ξαπλωτή θέση. Είναι λογικό και επόμενο να αργήσει και να περπατήσει μόνη της.
Η αγαπημένη μας παιδίατρος μού το λέει πριν καν χρονίσει η Αθηνά: «Μην αγχώνεσαι!» Όμως μια στις τόσες, αγχώνομαι. Όλο σκέφτομαι μήπως έκανα κάτι λάθος ή μήπως κάτι πάει στραβά. Δεν σας κρύβω ότι μια σεζόν παρακαλούσα τη γιατρό μας να μας συστήσει κάποιον νευρολόγο να πάμε. Στην αρχή γελούσε «Βρε, αν είχε πρόβλημα το παιδί, ούτε να κάτσει δεν θα μπορούσε!«, μετά από 2-3 φορές μου είπε «Κοίτα… Ως γιατρός σου λέω ότι τζάμπα ανησυχείς. Ως μάνα, όμως, σε καταλαβαίνω και αν θες μπορώ να σου προτείνω έναν γιατρό«.
 |
| Η Αθηνά χαρούμενη, αγνοώντας ότι ακολουθεί εμβόλιο! |
Τελικά η κόρη μου με κορόιδεψε κατάμουτρα και λίγες μέρες μετά το κορμάκι της λύθηκε από μόνο του. Η κίνησή της άρχισε να προοδεύει με εκπληκτική ταχύτητα. Άρχισε να κάνει πράγματα που κάποια μικρότερα φιλαράκια της έκαναν από πιο νωρίς, όμως… έστω και λίγο αργοπορημένα, τα έκανε. Και μάλιστα προσεκτικά, χωρίς πολλές… τούμπες.
Τώρα μένει μόνο να αφήσει τα χέρια και να φύγει. «Μέχρι τους 18 μήνες έχεις ακόμα«, μου είπε και πάλι καθησυχαστικά η γιατρός μας.
Δεν ξέρω τι φταίει… Να είναι κάποιοι που μου λένε «Αααα, δεν περπατάει ακόμα; Μήπως φταίει ότι… μπλα μπλα» Και γιατί να με επηρεάζουν αυτοί και όχι οι άλλοι που λένε «Καλέ, δεν πειράζει και εμένα ο γιος μου 18 μηνών περπάτησε και τώρα δεν τον φτάνουμε!«; Μήπως γιατί απλά είμαι… μαμά;
Ο Μάνος μάλλον διασκεδάζει με τις μικρές κρίσεις μαμαδίσιου πανικού που με πιάνουν. Μεταξύ μας, ούτε εγώ με καταλαβαίνω. Έχω απέναντί μου ένα παιδάκι που κινείται πια γοργά και ας πιάνεται. Πώς είναι δυνατόν να ψάχνω κάτι κακό σε ένα παιδί που δεν δείχνει σημάδια ότι κάτι τρέχει; Πώς είναι δυνατόν να προσπερνώ όσα καθησυχαστικά έχω διαβάσει κατά καιρούς σε βιβλία και internet και να κολλάω;
Είναι αυτός ο ανούσιος αγώνας δρόμου που κάνουν καμιά φορά οι μαμάδες. Γελάω από μέσα μου, όταν καμιά φορά μου λέει π.χ. μια μαμά στεναχωρεμένη «Εμένα δεν μπορεί να φάει μόνος του!» και εγώ της απαντάω «Ναι, αλλά εσένα περπατάει, εμένα όχι!» Γελάω γιατί λίγο πολύ κανένα παιδάκι δεν τα κάνει όλα μαζί γρήγορα και τέλεια. Το καθένα πάει ένα βήμα μπροστά σε κάτι και ακολουθεί με αργότερους ρυθμούς σε κάτι άλλο. Έλα όμως που όσο και να το προσπαθείς να το καταλάβεις, ώρες ώρες –εσύ, η μαμά!– το ξεχνάς…
Ένα είναι σίγουρο: όταν με το καλό περπατήσει, θα φτιάξω περπατόπιτα και θα σας κεράσω όλους! χεχε
Και μετά… θα βρω κάτι άλλο για να αγχωθώ!
Ολίβια
Γεια σας έχω έναν μπόμπιρας 14 μηνών.. Εάν τον κρατάς κάνει χιλιόμετρα μόνος του με τίποτα.. έχω ανησυχήσει...
ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 18 ΜΗΝΩΝ.ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 1ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΘΕΤΑΙ ΟΡΘΙΟ ΞΑΦΝΙΚΑ...................
>Ο Θοδωρής μπουσούλησε 4 μηνων και περπάτησε 13μηνων ,σχετικά γρήγορα (αλλα πάντα υπηρχε ενα παιδακι που το έκανε πιο γρήγορα!)ετρωγε φαγητο σε κομματια (τα πάντα όμως) απο 8 μηνών και παλι υπηρχε ενα παιδάκι που έκανε το ίδιο πιο γρηγορα..τώρα ειναι 18μηνων και δε μιλάει(απλα τα τυπικα μαμα,μπαμπα κτλ)Αυτο με ειχε αγχωσει!!!!..όμως ο γιατρός μου λέει οτι το παιδι ειναι μια χαρα σε ολα και πανεξυπνο...και ξαφνικα αναθεωρησα και ειπα γιατί βιάζομαι ?μεγαλώνει τόσο γρήγορα ,έχει διαστάσεις παιδιου πανω απο 24 μηνων και απο βρέφος ήταν τεράστιος (38 εβδομαδων γεννησα και ηταν 57 εκατοστα και 4 κιλα)και καθε φορα που βρισκόμαστε με αλλα παιδακια αρχιζουν οι αλλοι γονεις.. καλα ακομα δε περπαταει?ή ακομα δε μιλαει?α ααα δε κλωτσαει τη μπαλα κτλ με αγχωνουν!!! και ΞΕΧΝΑΩ οτι το παιδι μου δεν είναι 2 μιση ..ουτε 3 χρονων ειναι 18μηνων και είναι απλα υπέροχος και υγιέστατος !!!, μαμά ΕΥΗ
>h korh mou argise na mpousoulisei,argise na sikothei, argise na perpatisei (trelo agxos ego), argise na milisei (eixa diavasei ola ta site gia syndroma k.a.tetoia omorfa pragmata apo tin agonia mou oti kati exei to paidi)..tora sta tria trexei pidaei xorevei sinexeia den peftei efkola kai metraei mexri to eikosi ellinika kai to 5 agglika. Afti h glossa tis rodani paei, afou merikes fores tin parakalao na stamatisei ligo na milaei giati zalizomai :))) (milise prin efta mines peripou)..mallon etsi eimaste oles oi manoules!
16 μηνών η εγγονούλα μου. Είναι δίδυμα κοριτσάκια. Το 1 περπάτησε στους 14 μήνες. Το ένα 16 μηνών, έχει αδύνατα ποδάκια κ ακόμα δεν μπουσούλησε κανονικά. Κάνει έρπη όπως τους στρατιώτες. Γενικά είναι 4-5 μήνες πίσω η ανάπτυξη της. Ανησυχώ πολύ. Please πέστε μου τι να κάνουμε?
>εμένα με προβληματίζουν λίγο οι απαιτήσεις που έχουμε από τα παιδιά μας. εγω το βλέπω και ανάμεσα στα δυο μου παιδιά έχω απαιτηση να κάνει η δεύτερη το ίδιο με την πρώτη... δηλαδή εμένα η αγωνία-απορία μου είναι ... γιατί δεν περπατάει ακόμα (αφού η αννα στην ηλικία της είχε περπατήσει) και φοβάμαι μήπωως τις αγχώνω με την ανησυχία μου αυτή...
>O μικρός μου περπάτησε 16 μηνών. Ηταν κι αυτός πολύ ήσυχος όπως η Αθηνά. Από 14-16 έκανε μονο δυο βηματάκια από το τραπεζάκι στον καναπέ. Ποτέ δεν τον βασάνισα να τον κάνω στράτα στρατούλα κτλ. Πιστεύω ότι επειδή ήταν πολύ ήσυχος, καθόλου νευρικός κτλ. περπάτησε όταν ανέκτησε πλήρως τις δυνάμεις του. Και φυσικά περπάτησε κανονικά χωρίς να πέφτει κτλ. Σίγουρα πράγματα. Δεν είχα αγχωθεί καθόλου γιατί δεν είχε κάποια ένδειξη πχ. να μην κάθεται, να μην πιάνει κτλ. Είχα συνομήλικο γειτονάκι που περπατούσε από 9 μηνών, ε και; απλά εγώ κέρδισα άλλους 7 μήνες από τον ανεπανάληπτο μπέμπη μου.
>Ολίβια να αναφέρω ότι ανησυχία μας για το περπάτημα των παιδιών αφορά παιδιά που ούτε πρόωρα είναι, ούτε κάποια νευρολογική πάθηση έχει διαγνωστεί ούτε κάποιο άλλο ιατρικό θέμα. Μιλάμε για απλές καταστάσεις άγχους και όχι για καταστάσεις που λόγω υγείας ένα παιδάκι αργή να περπατήσει ή χρειάζεται κάποια θεραπεία.
Το παιδί μου δεν περπατά λόγω κάποιων προβλημάτων, είναι άλλο δύσκολο κεφάλαιο που η συζήτηση του χρειάζεται διαφορετικούς χειρισμούς.
Σταυρούλα Πετροπούλου
>Εμενα περπατησε πριν τα γενεθλια της...αλλα αργησε να φαει το φαγητο της μη αλεσμενο και ακομη με το μοσχαρι και το κοτοπουλο εχουμε θεμα...(16 μηνων)...λεω λοιπον σε σενα "Ολιβια κουλ θα περπατησει"...λεω σε μενα..."Σοφια κουλ θα μασησει" :-))))))
>ο γιος μου περπάτησε 20 μηνών
άπειρες επισκέψεις σε παιδονευρολόγους με διάγνωση "καλοηθης βρεφιή υποτονία"
τελικά τα κατάφερε
δεν τα καταφέρνουν όλα τα παιδάκια όμως.....
>Η κορη μου 7μιση μηνω και ακομα δεν μπορει να κατσει μονης ουτε να ανασηκωθει ή να μπουσουλισει... Για εμενα η μανα μου μου ειπε οτι 10 μηνων περπατησα κανονικα, και απο 9 μηνων περπατουσα κρατοντας απο δω και απο κει διαφορα... Θεωρω οτι ειναι στο καθε παιδι... αααα και ΝΑΙ βεβαια και ανχωνομαι...
>Εγώ περπάτησα 16 μηνών. Είχαν κλείσει ραντεβού οι δικοί μου σε γιατρό αλλά τελικά τους πρόλαβα.
Μιας φίλης μου το παιδί περπάτησε 18 μηνών.
Ο γιος μου περπάτησε 14 μηνών παρά κάτι και στο περιβάλλον μου θεωρούν ότι άργησε γιατί ο μιας μέρας μεγαλύτερος ξάδελφός του, περπάτησε στους 10 μήνες!!!!!!!!!!!!!!!!! go figure!
>ολιβια, η μικρη μου ειναι 15μιση μηνων. μπουσουλησε οταν εφτασε 11 μηνων. μεχρι πριν μια εβδομαδα περπατουσε απο επιπλο σε επιπλο και οταν την κρατουσες απο το ενα χερακι. και σου λεω πριν μια εβδομαδα γιατι ξαφνικα αφησε το χερι μου και εφυγε μονη της. επρεπε να γινει το "κλικ" οπως εγραψε και μια αλλη μαμα πιο πανω. βεβαια μιας και ειχε βολευτει με το μπουσουλημα ακομα το προτιμαει απο το περπατημα αλλα δεν αγχωνομαι... ολα θα ερθουν στην ωρα τους.
>@Ανώνυμος
Κοπέλα μου, χαίρομαι που είναι καλά η μικρή σου. Ήθελα και εγώ να γράψω ένα σχόλιο σχετικά με το "όλα περπατάνε" και "όλα μιλάνε".
Ούτε όλα περπατάνε, ούτε όλα μιλάνε. Για αυτό και οι γιατροί έχουν βάλει "όρια" μέχρι πότε ένα παιδί "πρέπει" να κάνει κάτι.
Το μόνο που δέχομαι είναι "Όλα τα παιδιά βγάζουν δόντια". Ναι, το να ανησυχεί μια μανούλα για το φαφούτικο παιδάκι της είναι λίγο... άτοπο. Όντως, όλα βγάζουν δοντάκια.
Αλλά όπως φαίνεται και από τη δική σου ιστορία, κάποια παιδιά χρειάζονται φυσιοθεραπεία, ενώ άλλα... Για αυτό, μην "μαλώνετε" τις μαμάδες που ανησυχούν για κινησιακά θέματα ή θέματα ομιλίας.
>χαιρομαι που ολες οικοπελες ειναι αισοδοξες...αλλα ειληκρινα θυμιθηκα τα δικα μας και με πιασαν κλαματα τωρα που το διαβασα....
το παιδακι σου Ολιβια ειναι μια χαρα..αλλα οπως λενε και αλλες μανουλες πιο πανω..ολα περπατανε..ολα μιλανε..κλπ
συγνωμη κοριτσια αλλα δεν περπατανε ολα τα παιδακι..δεν μιλανε ολα...υπαρχουν παιδακια που δεν θα τρεξουν ποτε..το λεω και δακριζω...και εμεις αργησαμε να περπατησουμε.....αργησε σε ολα...10 μηνων εκατσε μονο του και μετα αρχησε να περπαταει πιασμενη...και ο γιατρος μου ελεγε αυτα που λενε ολοι...πωα αφου παει γυρω γυρω τι στο καλο αγχωνεσαι.....και με κοροιδευε...ομως το δικο μου ηταν προωρο και επρεπε να με στειλει σε νευρολογο...εφτασε 2 και δεν περπαταγε...και τελικα αν δεν το βοηθουσαμε με φυσιοθεραπεια δεν ξερω τι θα γινοταν...και εκει ειδα τοσα πραγματα που μαυρισε η καρδια μου..αρχικα..τωρα πια τα δεχτηκα ολα...εμεις πλεον περπαταμε..αλλα να ξερετε πως υπαρχουν μανουλες που εχουν αυτη τη στεναχωρια για παντα...και πολλες αλλες...και να εισαστε ευτυχισμενες που τα παιδια σας εχουν υγεια..τιποτα αλλο!!
>Λοιπόν για να μην τρελαίνεσαι υποψιάζομαι πως κι εσείς την έχετε πατήσει όπως κι εμείς.( αν κι εγώ είχα έναν ακόμα λόγω να ανησυχώ, ένα σπασμένο πόδι στους 6,5 μήνες)εν πάσει περιπτώση ο Νικόλας μου περπάτησε μόλις μετακομίσαμε! Ναι του έφταιγε το σπίτι, ήταν μάλλον αρκετά "στενό" για τα κυβικά του, όπου και να γυρνούσε έβρισκε και κάποιο έπιπλο για να πιαστεί! με αποτέλεσμα να μην ζορίζεται καθόλου να ρίξει βήμα! Όταν μετακομίσαμε, πριν ακόμα μπουν όλα τα έπιπλα στη θέση τους υπήρχαν στο σπίτι "τεράστιες" αποστάσεις να διανύσει και ωωωωω τι θαύμα!!! τη δεύτερη μέρα στο σπίτι περπάτησε μόνος του σταθερά και σίγουρα!!!! Η λύση τώρα δεν είναι να μετακομίσεις αλλά αν έχετε καμιά γιαγιά σε χωριό με άπλα ή κανένα εξοχικό μια βδομάδα αρκεί για να ξεθαρρέψει η ζουζου σου και μετά ποιος την πιάνει(εσύ μάλλον!χαχαχαχα) Χρυσάνθη
>Αγχωνόμουν πότε θα περπατήσει....άπαξ και περπάτησε ...δεν σταμάτησε! Αγχωνόμουν πότε θα μιλήσει...τώρα μιλάει και μας έχει τρελάνει στα γιατί με συχνότητα 50 στο λεπτό....παραμιλάει ακόμη και στον ύπνο της. Και αναρωτιέμαι η αφελής μάνα...γιατί δεν απολάμβανα αυτές τις στιγμές ηρεμίας;;
>Ολιβιάκι μου,
δεν υπάρχει παιδάκι που δεν έβγαλε δόντια.
Δεν υπάρχει παιδάκι που δεν μίλησε.
Δεν υπάρχει παιδάκι που δεν έφαγε μόνο του και
δεν υπάρχει παιδάκι που δεν περπάτησε!
Δώσε της χρόνο. Όπως είπες και εσύ έχεις πολλούς άλλους λόγους για να κουβαγίσεις! Δηλαδή θα ήθελες να έχεις το σούπερ-παιδί και να σου το έπαιρνε η ΝΑΣΑ από τα 5 του χρόνια;
Φιλάκια σε μαμά και κόρη! Τέλειο δίδυμο!
ΜαρίαΜ
(ΥΓ: Εμένα ο γιος μου 15 μηνών και δεν μιλάει... )
>Εμείς όλο κάτι θα βρίσκουμε να αγχωνόμαστε εγώ πχ που περπάτησε μικρή αγχώνομαι γιατί είναι 2 ετών και δεν μιλάει παρά 2-3 λεξούλες και αυτές όποτε θέλει!! Σοφία
>ενα εχω να σου πω φιλεναδα..ασε τα αγχη και απολαυσε την ηρεμια σου τωρα που μπορεις..
απαξ και αρχισει τις..πορειες φροντισε να αγορασεις καλα αθλητικα παπουτσια και να οπλιστεις με πολυ υπομονη και θαρρος..
η σβουρα περπατησε πολυ νωρις αλλα ακομα θυμαμαι τον πεθερο μου να σταυροκοπιεται καθε φορα στις τουμπες της και να μονολογει "μα γιατι κανεις δεν εχει βγαλει κράνη για μωρα?θα πουλουσε τρελά"!
Νινα
>Αρχικα θελω και εγω περπατοπιτα!!!(και ας ειμαι σε διαιτα!!)Εμεις περπατησαμε 11 μηνων αλλα ελα που δεν ειχαμε μαλλια και δοντια!!Εβλεπα παιδακια πολυ μικροτερα γνωστων και αγνωστων και αντι να κοιταω τις απιστευτες φατσουλες τα κοιταγα στο στομα!!!!ουτε οδοντιατρος να ειμουν!!Φτασαμε 14 -15 μηνων με 4 δοντια!!Εγω απλα ειχα παρει αποφαση οτι θα εχω ενα καραφλο φαφουτακι ,παιδακι μου ειναι και θα το αγαπαω ελεγα!αλλα τελικα απλα βιαζομουν!!!και η Αθηνουλα οπου να ναι θα τρεχει και αντε πιαστει μετα!!!Α!!!πληροφοριακα η σταματοτρεχοπιτα δεν δουλευει !!δοκιμασμενο!!!
Δεσποινα!
>Ολίβια μου επιτρέπεις να κάνω λίγο χιούμορ για να σε ξεαγχώσω? Μετά από πολλά χρόνια, φαντάζομαι την Αθηνά να διαβάζει τις παλιές σου δημοσιεύσεις και ή που θα λέει "Αχ μανούλα μου γλυκιά αγχωνόσουν για μένα τόσο πολύ...." ή που θα λέει "καλά ρε μάνα ρόμπα με έκανε δεν περπατάω και δεν περπατάω".
Εμένα 15,5 κόντευε 16 μηνών, ο γιος μου να περπατήσει. Ήθελε συνεχώς να πιάνεται από κάπου.
Σε λίγες μέρες που θα περπατήσει περιμένω περπατόπιτα!!!
Σταυρούλα Πετροπούλου
>olivia emena 15 mhnwn perpathse phgaine pantou alla krathmenh opws h athina k eixa trelathei twra to 2o 9 mhnwn k den kathete akoma kala k pali anxonomai ....logiko einai mamades eimaste anusixoume!e to dikaioumaste padia mas einai ....sorry all poso cool na se?
Μόνο να ξέρατε πόσο πολυ σας καταλαβαίνω!!!Το 1ο μας παιδάκι τα έκανε όλα πολύ γρήγορα!!Τώρα η μικρούλα μας 10μηνών και με το ζόρι να κάτσει!!δηλαδή την εκπαιδεύσαμε να κάθεται και πάλι η πλατούλα της δεν ξεκολλάει από το πάτωμα αν δεν τη σηκώσουμε εμείς!!Και σαν να μην έφτανε αυτό αρνείται πισματικά να μας πιάσει τα χέρια και να βάλει δύναμη να σηκωθεί μόνη της!Και όταν έχεις και μέτρο σύγκρισης αν και είναι μεγάλο λάθος το άγχος μεγαλώωωωωωωνει!!Τι να κάνουμε τώρα προσπαθούμε να τη μάθουμε να στηρίζεται στις παλάμες της...Ο καιρος θα δείξει...
>Τι ωραία ιδέα τα παπουτσάκια που κάνουν σκουιιιικ σε κάθε περπάτημα!!! (www.mysqueakies.com)Χα χα χα λίγο σπαστικούλι να το ακους συνέχεια αλλά χαλάλι γιατί φαίνονται στο βίντεο τα παιδάκια να το καταχαίρονται!!!
>Ολιβ είσαι μια γλύκα! "θα βρω κάτι άλλο να αγχωθώ"...... Κλασική Ελληνίδα μάνα! Ακου την παιδίατρό σας και ...... απλά χαλάρωσε και απόλαυσε τη μητρότητα. Θα συμφωνήσω απόλυτα με την Ρούλα. Στο δεύτερο παιδάκι έχεις πάθει ανοσία!!!!
>Μην ανησυχείς όλα καλά θα πάνε..το κάθε παιδάκι έχει τους δικούς του ρυθμούς...μην ακούς σχόλια του τύπου εμένα έκανε αυτό εκείνο...δεν θα σου πω μην αγχώνεσαι...όλες αγχωνόμαστε για τα παιδιά μας...όλα θα πάνε καλά...θα δεις...
>ax vre olivia....einai klassikes anusixies mias manas..min agxonesai kai xaliesai.ta paidia diasthanontai ola ta agxi kai tis anusixies mas kai den prepei.kathe sou protropi mporei na einai agxos gia ti mikri.to ante agapi mou kane ena vimataki mporei na tis dimiourgei anasfaleia.ta idia kano ki ego gia kathe ti pou nomizo oti den paei kala.kai katalava oti prepei na tin afiso na ekselixthei me to diko tis tropo kai xoris xronika perithoria.de me endiaferi na kano ena paidi thauma ,oute ena paidi pou na ksexorizei.me endiaferei omos na einai ugihs kai eutuxismeni.ola tha pane kala!!!!!!
>Ολιβια η κορη σου περπαταει! Τα κανει ολα απλα πιασμενη! Οταν βρει το ιαρρος, οταν κατι τη κανει κλικ θα αφησει τα χερια της και μετα θα δεις οτι απλα θα κυνηγας απο πισω ρο μωρο γιατι οταν φυγουν δεν κοιτανε πισω! Αν υπηρχε προβλημα δεν θα περπατουσε ουτε πιασμενη. Δεν ειναι κινητικο προβλημα αλλα θεμα ταμπεραμεντου! Οταν το παρει αποφαση θα το κανει! Το παιδι θελει να τα ζυγισει πρωτα ολα! Ειναι απο οσο την εχω καταλαβει ησυχη και ηρεμη. Ε, ησυχα και ηρεμα μια μερα, θα αφησει τον καναπε και θα παει βολτα :-)
Οτι παντα πρεπει να εχουμε ενα αγχος, πως να το κανουμε; Πρεπει, αλλιως τι Ελληνιδες μαμαδες θα ειμασταν ;-)
By the way ωραιο το πατουμενο!!!
>περπατοπιτα !!! χιχι τελειο
>Το κάθε παιδί έχει τους ρυθμούς του, μην αγχώνεσαι! Δοκίμασε να μη τη βάζεις καθόλου σε μάρσιππο πια και να την παροτρίνεις να περπατά! ούτως ή άλλως, απ' ό,τι γράφεις στέκεται και κάνει βήματα, άρα θέλει λίγη βοήθεια!
>Το λες και μόνη σου. Πάντα κάτι θα βρίσκεις για να αγχώνεσαι. Αφού περπατήσει η Αθηνούλα, θα αρχίσουν να σε απασχολούν άλλα. π.χ. δεν μιλάει όπως άλλα παιδάκια, δεν λέει καθαρά το "ρ", δεν ζωγραφίζει όπως τα συνομήλικά της, φοράει ακόμη πάνα, κτλ, κτλ. κτλ. ΌΛα αυτά είναι πολύ φυσικά για μια μαμά.
Στο δεύτερο όμως παιδάκι, όταν έρθει με το καλό, να δεις που τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα σε αγχώνει. Θα έχεις την εμπειρία από το πρώτο παιδί και θα ξέρεις πως άδικα ανησυχείς, αλλά επιπλέον δεν θα έχεις και τον χρόνο να ασχολείσαι τόσο πολύ. Και τότε όλα θα έρθουν πιο φυσικά και με λιγότερο άγχος.
Ρούλα
>Κι εγώ απορώ γιατί αγχώνεσαι. Ο γιος μου μέχρι 15 μηνών μπουσούλαγε και περπαταγε μόνο αν κρατιόταν από κάτι. Τώρα τρέχει μόνος του σε όλο το σπίτι. Και είναι 15μιση μηνών!! Απλά άφησε τα έπιπλα πριν 3-4 μέρες και άρχισε να περπατάει μόνος του. Αυτό θα κάνει και η Αθηνά αύριο, μεθαύριο ή μπορεί και σε ένα μήνα.
>ολιβια θα σου μιλησω σαν βρεφονηπιοκομος κ οχι σαν μαμα, ολα τα παιδια δεν εχουν τους ιδιους ρυθμους αναπτυξης.... κ στη σχολη ολες οι καθηγητριες μας ελεγαν συνεχεια να μην βαζουμε τα παιδια σε καλουπια κ να μην τα συγκρινουμε με τα αλλα ακομη κ με τα αδερφακια τους που εχουν τα ιδια γονιδια... το κοριτσακι σου ειναι μια χαρα, αναπτυσετε κανονικα κ δεν εχεις τιποτα να φοβασαι, σε λιγο καιρο θα τα σκεφτεσαι κ θα γελας.... φιλακια... ευδοκια βαλσαμου
>ετσι ολιβια κλασσικη ελληνιδα μανα , πρεπει για ολα να αγχωνομαστε!!!!φιλιππιδου Δεσποινα
>δοκιμασατε τα my squeakies παπουτσακια? Θα τρελαθει η μικρη!!! Θα της δωσουν κινητρο να περπατησει. Τα βρηκα στο
www.mysqueakies.com μονο με αντιπαροχη και on line...¨ο γιος μου ειναι ξετρελαμενος!!!